Giardia u psów: objawy i leczenie

Giardioza to choroba pasożytnicza atakująca jelita. Wywoływana jest przez mikroorganizm Lamblia spp., Który należy do rodzaju najprostszych dyplomatów biczowanych. Infekcję tę rozpoznaje się u 10% psów domowych, prawie co drugiego szczeniaka i prawie wszystkich bezpańskich psów lub zwierząt mieszkających w schroniskach i psiarniach. Ta patologia nie zależy od płci, wieku i rasy, grupa ryzyka obejmuje starsze i osłabione psy.

Lekarze weterynarii twierdzą, że u zdrowych dorosłych zwierząt organizm czasami radzi sobie sam z infekcją, a powrót do zdrowia następuje bez leczenia, ale jest to raczej wyjątek niż reguła. Najczęściej lambliozę trzeba leczyć, gdyż choroba prowadzi do wyczerpania organizmu, a gdy przechodzi w stan przewlekły osłabia układ odpornościowy, może powodować zatrucia ogólne, rozwój zapalenia dwunastnicy, jelita grubego lub nawracającego zapalenia skóry, uszkodzenie wątroby i trzustki.

• w wodzie i glebie - do 70 dni;
• w kale - do 1 miesiąca;
• w moczu - 3-4 dni.

Odporność dyplomonad na wysokie temperatury jest niewielka: podgrzanie do 70 ° C powoduje śmierć pasożytów w ciągu 10 minut, aw temperaturze 100 ° C natychmiast giną. Jednak ocalałe lamblie rozmnażają się bardzo szybko, dzieląc się, co 9-12 godzin ich liczba podwaja się.

Najprostszy gatunek Lamblia występuje w dwóch formach morfologicznych. W ruchliwej formie wegetatywnej (trofozoity) pasożyt żyje w sprzyjających warunkach, czyli w jelitach psa, nabiera „konserwatywna” forma (cysty) lamblii, dostając się do niekorzystnego środowiska zewnętrznego.

Trofozoity mają kształt gruszki, zawierają 2 jądra, 4 pary wici, które służą jako narządy ruchu, oraz dysk, za pomocą którego są mocowane na nabłonku jelitowym. Rozmiar trofozoitów to około 9x12 mikronów. Cysty Giardia są tej samej wielkości, ale mają owalny kształt, ich wici są złożone.

Metoda zakażenia lamblią - fekalno-ustne. Kiedy infekcja jest przenoszona, patogen przechodzi przez trzy fazy:

• wydalanie z organizmu zwierzęcego nosiciela infekcji;
• pobyt mikroorganizmu w środowisku zewnętrznym;
• wprowadzenie do nowego organizmu.

Czynniki infekcyjne to woda, żywność, kał.

Gdy tylko cysta Giardia dostanie się do przewodu pokarmowego psa, natychmiast staje się mobilna, przenosi się do jelita, przykleja się do ściany jelita i zaczyna się odżywiać i rozmnażać. Od czasu do czasu zmienia swoje „położenie”, aby przenieść się do bardziej bogatego w składniki odżywcze obszaru błony śluzowej. Siedlisko Giardia - dwunastnica i jelito cienkie.

Uwaga! Giardiasis jest uważana za chorobę zootroponotyczną, wspólną dla zwierząt i ludzi. Dlatego też, jeśli u Twojego zwierzaka zostanie zdiagnozowana lamblioza, dokładna dezynfekcja pomieszczenia, w którym przebywa pies i mycie rąk mydłem po kontakcie z nim powinno stać się rutynową procedurą..

Objawy

Giardioza nie zawsze daje wyraźny obraz kliniczny. Jej objawy są wspólne dla wielu chorób przewodu pokarmowego, a choroba ta jest często mylona z następstwami łagodnego zatrucia lub reakcji alergicznej na nowy produkt. Dlatego w wielu przypadkach obecność lamblii w organizmie psa jest odkrywana przypadkowo podczas badań profilaktycznych.

Oznaki tej patologii mogą być:

• Biegunka, która może trwać kilka miesięcy, naprzemiennie z normalnymi wypróżnieniami lub zaparciami. Stolec może być wodnisty ze śluzem, a czasem z krwią lub może być ciastowaty z powodu obecności w nim tłuszczu.
• Nieprzyjemny zapach z ust.
• Odbijanie, wzdęcia.
• Ból w podbrzuszu, w jelitach.
• Widoczna utrata wagi przy normalnym apetycie.
• Apatia, drażliwość.
• Matowa, krucha sierść.
• Alergie, takie jak wysypki skórne, zapalenie spojówek lub popękane usta.

Diagnostyka

Aby ustalić diagnozę, w przypadku obecności opisanych powyżej objawów lekarz weterynarii będzie musiał zapoznać się z historią przedstawioną przez właściciela psa, zbadać zwierzę i uzyskać wyniki badań laboratoryjnych i sprzętowych. Do diagnostyki różnicowej lambliozy zwykle przepisuje się:

• ogólna analiza kału;
• szybki test kału na specyficzne antygeny lamblii (test immunochromatyczny);
• analiza kału lub wymazu z odbytu metodą łańcuchowej reakcji polimerazy
• (PCR), która pozwala na wykrycie DNA patogenu nawet w jego niewielkich ilościach w biomateriale;

Aby potwierdzić diagnozę, można przepisać enzymatyczny test immunosorpcyjny (ELISA), oparty na reakcji przeciwciał wytwarzanych przez organizm chorego zwierzęcia na antygen patogenu w standardowej próbce laboratoryjnej. W niektórych przypadkach wymagana jest endoskopia jelit.

Leczenie

Nie ma leku, który może całkowicie uwolnić psa od lamblii, ponieważ skorupa jej „konserwatywnej” postaci - cyst - jest nieprzepuszczalna dla większości związków chemicznych. Prawie całkowite wyleczenie lambliozy jest jednak możliwe poprzez zniszczenie wszystkich trofozoitów (aktywnej formy lamblii) żyjących w jelicie przy pomocy leków przeciwpierwotniaczych. Substancje czynne tych środków hamują wytwarzanie kwasów nukleinowych w DNA jednokomórkowego mikroorganizmu Lamblia, co powoduje jego śmierć. Przebieg leczenia lekami przeciwpierwotniaczymi wynosi zwykle 5-7 dni..

Poniższe są uważane za skuteczne w leczeniu lambliozy u psów:

• Metronidazol (synonimy Klion, Metrogyl). Dawkowanie - 22 mg / kg masy ciała 2 razy dziennie.
• Albendazole (synonimy Aldazole, Vormil, Nemozole). Dawkowanie - 25 mg / kg masy ciała 2 razy dziennie.
• Macmiror (synonim Nifuratel). Dawkowanie - 15 mg / kg masy ciała 2 razy dziennie.
• Panakur. Dawkowanie - 450 mg / kg masy ciała raz dziennie.
• Tiberal (synonim Ornidazolu) Dawkowanie - 25 mg / kg masy ciała 1 raz dziennie.

Kolejnym etapem leczenia jest terapia mająca na celu odurzenie organizmu, przywrócenie równowagi wodnej oraz wzmocnienie odporności. Aby to zrobić, zwierzęciu przepisuje się enterosorbenty, regulatory równowagi wodno-elektrolitowej Gastrolit, Regidron (z ciężkim odwodnieniem, przepisywane są dożylne wstrzyknięcia Polysorb, chlorek sodu i / lub glukoza), immunomodulatory. Aby przywrócić naturalną mikroflorę jelitową, przepisuje się probiotyki (Lactobifid, Lineksi, Divopride, Prokolin).

Dieta jest obowiązkowym elementem kompleksowego leczenia. Lekarze weterynarii zalecają stosowanie pasz leczniczych opracowanych dla zwierząt z chorobami układu pokarmowego: Hill`s PD Canine, PVD Canine EN, Royal Canin GASTRO-INTESTINAL.

Ważny! Po zakończeniu kuracji, aby upewnić się, że lamblia została usunięta z organizmu psa, wykonuje się testy kontrolne stolca. Jeżeli wyniki 2-3 testów są negatywne, zwierzę uznaje się za wyleczone.

Środki zapobiegawcze

Zapobieganie lambliozie obejmuje środki sanitarne, higieniczne i terapeutyczne. Zabrania się psu:

• pić ze zbiorników ze stojącą wodą;
• pływać w brudnych zbiornikach wodnych;
• jedz jedzenie z ziemi;
• kontakt z bezpańskimi zwierzętami.

Właściciel psa powinien utrzymywać w czystości miejsce, w którym mieszka, naczynia, z których je. Nie zaleca się wyprowadzania psów ze smyczy ani pozostawiania ich na spacerach bez opieki. Ważnym warunkiem zapobiegania wszystkim chorobom pasożytniczym zwierząt domowych jest terminowe odrobaczanie i badania profilaktyczne w klinice weterynaryjnej..

Diagnostyka lamblia u zwierząt domowych: wideo