Gorączka sharpei - przyczyny, rozpoznanie i leczenie choroby zapalnej

Gdyby ktoś zdecydował się na konkurs o miano „najzabawniejszych i najbardziej niezwykłych” psów, to bez wątpienia na liście zwycięzców znalazłby się Shar Pei. Te zwierzęta, przypominające ... swoją drogą, jak pies wygląda, jakby był ciągłym fałdem skóry? Krótko mówiąc, psy te są bardzo ciekawe, a ich dobroduszne usposobienie czyni je idealnymi pupilami dla rodzin z dziećmi. Niestety mają specjalne choroby związane z genetyką rasy. Jak na przykład Gorączka Sharpei. Nieprzyjemna dolegliwość, często prowadząca do poważnych konsekwencji.

Co to jest?

To nazwa złożonej choroby autozapalnej., którego natura nie jest w pełni zrozumiała. Co ciekawe, eksperci sugerują, że ta patologia jest związana z gorączką śródziemnomorską u ludzi. Na tym polega niebezpieczeństwo choroby prowadzi do rozwoju amyloidoza narządy wewnętrzne, ale jest nieuleczalny. Dziś naukowcy uważają, że przyczyną choroby jest mutacja genetyczna charakterystyczna dla Shar-Pei. Prowadzi do polimeryzacji cząsteczek białka, a następnie ich odkładania w tkankach narządów wewnętrznych. Szczególnie nerki cierpią na tę patologię, która w wyniku amyloidozy prawie całkowicie traci zdolność wykonywania swoich naturalnych funkcji..

Co ciekawe, mimo predyspozycji genetycznych, amyloidoza nerkowa nie dotyka wszystkich zwierząt gorączkujących.. Około 30% Sharpei z objawami patologii pozostaje „odpornych” na uszkodzenia narządów wewnętrznych. Jaki jest tego powód, nie jest jeszcze do końca jasny. Biorąc pod uwagę, że patologia - dziedziczna, zdecydowanie zaleca się wykluczenie z procesu reprodukcji wszystkich predysponowanych zwierząt.

Opuchnięte, opuchnięte stawy łapy są częstymi objawami wystąpienia gorączki.. Nawiasem mówiąc, przyczyna tego patologicznego zjawiska nie została jeszcze zbadana. Kynolodzy i weterynarze przytaczają dane, z których wynika, że ​​25% wszystkich zwierząt tej rasy ma szansę na zarażenie się gorączką Sharpei (podane informacje dotyczą całej światowej populacji tych psów). Podkreślamy, że prawdziwego zasięgu rozprzestrzeniania się choroby można się tylko domyślać, ponieważ weterynarze nie zawsze mają możliwość dokładnego zdiagnozowania przyczyn, które zabijają psa. Wiele przypadków pozostaje niewykrytych, u zwierząt po prostu zdiagnozowano niewydolność nerek.

Pomimo swojej nazwy ta gorączka jest naprawiona nie tylko wśród sharpei: cierpią na to niektóre odmiany psów gończych (parata angielska, a także chodziki angielskie), collie. Co ciekawe, przypadki choroby są czasami wykrywane w Abisyński i syjamski koty. Ponownie podkreślamy, że jest bardzo prawdopodobne, że inne rasy rzeczywiście chorują na gorączkę Shar Pei, ale weterynarze bardzo rzadko są uzbrojeni w nowoczesne techniki diagnostyczne..

Ciekawy! Pierwsze objawy gorączki Sharpey zaczynają się pojawiać w wieku od jednego do sześciu lat. Choroba jest częściej rejestrowana u suk, samce chorują znacznie rzadziej.

Podstawowe informacje o patogenezie

Amyloid to nieprawidłowe, nieprawidłowe białko powstające w wyniku polimeryzacji normalnych białek w odpowiedzi na zapalne cytokiny. Jest to główna przyczyna amyloidozy. Znaczący wzrost objętości interleukiny-6 obserwuje się w surowicy krwi chorego Sharpei. Inne cytokiny również mogą przyczyniać się do rozwoju choroby, ale w surowicy krwi występują znacznie rzadziej..

Zapoczątkowują ostrą fazę choroby charakteryzującą się gorączką, intensywną syntezą białek surowicy i przyspieszoną produkcją neutrofili. Białko powstałe w wyniku reakcji patologicznych odkłada się w dużych ilościach w nerkach i innych narządach wewnętrznych. Występuje w wątrobie, nadnerczach, trzustce i gruczołach tarczycy, tkance mięśniowej serca, prostacie, węzłach chłonnych i prawie we wszystkich tkankach przewodu pokarmowego (przewodu pokarmowego).

Niestety, w początkowych stadiach choroby ponad 70% psów nie wykazuje oznak złego samopoczucia. Tłumaczy się to „siłą” wątroby i nerek - narządy te po utracie nawet połowy żywotnych komórek nadal pełnią swoje funkcje. Tylko 25-43% pacjentów z Shar-Pei natychmiast wykazuje złośliwość białkomocz (duża ilość białka w moczu). Następnie rozwija się tak zwany zespół nerczycowy, charakteryzujący się obrzękiem i innymi zjawiskami wskazującymi na uszkodzenie tkanki nerkowej. Naukowcy zauważają, że wiele chorych psów jest narażonych na znaczne ryzyko śmierci w wyniku samoistnego krwawienia wewnętrznego. Może wystąpić w dowolnym momencie, ponieważ ogromna ilość protrombiny jest uwalniana do moczu z powodu dysfunkcji strefy filtrującej nerek. Układ krzepnięcia krwi jest po prostu sparaliżowany.

Obraz kliniczny choroby

W początkowej fazie choroby następuje okresowy wzrost temperatury do 39,4-41,6º Celsjusza. W tym samym czasie worki stawowe zaczynają się zapalać i puchnąć. Reszta chorego zwierzęcia wydaje się całkowicie normalna, ponieważ początkowo wszystkie objawy pojawiają się tylko sporadycznie, szybko ustępując. Dlatego ta wrodzona choroba jest tak groźna - właściciele przez lata mogą nie zdawać sobie sprawy z choroby swoich pupili..

Kiedy choroba postępuje dostatecznie, a złogi amyloidu w nerkach doprowadzą do ich częściowej dysfunkcji, na błonie śluzowej jamy ustnej mogą tworzyć się głębokie wrzody, dosłownie przenosi amoniak z oddechu psa i szybko się rozwija odwodnienie. Kompleks tych zjawisk może powodować wodobrzusze.

Gwałtowny rozwój zespołu niewydolności oddechowej, przyspieszenia oddechu lub nagłego porażenia łap (zwykle tylnych kończyn) może wskazywać choroba zakrzepowo-zatorowa. Żółtaczka występuje, gdy po drodze rozwija się amyloidoza wątroby. Należy zauważyć, że ta ostatnia występuje w nie więcej niż 11% wszystkich przypadków gorączki Sharpei. Ale ta forma choroby postępuje jeszcze ciężej - Shar-Pei mają wyjątkowo delikatną i wrażliwą skórę. Jeśli występuje uszkodzenie wątroby i żółtaczka, szybko pojawiają się na nim głębokie wrzody, rozwijają się ciężkie formy zapalenia skóry i wyprysk.

Inne objawy kliniczne obejmują: polidypsja i wielomocz (zwiększone pragnienie i oddawanie moczu), anoreksja (wycieńczenie), wymioty, odwodnienie. Zwierzę szybko traci na wadze; po obserwacji odnotowuje się osłabienie i letarg. Zaniedbane przypadki choroby kończą się zawsze tak samo - pies zapada w śpiączkę nerkową / wątrobową i umiera. Z reguły nie jest możliwe wyprowadzenie zwierzęcia ze śpiączki. Szczerze mówiąc, jest to bezużyteczne, ponieważ uszkodzenia narządów wewnętrznych na tym etapie są zbyt poważne, zwierzę z tak poważnymi patologiami nie będzie już w stanie przeżyć. Tak jak choroba ma podłoże genetyczne, w przyszłości jego stan tylko się pogorszy.

O diagnostyce

Jedyną metodą umożliwiającą dokładne określenie obecności amyloidu w narządach wewnętrznych jest biopsja, po której następuje badanie cytologiczne uzyskanego materiału. Ponieważ w tym przypadku technika jest bardzo niebezpieczna, eksperci próbują ograniczyć się do strefy korowej nerek, aby uniknąć rozwoju poważnych powikłań (na przykład krwawienia wewnętrznego lub powstania krwiaka nerkowego).

Ale jest jeden problem. Czasami złogi amyloidu znajdują się tylko w szpiku kostnym iw tym przypadku pobranie próbki tkanki nerki nic nie da. Biopsja szpiku kostnego jest zdecydowanie odradzana, ponieważ ryzyko powikłań jest zbyt wysokie. W każdym przypadku ta manipulacja powinna być wykonywana wyłącznie w dobrze wyposażonej klinice weterynaryjnej, przy ścisłym przestrzeganiu środków aseptycznych i antyseptycznych. Faktem jest, że ze względu na poważny stan organizmu nie wyklucza się spontanicznej infekcji, która może szybko wykończyć zwierzę.

Tak więc po pobraniu próbki tkanki nerkowej ta ostatnia jest barwiona (metodą elektywnego barwienia Kongo) i badana pod zwykłym mikroskopem świetlnym: w polu widzenia pojawia się tkanka jasno opalizująca na odcienie czerwieni. Dzięki polaryzacji światła można uzyskać ciekawy efekt, gdy tkanki ze złogami amyloidowymi zaczną migotać odcieniami zieleni. Możesz również traktować powstałe preparaty (już zabarwione w Kongo) nadmanganianem potasu. Następnie miejsca złogów amyloidu ulegają silnemu przebarwieniu, co jest wyraźnie widoczne nawet pod najprostszym mikroskopem bez dużego powiększenia..

Ważny! Jeśli zwierzę ma już przerywaną gorączkę i zapalenie stawów, nie zaleca się wykonywania biopsji nerki. Biorąc pod uwagę rasę i dość specyficzne objawy kliniczne, bez tego można postawić diagnozę z dużym stopniem pewności. Jednak w naprawdę trudnych przypadkach, gdy obraz kliniczny jest bardzo zamazany, można wykonać biopsję wątroby lub innych narządów wewnętrznych, ale zawsze należy pamiętać o możliwości poważnych powikłań.

Techniki terapeutyczne

Od razu zauważamy, że w zaawansowanych przypadkach jest bardzo prawdopodobne, że można zalecić eutanazję. Zaatakowane nerki i / lub wątroba nie będą już w stanie wyzdrowieć. Dlatego w najlepszym interesie właściciela jest jak najwcześniejsze skontaktowanie się z lekarzem weterynarii, jeśli zauważysz którykolwiek z powyższych objawów. W pierwszej kolejności zalecana jest terapia substytucyjna - leki przeciwbólowe, a także niesteroidowe związki przeciwzapalne. Uśmierzają ból i przynajmniej częściowo zatrzymują reakcję zapalną. Oczywiście leczenie gorączki Sharpeya nie ogranicza się do tak prostych technik..

Głównym lekiem jest kolchicyna. W szczególności blokuje nadmierną syntezę enzymów wątrobowych. Zmniejsza to znacznie ilość amyloidu powstającego w organizmie, co znacznie wydłuża życie chorego zwierzęcia i poprawia jego jakość. Przepisuje się mu natychmiast, gdy tylko zauważono u zwierzęcia co najmniej dwa epizody gorączki i zaczęły puchnąć mu stawy (oczywiście pod warunkiem wykluczenia wszystkich możliwych przyczyn tego stanu).

Kolchicyna nie wyeliminuje już osadzonego amyloidu. Ponadto w przypadku azotemii (obecność dużej liczby zasad azotowych we krwi) jej powołanie może być niebezpieczne dla życia zwierzęcia. Lek jest przepisywany na całe życie. Skutki uboczne jego przyjmowania obejmują epizody wymioty i biegunka. Przy długotrwałym stosowaniu odnotowano: zahamowanie czynności szpiku kostnego i nadciśnienie tętnicze.

Zalecane jest powołanie Clopidogrelu lub, w skrajnych przypadkach, aspiryny. Substancje te zmniejszają tendencję czerwonych krwinek do agregacji, zapobiegając w ten sposób chorobie zakrzepowo-zatorowej. Są przepisywane bezbłędnie, gdy albumina surowicy we krwi spadnie poniżej 2,5 g / dm³. Przepisywana jest również amlodypina, która pomaga zwalczać nadciśnienie..

Uwaga! Niezbędna jest odpowiednia dieta przygotowana przez najlepszego dietetyka weterynaryjnego. Około 30% chorych Shar Pei ostatecznie umiera z powodu niedożywienia spowodowanego niewłaściwym karmieniem. Więc to jest bardzo ważne!