Zaparcia u psa: rodzaje, objawy, przyczyny, leczenie

A jeśli podejrzewasz zaparcia u swojego psa? Czy jest możliwość postawienia szybkiej i prawidłowej diagnozy oraz udzielenia pomocy w domu? Jakie jest ryzyko pomyłki i zignorowania problemu? Rozwiążemy to poniżej.

Co to jest zaparcie?

Zaparcie jest uważany za naruszenie układu pokarmowego, można go uznać za objaw lub niezależną dolegliwość. W większości przypadków pierwszym i jedynym objawem zaparcia jest niemożność opróżnienia jelita..

Wiadomo, że medycyna jest podzielona na kategorie. Lekarze zajmujący się jelitami i układem pokarmowym uważają zaparcie za objaw. Wielu lekarzy ogólnych twierdzi, że zaparcia mogą być niezależnym zaburzeniem i prowadzić do negatywnych konsekwencji..

W większości przypadków rozwój złego samopoczucia jest ściśle związany ze stylem życia i indywidualnymi cechami organizmu.. Większość lekarzy weterynarii to specjaliści uniwersalni, czyli oceniają stan pacjenta zarówno z punktu widzenia terapeuty, jak iz punktu widzenia gastroenterologa..

Podczas diagnozowania zaparć brana jest pod uwagę maksymalna ilość czynników. Na przykład, jako szczenię, psy spodziewały się problemów trawiennych, gdy ich dieta się rozszerza, a jelita muszą trawić nowy pokarm.. W takim przypadku zaparcia u szczeniaka mogą występować naprzemiennie z biegunka. W zależności od stanu zwierzęcia i obrazu klinicznego lekarz weterynarii wyciąga wniosek o stanie mikroflory jelitowej.

Musisz zrozumieć, że zaparcia, podobnie jak biegunka, stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia zwierzęcia. W przypadku niestrawności cierpią nie tylko jelita czy żołądek, ale całe ciało. Błędem jest sądzić, że niektóre narządy lub układy są ważniejsze dla przetrwania. Bez odpowiedniego trawienia cały organizm będzie głodował, a to może prowadzić do zaburzeń ogólnoustrojowych.

Niewielu wie, że jeśli zignorujesz pojedyncze zaparcia, problem może prowadzić do przewlekłych dolegliwości. W przypadku biegunki głównym zagrożeniem dla zdrowia jest odwodnienie, z zaparciami - zatrucie. Jeśli zwierzę nie może opróżnić jelit, dotyczy to wątroby, nerek i innych narządów.

Rodzaje, przyczyny i skutki zaparć u psów

Typowe objawy zaparcia, oprócz niemożności wykonania aktu wypróżnienia, to niepokój, osłabienie i ogólne objawy zatrucie. Na tle braku energii zwierzę może wyglądać apatycznie, odmawia jedzenia, spacery lub gry. Główne objawy zatrucia to sinica błon śluzowych, obniżenie temperatury ciała, możliwe wymioty i nudności.

Możliwe konsekwencje zaparć u psa są bezpośrednio związane z przyczynami, dla których rozwija się nieprawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego, czasem trwania złego samopoczucia, wiekiem psa i jego wielkością. Na przykład zaparcia u małego psa prowadzą do zatrucia znacznie szybciej niż podobny problem u dużego zwierzęcia..

Uważa się, że niezależnie od wielkości, rasy i innych czynników niemożność opróżnienia jelit dłużej niż 2 dni to zaparcie. Początkowo niemożność opróżnienia jelit może nie zostać zauważona, ale objawy takie jak apatia, nudności i odbijanie, aktywne bulgotanie w jamie brzusznej, cuchnący zapach z ust i zespół bólowy są trudne do przeoczenia..

Ważny! Jeden z objawów - odmowa jedzenia, nie może być traktowany jako trwały. Pies może nie odczuwać głodu ze względu na tak zwane fałszywe uczucie sytości..

Ogólne naruszenia na tle zaparć i odurzenia prowadzą do manifestacji zewnętrznych znaków. Możesz zauważyć, że sierść psa straciła swój naturalny połysk, zaczęła się jechać, pękać lub wypadać. Dokładne badanie skóry ujawnia, że ​​jest pokryta małymi łuskami i stała się szorstka.

Jeśli zaparcia trwają dłużej niż dwa dni, możesz zauważyć, że mocz Twojego psa wydziela wyraźny, obraźliwy zapach. Jeśli problem jest ignorowany przez ponad dwa dni, najczęściej cierpi wątroba i nerki, co objawia się łagodną postacią żółtaczki i upośledzonym metabolizmem soli. Rozszczepiające się i łamliwe paznokcie mogą również wskazywać na ciężkie zatrucie..

Rodzaje i przyczyny zaparć u psów

W zależności od zamierzonych konsekwencji, nasilenia przebiegu i stanu organizmu jako całości, zaparcia dzieli się zwykle na kilka typów. Niektóre z poniższych rodzajów zaparć nie są rozpoznawane, ponieważ objawy w większości przypadków są „niejasne”, a taktyki leczenia nie różnią się zbytnio..

Na pierwszym miejscu pod względem rozpowszechnienia jest neurogenny typ zaparcia. Choroba nie jest trwała i objawia się w pewnych okolicznościach. Pierwszą przyczyną zaparć neurogennych jest naprężenie. Po przeprowadzce, podróży, silnym strachu lub ukaraniu pies może przestać chodzić do toalety. Problem może trwać kilka dni i zostać rozwiązany bez ingerencji z zewnątrz.

Problem nie jest związany z fizjologią, ponieważ rozwija się na tle tego, że pies świadomie powstrzymuje chęć opróżnienia jelit. Należy rozumieć, że powstrzymywanie wypróżnień może wiązać się nie tylko ze stresem, ale także z bólem. Na przykład, jeśli w odbytnicy występują nowotwory, pies idzie do toalety boli i trwa to tak długo, jak to możliwe.

Długotrwały charakter problemu prowadzi do tego, że organizm wolniej przystosowuje się do trawienia pokarmu i „gromadzenia” kału. Takie wyjście z sytuacji prowadzi do ogólnego spowolnienia metabolizmu i pracy perystaltyki jelit. Ostatecznie u psa rozwija się przewlekła postać zaparcia..

Zaparcia neurogenne mogą się rozwinąć przy niewystarczającym wysiłku fizycznym. Dorosły pies wie, że w domu nie wolno korzystać z toalety. Jeśli właściciel zbyt rzadko wyprowadza psa na spacer, musi powstrzymać chęć wypróżnienia i oddania moczu. Stwierdzono, że zwierzęta tresowane do kuwety są mniej podatne na problemy z układem pokarmowym i nerkami w starszym wieku..

Zaparcia neurogenne mogą rozwijać się na tle silnego zespołu bólowego, niezależnie od charakteru pochodzenia. Ponadto zaparcia neurogenne mogą mieć kilka połączonych przyczyn. Po porodzie pies nie może normalnie iść do toalety, ponieważ ściany jelita są rozciągnięte, otrzewna jest odbudowana, a sam pies cierpi na stres i ból.

Po sterylizacja psy mają również częste problemy z jelitami. Powodem jest stopniowe przywracanie elastyczności i funkcji mięśni po znieczuleniu. Po zabiegu, nawet jeśli nie był wykonywany na jamie brzusznej, problemy trawienne, w tym zaparcia, są uważane za normalne..

Drugi najczęstszy rodzaj zaparć nazywa się żywieniowymi, a jego rozwój jest bezpośrednio związany z żywieniem psa. Jeśli karmisz zwierzę niezrównoważone, nie wzbogacasz diety w witaminy i minerały, twardy błonnik i wystarczającą ilość wody, spodziewanym skutkiem są zaparcia..

Ważny! Psom nie należy podawać pokarmów wywołujących fermentację, a mianowicie ciasta maślanego, słodycze, makaron. Żywność zawierająca marynaty, produkty wędzone i inne zabronione przysmaki mogą prowadzić do zaburzeń pracy układu pokarmowego..

Jeden z najczęstszych przyczyny zaparć przewodu pokarmowego odwodnienie. Przy braku wody w organizmie odchody stają się grubsze, a jelita nie mogą ich wepchnąć do odbytu. Gdy sytuacja jest opóźniona, kał jest skompresowany w gęstą, twardą zatyczkę, która podczas ruchu uszkadza błony śluzowe.

Częstą przyczyną odwodnienia zdrowego psa jest sucha karma, gdy brakuje wody. Jeśli zdecydujesz się karmić swojego psa suchą karmą, upewnij się, że zawsze masz miskę do picia z czystą, świeżą wodą. Pamiętaj, aby wymieniać wodę w poidle co najmniej raz dziennie, zwłaszcza podczas upałów.

Ważny! Wielu właścicieli nie ma pojęcia, że ​​zaparcia u psa mogą rozwinąć się z kości. Rzeczywiście, można pozwolić psom żuć duże moslaki i chrząstki, ale rurkowate kości, który rozpada się na ostre fragmenty, pod ścisłym zakazem. W medycynie weterynaryjnej zdarzają się przypadki, gdy żołądek psa był całkowicie zatkany fragmentami kości, co doprowadziło do zatrzymania trawienia, aw konsekwencji do zaparć..

Jeden z najczęstszych, ale trudny do zdiagnozowania rodzaj zaparcia - spastyczny. Takie złe samopoczucie może wystąpić u zwierząt, które żyją w nieprzyjaznym środowisku, często są zestresowane lub stosują niezrównoważoną dietę. Na tle wspólnych czynników pies doświadcza stopniowych zmian zwyrodnieniowych w organizmie w miarę dostosowywania się organizmu do warunków życia. Zwykle w momencie wykrycia problemu zmiany stają się nieodwracalne..

Uwaga! Spazmatyczne zaparcia mogą wskazywać na poważniejszą dolegliwość podstawową, po której leczeniu zwykle poprawia się stan psa..

Diagnozę zaparć spastycznych przeprowadza się indywidualnie i zwykle składa się z kilku kroków. Problem w tym, że indywidualne cechy organizmu nie pozwalają teoretycznie ocenić stanu zdrowia zwierzęcia. Na przykład teoria głosi, że pies powinien wypróżniać się co najmniej dwa razy dziennie. Są jednak zwierzęta, które chodzą do toalety raz dziennie lub nawet raz na dwa dni i są całkowicie zdrowe. Jeśli weterynarz podejrzewa spastyczny rodzaj zaparcia, diagnoza pada na ramiona właściciela, ponieważ stan i zachowanie zwierzęcia musi być ściśle monitorowane przez długi czas.

Spastyczny typ zaparcia prowadzi do powstawania suchych, twardych, skompresowanych odchodów. Kiedy stolec przemieszcza się przez jelita, na błonach śluzowych powstają pęknięcia i zadrapania, które mogą ulec zakażeniu. Przy przedłużającym się przebiegu zaparć spastycznych można zauważyć, że pies jest podrażniony. Zwykle na tym etapie okrężnica jest poważnie uszkodzona i pokryta bliznami, co może prowadzić do przewlekłych zaparć..

Rozwija się następny hipodynamiczny typ zaparcia na tle niskiej mobilności i aktywności. Zwykle ten typ obserwuje się u zwierząt, które są otyłe, niedawno przeszły poważną chorobę lub przeszły operację i są zmuszone do przestrzegania trybu „leżenia”. Drugą najczęstszą grupą ryzyka są ciężarne psy w ostatnich stadiach. Kiedy otrzewna zwierzęcia jest zaokrąglona, ​​zwierzęciu trudno jest chodzić i biegać. Kolejną grupą ryzyka są zwierzęta powyżej 7 roku życia. Uważa się, że można się spodziewać zaparć u starszych psów, ponieważ spowalniają one metabolizm i zmniejszają aktywność..

Mechaniczny rodzaj zaparcia częściej wśród młodych zwierząt i szczeniąt. Przyczyny mogą być dwa: mechaniczne ściśnięcie jelita lub wniknięcie ciała obcego do przewodu pokarmowego. Mechaniczny nacisk na jelita może wystąpić z powodu wzrostu narządu, przepuklina, wodobrzusze i inne naruszenia. W tym przypadku zaparcia to tylko jeden z objawów, które zaobserwujesz..

Ważny! Należy rozumieć, że przedostanie się obcego przedmiotu do układu pokarmowego lub mechaniczne uderzenie w jelito może do tego doprowadzić nadąć.

Proktogenny typ zaparcia ze względu na indywidualne cechy organizmu i wrażliwość układu pokarmowego. Ponadto proktogenny typ zaparcia może rozwinąć się na tle chorób, które wpływają na jelita. Wcześniej czy później tego typu zaburzenie prowadzi do ostrego przebiegu choroby, rozwoju procesu zapalnego w jelicie grubym i cienkim, powstawania wrzodów i pęknięć, rozwoju chorób takich jak zapalenie okrężnicy czy nieżyt żołądka i jelit. Niezależnie od przyczyn zaparć proktogennych zwierzę potrzebuje pilnej pomocy i leczenia.

Agresywne traktowanie często powoduje zaparcia u psów. Na przykład antybiotyki powodują dysbiozę u zwierzęcia, co prowadzi do ogólnych zaburzeń procesu trawienia, biegunki czy zaparć. Długotrwałe stosowanie środków przeciwskurczowych może wywołać rozwój zaparć, co nie pomaga w tradycyjnym leczeniu. Stosowanie środków odurzających do zanurzenia zwierzęcia w znieczuleniu powoduje również naruszenie elastyczności i skurcz tkanki mięśniowej, ale w tym przypadku spodziewany jest taki „efekt uboczny”.

Endokrynologiczny typ zaparcia znany weterynarzom i istnieje w teorii, ale jest niezwykle trudny do zdiagnozowania. Zaburzenie jest objawem lub następstwem dolegliwości związanych z tarczycą. Na przykład dla niedoczynność tarczycy, regularne zaburzenia hormonalne lub cukrzyca, pies może mieć zaparcia endokrynologiczne. Najczęstszą przyczyną przewlekłych zaparć endokrynologicznych są zaburzenia hormonalne spowodowane pustymi wyciekami.

Ważny! W celu zapobiegania chorobom tarczycy i innym równie poważnym dolegliwościom zaleca się kastrację zwierząt bez wartości hodowlanej przed wystąpieniem pierwszej rui lub przed wystąpieniem rui płciowej.

Innym typem zaparcia, który praktycznie nie jest diagnozowany, jest atoniczny. Zaparciom atonicznym nie towarzyszy niemożność opróżnienia jelit, wręcz przeciwnie, pies idzie do toalety, ale zaburzona jest objętość i gęstość stolca. Zbyt szybkie opróżnianie jelita prowadzi do urazów w dolnej części. Ważne jest, aby zrozumieć, że przy atonicznym typie zaparć pies nie może udać się do toalety w odpowiednim czasie, ponieważ nie odczuwa takiej potrzeby. Opróżnianie jelita następuje w momencie, gdy jest ono pełne. Przyczyna naruszenia - praca perystaltyki jelit jest zakłócona.

Uwaga! Pojęcie atonia wskazuje na dysfunkcję mięśni lub utratę zdolności kurczenia się tkanek.

Megakolon to choroba, która rozwija się na tle powiększonej okrężnicy. Zwykle choroba rozwija się na tle wrodzonych patologii lub upośledzonego rozwoju wewnątrzmacicznego. Pierwsze objawy pojawiają się już w okresie szczenięcym, ponieważ mimo pełnego karmienia dziecko często cierpi na zaparcia. Aby ustalić diagnozę, szczeniak należy pokazać lekarzowi weterynarii i szczegółowo zbadać. Nie powinieneś panikować z góry, ponieważ psy są podatne na problemy trawienne w wieku szczenięcym..

Nietrawienne przyczyny zaparć

Częstą przyczyną zaparć niezwiązaną z zaburzeniami ogólnoustrojowymi jest zablokowanie gruczołów paraanalnych. Paranoiczne gruczoły wydzielają ostry zapach płynu przy każdym wypróżnieniu. Kiedy metabolizm jest zaburzony, płyn może stać się grubszy lub cieńszy. W pierwszym przypadku opróżnienie gruczołów nie następuje całkowicie, w drugim ich praca staje się nadpobudliwa. Niezależnie od przyczyn i ścieżek rozwoju, naruszenia prowadzą do zapalenia gruczołów okołoanalnych ze wszystkimi następstwami.

Pierwszym i oczywistym objawem zapalenia gruczołów okołoodbytniczych jest silny świąd okolicy odbytu. Właściciele zauważają, że psy zaczynają jeździć po dnie podłogi, próbując złagodzić swędzenie. Takie instynktowne działania prowadzą do drapania odbytu i infekcji. Niektóre psy zaczynają zwracać zbytnią uwagę na lizanie krocza lub odgryzanie sierści, próbując złagodzić swędzenie.

Zablokowanie gruczołów paraanalnych jest eliminowane poprzez mechaniczne wyciskanie z nich płynu. Regularne oczyszczanie gruczołów nie jest rozwiązaniem problemu, ponieważ konieczne jest znalezienie pierwotnej przyczyny i wyeliminowanie jej. W rzadkich przypadkach, na przykład gdy pies cierpi alergia atopowa, czyszczenie gruczołów paranalnych staje się koniecznością na całe życie.

Może dojść do rozwoju zaparcia spastycznego i proktogennego problemy z układem mięśniowo-szkieletowym. Z powodu bólu podczas ruchu pies nie może przyjąć wygodnej pozycji do wypróżnienia. Aby uniknąć bólu, pies opóźnia chęć wypróżnienia tak bardzo, jak to możliwe. Ważne jest, aby zrozumieć, że zwierzę nie może normalnie opróżniać jelit bez zajęcia zwykłej pozycji..

Przepuklina może prowadzić do każdego rodzaju zaparcia. Ogólnie rzecz biorąc, przepuklina to modyfikacja narządu lub jego wypukłości. W przypadku psów najczęstsze typy przepuklin to pępkowy i pachwinowy.

Zwykle bezpośrednio po urodzeniu przepuklina jest ruchoma i osadza się przy niewielkim mechanicznym uderzeniu. Jednak zdarzają się również przepukliny uduszone, w które mogą wpaść fragmenty jelita. Oprócz zaparć przepuklina może prowadzić do śmierci fragmentów jelit, procesów martwiczych, posocznicy i śmierci..

Zaleca się psom profilaktykę pasożytów przynajmniej raz na trzy miesiące. Jeśli częstotliwość została naruszona lub podniosłeś szczeniaka silnym robak inwazji, jego jelita mogą być wypełnione pasożytami.

Po robaku pasożyty umierają lub nie mogą się poruszać. Jelito wypycha je do odbytu, ale w trakcie ruchu robaki mogą przekształcić się w gęstą grudkę. W takim przypadku rozwija się pełnoprawna blokada jelit, która prowadzi do ciężkiego zatrucia. Aby uniknąć takich konsekwencji, z silną inwazją robaków, dwie godziny po podaniu przeciw robakom lek zaleca się podawać psu środki adsorpcyjne, a po kolejnych pół godzinie - środek przeczyszczający.

Konsekwencje częstych zaparć u psa

Ważne jest, aby zrozumieć, że istnieje wiele informacji na temat leczenia zaparć u psów, ale większość wytycznych zawiera poważne zastrzeżenia. Sukces leczenia zależy od wielu czynników i nie można go zagwarantować. Rozpoznanie tej dolegliwości jest również trudne, ponieważ pierwsze główne objawy są związane ze zmianami w zachowaniu..

Zaparciom spastycznym i neurogennym, o których mówiliśmy powyżej, mogą nie towarzyszyć oczywiste zmiany objawowe. Właściciel może zauważyć, że pies chodził do toalety, ale przeoczyć fakt, że objętość stołka jest niewystarczająca. Ten rodzaj rozwoju choroby nazywany jest tajemniczym, często jest pomijany nawet przez doświadczonych właścicieli i prowadzi do bardzo poważnych konsekwencji..

Zaparciom zawsze towarzyszy odurzenie, które (na początku) nie objawia się wyraźnymi objawami. Pies nadal żyje tak, jakby nic się nie stało, ale spostrzegawczy właściciel zauważy, że jego aktywność i wytrzymałość są zmniejszone. Problem w tym, że z wiekiem zwierzęta i bez żadnych dolegliwości stają się mniej aktywne i na tym tle można przeoczyć objawy rozwoju przewlekłych zaparć.

Ważny! Wiele podejrzanych psów ukrywa swoją dolegliwość, ponieważ zgodnie z prawami natury chore zwierzę jest podatne na ataki.

Wraz z rozwojem przewlekłej postaci zaparcia pies cierpi nie tylko na niemożność całkowitego opróżnienia jelit, ale także na nudności czy wymioty. Ciągły uraz błon śluzowych jelit prowadzi do zespołu bólowego, który może być zdeterminowany stałym napięciem mięśni otrzewnowych i oporem zwierzęcia podczas próby dotykania brzucha.

Jak odróżnić zaparcia od niedrożności jelit?

Podczas autodiagnozy choroby ważne jest, aby umieć rozpoznać zaparcia u psa i je odróżnić niedrożność jelit. Tylko w niektórych przypadkach konieczność jelitowa i zaparcia są tymi samymi pojęciami, na przykład, jeśli choroba rozwinęła się na tle niedrożności jelit obcym przedmiotem.

Poważniejszym problemem niż zaparcia jest całkowita blokada lub skręt. Najczęstszą przyczyną całkowitego zablokowania jelita cienkiego jest spożywanie celofanu, takiego jak osłonki do kiełbas lub paluszki krabowe..

Ważny! Volvulus to bardzo poważny stan, który dotyka wiele aktywnych psów..

Ogólnych zasad trzymania psów nie zaleca się wyprowadzania zwierząt na spacer zaraz po karmieniu, gdyż aktywność na pełnym żołądku może obejmować fragment jelita. Nakładanie się jelit prowadzi do szybkiej śmierci tkanek, martwicy i posocznicy. Stan jest śmiertelny, a obraz kliniczny rozwija się w ciągu kilku godzin. Problem rozwiązuje tylko operacja i nie można czekać i patrzeć.

Główne różnice między skrętem jelit a zaparciami w szybkim rozwoju obrazu klinicznego. Zaparcia towarzyszą zablokowaniu jelit, ale nie są pierwszym objawem wskazującym. Zanim zdasz sobie sprawę, że twój pies ma problemy z opróżnianiem jelit, nastąpi spadek temperatury ciała, bladość błon śluzowych, silny ból brzucha, nieświeży oddech, nieregularne bicie serca, ogólne osłabienie i letarg..

W przypadku wątpliwości co do prawidłowości diagnozy należy wykonać zdjęcie rentgenowskie z kontrastem. Zwykle do robienia zdjęć używa się baru, który przed prześwietleniem wlewa się do pyska zwierzęcia. Dzięki luminescencji baru na zdjęciu gołym okiem widać, ile jelita jest przejezdne, w której jego części występuje zator, a ile jest wypełnione kałem.

Jak pomóc swojemu psu z zaparciami?

Jak udzielić pierwszej pomocy psu w domu? Od razu ustalmy, że leczenie w domu jest bezpieczne tylko wtedy, gdy nie ma podejrzenia skrętu jelit lub niedrożności.

Terapię domową należy rozpocząć od delikatnych zabiegów - prawoskrętnego masażu brzucha z delikatnym palpacją. Jeśli zwierzę nie może iść do toalety dłużej niż jeden dzień bez szczególnego strachu, możesz użyć Duphalac, który pozwala pozbyć się problemu w kilka godzin.

Ważny! Podczas leczenia zaparć w domu wskazane jest trzymanie psa na diecie głodowej, ale nie ograniczanie przyjmowania płynów.

Dowolny czas trwania zaparcia prowadzi do dysbioza, dlatego przyjmowanie leków zawierających probiotyki i pałeczki kwasu mlekowego nie zaszkodzi. Zamiast jedzenia psu można podać żywy jogurt lub domowy kefir, który pomoże mikroflorze odzyskać siły. Jeśli dysbioza jest groźna, możesz stosować leki, które są sprzedawane w zwykłych aptekach, na przykład Hilak forte lub Linex bez recepty..

Aby pomóc dużym i średnim psom, możesz użyć ekspresowe lewatywy, takie jak Microlax. Jednorazowa tubka zawiera lek, który ma kontaktowy wpływ na ściany jelita i sprawia, że ​​odbytnica działa aktywniej.

Wybierając leki samodzielnie, ważne jest, aby zrozumieć, że środki przeczyszczające dzielą się na typy kontaktowe i osmotyczne. Oba typy mają solidną listę przeciwwskazań i skutków ubocznych, dlatego przed ich użyciem przeczytaj uważnie instrukcję. Na przykład dobrze znany i szeroko rozpowszechniony lek Senade dobrze pomaga w początkowej fazie zaparć, ale nie jest zalecany zwierzętom z wrażliwym układem pokarmowym lub przewlekłymi chorobami jelit..

Leczenie zaparć u psów środkami ludowymi

Oczywiście wielu właścicieli stosuje leczenie zaparć środkami ludowymi. Jednym z najczęstszych środków jest mleko skondensowane, które ma działanie przeczyszczające na jelita. Jeśli Twój pies uwielbia warzywa, możesz zaoferować posiekanegotowane buraki. W początkowej fazie zaparć pomocne mogą być czopki wazelinowe, które wprowadza się do odbytu psa w odstępach co 2-3 godziny.

Aby wyeliminować zaparcia na początkowym etapie, zaleca się stosowanie oleju. W organizmie psa tylko olej lniany jest w pełni strawiony, ale może nie być pod ręką. Olejek wazelinowy nadaje się jako zamiennik, który może prowadzić do rozwoju biegunki w przypadku przedawkowania. Olej słonecznikowy tłoczony na gorąco może być również stosowany w celu złagodzenia zaparć, ale jego dawka jest ograniczona do jednej łyżki stołowej na dużego psa.

Ważny! Zwykły olej rycynowy nie jest zalecany w przypadku zaparć, ponieważ może prowadzić do ciężkich nudności i wymiotów.

W Internecie często pojawiają się przepisy na leczenie zaparć na bazie ziół lub alkoholu. Napary ziołowe mogą naprawdę pomóc, jeśli zawierają substancje, które otaczają jelita i stymulują ich pracę. Alkohol jest trucizną dla zwierzęcia, ale nie lekarstwem.