Dirofilariasis u psów: informacje o pasożytach, objawach i leczeniu

Helminthiasis jest bardzo częstą chorobą psów. Co dziwne, ale często diagnozowana glistnica to „drobiazg”. Oczywiście w porównaniu z niektórymi innymi chorobami o etiologii pasożytniczej. Tutaj na przykład dirofilariasis u psów: ta patologia jest bardzo niebezpieczna i często prowadzi do śmierci..

Podstawowe informacje

Co to jest? Choroba pasożytnicza wywoływana przez robaki z rodzaju Dirofilaria (na zdjęciu). Po raz pierwszy został opisany i „oficjalnie” potwierdzony w 1921 roku. Helminth (nicienie) atakuje szeroką gamę ssaków, w tym nie tylko psy i koty, ale także konie, bydło, fretki i inne zwierzęta. Jest również przenoszony na ludzi. Ponieważ pasożyt w stadium pośrednim „lęgów” u komara, maksymalną liczbę przypadków odnotowuje się w pobliżu dużych zbiorników lub stawów. Istnieją dwa rodzaje robaków:

• D. Immitis. Pasożyty zlokalizowane są w dużych tętnicach płucnych i sercu. Mówiąc najprościej, to ten robak powoduje dirofilarozę serca u psów..
• D. Repens. Powoduje łagodniejszą postać choroby, ponieważ nicienie zlokalizowane w tkance podskórnej.

Ponadto częstość występowania choroby zależy od konkretnego typu komara najczęściej występującego w okolicy. Leczenie zarażonych psów może być kosztowne i ryzykowne, ponieważ nie wszystkie leki są bezpieczne. Efekty płucne są często nieodwracalne, ponieważ w wyniku działania robaków pasożytniczych tkanki tego narządu są bardzo mocno uszkodzone, pojawiają się oznaki jego niewydolności..

Informacje o rozwoju pasożyta

Dojrzałe płciowo samice każdego dnia wyrzucają ogromną liczbę larw do środowiska zewnętrznego. To tak zwany pierwszy etap. Zarodki te są przenoszone wraz z krwią po całym organizmie zwierzęcia. Jeśli pies zostanie ugryziony przez komara, połyka nie tylko krew, ale także larwy. W ciele owada larwa osiąga trzeci etap, który trwa dwa tygodnie, w zależności od temperatury otoczenia, pory roku i wilgotności..

Kiedy ten sam komar ponownie gryzie zwierzę, larwy wchodzą do jego ciała. Przez około dwa do trzech tygodni pasożyty znajdują się w tkance podskórnej i mięśniach, w tym czasie osiągają piąty etap rozwoju, dorastając do około jednego do dwóch centymetrów długości. Gdyby nicienie należy do gatunku D. repens iw stanie dojrzałym płciowo pozostaje w tkance podskórnej (dirofilariasis podskórna u psów). W związku z tym pasożyty z gatunku D. immitis migrują do ogólnego krwiobiegu. Pierwsze larwy pojawiają się we krwi zwierzęcia sześć miesięcy po zakażeniu. W organizmie psa ten pasożyt może żyć do siedmiu lat od daty zakażenia, powodując poważne zaburzenia czynnościowe.

Informacje diagnostyczne

Zarażeniem może być każdy pies, niezależnie od płci, rasy, wieku i stanu fizjologicznego. U chorych zwierząt najczęściej obserwuje się kaszel i stopniowo narastające wyczerpywanie się organizmu, któremu może towarzyszyć odmowa karmienia. Ponadto historia medyczna prawdopodobnie będzie zawierać informacje o objawach niewydolności sercowo-naczyniowej, utrzymującym się obrzęku, duszności i innych podobnych skutkach..

Psy są bardzo podatne na infekcje heartworm. Udowodniono eksperymentalnie, że 100% tych zwierząt, które zostały ugryzione przez zakażonego komara, zachorowało. W naturze D. immitis bardzo często zaraża wilki i szakale będące żywicielami rezerwuarowymi. Badanie lekarskie ujawnia następujące objawy kliniczne:

• Duszność, tachypnea.
• Częstoskurcz.
• Kacheksja.
• Szmer serca (trzeci ton jest wyraźnie słyszalny).
• Wodobrzusze.

Na szczęście rozpoznanie dirofilariozy u psów jest stosunkowo specyficzne, a lekarz weterynarii nie musi polegać wyłącznie na swoich obserwacjach i obecności / braku objawów. Faktem jest, że opracowano już metodę serologicznego wykrywania pasożyta, ponieważ w organizmie z tą chorobą pojawiają się specjalne przeciwciała..

Ale! W takim przypadku organizm psa musi zawierać dojrzałe płciowo pasożyty, a maksymalne stężenie przeciwciał osiągane jest dopiero po około sześciu miesiącach od zakażenia. W około 40% przypadków, gdy robaki pasożytnicze osiągnęły już „starość”, badanie serologiczne daje wynik negatywny.

W badaniu krwi rzadko wykrywa się eozynofilię i bazofilię, ale nie zawsze tak jest i nie można było zidentyfikować wyraźnego związku z chorobą (więc rozmaz krwi jest prawie bezużyteczny). Trombocytopenia, która rozwija się u wszystkich chorych zwierząt, jest bardzo niebezpieczna. Liczba płytek krwi spada tak bardzo, że pies ma poważne ryzyko śmierci z powodu najmniejszego krwawienia. Jakie inne objawy dirofilariasis manifestują się u psów?

Inne znaki i notatki

Niedokrwistość nie zawsze występuje, ale prawie wszystkie chore psy mają białkomocz. Rozwija się tylko u zwierząt, w których krwi pojawiły się już pierwsze larwy (wpływają na strefę kłębuszkową nerek). Jest to bardzo poważny objaw, ponieważ w większości przypadków nie można już wyeliminować konsekwencji tej patologii. Do diagnozy zaleca się prześwietlenie klatki piersiowej. W tym przypadku pojawia się wzrost lub zwężenie średnicy tętnic płucnych, ujawnia się ich dziwna „krętość”. Często rejestruje się znaczne powiększenie prawej komory i przedsionka. Forma skóry nie wydaje się tak charakterystyczna, ale w niektórych przypadkach można zaobserwować ruch pasożytów w tkance podskórnej.

Zaleca się również badanie echokardiograficzne, które w większości przypadków pozwala na wyjaśnienie diagnozy. Niestety, nawet ta metoda nie zawsze wykrywa osoby dorosłe w tętnicach płucnych. Jednak doświadczony lekarz może je wykryć. Najczęściej robaki są wykrywane w prawej komorze, prawym przedsionku i tętnicach płucnych. Jeśli chodzi o EKG, warto je przeprowadzić, aby dowiedzieć się, jak poważne jest uszkodzenie samego mięśnia sercowego, ale szczególnie w przypadku tej choroby ta metoda jest mało przydatna..

Należy wspomnieć, że nawet specyficzne testy, których istotą jest wykrycie specjalnych przeciwciał, są wiarygodne tylko wtedy, gdy pies nie otrzymał profilaktycznych dawek środków przeciwrobaczych. W przeciwnym razie wyniki badań mogą być niewyraźne. Przypomnijmy raz jeszcze, że ta metoda pomoże zidentyfikować pasożyty dopiero po upływie co najmniej sześciu miesięcy od momentu zarażenia..

Z powodu tego, co diagnoza może być niedokładna?

Fałszywie negatywne wyniki są rzadkie. Najczęściej są rejestrowane w przypadku jakiegoś błędu. Ponadto błąd diagnostyczny może wystąpić z powodu następujących czynników:

• Kilka pasożytów.
• Szybki rozwój robaków, ich przedwczesne wejście do tętnic płucnych.
• Przewaga męskich robaków pasożytniczych w ich populacji.

Ważne jest również, aby postawić prawidłową diagnostykę różnicową, ponieważ podobne objawy kliniczne mogą pojawić się w dziesiątkach innych chorób, które nie mają nic wspólnego z robaczycą..

Niebezpieczeństwo patologii

Od razu zauważamy, że człowiek może zostać zarażony dopiero po ukąszeniu komara, „posianym” larwami pasożyta, dlatego opieka nad chorym zwierzęciem nie stwarza żadnego zagrożenia.

Co dziwne, ale najpoważniejsze zmiany funkcjonalne i morfologiczne w tkankach i komórkach nie są wynikiem działania samych pasożytów, ale ich śmierci. Następnie ciała robaków szybko rozpadają się na drobne fragmenty ... które mają wyjątkowo nieprzyjemną zdolność zatykania światła naczyń krwionośnych. Biorąc pod uwagę, że mówimy o sercu, wszystko to prowadzi do katastrofalnych konsekwencji. Jednym z nich jest zatorowość płucna. Sama ta patologia może doprowadzić do śmierci..

Z tego powodu u wszystkich chorych psów występują ciężkie objawy niewydolności serca. 14% wykazuje również oznaki patologii płuc, które rozwijają się na tle częściowej śmierci miąższu narządu z powodu niedostatecznego ukrwienia. W bardzo rzadkich przypadkach mogą rozwinąć się nawet złośliwe guzy serca i płuc..

Techniki terapeutyczne

Należy zauważyć, że leczenie dirofilariozy u psów ma kilka celów jednocześnie. Po pierwsze, konieczne jest zmniejszenie szkodliwego wpływu niedotlenienia na organizm zwierzęcia. W tym celu (w szczególnie ciężkich przypadkach) pies może być stale trzymany pod maską tlenową przez kilka dni. Jeśli szczególnie silna inwazja z głębokimi niszczącymi zmianami narządów jest widoczna na zdjęciu rentgenowskim lub USG, wskazane może być leczenie chirurgiczne dirofilariozy u psów (ale rzadko jest to praktykowane).

Po drugie, osoby dorosłe należy natychmiast zniszczyć. Leczenie farmakologiczne ... a jedynym lekiem dopuszczonym do stosowania w weterynarii jest imiticyd. Lek ten wstrzykuje się w samą grubość mięśni lędźwiowych, a zwierzę dość mocno go toleruje, prawdopodobnie miejscowy wzrost temperatury i powstawanie obrzęków. Środki ostrożności są bardzo ważne: biorą lek jedną igłą i wkładają drugą. Ponadto w żadnym przypadku nie należy wstrzykiwać leku w to samo miejsce..

Dawka - 2,5 mg / kg żywej wagi. Po kilku miesiącach (od jednego do trzech) podawanie leku powtarza się, dawka jest taka sama. Dokładnie dzień później - „akord końcowy”, w tym czasie znowu potrzebny jest zastrzyk leku. Dawkowanie jest takie samo.

Ważny! Pies przez cały okres kuracji przebywa w małej (!) Wolierze lub pokoju, spacery są tylko krótkie, brak aktywności fizycznej!

Jeśli mieszkasz na terenach, na których regularnie występują ogniska tej choroby, zapobieganie dirofilariasis u psów ma ogromne znaczenie. W tym celu stosuje się leki z grupy makrolidów..