Zaparcia u kota: rodzaje, objawy, przyczyny, leczenie

Co zrobić, jeśli podejrzewasz zaparcie na kota? Jak postawić prawidłową diagnozę i w odpowiednim czasie udzielić zwierzakowi pomocy? Równie ważnym pytaniem jest, jak nie zaszkodzić i nie mylić zaparć z bardziej zagrażającym życiu stanem? Rozwiążemy to poniżej.

Co to jest zaparcie?

Zaparcia to nieprawidłowe działanie układu pokarmowego, które utrudnia, spowalnia lub zatrzymuje pracę jelit. Głównym objawem zaparcia jest niemożność opróżnienia jelit lub trudności z wypróżnianiem.

Według lekarzy zaparcia nie są chorobą, ale działają jako objaw. Ta opinia jest kwestionowana przez lekarzy pierwszego kontaktu, którzy twierdzą, że w niektórych sytuacjach zaparcia mogą być stanem przewlekłym. Pod wieloma względami prawdopodobieństwo wystąpienia zaparć zależy od stylu życia i indywidualnych cech fizjologii. Na przykład oczekuje się zaparcia u kociaka, jeśli dziecko zostało niedawno przeniesione na nowy rodzaj karmy. Z tym samym prawdopodobieństwem kocię może się rozwinąć i biegunka. Należy pamiętać, że biegunka i zaparcia będą objawiać się zmianą mikroflory jelitowej.

Wielu właścicieli zwierząt domowych nie postrzega zaparć jako poważnego zagrożenia dla zdrowia. Ta opinia jest błędna, ponieważ przy każdym zaburzeniu trawienia cierpi cały organizm. Ponadto przewlekłe zaparcia u kotów prowadzą do poważnych konsekwencji w pracy układu oczyszczania organizmu..

Rodzaje, przyczyny i skutki zaparć u kotów

Głównymi objawami zaparcia są niepokój i niemożność opróżnienia jelit. Na tle złego samopoczucia kot może wyglądać słabo, odmawiać jedzenia i doświadczać objawów zatrucia.

Konsekwencje zaparć u kotów są bezpośrednio związane z przyczyną rozwoju niestrawności, czasem trwania choroby, wiekiem i siłą zdrowia zwierzęcia.. Uważa się, że brak wypróżnienia przez ponad dwa dni jest wyraźnym objawem zaparcia.. Stanowi może towarzyszyć apatia, odbijanie, kipienie w jamie brzusznej z dziwnym zapachem z ust. Nawiasem mówiąc, kot może nie wyglądać na głodnego, ponieważ wiele zwierząt odczuwa fałszywą sytość podczas zaparć..

Ogólne zaburzenia występujące w organizmie na tle zatrucia prowadzą do szybkiego zmęczenia. Pierwsze oznaki zewnętrzne widać w stanie sierści, która traci zdrowy połysk. Przy bliższym przyjrzeniu się okaże się, że skóra kota zaczęła się łuszczyć lub straciła swoją naturalną elastyczność. Przy przedłużających się zaparciach cierpi system wydalniczy i oczyszczający organizmu. Objawy dysfunkcji wątroby można uznać za lekko żółte zabarwienie pazurów i ich kruchość.

Rodzaje i przyczyny zaparć u kotów

W zależności od nasilenia przebiegu i możliwych konsekwencji, stan taki jak zaparcie dzieli się zwykle na kilka typów..

Najczęstszym typem jest neurogenność. Stan nie jest trwały, ponieważ wiąże się z określonymi okolicznościami. Na przykład kot może kategorycznie odmówić pójścia do toalety z powodu stresu lub zabrania go ze sobą na wycieczkę. Po przeprowadzce lub przebywaniu na nieznanym terytorium zwierzę nie może opróżniać jelit przez kilka dni z rzędu.

Nie mówimy tutaj o przyczynach fizjologicznych, ale o tym, że zwierzę najpierw celowo powstrzymuje chęć, później organizm zaczyna „słuchać”. W niektórych przypadkach zaparcia neurogenne są związane z nowotworami lub urazami odbytnicy. Zwierzę boli, gdy idzie do toalety, i trwa tak długo, jak może. Ze względu na powstrzymywanie wypróżnień zmniejsza się ruchliwość jelit, co prowadzi do rozwoju przewlekłych zaparć.

Związany jest z innym rodzajem zaparć neurogennych ograniczenia kota w dostępie do kuwety. Jeśli zwierzę nie może pójść do toalety, kiedy tego potrzebuje, jego perystaltyka zwalnia w „naturalny” sposób. Konsekwencje są podobne - przewlekłe zaparcia. Zaparcia neurogenne mogą również wystąpić na tle bólu. Na przykład po porodzie istnieją dwa dobre powody rozwoju zaparć naraz: naruszenie ruchliwości jelit i stres.

Po sterylizacja, operacja, do której ucieka się wielu właścicieli kotów, zwierzę może cierpieć na zaparcia z trzech powodów: bólu, stresu, działania znieczulenie na kurczliwość mięśni. Problemy z wypróżnianiem mogą wystąpić po operacji dowolnego rodzaju, nawet jeśli interwencja nie wpłynęła na jamę brzuszną. Problem w tym, że substancje rozluźniające podawane zwierzęciu w celu wsparcia znieczulenia wpływają na mięśnie i perystaltykę. Mówiąc najprościej, kocie jelita nie mogą się normalnie kurczyć, co powoduje zastój stolca..

Drugi najczęściej występujący rodzaj zaparć pokarmowych jest bezpośrednio związany z dietą zwierzęcia. Jeśli dieta kota nie zostanie wzbogacona w niezbędną ilość witamin, błonnika twardego i pierwiastków śladowych, spodziewane są zaburzenia w funkcjonowaniu układu pokarmowego. W przypadku kotów spożywanie słodkich i bogatych w skrobię pokarmów jest nietypowe, a regularne podawanie takich przysmaków może prowadzić do rozwoju przewlekłych zaparć lub biegunki..

Zaparcia przewodu pokarmowego może wystąpić z powodu braku wody w organizmie. Najczęstszym przypadkiem jest karma dla kotów suche jedzenie na tle braku dostępu do poidła. Jeśli wolisz trzymać kota na karmie przemysłowej, upewnij się, że miska do picia jest zawsze dostępna dla zwierzęcia. Pamiętaj, aby wymieniać wodę przynajmniej raz dziennie, szczególnie w gorących porach roku.

Uwaga! Wielu właścicieli błędnie uważa, że ​​tylko mięso jest zdrowsze dla kota. Jednak dieta składająca się tylko z pokarmów białkowych nie jest kompletna. U kotów mogą również wystąpić zaparcia spowodowane spożyciem wołowiny bez twardego błonnika.

Powszechne i trudne do zdiagnozowania zaparcia spastyczne, rozważyła konsekwencje szeregu niekorzystnych czynników. Na przykład, jeśli kot żyje w niekorzystnym środowisku, stale doświadcza stresu, nie je dostatecznie dobrze, to stopniowo zachodzą zmiany w organizmie zwierzęcia. Próbując przetrwać, ciało i wszystkie jego systemy dostosowują się do złej, w rzeczywistości pracy. Zaparcia w tym przypadku nie są największym problemem, ale bardzo częstym objawem..

Diagnozę zaparć spastycznych przeprowadza się indywidualnie i tylko na podstawie długotrwałej obserwacji. Jest tu jeszcze jedna trudność - indywidualne cechy organizmu. Oczywiście istnieje teoria, że ​​kot powinien raz dziennie chodzić do toalety, ale na tle tej teorii są zwierzęta, które chodzą do toalety raz na dwa dni i czują się dobrze. Jeśli podejrzewa się kota o zaparcie spastyczne, dokładność diagnostyczna zależy bardziej od obserwacji właściciela niż od lekarza weterynarii.

Jak w przypadku każdego rodzaju zaparcia, zaburzenia spastyczne prowadzą do ucisku stolca w jelitach i jego stwardnienia. W efekcie w procesie wypróżniania kał drapie ściany jelita grubego. W szczególnie zaawansowanych przypadkach w jelicie grubym tworzą się blizny, które następnie stają się przyczyną przewlekłych zaparć..

Hipodynamiczny typ zaparcia, ze względu na ograniczoną mobilność. O tym typie mówimy, jeśli u ciężarnej kotki zdiagnozowano zaparcia. W późniejszym okresie ciąży zwierzęta częściej śpią i budzą się tylko po to, aby pójść do toalety lub zjeść. Druga grupa ryzyka to zwierzę powyżej 7 roku życia. Uważa się, że można spodziewać się zaparcia u starszego kota, ponieważ ogólna aktywność zwierzęcia spada.

U kotów, zwłaszcza kociąt, jest to powszechne mechaniczny rodzaj zaparcia. Istnieją dwie możliwości rozwoju wydarzeń:

• Mechaniczny ucisk jelit (z powodu powiększenia narządów lub rozdęcia otrzewnej).
• Połykanie obcego przedmiotu.

Ważny! Z powodu mechanicznego nacisku na jelito może powstać skręt. Zaparcie w tym przypadku to tylko jeden z objawów, a sam stan jest śmiertelny dla zwierzęcia..

Jedynym względnie bezpiecznym scenariuszem zaparcia mechanicznego jest zablokowanie włosów lub jelit. Wiele zwierząt domowych cierpi na sierść, którą połykają podczas mycia. Aby zapobiec zaparciom i problemom trawiennym, kotom zaleca się stosowanie specjalnych past, które rozpuszczają włosy w żołądku i pomagają w naturalny sposób usuwać je z organizmu..

Proktogenny typ zaparcia ze względu na indywidualną wrażliwość układu pokarmowego lub dolegliwości, które wpłynęły na jelita. Zaparcie proktogenne ostatecznie przekształca się w typ ostry, który jest spowodowany zapaleniem jelita grubego lub cienkiego, pojawieniem się pęknięć i wrzodów, rozwojem zapalenia okrężnicy lub ostrego zapalenia żołądka. W obu przypadkach kot wymaga leczenia i opieki w nagłych wypadkach, ponieważ zaparcia w tym przypadku są tylko objawem..

Może to spowodować zaparcia u kota przyjmowanie leków, na przykład po antybiotykach lub przeciwskurczowych. Wspomniano już powyżej, że po operacji, w której wprowadzono głębokie znieczulenie, przejściowe zaparcia są bardziej prawdopodobną normą niż odchyleniem. We wszystkich powyższych przypadkach za przyczynę zaparć można uznać dysfunkcję jelit, zarówno w odcinku grubym, jak i cienkim..

Najrzadziej występującym typem zaparcia u kotów jest wewnątrzwydzielniczy. Ten typ zaburzenia jest trudny do zdiagnozowania, ponieważ jest objawem lub konsekwencją choroby tarczycy. Podobnie jak wszystkie żywe istoty, koty mogą cierpieć niedoczynność tarczycy, cukrzyca lub inne zaburzenia hormonalne. Dość często zaburzenia hormonalne są spowodowane aktywnością seksualną i „pustą” ruja.

Uwaga! Aby zapobiec zaburzeniom hormonalnym wszystkich zwierząt niehodowlanych, zaleca się kastrację przed wystąpieniem rui płciowej.

Typ atoniczny zaparcia praktycznie nie są rozpoznawane u zwierzątx, ponieważ nie wiąże się z zatrzymaniem kału. Gdy atonia występują wypróżnienia, ale masy kałowe wydostają się w bardzo dużych ilościach, uszkadzając ściany jelit i odbyt. Kot nie może opróżnić jelit, dopóki nie będą pełne, ponieważ perystaltyka nie działa prawidłowo. Definicja typu pochodzi od słowa „atonia”, co wskazuje na brak czynności skurczowej jelit lub innych narządów.

Megacolon - mało znana patologia u kotów, która charakteryzuje się rzeczywistym wzrostem wielkości okrężnicy. Przyczyny patologii to najczęściej wady wrodzone, które dają się odczuć już w bardzo młodym wieku. Jeśli Twój kociak pomimo pełnej diety ciągle cierpi na zaparcia, należy zgłosić się do lekarza weterynarii w celu dokładniejszego zbadania układu pokarmowego..

Oto powody, które najczęściej wywołują zaparcia u kotów:

• Naprężenie.
• Niewłaściwa dieta i mało płynów.
• Nowotwory, blizny lub guzki (przerost) jelita lub odbytu.
• Pęknięcia, uszkodzenia, zapalenie lub obrzęk jelit, odbytu.
• Problemy z gruczołami paranoicznymi u kotów.
• Mechaniczny wpływ na jelita - guzy wewnątrzjamowe, wodobrzusze, ciąża i tak dalej.
• Atonia jelit.
• Przyjmowanie niektórych leków.
• Wady wrodzone.

Zapamiętaj! Zaparcie jest najczęściej objawem, dlatego samoobjawowe leczenie może prowadzić do chwilowego złagodzenia samopoczucia, ale pogorszenia sytuacji jako całości. Przy częstych zaparciach lepiej pokazać zwierzaka lekarzowi..

Nietrawienne przyczyny zaparć

Wokół odbytu kot ma specjalne gruczoły, które są odpowiedzialne za wydzielanie specjalnego zapachu. Gdy zwierzę jest zdrowe, płyn wchodzi do środka gruczoły okołoanalne ma lekko lepką strukturę i wyróżnia się przy każdym wypróżnieniu. W ten sposób poprzez odchody zwierzę pozostawia ślady na swoim terytorium..

W przypadku zaburzeń metabolicznych o innym charakterze płyn w gruczołach okołoanalnych może ulec upłynnieniu lub zgrubieniu. W pierwszym przypadku wydzielanie się wydzieliny zapachowej staje się zbyt obfite, co prowokuje gruczoły do ​​aktywniejszej pracy. Jeśli płyn stał się gęstszy, nie jest uwalniany przy każdym wypróżnieniu i stagnuje w gruczołach.

Niezależnie od rodzaju dysfunkcji gruczołów prędzej czy później u kota rozwija się stan zapalny, który prowadzi do bólu. Pierwsze oznaki zapalenia gruczołów paranalnych można uznać za niepokój, zainteresowanie kota zwiększonym lizaniem krocza i silnym świądem. Jedną z najwyraźniejszych oznak zablokowania gruczołu paranoicznego jest chęć kota do podrapania odbytu na podłogach, takich jak dywany. Aby to zrobić, zwierzę siada, wysuwa tylne nogi do przodu i dotyka przednich (jedzie na papieżu).

Leczenie zapalenia gruczołów odbytu zależy od stopnia zaniedbania sytuacji. Jeśli problem był ignorowany przez długi czas, kot podrapał odbyt, tkanki uległy zakażeniu, co może prowadzić do bardzo poważnych konsekwencji. Profilaktycznie gruczoły przynosowe oczyszcza się metodą wytłaczania mechanicznego. W dłuższej perspektywie oczyszczanie nie pomoże, ponieważ musisz zidentyfikować i wyeliminować przyczynę, dla której gruczoły zaczęły działać nieprawidłowo..

Zaparcia o charakterze spastycznym lub proktogennym mogą prowadzić do problemów z kręgosłupem lub układem mięśniowo-szkieletowym. Jeśli odczuwasz ból stawów lub kręgosłupa, kotowi trudno jest przyjąć pozycję wypróżniania. Z powodu zespołu bólowego zwierzę powstrzymuje chęć opróżnienia jelit tak bardzo, jak tylko może. Niedoświadczeni właściciele często nie rozumieją, że zwierzę nie może całkowicie opróżnić jelit bez zajęcia określonej pozycji..

Aby rozwiązać problemy z układem mięśniowo-szkieletowym, zwierzę musi otrzymać kompleksowe leczenie. Zaparcia eliminuje się za pomocą leczenia objawowego, ponieważ dodatkowe zatrucie organizmu tylko szkodzi. W celu leczenia układu mięśniowo-szkieletowego należy skonsultować się z lekarzem weterynarii. Najczęstszymi problemami ortopedycznymi prowadzącymi do zaparć są: osteochondroza, zapalenie stawów, ucisk nerwu rdzeniowego i inne problemy związane z kręgosłupem.

Mogą prowadzić do różnego rodzaju zaparć przepuklina. Ogólnie rzecz biorąc, przepuklina to:

• Powiększenie ciała i zajęcie nienaturalnej pozycji.
• Występ narządów.

Najczęstszymi przepuklinami są przepukliny pępkowe i pachwinowe (najczęściej wrodzone). Kiedy powstaje przepuklina, w warstwie mięśniowej pozostaje dziura, do której może wypaść fragment narządu. Ruchome przepukliny nie są niebezpieczne w dzieciństwie, można je korygować bez operacji lub przy użyciu małoinwazyjnego zabiegu chirurgicznego.

Przepuklina z naruszeniem jest szczególnie niebezpieczna, ponieważ pierścień, przez który upieczony jest fragment narządu, jest ściskany, co prowadzi do śmierci tkanek. Bez prawidłowego krążenia tkanki obumierają w ciągu kilku godzin, co prowadzi do martwicy i sepsy.

Uduszona przepuklina jest bardzo bolesna i może prowadzić do zaparć i innych problemów zdrowotnych. Przepuklina pachwinowa może prowadzić do przewlekłego zaparcia, niezależnie od tego, czy jest upośledzona, czy nie. Dopóki zwierzę nie próbuje opróżniać jelit, nie odczuwa dużego dyskomfortu. Jednak podczas pchania, które pomaga wypchnąć kał z jelita, przepuklina jest naruszona, co prowadzi do silnego zespołu bólowego i upośledzenia krążenia krwi w narządzie..

Ważny! Zarówno w medycynie, jak i weterynarii przepukliny i zaparcia są ze sobą powiązanymi zjawiskami.

Konsekwencje częstych zaparć u kota

Zaznaczmy, że informacji na temat leczenia zaparć jest bardzo dużo, ale wszystkie są „przedstawiane” z zastrzeżeniami. Problem w tym, że tylko zwierzę może „potwierdzić” sukces leczenia. W przypadku kotów, które są naturalnie bardzo aktywne, właściciel może stwierdzić, że choroba została pokonana dzięki dobremu nastrojowi i żartobliwości zwierzęcia..

W przypadku zaparć spastycznych i neurogennych, o których była mowa powyżej, pogorszeniu stanu zdrowia nie mogą towarzyszyć oczywiste objawy. Oznacza to, że zwierzę może iść do toalety, ale nie jest w stanie całkowicie opróżnić jelit. Jest to jeden z rodzajów potajemnie rozwijających się dolegliwości, których przedwczesne leczenie kończy się poważnymi i często nieodwracalnymi konsekwencjami..

Stały zatrucie, który nie ma objawów ciężkiego zatrucia, ale nie pozwala kotu żyć w pełni, jest prawie niewidoczny. Tylko spostrzegawczy właściciel będzie mógł zauważyć, że kot stał się mniej aktywny, pogorszył się jej apetyt i pojawiły się łagodne oznaki odurzenia. Diagnozę dodatkowo komplikuje fakt, że koty często ukrywają swoje dolegliwości, aby utrzymać swój „status w stadzie”.

Na przewlekłe zaparcia mogą wskazywać nudności, które są wyraźnym objawem długotrwałego zatrucia. Na tle ciągłego urazu jelit kot odczuwa ból, o czym może świadczyć wzmożony ton ściany brzucha. Często zwierzęta zaczynają ignorować tacę, ponieważ na poziomie skojarzenia kojarzą ją z bólem.

Jak odróżnić zaparcia od niedrożności jelit?

Jak już widzieliście, istnieje wiele rodzajów zaparć i ich przyczyn. Podczas autodiagnozy ważne jest rozpoznanie zaparcia u kota i umiejętność odróżnienia go od niedrożności jelit. W niektórych przypadkach niedrożność jelit i zaparcia to te same pojęcia, na przykład, jeśli chodzi o zablokowanie jelit wełną.

Istnieje coś takiego jak skręt jelitowy, któremu towarzyszą zaparcia. W przeciwieństwie do powszechnych zaburzeń trawiennych, stan ten jest śmiertelny, postępuje szybko i prowadzi do nieodwracalnych konsekwencji. W przypadku skrętu jelit fragment narządu zachodzi na siebie, co prowadzi do zaciśnięcia naczyń krwionośnych, obumierania tkanek, martwicy i posocznicy. Właściciele tysięcy zwierząt dowiedzieli się o diagnozie, z której zginął ich zwierzak dopiero po sekcji zwłok.

Ważny! Niedrożność jelit na tle niedrożności lub nakładania się jelita, eliminowana tylko operacyjnie.

Zwykłe zaparcia można odróżnić od konieczności jelitowej tylko po kilku oznakach. Zaparcia nie od razu wykazują objawy, to znaczy kot nie wygląda bardzo zdrowo od pierwszych godzin, odmawia zabawy i jest nietrzeźwy. W przypadku skrętu jelit objawy rozwijają się bardzo szybko, stanowi towarzyszy gwałtowny wzrost lub spadek temperatury, bladość błon śluzowych, silny ból w jamie brzusznej.

Ostateczną diagnozę niedrożności lub skrętu jelit dokonuje się dopiero po wykonaniu radiografii kontrastowej. Bar jest zwykle używany jako kontrast, który świeci w promieniach rentgenowskich. Po poświacie na zdjęciu widać, w którym fragmencie jelita zaczyna się niedrożność i jak poważna jest.

Jak pomóc kotu z zaparciami?

Przyjrzyjmy się teraz metodom, które złagodzą zaparcia kota. Ważne jest, aby zrozumieć, że pierwsza pomoc ma znaczenie tylko wtedy, gdy zwierzę zachowuje się normalnie i nie wygląda na zbyt bolesne.

Należy natychmiast zgłosić się do lekarza, jeśli zauważysz:

• Zmiany w pigmentacji błon śluzowych (sinica, bladość).
• Ostry spadek lub wzrost temperatury ciała.
• Nudności i inne objawy zatrucie.
• Zespół silnego bólu - kot krzyczy, nie pozwala dotykać żołądka, otrzewna jest twarda i napięta.
• Zapalenie lub doniesienie o odbycie.

Jeśli zaparcia mają charakter spastyczny, to znaczy powstały z powodu wielu niekorzystnych czynników, należy zacząć od środków oszczędzających. Na przykład delikatny, ale ciągły i regularny masaż brzucha daje dobre rezultaty. Masuj otrzewną, dotykając jej palcami zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Bulgotanie w jelitach „w odpowiedzi” na masaż to dobry znak. Oznacza to, że jelita pracują, a perystaltyka jest zachowana..

Jeśli w ciągu dnia zwierzę nie poszło do toalety, możesz skorzystać z uniwersalnych środków przeczyszczających. Duphalac uważany za bezpieczny lek, jest przepisywany nawet niemowlętom. W przypadku pierwszej dawki kot otrzymuje profilaktyczną dawkę. Po kilkugodzinnej obserwacji przyjmowanie leku można powtórzyć. Leczenie Duphalac należy połączyć z masażem brzucha, zapewnić zwierzęciu również ciepło, spokój i komfort.

Uwaga! Podczas zaparć wskazane jest, aby kot nie otrzymywał pokarmu, ale miał swobodny dostęp do wody.

Równolegle z masażem możesz i powinieneś podawać zwierzęciu probiotyki. W tle mogą wystąpić zaparcia dysbioza albo go sprowokować. W każdym przypadku iw przypadku jakichkolwiek zakłóceń w funkcjonowaniu układu pokarmowego cierpi mikroflora, którą należy przywrócić. Probiotyki można podawać kotu w dwóch postaciach:

• Suplementy do leków.
• Sfermentowana żywność - domowy jogurt lub kefir jest bogatym źródłem pożytecznych lakto- i bifidobakterii.

Jeśli kot cierpiał na dysbiozę i zaparcia, lepiej jest stosować specjalne preparaty zawierające żywe pałeczki kwasu mlekowego. Zwykle leki są sprzedawane w postaci zawiesiny lub proszku, który należy rozcieńczyć w wodzie lub specjalnym katalizatorze i nakarmić zwierzętami. Jako pomoc możesz użyć na przykład leków ze zwykłej apteki, Linex, Hilak forte, Bifiform inny.

Ważny! Popularny Lactusan nie nadaje się do leczenia dysbiozy u nie wszystkich kotów. Statystycznie u 40% dorosłych zwierząt rozwija się nietolerancja laktozy, a Lactusan składa się z izomeru strukturalnego cukru mlecznego, czyli laktozy, którą uzyskano sztucznie.

Względnie bezpieczne środki przeczyszczające obejmują:

• Lewatywa Microlax - sprzedawane w jednorazowej tubie o pojemności od 3 do 5 gramów. Lek szybko otacza ściany jelit i wywołuje wypróżnienia.
• Środki przeczyszczające typu osmotycznego, takie jak, Normase. Przy prawidłowym i terminowym zastosowaniu lek szybko i delikatnie eliminuje zaparcia. Przedawkowanie jest praktycznie niemożliwe, jednak lek ma przeciwwskazania: nietolerancję laktozy, wymioty, zespół ostrego bólu, niedrożność jelit (!), Zwężenie tętnicy, uszkodzenie błony śluzowej jelit, krwawienie w jelicie (niezależnie od etiologii) i odwodnienie.
• Skontaktuj się ze środkami przeczyszczającymi, takimi jak, Senade. Lek wpływa bezpośrednio na jelito grube, dzięki czemu działa aktywniej i kurczy się. Prawie wszystkie leki tego typu mają szeroki wachlarz przeciwwskazań..

Uwaga! Kontaktowe środki przeczyszczające są uważane za bezpieczniejsze niż osmotyczne, ale dla ludzi ... a nawet wtedy nie dla wszystkich! Samoleczenie zwierzaka może skończyć się tragicznie, dlatego świadomie rozważ wszelkie ryzyko, uciekając się do stosowania leków nie przepisanych przez lekarza.

Leczenie zaparć u kotów środkami ludowymi

Zacznijmy od najpowszechniejszej i najprzyjemniejszej metody leczenia zaparć u kotów. Wielu doświadczonych właścicieli potwierdza, że ​​mleko skondensowane może pomóc w zaparciach u kota szybko (w ciągu kilku godzin) i delikatnie. Co dziwne, prawdą jest, że skład prawdziwego skondensowanego mleka stymuluje motorykę jelit. Mleko skondensowane należy rozcieńczyć czystą wodą (1: 1). Najczęściej kot samodzielnie pije „lekarstwo”.

Olej może pomóc złagodzić zaparcia. Wskazane jest, aby używać tylko oleju lnianego, ponieważ jest on prawidłowo rozkładany w organizmie kota i nie powoduje szkód. Nawet jeśli olej lniany nie prowokuje wypróżnień, to korzystnie wpłynie na podrażnione ściany jelit..

Jeśli olej lniany nie jest dostępny, zrobią to:

• Olej wazelinowy.
• Olej roślinny (słonecznikowy, rafinowany, tłoczony na gorąco, rafinowany).
• Oliwa z oliwek.
• W ostateczności - olej rycynowy (może powodować silne wymioty).

Świece wazelinowe - dobry i sprawdzony środek, którego nie należy stosować w przypadku zatoru lub skrętu. W innych przypadkach nawet jeśli świece nie pomogą, nie pogorszą sprawy. Wazelina pokrywa uszkodzone błony śluzowe i pomaga je odbudować.