Co to jest dysplazja stawu biodrowego u psów

Nie każdy właściciel zwierzęcia o tym wie psy może również cierpieć z powodu dużej liczby choroby, a niektóre z nich mogą być wrodzone.

Nie tylko kundle, ale także zwierzęta czystej krwi cierpią na różne „rany”, dlatego ważne jest, aby wiedzieć, na jakie choroby ta lub inna rasa jest predysponowana. Dziś opowiemy o dysplazji stawu biodrowego.

Porozmawiajmy o tym, jak niebezpieczna jest ta choroba, czy jest dziedziczna i czy można ją wyleczyć.

informacje ogólne

Zacznijmy od tego, czym jest dysplazja psy, aby lepiej zrozumieć, o co toczy się gra i jakie to poważne. Dysplazja stawu biodrowego jest chorobą układu mięśniowo-szkieletowego, która wyraża się w niedorozwoju panewki stawu biodrowego.

Taka definicja nic nie mówi tym, którzy nie mają wykształcenia medycznego, więc zastanówmy się, na czym dokładnie polega problem. Faktem jest, że kość udowa na końcu, która jest przymocowana do miednicy, ma zaokrąglony proces.

Proces ten łączy odpowiednią jamę w miednicy, dzięki czemu kość nie wychodzi z jamy podczas ruchu. W przypadku dysplazji dochodzi do deformacji nie tylko jamy, ale także „czubka” kości miednicy, w wyniku czego „układanka nie składa się”, czyli kość nie pozostaje w jamie i wypada z niej podczas ruchu.

Przyczyny i grupa ryzyka

Choroby nie można nazwać prostą, ponieważ zmienia ona każdego psa rodowodowego w osobę niepełnosprawną w dosłownym tego słowa znaczeniu. Zwierzę nie może konkurować, uczestniczyć w polowaniach ani aktywnie spędzać czasu wolnego. W związku z tym warto dowiedzieć się, dlaczego pojawia się dysplazja i czy jest ona związana z niektórymi rasami.

Niestety są rasy, dla których niedorozwój stawu biodrowego jest normą..

Te rasy obejmują:

• bokserki;
• labradory;
• niemieccy pastrze;
• chow-chow;
• golden retrieverów;
• bullmastiffy;
• Bernardowie;
• Dog niemiecki.

Jak być może zauważyłeś, choroba objawia się głównie u ras dużych, które charakteryzują się obecnością znacznej masy ciała, którą trzymają kończyny..

Jednocześnie nie można argumentować, że dysplazja jest chorobą dziedziczną lub objawia się u niektórych ras..

Istnieje wiele powodów, dla których pojawia się niedorozwój, a mianowicie:

1. Zła dieta. Jeśli zwierzę w młodym wieku nie otrzymuje wystarczającej ilości wapnia i fosforu, które są odpowiedzialne za tworzenie się szkieletu, zwiększa się szansa na dysplazję. Problem pojawia się również przy regularnym przekarmianiu. Nadwaga w młodym wieku prowadzi do zwiększonego obciążenia kruchych kości.
2. Silna aktywność fizyczna. Jeśli szczeniak regularnie się przeciąża, wówczas tworzenie się szkieletu jest zakłócone, szczególnie u dużych ras, które mają znaczną masę ciała.
3. Brak aktywności fizycznej. Wszystko powinno być z umiarem, dlatego jeśli nie angażujesz się w szczenię do 18 miesiąca życia, to z powodu braku jakiegokolwiek stresu tworzenie się kości i więzadeł ulegnie spowolnieniu, co może powodować chorobę.
4. Uraz. Jeśli zwierzę zrani część miednicy w wieku, w którym tworzenie się szkieletu nie zostało jeszcze zakończone, wówczas przy braku operacji można zaobserwować deformację stawu.

Osobno należy powiedzieć, że chorobę można dziedziczyć, więc zdrowy szczeniak, który odżywia się prawidłowo i otrzymuje wystarczającą ilość aktywności fizycznej, może nadal cierpieć z powodu tego problemu..

Oznaki

Następnie zastanówmy się, w jaki sposób dysplazja objawia się u psów iw jakim wieku można ją wykryć. Specjalista może zdiagnozować chorobę już w 12 miesiącu życia szczenięcia, ale dysplazja pojawia się dopiero w wieku 2-2,5 roku.

Chory pies ma następujące objawy:

• zauważalna kulawizna, która pojawia się spontanicznie, a podczas badania kończyn nie obserwuje się naruszenia integralności-
• pies po długim kłamstwie wstaje bardzo wolno, a także nie może szybko wejść po schodach;
• zwierzę bardzo szybko się męczy, nawet jeśli obciążenie jest nieznaczne;
• tylne nogi się trzęsą;
• pies kołysze się lekko podczas chodzenia;
• podczas dotykania górnej części uda zwierzę zaczyna jęczeć lub próbuje cię ugryźć;
• tylne nogi są rozstawione jak krowie lub rozstawione.

W takim przypadku mogą pojawić się tylko niektóre objawy, dlatego początkowo dość trudno jest zidentyfikować chorobę w domu. Zwierzę ze względu na zmęczenie może inaczej ustawić łapy lub zacząć utykać z powodu uszkodzenia kończyny podczas spaceru.

Dlatego tylko ci właściciele, którzy wiedzą z pierwszej ręki o chorobie, mogą natychmiast określić ją u zwierzęcia..

Diagnostyka

Ponieważ mamy chorobę kości, diagnozę przeprowadza się na zdjęciu rentgenowskim. Na podstawie obrazu specjalista diagnozuje nie tylko obecność lub brak dysplazji, ale może również wskazać stopień deformacji stawu.

Diagnostyka przeprowadzana jest wyłącznie w znieczuleniu ogólnym, aby obrazy były dobrej jakości. W rzadkich przypadkach weterynarz może poprosić o artroskopię w celu wyjaśnienia diagnozy.

Arktroskopia to zabieg chirurgiczny polegający na wykonaniu niewielkiego nacięcia, po którym wprowadza się do niego artroskop w celu zbadania stawu. Mini-kamera pokazuje stan stawu, a także otaczające tkanki.

Warto jednak wyjaśnić, że takie operacje są przeprowadzane bardzo rzadko, ponieważ wymagają nowoczesnego sprzętu i znacznej kwoty od właściciela psa..Dysplazja stawu biodrowego u psów różni się nie tylko objawami, ale także ciężkością, dlatego po badaniu lekarz może zaliczyć problem do jednej z kategorii:

• A - nie stwierdzono żadnych odchyleń;
• B - istnieje predyspozycja do degradacji stawów;
• C - etap początkowy;
• D - średnia dysplazja;
• E - ciężka postać.

Ponadto, na podstawie diagnozy, przepisuje się odpowiednie leczenie, które powinno złagodzić problem zwierzęcia lub poprawić jego stan.

Jak pomóc swojemu zwierzakowi: leczenie

Choroba nie jest nieuleczalna, więc musisz dowiedzieć się, jakie są sposoby pozbycia się zwierzęcia z tego problemu. Omówimy główne opcje leczenia.

Farmakoterapia

Należy od razu powiedzieć, że leczenie dysplazji stawu biodrowego u psów nigdy nie da 100% rezultatu, ponieważ każdy organizm inaczej reaguje na leki i nie można naprawić kości lekami..Z tego można wywnioskować, że leczenie farmakologiczne ma sens w przypadku, gdy u zwierzęcia zdiagnozowano łagodną postać choroby. Na początek do leczenia stosuje się specjalne leki - chondroprotektory, które są stosowane w złożonej terapii chorób stawów.

W tym samym czasie lekarz weterynarii może przepisać leki homeopatyczne, które są odpowiednie dla twojej rasy. Leki przeciwzapalne są przepisywane bezbłędnie.

Ponieważ choroba jest trudna do zniesienia psy ze względu na obecność bólu leki przeciwbólowe są przepisywane przez specjalistę. Do leczenia stosuje się fizjoterapię, a mianowicie: promieniowanie laserowe i elektromagnetyczne, a także nagrzewanie stawu różnymi środkami.

Osobno należy powiedzieć o dodatkach do żywności. Aby wzmocnić tkankę kostną, a także przyspieszyć jej regenerację, przepisuje się leki „Glukozamina” i „Chondroityna”. Wszystkie leki są przepisywane wyłącznie przez lekarza weterynarii.

Jeśli coś ci się nie podoba, skontaktuj się z innym specjalistą, ale w żadnym wypadku nie zacznij leczyć tym, co zaoferuje ci apteka. Problem polega na tym, że zostaniesz zalecony lekarstwu „Rimadil”, co, jak mówią, „postawi psa na nogi”, ale nie takie proste.Lek jest objawowy, to znaczy nie leczy, ale po prostu usuwa objawy. Twoje zwierzę przestanie kuleć i stanie się bardziej radosne, ale problem nie zniknie..

W wyniku regularnego stosowania leku (a inaczej nie zadziała), z każdym dniem staw zwierzęcia będzie coraz bardziej degradował, a dysplazja będzie się nasilać. Nie trzeba mówić, jak to się skończy.

Interwencja chirurgiczna

Chirurgia jest jedyną opcją dla tych zwierząt, u których zdiagnozowano ciężką chorobę, ponieważ leczenie farmakologiczne może jedynie tłumić objawy..

Istnieje kilka operacji, które mogą przywrócić zwierzęciu normalną mobilność:

• endoprotezoplastyka wycięcia;
• potrójna osteotomia;
• całkowita artroplastyka.

Artroplastyka wycięcia. Operacja polega na usunięciu głowy na kości udowej, w wyniku czego wyeliminowane zostaje tarcie o miednicę, a zatem zniszczenie tkanki kostnej zostaje zahamowane.

Taka operacja jest wykonywana tylko w przypadku zdiagnozowania umiarkowanej lub ciężkiej dysplazji, ponieważ w łagodnej postaci interwencja chirurgiczna nie będzie uzasadniona.Po operacji następuje długa rehabilitacja, gdyż kość udowa jest podtrzymywana tylko przez mięśnie i ścięgna, jednak po zabiegu zwierzę na zawsze zapomina o takim problemie, a po zakończeniu rehabilitacji nie może odmawiać sobie aktywności fizycznej.

Potrójna osteotomia. Najważniejsze jest to, że chirurg kształtuje ubytek w taki sposób, aby bezpiecznie stykał się z głową kości udowej. Aby zapobiec zniszczeniu kości miednicy, specjalista wszczepia specjalną płytkę.

Należy od razu powiedzieć, że taka operacja jest wykonywana tylko wtedy, gdy zwierzę ma łagodną postać, w której nie ma wtórnej choroby zwyrodnieniowej stawów (dysfunkcja chrząstki w stawie).

Taka operacja może zaburzyć funkcjonowanie narządów jamy brzusznej ze względu na zwężenie jamy miednicy, co warto rozważyć przed operacją..

Całkowita alloplastyka. Już sama nazwa sugeruje, że protezy zostaną wszczepione. Górna część kości udowej wraz z wyrostkiem zaokrąglonym oraz panewka poddawane są protetyce, co stanowi rozwiązanie wszystkich problemów. Protezy wykonane są ze stopu tytanu i polimeru, dzięki czemu „wkładki” są niezawodne i wystarczająco mobilne.Należy jednak zaznaczyć, że nie każde zwierzę nadaje się do takiej operacji, gdyż organizm psa może nieprzewidywalnie zareagować na tak duże implanty..

Odżywianie i pielęgnacja

Nie zapominaj, że choremu zwierzęciu potrzebne jest zapewnienie odpowiednich warunków, aby po operacji doszło do wyzdrowienia lub wczesnej rehabilitacji..

jedzenie. Zwierzę potrzebuje dużo białka, witamin, minerałów i pierwiastków śladowych, jednak konieczne jest kontrolowanie wagi psa, aby wykluczyć pojawienie się otyłości, która negatywnie wpłynie na bolący staw..

Należy pamiętać, że psa nie można przenieść na sztywną dietę, gdyż tylko pogorszysz jego stan. Chore zwierzę potrzebuje wystarczającej ilości kalorii, a sama karma musi być naturalna i zdrowa..

Opieka. Dysplazja nie kończy aktywności motorycznej zwierzęcia, dlatego trzeba zmusić zwierzaka do ruchu, aby jego mięśnie nie zanikły, a dodatkowy przepływ krwi poprawia odżywienie kończyn.

Codziennie badaj zwierzę w celu wykrycia na czas jakiejkolwiek choroby lub nieprawidłowości. Ponieważ organizm psa jest osłabiony przez istniejący problem, istnieje ryzyko innych chorób związanych z narządami jamy brzusznej, układem nerwowym lub infekcją.

Pamiętaj, że aby utrzymać zdrowie psychiczne swojego zwierzaka, musisz się z nim regularnie komunikować, a także chodzić na krótkie spacery. Zwierzę doświadcza tych samych emocji, co my, więc pomyśl o tym..

Czego nie robić

• Zabronione są długie spacery i wszelka aktywność fizyczna, podczas której pies przeciąża tylne kończyny.
• Zabrania się wykluczania mięsa i produktów mięsnych z diety psa.
• Nie można „leczyć” dysplazji lekami przeciwbólowymi.
• Nie próbuj wkładać kości na miejsce. To nie jest zwichnięcie, więc takie działania poważnie pogorszą stan psa..
• Obszar miednicy nie musi być ogrzewany ani chłodzony lodem. W pierwszym przypadku twoje działania mogą prowadzić do powstania oparzenia, aw drugim hipotermii narządów płciowych i jamy brzusznej..
• Zabrania się samodzielnego podawania jakichkolwiek leków dożylnie lub domięśniowo. Wszystkie czynności wykonuje tylko specjalista.

Zapobieganie

• Zbilansowana dieta, która zakłada obecność dużej ilości pierwiastków śladowych. Szczególnie ważne jest, aby szczeniak miał wystarczającą ilość zdrowego i pożywnego jedzenia we wczesnym wieku..
• Brak stresu w młodym wieku. Każde silne obciążenie niedorozwiniętych kończyn powoduje pojawienie się mikropęknięć, które ostatecznie przekształcą się w chorobę.
• Praca hodowlana. Ważne jest, aby zrozumieć, że jeśli zdiagnozowano u Twojego psa dysplazję, lepiej go wykastrować lub wysterylizować, aby geny nie zostały przekazane potomkom, którzy będą cierpieć na tę chorobę..

Teraz wiesz, czym jest ta choroba i dlaczego pojawia się u psów. Dysplazja u szczeniąt goi się znacznie szybciej niż u dorosłych zwierząt, dlatego ważne jest, aby zwracać uwagę na objawy. Pamiętaj, że chory zwierzak potrzebuje Twojego ciepła i troski o wiele bardziej niż jakichkolwiek leków i operacji..