Piroplazmoza u psów: objawy i leczenie choroby

Piroplazmoza u psów jest niebezpieczną infekcją hemoprotozoalną wywoływaną przez pasożyta z rodzaju babesia (babesia) po ukąszeniu przez kleszcza iksodida. Inną nazwą choroby jest babeszjoza. Objawia się pogorszeniem stanu zwierzęcia, gorączką, rozwojem anemii, krwotokiem w moczu, uszkodzeniem wątroby, serca, nerek. W tym samym czasie cierpi układ nerwowy zwierzęcia i narządy trawienne, często zdarzają się przypadki śmierci psa. Do leczenia stosuje się leki przeciwpierwotniacze i leczenie objawowe.

1 Powody

Kleszcz Ixodid - nosiciel infekcji

Piroplazmoza - choroba psów wywołująca babesję hemoparasitis z rzędu piroplazmidów. Jest to organizm gruszkowaty lub owalny jednokomórkowy o wymiarach 2,2-4,3 mikrona, który znajduje się w erytrocytach, granulocytarnych krwinkach, neutrofilach, a także komórkach jednojądrzastych, rzadziej w miąższu narządów zwierzęcych. Tam odżywiają się i rozmnażają piroplazmaty (babesias), niszcząc komórki krwi, prowadząc do anemii, uszkodzenia wątroby i innych narządów..

Kleszcz Ixodid w stadium dorosłym (dorosły) przenosi pasożyta krwi, jest też ostatecznym właścicielem pierwotniaka. Stawonogi wysysające krew owad w stanie głodu wygląda jak mały brązowy pająk o średnicy nieprzekraczającej 5 mm. Nasycony krwią staje się jasnoszary i rośnie do 10 mm. Do zakażenia dochodzi w wyniku ukąszeń zakażonego żywiciela, którego reprezentuje żywiciel pośredni: psy, lisy, szopy pracze, wilki, małe gryzonie.

Rezerwuarem patogenu są nie tylko mięsożercy, babesie u kleszczy mają zdolność przenoszenia przez jajniki: pasożyty atakują oocyty bez ich uszkadzania, a gdy larwa opuszcza jajo, zostaje zakażona piroplazmą.

1.1 Jak dochodzi do infekcji

Zaznacz na ciele psa

Kleszcz jest aktywny w temperaturze + 5 ° C, więc choroba ma charakter sezonowy. Ogniska są zgłaszane dwa razy w roku. Owady gryzą psy podczas spacerów po parkach, lasach, skwerach, terenach spacerowych i często na polowaniach. Babeszjoza może być również zarażona w domu, ponieważ wnikają do pomieszczeń mieszkalnych na ubraniach, wełnie innych zwierząt i często są przenoszone z ziemią na kwiaty.. Jak przenosi się piroplazmy na psa:

• Po wniknięciu do komórek nabłonka jelita lub do jamy ciała owada, babesia zaczyna aktywnie się dzielić. Rozprzestrzeniają się po całym ciele, wnikają do narządów, a także do gruczołów ślinowych, gdzie osiągają stadium inwazyjne, przybierając kształt gruszki.
• Pierwotniaki dostają się do krwiobiegu psa wraz ze śliną kleszcza podczas ukąszenia (wysysanie krwi), pasożyt jest zasysany w miejscach o najcieńszej skórze: na uszach na klatce piersiowej i szyi, w pachwinie, a czasem na ogonie. Przy silnym rozprzestrzenianiu się owady znajdują się na innych częściach ciała.
• W organizmie erytrocyty atakują erytrocyty, wnikając do nich, zaczynają się rozmnażać, przechodząc przez wszystkie fazy rozwoju: ameboidalne, owalne i jednokomórkowe, dzielą się na 2 wykładniczo.
• Po zniszczeniu krwinki są zabierane na kolejną, powtarzając cykl rozmnażania bezpłciowego.

Długość okresu inkubacji zależy od ilości pasożytów, które dostały się do krwiobiegu oraz odporności zwierzęcia, zwykle 6-10 dni, rzadziej objawy pojawiają się 3 tygodnie po ukąszeniu.

Możliwe, że pies zostanie zarażony podczas transfuzji krwi, istnieją sugestie, że piroplazmoza jest przenoszona pionowo: na płód od matki, ponieważ zdarzały się przypadki, gdy babesias wykryto u szczeniąt 36-72 godzin po urodzeniu. Pozostają pasożytniczymi nosicielami po chorobie od 6 miesięcy do 2 lat, to tym razem piroplazmodia pozostaje w organizmie, jeśli nie zostało przeprowadzone odpowiednie leczenie.

Wiek psa zwiększa podatność na infekcje, u starszych psów obserwuje się wysokie wskaźniki zachorowalności, młode zwierzęta łatwiej tolerują tę chorobę. Nowofundlandy, amerykańskie bulteriery, collie, sharpei, pudle, sznaucery są podatne na piroplazmozę. Niedawno chore zwierzęta, a także kundle są odporne na chorobę. Uważa się, że owczarki środkowoazjatyckie, niemieckie i kaukaskie, rottweilery, dobermany częściej zachorują bez wyraźnych objawów klinicznych..

2 Objawy

Często piroplazmoza jest ostra, czasami towarzyszy jej powstanie zespołu zaburzeń wielonarządowych i kończy się śmiercią. Występuje w postaci nadostrej, kiedy choroba rozwija się szybko, a zwierzę umiera bez wyraźnego powodu. W niektórych przypadkach, gdy organizm psa wykazuje odporność na patogen lub ilość piroplazmodii jest nieznaczna, obserwuje się przewlekły przebieg z infekcją subkliniczną i niewyrażoną anemią.

Żółtaczka błon śluzowych

Główną rolę w mechanizmie rozwoju procesu patologicznego w piroplazmozie w organizmie psa przypisuje się rozpadowi erytrocytów, w trudnych sytuacjach ich liczba sięga 30-40%, co powoduje ciężką anemię. Ponadto czerwone krwinki w wątrobie i śledzionie zaatakowane głównie przez pasożyta niszczą odporność zwierzęcia, myląc je z obcymi.

Nasilenie objawów różni się w zależności od wieku i odporności zwierzęcia oraz obecności współistniejących infekcji. Pierwsze oznaki piroplazmozy pojawiają się pod koniec okresu inkubacji choroby. Postać ostra charakteryzuje się:

Wątroba nie jest w stanie poradzić sobie z utylizacją ogromnej liczby martwych erytrocytów, niektóre są wydalane w postaci niezmienionej przez nerki, dlatego hemoglobinuria rozwija się 2-3 dnia: mocz staje się czerwony lub brązowy.

W przypadku braku leczenia obraz kliniczny postępuje, zwierzę coraz bardziej słabnie, obserwuje się odwodnienie, zatrucie toksynami. Rozwijają się procesy zapalne i zwyrodnieniowe, na wszystkich poziomach występują zaburzenia metaboliczne, przerost mięśnia sercowego. Czas trwania choroby wynosi od 2 do 11 dni, często dochodzi do paraliżu i śmierci zwierzęcia z powodu niewydolności serca lub nerek.

Przewlekły proces w towarzystwie:

• słabe mięśnie;
• duszność podczas wysiłku;
• niedokrwistość;
• nawracająca biegunka;
• w niektórych przypadkach wykrywa się gorączkę, rzadziej żółtaczkę i hemoglobinurię.

Temperatura pojawia się na początku choroby, a następnie wraca do normalnych wartości. Depresja przeplata się z normalizacją stanu, choroba trwa średnio od 3 tygodni do półtora miesiąca, pies powoli dochodzi do siebie.

Przy nietypowym przebiegu choroby objawy infekcji są wygładzane. Czasami właściciel, zwracając się do kliniki weterynaryjnej ze skargami na słaby apetyt i letarg zwierzaka, jest zaskoczony, że analiza wykazuje obecność piroplazmy we krwi. Nieprzewidywalnej manifestacji infekcji towarzyszy częściowy paraliż kończyn. Jeśli po usunięciu kleszcza, maksymalnie po 10 dniach, pojawią się niezrozumiałe objawy, przede wszystkim podejrzenie dotyczy piroplazmozy.

3 Diagnostyka

Pierwotne objawy piroplazmozy nie pozwalają na rzetelną diagnozę, a specyficzne objawy w postaci krwi w moczu i żółtaczki pojawiają się 3-5 dni po wystąpieniu choroby, kiedy czas na skuteczne leczenie został już pominięty. Chorobę można łatwo pomylić z dżumą i hemobartonellozą psów, leptospirozą i parwowirusowym zapaleniem jelit, erlichiozą, czasem uszkodzenie układu nerwowego przypomina objawy wścieklizny. Dlatego do diagnostyki różnicowej i terapii wymagane jest badanie krwi:

• Aby zidentyfikować patogen, biomateriał pobierany jest z ucha psa, u szczeniąt z naczyń ogona, ponieważ tylko krew obwodowa wykazuje obecność babesii w organizmie.
• Kilka kropli nakłada się na szkiełko, zabarwione barwnikiem i badane pod mikroskopem, ważne jest, aby określić rodzaj pasożyta, ponieważ każdy typ wymaga innego leczenia.
• Badanie wskazuje na spadek liczby i jakości czerwonych krwinek, niedokrwistość.

W moczu stwierdza się hemoglobinę i podwyższone poziomy urobilinogenu (produktu przetworzonej bilirubiny).

Na klasycznym zdjęciu babesie gruszkowate są widoczne w erytrocytach, znajdujących się w komórce w parze pod kątem prostym. Jeśli test wykaże wynik negatywny, nie zawsze oznacza to, że zwierzę nie jest zakażone, ponowna analiza jest przeprowadzana po 1-2 dniach.

4 Leczenie

Jeśli zwierzę jest chore, nie należy leczyć piroplazmozy w domu, ponieważ choroba rozwija się szybko, często powikłana erlichiozą i hemobartonellozą, które są również przenoszone przez kleszcze. Zabiegi lecznicze przepisuje lekarz weterynarii indywidualnie dla każdego psa, w zależności od nasilenia objawów i wyników badania. Leki stosowane przy infekcji babesią są toksyczne, dlatego ważne jest, aby dobrać odpowiednią dawkę, aby nie pogorszyć stanu zwierzęcia.

Leczenie etiotropowe ma na celu zniszczenie pasożyta:

4.1 Leczenie objawowe i wspomagające

Leki dobierane są indywidualnie, z uwzględnieniem wskazań, w zależności od objawów i uszkodzeń organizmu, leczenie odbywa się pod kontrolą analiz. Terapia obejmuje następujące leki:

W indywidualnych przypadkach lekarz weterynarii uzupełnia lub skraca listę leków podtrzymujących. Jeśli centralny układ nerwowy jest uszkodzony, stosuje się leki w celu przywrócenia układu nerwowego psa, można przepisać immunomodulatory.

Po wyzdrowieniu pies rozwija krótkotrwałą odporność, ponieważ przeciwciała przeciwko pasożytowi utrzymują się przez kilka tygodni, więc nie można wykluczyć ponownej infekcji. Szczenięta rozwijają odporność na siarę, jeśli zjadły siarę od suki, która niedawno miała piroplazmozę.

Po chorobie organizm psa długo się regeneruje, zauważalną poprawę stanu obserwuje się 3-5 dnia od rozpoczęcia działań terapeutycznych. Konieczne jest poddanie się pełnej kuracji, aby ostatecznie poradzić sobie z infekcją i przywrócić dotknięte narządy i układy..

Zaleca się ograniczenie ruchu psa, gdyż osłabiony zwierzak potrzebuje odpoczynku. Jedzenie jest przygotowywane na lekkie - w postaci bulionów i płynnych płatków mięso jest konieczne, ale nie należy go podawać dużo, aby nie zwiększać obciążenia wątroby. Jeśli choroba jest ciężka, zaleca się wykonanie USG narządów wewnętrznych w celu określenia stopnia ich uszkodzenia i przepisania terapii odtwórczej.

5 Zapobieganie

W weterynarii istnieją szczepionki przeciwko piroplazmozie - Pirodog i Nobivak pyro, ale ich skuteczność jest kwestionowana, ponieważ działanie trwa sześć miesięcy i są drogie. Czasami w celach profilaktycznych zaleca się stosowanie środków na bazie imidokarbu, ale lek jest toksyczny, chroni przed pasożytem tylko przez półtora miesiąca, więc iniekcje są również niepożądane i wykonuje się je tylko w skrajnych przypadkach.

Aby zapobiec infekcji zwierząt domowych, musisz przestrzegać prostych zaleceń:

• Używanie kropli lub sprayu do pielęgnacji sierści psa przed wyjazdem na wieś lub do lasu. Do długotrwałego użytkowania preferowane są kołnierze odnawialne. Środki przeciw roztoczom są okresowo nakładane na akcesoria, co zmniejszy działanie toksycznych leków na zwierzę.
• Badanie zwierzaka po każdym spacerze, szczególnie w okolicy między palcami. Podczas wizyty w lesie dodatkowa wełna jest starannie wyczesywana.
• Jeśli zostanie znaleziony kleszcz, potraktuj dotknięty obszar olejem lub naftą, a następnie skręć owada. Musisz starać się nie zostawiać głowy w środku, w tym celu możesz użyć specjalnego urządzenia.

Kleszcze szybko dostosowują się do nowoczesnych akarycydów, dlatego ważne jest, aby wybrać skuteczny lek, w tym celu lepiej skonsultować się z weterynarzem.