Śmiertelnie trujący przysmak - rozdymka

Ryba fugu to bardzo osobliwy przysmak, który, jeśli zostanie nieprawidłowo przygotowany, może grozić śmiertelnym niebezpieczeństwem. Turyści odwiedzający Japonię są czasem gotowi wyłożyć szalone pieniądze za możliwość spróbowania fugu, aby doświadczyć niebezpiecznej równowagi między życiem a śmiercią..

Wśród tych, którzy już próbowali fugu i tych, którzy tylko marzą o tym, istnieje przekonanie, że gdy już spróbujesz, z pewnością przywiążesz się do niego na zawsze. Wszystko to dzieje się na tle informacji, że po zjedzeniu tego przysmaku co roku umiera nawet 15 osób. Aby przetestować w praktyce wszystkie stwierdzenia i doświadczyć uczuć opisywanych przez koneserów rozdymkowatych, będziesz musiał wydać około 1000 $ w specjalistycznej restauracji w Japonia. Za tę kwotę profesjonalny szef kuchni przygotuje przysmak zgodnie ze wszystkimi niezbędnymi zasadami.

Trujące ryby rozdymkowate

Ta ryba nazywa się inaczej, ale jej prawdziwa nazwa to brązowy puffer, a puffer to nazwa przygotowywanego z niej japońskiego dania..

Inni tytuły fugu:

• brązowy puffer;
• ryba dla psa;
• Fahak;
• dioda;
• rozdymka.

Dlugosc do 45 cm, ale bardzo duze osobniki moga dorastac do 80 cm Skora jest bardzo cienka i elastyczna, silnie napinana. Praktycznie nie ma łusek. To nie przypadek, że ryba jest ułożona, za pomocą tych umiejętności odstrasza drapieżniki swoim wyglądem. W razie niebezpieczeństwa pochłania dużą ilość wody i pęcznieje jak kula, podczas gdy na jego skórze wystają dość długie kolce.

jednak główny zagrożenie, jakie stwarza, nie tkwi w jej groźnej postaci, ale w śmiertelnej truciźnie - tetrodotoksynie, która jest zawarta w jej skórze i narządach wewnętrznych. W ludzkim ciele trucizna zaczyna działać w ciągu dziesięciu minut. Nie ma na to antidotum, a osoba zatruta z reguły umiera.

To ciekawe, ale fakt - początkowo fugu nie jest trująca, a trucizna gromadzi się w jej ciele w wyniku czynności życiowych. Pokarm, który zjada rozdymka, w tym różne organizmy, zawiera mikroskopijne porcje tetrodotoksyny, która jest skoncentrowana w skórze i narządach fugu.

Nawet w małych dawkach trucizna fugu jest śmiertelna dla ludzi, a jeden miligram jest śmiertelny. Jeden puffer zawiera taką ilość toksycznej substancji, że może zabić prawie kilkadziesiąt osób..

Siedliska Fugu:

• Morze Ochockie;
• Żółte morze;
• Morze Wschodniochińskie;
• Pacyfik;
• Morze Japońskie.

Wolą dorośli mieszkać na głębokości do stu metrów. Narybek rozdymkowaty często znajduje się w ujściach słonawych rzek, a gdy dojrzewa, przemieszcza się dalej w morze. Ryby rozmnażają się wiosną. Pozostawia kawior na głębokości około 20 metrów, przyczepiając go do skał.

Ryba rozdymkowata nie lubi hałasu, preferując życie w spokojnych miejscach w pobliżu cichych zatok morskich, na spokojnych wodach.

Skład i użyteczne właściwości trujących ryb

Co dziwne, ale skład chemiczny rozdymki jest prawie identyczny jak zwykłej ryby. Ponadto zawiera dobry kompleks witaminowo-mineralny. Wartość energetyczna waha się od 100 do 110 kcal. Jeden puffer zawiera około 16 gramów lekkiego białka i 2 gramy tłuszczu.

Trucizna zawarta w puffer znajduje zastosowanie w Medycyna jako część leków przeciwbólowych.

Istnieje specjalnie wyhodowany rodzaj fugu, który nie zawiera substancji toksycznej. Jednak takie ryby nie stały się poszukiwane. W prawdziwym pufferze cenią niebezpieczeństwo i ryzyko śmiertelnego zatrucia, a ryba nie może dać emocji bez trucizny.

Aplikacje do gotowania

W 1958 roku w Japonii wydano dekret, zgodnie z którym szef kuchni, który gotuje rozdymkowate ryby, musi uzyskać licencję. Aby to zrobić, musi zdać egzamin teoretyczny, a następnie ćwiczyć. Nie każdemu udaje się uzyskać licencję, do której konieczna jest biegła znajomość poniższych zagadnień wiedza, umiejętności:

1. pełna znajomość wszystkich rodzajów rozdymkowatych;
2. znać wszystkie znane metody i metody detoksykacji.

Egzamin praktyczny polega na tym, że szef kuchni przygotowuje przysmak i osobiście go zjada. Jeśli kwalifikacje kucharza nie odpowiadają odpowiedniemu poziomowi, umrze z powodu zatrucia.

Tylko geniusze kulinarni, których jest dosłownie nieliczni, posiadają subtelną sztukę cięcia trującej ryby rozdymkowatej..

Proces cięcie trujących ryb składa się z kilku etapów:

1. Płetwy są odcinane z prędkością błyskawicy z bardzo szybkimi i dokładnymi uderzeniami noża. Następnie szybko odcina się pysk ryby..
2. Brzuch otwiera się specjalnym nożem „hocho”.
3. Trujące wnętrzności są usuwane przy pielęgnacji biżuterii i utylizowane..
4. Filet fugu kroi się w bardzo cienkie plasterki, myje pod bieżącą wodą w celu usunięcia trucizny krwi.

Ryby rozdymkowate nie są podawane w czystej postaci, są zawsze gotowym posiłkiem. Fugusashi to wyjątkowe danie zrobione z plastrów ryb i ułożone w dowolne obrazki: ptaki, motyle i inne. Zjedz je maczane w sosie octowym - ponzu, posiekaną cebulą i startą japońską rzodkiewką.

Następnie podaje się fugu zosui - zupę z ryżu i gotowanej trującej ryby z surowym jajkiem. Dopiero wtedy podaje się drugie danie, które jest zrobione ze smażonego puffera.

Serwowanie potraw z ryb puffer

Podawanie dań rybnych do stołu ma świętość rytuał, zgodnie z którym w pierwszej kolejności podaje się najmniej trujące kawałki fileta z tyłu. Z każdym kolejnym daniem na stół trafia coraz więcej trujących potraw, wykonanych z kawałków znajdujących się bliżej brzucha ryby, która jest najbardziej trująca.

Nie bez powodu przestrzega się tego rytuału. Faktem jest, że stopniowo przechodząc od mniej trujących potraw do dań z najgroźniejszymi kawałkami ryb, kucharz obserwuje swoich gości i jeśli mają objawy zatrucia, to musi mieć czas na przerwanie posiłku..

W tym tkwi umiejętność kulinarna dokładny dawka trucizny, którą pozostawia się w rybie w ilości wymaganej do przetestowania euforii gościa, podobnej do zatrucia lekami. Ci, którzy już próbowali trujących ryb w japońskiej restauracji, mówią o uczuciu drętwienia kończyn i kości policzkowych, pojawieniu się efektu paraliżującego.

Taki wrażenia trwają tylko kilka sekund, ale ci, którzy przez nie przeszli, opisują je jako burzę emocji i równowagę na krawędzi życia i śmierci. I praktycznie każdy jest gotowy, aby spróbować ponownie.

Odcięte płetwy puffera służą do przygotowania napoju podawanego na samym początku posiłku. Jest zrobiony z sake, w którym na chwilę zanurza się zwęglone płetwy ryby rozdymkowatej. Napój ma działanie halucynogenne i prowadzi do łagodnego zatrucia.

Dlaczego trujące ryby rozdymkowate są niebezpieczne

Toksyna neuroparalityczna tetrodotoksyna - niebezpieczna trucizna, która zawiera w swoim ciele rozdymkę w ogromnych ilościach. Kiedy dostanie się do organizmu, rozwija się paraliż układu oddechowego, w wyniku czego dochodzi do śmierci człowieka.

Zasadniczo wszystkie zatrucia ryb występują tylko wtedy, gdy są niewłaściwie przygotowane. Chociaż kucharze fugu są wysoko wykwalifikowani i licencjonowani, nawet oni nie są odporni na błędy. Od zatrucia trucizną fugu w Japonii co roku umiera do 15 osób, do 50 osób trafia do szpitali w ciężkim stanie.

Objawy i pierwsza pomoc

Pierwsze objawy pojawiają się w ciągu 10, maksymalnie 15 minut po zjedzeniu puffera. Im szybciej zaczną się pojawiać, tym większa zawartość trucizny w pufferze. Objawy są bardzo podobne do neuralgii i serca: uczucie pieczenia w organizmie, utrata koordynacji, zawroty głowy, niedociśnienie. Ciężkie przypadki prowadzą do upośledzenia świadomości, drgawek i śmierci.

Surowość zatrucie można wyróżnić cztery stopnie:

1. Nudności i wymioty, mrowienie i drętwienie warg i nosa.
2. Całkowite drętwienie wszystkich mięśni twarzy, kończyn i zaburzona koordynacja ruchów. Częściowy paraliż z prawidłową odpowiedzią mięśni.
3. Duszność i rozszerzone źrenice, paraliż całego ciała, ale świadomość pozostaje czysta.
4. Niedotlenienie i ostra niewydolność oddechowa, spowolnienie akcji serca i obniżone ciśnienie, utrata przytomności.

Nie ma antidotum. Jedyną pomocą, jaką można udzielić w przypadku zatrucia, jest terapia wspomagająca. Konieczne jest pilne hospitalizowanie pacjenta, sztuczne utrzymanie wentylacji płuc i krążenie krwi, aż do ustania działania trucizny.

Po 24 godzinach nie można się już obawiać poważnych konsekwencji.