Artrodeza stawów u psów: prosta i jasna procedura

Ruchome zwierzę = zdrowe zwierzę. To aksjomat znany wszystkim doświadczonym hodowcom psów. Ale wiedzą też bardzo dobrze, że przy każdej poważnej chorobie psy stają się ospałe i apatyczne. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku wspólnych patologii. Pomaga radzić sobie z artrodezą stawów u psów.

Co to jest artrodeza: informacje o zabiegu

Nie każdy hodowca psów wie, czym jest artrodeza (i to dobrze). Tak nazywa się operacja, podczas której chory staw zostaje unieruchomiony, unieruchamiający.

Ważny! Ta procedura nie jest zabiegiem w pełnym tego słowa znaczeniu. W tym samym czasie chory staw nie jest przywracany, ale tylko tak, aby już nie boli i nie powodował nieznośnej udręki chorego psa.

Z reguły w ten sposób zachowana jest mobilność zwierzęcia (oczywiście częściowo). Jakość życia przy zachowaniu zdolności do aktywnego ruchu zależy od umiejscowienia operowanego stawu. Ponieważ operacja jest dość poważna (wykonywana jest tylko w znieczuleniu ogólnym) i długotrwała, wskazania do jej wykonania również powinny być istotne:

• Złamania okolicy stawu z całkowitym lub częściowym zniszczeniem torebki stawowej.
• Ciężkie opcje dysplazje.
• Zapalenie kości i stawów, postępując na tle zjawisk zwyrodnieniowych w tkankach stawu.
• Osteochondroza, której towarzyszy zniszczenie chrząstki szklistej powierzchni dystalnych lub proksymalnych części kości.
• Mięsak i inne warianty onkologicznych patologii tkanki kostnej.
• Martwica kości o charakterze septycznym i aseptycznym (innymi słowy gnicie i niszczenie tkanki kostnej).

Obejmuje to szczególne przypadki wrodzonych anomalii i nabytych patologii anatomicznego rozwoju szkieletu (na przykład rzepki czwartego etapu), gdy normalne funkcjonowanie stawu jest w każdym razie niemożliwe..

Istota procedury

• W znieczuleniu ogólnym staw zostaje otwarty, uszkodzone i / lub rozłożone tkanki są czyszczone, po czym resztki torebki szklistej są zdrapywane z powierzchni kości tworzących narząd.
• W tym przypadku długość kości jest znacznie zmniejszona, co prowadzi do niemożności powstania kalusa.
• Aby kość rosła razem, jej końce są mocowane specjalnymi chirurgicznymi „metalowymi konstrukcjami”, które są zabezpieczone od zewnątrz odlewem gipsowym.

Rodzaje artrodezy

Obecnie lekarze weterynarii wykonują następujące rodzaje artrodezy:

• Pełny.
• Częściowy.

Jeśli nie wchodzisz w szczegóły, to w pierwszym przypadku staw jako taki przestaje istnieć, ponieważ podczas operacji prawie wszystkie jego tkanki są wycinane i wycinane.. W rezultacie kończyna, na której była trzymana, zamienia się w rzeczywistości we wsparcie, ruchliwość łapy zostaje utracona całkowicie lub w znacznej ilości. Oczywiście taka procedura jest niezwykle traumatyczna i dziś weterynarze uciekają się do niej tylko w wyjątkowych przypadkach, kiedy po prostu nie ma innego wyjścia..

Na przykład w przypadku martwiczego uszkodzenia stawu septycznego. Jednak w tak ciężkich przypadkach często dochodzi do amputacji, dlatego artrodeza, nawet pełna, jest nadal doskonałą opcją..

Niemniej jednak dzisiaj doświadczeni i wysoko wykwalifikowani weterynarze wolą korzystać z częściowej wersji tej operacji. Jego istotą jest maksymalne możliwe przywrócenie funkcji stawów w celu zachowania ruchomości kończyn (oczywiście nie należy liczyć na cuda, wszystko jest względne).

W tym celu można zastosować sztuczne „zawiasy” wykonane ze stali medycznej lub tytanu (niezwykle drogie, ale idealne), umożliwiające zginanie kończyn. Oczywiście nie ma mowy o całkowitym przywróceniu jego naturalnej ruchomości, niemniej jednak psu o wiele łatwiej jest kontrolować łapę zgiętą co najmniej o 90 ° niż przy stałym „podparciu”.

Na jakich stawach wykonuje się artrodezę?

Ale na których stawach wykonywana jest operacja? Ani trochę:

• Na łokciu.
• Na kolanie.
• Na nadgarstku i stawie skokowym.
• Na łokciu.
• Na ramieniu.

Warianty z operacją stawu łokciowego, kolanowego i barkowego są najtrudniejsze, gdyż nawet w idealnym przypadku częściowej artrodezy ruchomość łap jest katastrofalna. Lekarze weterynarii starają się stosować tę opcję jedynie jako alternatywę dla amputacji i jeśli to możliwe preferują endoprotezoplastykę..

Niestety ta ostatnia metoda ma kilka wad:

• Po pierwsze takie operacje są niezwykle trudne, dlatego nawet w dużych miastach może brakować odpowiednio wykwalifikowanego specjalisty..
• Po drugie, technika jest bardzo droga, koszt operacji w tym przypadku jest nie mniejszy niż „naprawa” ludzkiej kończyny. Jednym słowem, finansowo takie wydarzenie nie jest dostępne dla wszystkich właścicieli..
  Możliwe komplikacje

Uważa się, że przy dobrze wykonanej operacji szansa powodzenia wynosi co najmniej 75%.

Ale nawet przy idealnych kwalifikacjach weterynarza należy zawsze pamiętać o ryzyku. Jeśli popełniono błędy podczas operacji, możliwe komplikacje nie będą możliwe, ale bardzo prawdopodobne:

• Jeśli zostaną naruszone zasady aseptyki i antyseptyki, pies prawie na pewno straci łapę (lub jej część). W przypadkach, gdy gnilna mikroflora dostanie się do operowanego stawu, niestety nie będzie innej możliwości..
• W przypadkach, gdy odlewy gipsowe zostały usunięte zbyt wcześnie lub zostały nałożone początkowo z poważnymi naruszeniami, kości nie zagoją się prawidłowo. Łapa będzie mocno zakrzywiona. Aby skorygować takie konsekwencje, nieuchronnie konieczna będzie nowa operacja..

• Krwawienie.
• Zakrzepica żył głębokich.
• Parastezja, czyli anomalie wrażliwości skóry kończyny lub jej całkowity zanik (pies może w ogóle nie czuć łapy). Wynika to z możliwego rozcięcia dużych pni nerwowych.
• Choroba zakrzepowo-zatorowa tętnic, której towarzyszy nagła śmierć lub rozwój zgorzeli.

Pooperacyjna rehabilitacja psów

Na początek podkreślamy, że rehabilitacja psa po takiej operacji to bardzo długi i odpowiedzialny proces. Nie ma co liczyć na to, że za kilka tygodni po nim pies będzie mógł już wesoło skakać i biegać..

• Przez pierwsze trzy dni zwierzę powinno znajdować się w koszu lub klatce, która maksymalnie ogranicza mobilność. Jest to konieczne, aby nie zakłócać procesu tworzenia nowego „złącza”. Ponadto w tym przypadku ryzyko jest znacznie zmniejszone zakrzepica i krwawienie.
• Aby złagodzić bolesne reakcje (i będą one wymagane), potrzebne są wystarczająco silne środki przeciwbólowe. W celu ułatwienia i przyspieszenia procesu regeneracji można zastosować przeciwzapalne kortykosteroidy.
• Pamiętaj, aby stosować dawki szokowe silnych antybiotyków. Faktem jest, że wprowadzenie metalowych szpilek, igieł i innych urządzeń krępujących do ciała jest procesem, który zawsze obfituje w ropne zapalenie.. Psom najlepiej podawać antybiotyki z grupy cefalosporyn.. Są dość mocne i jednocześnie stosunkowo bezpieczne dla wątroby i nerek..
• Gips może być noszony przez psa do trzech miesięcy z rzędu, ponieważ nie można dopuścić do nieprawidłowego zrostu kości. Ten proces jest monitorowany co najmniej dwa razy w miesiącu za pomocą fluoroskopii..