Biegunka u psa: rodzaje, przyczyny, leczenie

Zaburzenia trawienia u psów są nie tylko powszechne, ale nawet powszechne. Wynika to w dużej mierze ze specyfiki przewodu pokarmowego tych zwierząt (krótka długość i słaba mikroflora symbiotyczna). Ale nadal nie powinieneś postrzegać biegunki u psa jako coś całkowicie nieszkodliwego: czasami wskazuje to na poważne i bardzo niebezpieczne patologie.

Biegunka u psa jako cecha fizjologiczna

Chodzi o charakterystykę przewodu pokarmowego psów:

• Jelita psów są stosunkowo krótkie. Każde „oburzenie” wystarczy, aby zaburzyć proces trawienia.
• Z tego samego powodu w przewodzie pokarmowym psów gromadzi się bardzo skromny zestaw symbiotycznej mikroflory. Szybko umiera, przez co proces trawienia zostaje natychmiast przerwany.

Ponadto jest jeszcze jeden niuans, o którym wielu hodowców zapomina. Chodzi o to, że psy nie są najbardziej wyrafinowanymi smakoszami.

Po pierwsze, często zbierają zgniłe, a nawet szczerze mówiąc zgniłe jedzenie na ulicy i to należy monitorować (możliwa jest nie tylko banalna biegunka, ale także zatrucie).

Po drugie, psy szczególnie nie potrzebują bardzo zróżnicowanego pożywienia. Co więcej, nawet pojedyncza gwałtowna zmiana diety praktycznie gwarantuje psu silną i przedłużającą się biegunkę, gdyż jego przewód pokarmowy nie różni się w niczym od szybkiej adaptacji..

Dlatego karmiąc zwierzaka, musisz przestrzegać kilku prostych, ale niezwykle ważnych zasad:

• Rzadziej się zmienia dieta, tym lepiej. Radzimy karmić psy w wieku pięciu lat i starsze wysokiej jakości, zbilansowaną karmą. Jeśli nie jest to możliwe, należy skonsultować się z lekarzem weterynarii i opracować normalną, wysokiej jakości i zbilansowaną dietę. Praktyka pokazuje, że psy w tym przypadku nie tylko znacznie rzadziej oczerniają, ale także żyją średnio o trzy lata dłużej..
• Od czasu do czasu psy powinny podawać probiotyki.. Radzimy stosować preparaty w postaci płynnej, ponieważ mają one wyraźniejszy efekt. Wielu doświadczonych hodowców zaleca do tych celów zwykły kefir i inne fermentowane produkty mleczne w małych ilościach. Praktyka pokazuje, że nie są one dużo gorsze pod względem skuteczności od „wybitnych” środków handlowych.

Główne przyczyny biegunki u psów

W rzeczywistości nie jest możliwe zmieszczenie wszystkich powodów w jednym artykule, ponieważ jest ich tak wiele. Mimo to postaramy się opisać główne czynniki predysponujące.

Biegunka spowodowana złą jakością paszy

Mówiąc najprościej, dzieje się to z kanału. Ale nie od wszystkich i nie zawsze:

• Ostra zmiana diety - już o tym pisaliśmy.
• Odżywianie długoterminowe suche jedzenie też nie prowadzi do dobra. Taka żywność często zatrzymuje się w jelitach, zaczyna gnić, pojawia się ciężka dysbioza, w wyniku której pojawia się biegunka.
• Słaba jakość, zepsute jedzenie. Właściciele, którzy wolą karmić swoje zwierzęta nieświeżymi resztkami z lodówki, psy nieustannie oczerniają.
• Biegunka jest spowodowana nadmiarem skrawków mięsa i podrobów podczas karmienia psów powyżej piątego roku życia. W tym wieku układ pokarmowy zwierząt nie radzi sobie już z taką ilością białek, dlatego w świetle przewodu pokarmowego rozpoczynają się procesy gnilne, którym towarzyszy ta sama biegunka.
• Nietolerancja pokarmowa na składniki żywności (te. alergia pokarmowa). Powinieneś natychmiast dowiedzieć się, które pokarmy powodują taką reakcję, a następnie natychmiast i całkowicie wykluczyć je z diety zwierzaka. Ignorowanie problemu czasami prowadzi do rozwoju śmiertelnych patologii autoimmunologicznych.

Biegunka przed i po porodzie

Okres przed i po porodzie to bardzo trudny okres dla organizmu psa. Nic dziwnego, że prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń trawiennych wzrasta kilkakrotnie.

Biegunkę bezpośrednio przed porodem może wywołać nieregularna dieta.. Mieć w ciąży suki w ostatnich dniach lub godzinach przed narodzinami szczeniąt apetyt „pływający” i nieregularny, zasoby ciała są kierowane na inne potrzeby.

Ponadto znacznie zwiększona objętość macicy silnie ściska inne narządy jamy brzusznej, w tym pętle jelitowe. Z tego powodu perystaltyka bardzo cierpi. W związku z tym, jeśli przyszła mama nagle je ciasno, nie należy oczekiwać niczego dobrego. Jedzenie nie zostanie odpowiednio strawione, zacznie gnić, co spowoduje biegunkę.

Biegunka poporodowa. Istnieje możliwość, że biegunka jest również spowodowana pewnymi względnie „nieszkodliwymi” przyczynami, takimi jak:

• Spożywanie porodu. Takie zachowanie jest całkowicie naturalne i normalne dla tych zwierząt, ale od czasu do czasu prowadzi do zaburzeń trawienia..
• Przekarmienie. Wielu właścicieli dogadza zwierzęciu, które urodziło zbyt dużo, ale nie warto tego robić: jego układ pokarmowy jeszcze się nie „rozwinął”, perystaltyka nadal jest spowolniona.

Ale biegunka, która często pojawia się kilka dni po porodzie, jest dobrym znakiem obecności procesów zapalnych w macicy zwierzęcia. W takim przypadku zalecamy natychmiastowe pokazanie psa weterynarzowi..

Nie zapominajmy, że wszystkie szkodliwe i toksyczne substancje, które nieuchronnie pojawiają się w organizmie psa podczas biegunki, wcześniej czy później dostaną się najpierw do mleka, a wraz z nim - do delikatnego układu pokarmowego nowonarodzonych szczeniąt. A to z pewnością doprowadzi do tragicznych konsekwencji, aż do śmierci całego miotu.!

Biegunka u psa po szczepieniu

Nierzadko zdarza się, że pies po szczepieniu ma atak biegunki. Właściciele z reguły w takich przypadkach natychmiast wpadają w panikę. Ale jak uzasadnione jest takie podniecenie? Najprawdopodobniej nie ma poważnych powodów do niepokoju, ponieważ często wiąże się to z indywidualną nietolerancją składników szczepionki..

Konieczność wizyty u weterynarza pojawia się, gdy pojawiają się następujące objawy:

• Ogólna poprawa temperatura ciało.
• Poważna słabość, letarg i obojętność zwierzęcia.
• Odmowa jedzenia lub, mówiąc poważniej, woda.

W takich przypadkach mówimy o zaostrzeniu jakiejś przewlekłej infekcji lub o chorobie zwierzęcia. Wymagana jest natychmiastowa pomoc weterynaryjna. Każdego roku ulepszane są szczepionki weterynaryjne, dlatego powikłania są coraz mniej powszechne. Nie oznacza to jednak wcale, że prawdopodobieństwo ich wystąpienia jest zredukowane do zera. Po każdym szczepienia musisz uważnie obserwować swojego zwierzaka, aby w porę zauważyć oznaki nieprawidłowości.

Oznaki biegunki po zastosowaniu środków przeciwrobaczych

Często występują napady biegunki i po lekach przeciw robakom. Jest to dość powszechna sytuacja, z którą od czasu do czasu spotykają się wszyscy doświadczeni hodowcy. Nie ma nic złego w takiej biegunce. Przyczyna leży w składzie nowoczesnych leków przeciwrobaczych: zawsze zawierają one leki poprawiające perystaltykę.

W ten sposób rozwiązany jest problem usuwania ciał martwych pasożytów do środowiska zewnętrznego. Jeśli biegunka ma następujące objawy, możemy powiedzieć, że jest to konsekwencja oczyszczenia organizmu psa z robaków:

• Kał ma śluzowatą konsystencję, w nich rodzaje są lepkimi, długimi wtrąceniami.
• Kał ma nieprzyjemny zapach, zielonkawożółty kolor, nie są w nich widoczne na wpół strawione resztki jedzenia.
• Dobre samopoczucie psa, pomimo biegunki, utrzymuje się w normalnych granicach. Utrzymuje się apetyt, ruchliwość, pragnienie itp.
• Ważne jest również zachowanie. Jeśli stanie się dziwne lub całkowicie niewystarczające, należy natychmiast powiadomić lekarza weterynarii..

Biegunka wywołana przez robaki

Ogólnie rzecz biorąc, biegunka często nie występuje w przypadku leków przeciwrobaczych, ale w wyniku działania samych robaków. Istnieje kilka ważnych powodów:

• Z reguły dorośli robaki pasożytnicze żywią się błonami śluzowymi jelit i krwią. Proces ten wpływa na organizm zwierzęcia w sposób daleki od najlepszego: skorupa ochronna narządów trawiennych zostaje zniszczona, w wyniku czego może wniknąć do nich patogenna lub warunkowo patogenna mikroflora. Ponadto z powodu ciągłej utraty krwi zwierzę stopniowo rozwija się ciężko niedokrwistość.
• Pasożyty, żywiące się częściowo strawionymi masami pokarmowymi ze światła jelita, wydalają tam swoje „odpady produkcyjne”. W rezultacie ogromna ilość toksyn jest wchłaniana do krwi zwierzęcia, co negatywnie wpływa zarówno na perystaltykę, jak i inne procesy zachodzące w organizmie zwierzęcia..

Ciężka inwazja robaków może objawiać się nie tylko w postaci biegunki. Nieco rzadziej prowadzi również do przewlekłych zaparć, patologii wątroby i nerek oraz innych poważnych problemów.

Przyczyny biegunki spowodowane zanieczyszczeniami w kale

Często obecność i charakterystyka zanieczyszczeń w kale może posłużyć do określenia przyczyny i / lub ciężkości patologii, która spowodowała biegunkę. Dlatego właściciele chorych zwierząt powinni odrzucić obrzydzenie i przyjrzeć się zawartości kuwety.

Biegunka z krwią

Być może, biegunka z krwią występuje najczęściej w praktyce lekarzy weterynarii. Istnieje wiele przyczyn, które mogą prowadzić do pojawienia się krwawej biegunki:

• „Intensywne” inwazje robaków. Kiedy pasożyty żywią się błonami śluzowymi jelit, poważnie uszkadzają ściany narządu, co powoduje przewlekłe krwawienie. Część krwi nieuchronnie dostaje się do kału.
• Choroby zapalne jelita o różnej etiologii (wirusowe, bakteryjne, grzybicze). Jeśli proces zapalny jest wystarczająco silny, błona śluzowa ze ścian narządu czasami odpada kawałkami. W związku z tym rozwija się krwawienie.
• Ciała obce w jelicie. Jest to częste zjawisko dla psów. Często jedzą kości, których fragmenty uszkadzają ściany jelit, gruz (z tym samym efektem) itp..
• Nowotwory. Im starszy pies, tym większe prawdopodobieństwo raka. Guz rośnie i niszczy pobliskie tkanki, co wywołuje przewlekłe zaburzenia trawienne.
• Zatrucie. Jeśli pies zjadł coś szczególnie żrącego, biegunka jest możliwa nie tylko z zanieczyszczeniami krwi, ale nawet kawałkami błon śluzowych.

Biegunka ze śluzem

Również dość powszechne zjawisko dla psów. Podobnie jak w przeszłości, ta biegunka może być spowodowana wieloma przyczynami:

• Biegunka śluzowa u szczeniąt często towarzyszą infekcje wirusowe (wirusy, które są wewnątrzkomórkowymi pasożytami, natychmiast niszczą komórki błon śluzowych).
• Podobnie - choroby pasożytnicze przewodu pokarmowego (nie tylko robaki, ale także np. Lamblie).
• Obfity śluz w kale jest dobrym objawem wielu rodzajów zatruć, którym towarzyszy złuszczanie błon śluzowych jelit.
• Ponadto biegunka śluzowa jest dość typowa w przypadkach, gdy pies zjadał zepsuty pokarm o niskiej jakości..

Przyczyny biegunki w zależności od koloru

Innym sposobem określenia źródła problemu jest zbadanie cech barwnych kału. Dodatkowo jest to znacznie łatwiejsze i przyjemniejsze dla właściciela, gdyż nie ma potrzeby samodzielnego kopania odchodów.

Żółta biegunka

Co robi żółta biegunka? Najprawdopodobniej znaczące problemy z wątrobą, a także patologia jelita cienkiego. Oprócz biegunki na choroby wątroby wskazują następujące objawy:

• Apetyt jest osłabiony, w kale często znajdują się kawałki częściowo strawionego jedzenia.
• Biegunka tego koloru (przy chorobach wątroby) często występuje, gdy pies zje coś tłustego.
• Z reguły takie choroby postępują stopniowo, dzięki czemu z czasem zwierzę staje się coraz bardziej chude, skóra i wszystkie widoczne błony śluzowe nabierają widocznego żółtaczkowego zabarwienia..

Oprócz wątroby, pewnym objawem problemów z trzustką jest zażółcenie kału i ich upłynnienie. W takich przypadkach psa należy pokazać weterynarzowi bez opóźniania wizyty w przychodni..

Czarna biegunka u psa

Jeśli pies ma czarną biegunkę, to najprawdopodobniej sprawy zwierzęcia są bardzo, bardzo złe.. Powód jest prosty - ten kolor stolca wskazuje na obfite krwawienie w jelitach górnych..

W tym samym czasie uwolniona krew jest częściowo trawiona, uzyskując taki odcień. Nazywa się jednocześnie „melena”. Również następujące objawy, rozwijające się jednocześnie z biegunką, mogą wskazywać na krwawienie z jelit:

• Postępująca słabość.
• Jeśli krwawienie nie jest zbyt silne, ale przewlekłe, stan psa będzie się powoli, ale systematycznie pogarszał w ciągu kilku dni.. Nie tylko biegunka o dziwnym kolorze, ale także widoczne blednięcie wszystkich błon śluzowych i skóry zwierzęcia powinno zaalarmować właściciela.
• Ponadto psy z takimi patologiami prawdopodobnie całkowicie lub częściowo nie będą miały apetytu na tle bardzo silnego pragnienia (ich organizm stara się zrekompensować utratę dużej ilości płynu).

Bezpośrednie przyczyny krwawienia z jelit są bardzo zróżnicowane, ale w praktyce często mamy do czynienia z następstwami następujących czynników:

• Zatrucie żrącymi substancjami, które zjadły ściany żołądka i jelita cienkiego.
• Wrzód trawienny żołądek lub jelito cienkie na etapie perforacji.
• Ostre ciała obce (fragmenty kości są szczególnie niebezpieczne).
• Onkologia.

Zielona biegunka

Ten kolor kału z reguły również nie wróży dobrze psu. Fakt jest taki zielona biegunka pojawia się zwykle w przypadkach, gdy w świetle jelit aktywnie zachodzą procesy gnilne, którym towarzyszy uwalnianie ogromnych ilości gazów i toksycznych produktów rozpadu.

W związku z tym stanu zwierzęcia w tym czasie nie można nazwać dobrym:

• Apetyt jest całkowicie lub częściowo nieobecny, ale pragnienie z reguły jest znacznie zwiększone. Wynika to z chęci ciała psa do radzenia sobie z ciężkim zatruciem. Z reguły u chorych zwierząt obserwuje się silne wzdęcia, w niektórych przypadkach brzuchy psów stają się jak nadmuchane balony. Badanie palpacyjne ujawnia mocno napiętą ścianę brzucha. Przy nieco silniejszym nacisku pies zaczyna piszczeć z bólu.
• Kał jest często wydalany w dużych porcjach. Biegunce towarzyszy obfite i gwałtowne wydzielanie gazów jelitowych, co utrudnia przebywanie w pobliżu zwierzęcia.
• Przy takich patologiach w kale często można zobaczyć całe kawałki błon śluzowych. W takim przypadku spodziewaj się szybkiego i poważnego pogorszenia się stanu zdrowia psa..

Jaki jest powód biegunki o kolorze „bagiennym”?? Powodów może być wiele, ale najczęściej lekarze weterynarii mają do czynienia z następującymi:

• Choroby pasożytnicze, w tym lamblioza, które są dość powszechne u psów.
• Czasami do tego wyniku prowadzą choroby wirusowe..
• Przekarmienie głodującego psa wiąże się z podobnymi skutkami. Jeśli zwierzę w tym będzie chciwe i dużo zjada, wówczas jego układ pokarmowy nie będzie w stanie przetworzyć wszystkich otrzymanych składników odżywczych. W konsekwencji szybki rozwój procesów gnilnych i fermentacyjnych.

Szare odchody

Biegunka tego koloru występuje w praktyce znacznie rzadziej niż wszystkie powyższe opcje.. Z reguły jest jeden powód - problemy z trzustką lub układem żółciowym wątroby.. We wszystkich tych przypadkach szary kolor kału jest spowodowany dużą zawartością tłuszczu..

To proste. Gdyby trzustka nie uwalnia wystarczającej objętości wydzieliny lub w przypadkach, gdy w wątrobie syntetyzowana jest niewielka ilość żółci (lub nie przedostaje się do światła jelita z innych powodów), lipidy nie są trawione.

A konsekwencje tego są dość poważne:

• Zakłócony jest nie tylko proces trawienia pokarmu, ale także perystaltyka jelit, dlatego okresy obfitej biegunki zaczynają się na przemian z ciężkimi zaparciami.
• Z powodu braku lub braku żółci, która jest między innymi silnym związkiem bakteriobójczym, w świetle jelita szybko zaczyna się rozwijać patogenna i oportunistyczna mikroflora. Z tego powodu zwiększa się biegunka i zwiększa się jej ataki..
• W tym samym czasie ogólny stan zwierzęcia zaczyna się szybko pogarszać. Apetyt znika, pragnienie pozostaje na tym samym poziomie, rozwija się wyczerpanie.

brązowy

W zdecydowanej większości przypadków brązowa biegunka jest zjawiskiem zwyczajnym i, można powiedzieć, „naturalnym”. A wszystko dlatego, że jest to kolor normalnych psich odchodów. Naturalny barwnik to produkty powstające w przewodzie pokarmowym zwierzęcia podczas rozkładu kwasów żółciowych.

Tak więc wodniste odchody o brązowawym odcieniu wskazują na łagodną niestrawność. Całkiem możliwe, że w takich przypadkach mówimy o biegunce „fizjologicznej”, którą rozważaliśmy na samym początku artykułu.

Najprawdopodobniej nabycie płynnej konsystencji i brązowego koloru przez kał jest po prostu konsekwencją niewielkiej niestrawności. Jednak w każdym razie właściciel nie boli, aby pokazać swoje zwierzę weterynarzowi. Możliwe, że przyczyny niestrawności są znacznie poważniejsze (ale mało prawdopodobne).

Leczenie biegunki u psa w domu

Tak, to całkiem realne. Ponadto w przypadku drobnych zaburzeń trawiennych, gdy pies nie oddaje kału co minutę, doświadczeni właściciele radzą sobie radzić samodzielnie. W wielu przypadkach wystarczy wprowadzić zwierzaka na codzienną dietę na czczo (wodę należy podawać bez ograniczeń), aby jego układ pokarmowy wrócił do normy.

Ale nikt nie zabrania używania leków w domu. To prawda, należy to zrobić mądrze, ponieważ w przeciwnym razie może to zaszkodzić zdrowiu psa..

Loperamid

Ma morze analogów, ale w rzeczywistości jest to ten sam Loperamid, ale od różnych producentów. Lek jest gorzki, dlatego podając należy go zmielić na proszek (dostępny w postaci tabletek), rozcieńczyć wodą i wypić na siłę..

Ważny! Szeroko reklamowany Imodium niczym nie różni się od loperamidu! Jedyna różnica polega na tym, że pierwsza forma to zastrzeżona nazwa leku na rynkach międzynarodowych..

Należy podawać w dawce od 0,05 do 0,1 mg na 0,5 kg żywej wagi. Możesz podawać go trzy razy dziennie (tj. Przerwy między karmieniami wynoszą osiem godzin). Nie podawaj tego leku psu dłużej niż dwa dni, ponieważ może to prowadzić do ciężkiego zatrucia..

Ponadto zdecydowanie odradzamy łączenie tego leku z innymi lekami przeciwbiegunkowymi oraz innymi lekami. Te zalecenia wiążą się z faktem, że w przypadkach szczególnie „udanych” istnieje ryzyko wystąpienia ciężkich patologii ośrodkowego układu nerwowego..

W przypadku przedawkowania możliwe są następujące „działania niepożądane”:

• Najczęstszym problemem jest uporczywy, „niezniszczalny” zaparcie. Czasami (ale nie często) możliwa jest apatia lub wręcz przeciwnie, silne nadmierne pobudzenie zwierzęcia.
• Opisano dość rzadkie przypadki, w których w wyniku przedawkowania wystąpiły ciężkie wzdęcia..
• Ryzyko zapalenia trzustki jest dalekie od zera..

Smecta

Niezwykle rozpowszechniony środek na dolegliwości trawienne na bazie rafinowanej glinki. Smecta zasłużenie uznawany jest za jeden z najskuteczniejszych sorbentów (czyli pochłaniających toksyny). Ponieważ produkt jest dostępny w postaci proszku, bardziej wskazane jest zmieszanie go z wodą w stosunku 1: 3 przed podaniem psu..

Jedna saszetka leku przypada na jedno zwierzę. Możesz podawać do trzech razy dziennie. Jeśli zwierzę opiera się i musisz podać mu lek na siłę, lepiej to zrobić za pomocą zwykłej strzykawki. Z jego pomocą produkt delikatnie, cienkim strumieniem wlewa się do pyska zwierzęcia.

Przy takim piciu należy się upewnić, że lek płynie cienkim strumieniem bezpośrednio do gardła zwierzęcia. Aby nie dopuścić do kaszlu i krztuszenia się psa, radzimy lekko masować jego gardło, stymulując występowanie ruchów połykania.

Ta metoda jest szczególnie odpowiednia do wydawania produktów o szczególnie gorzkim i nieprzyjemnym smaku, który powoduje silne odrzucenie u zwierząt..

Enterofuril

Enterofuril jest środkiem przeciwbakteryjnym, który działa dobrze na bakterie Gram-dodatnie i ujemne, najczęściej związane z zaburzeniami trawienia u psów. Należy do grupy nitrofuranów. Stosowano je w leczeniu patologii bakteryjnych, nawet gdy nie było widać antybiotyków.

Lek podaje się tylko wewnętrznie, wskazane jest podanie zwierzęciu niewielkiej ilości pokarmu przed lub po nim, aby coś znalazło się w jego żołądku. Lek podaje się w dawce 2,5 ml na każdy kilogram żywej wagi.

Dorosły pies średniej rasy będzie musiał wydać około dziesięciu mililitrów leku. Z reguły nie ma problemów z dostawą produktu, ponieważ ma miękki, słodkawy smak. Psy to lubią, więc właściciel z dużym prawdopodobieństwem nie będzie musiał pić produktu na siłę.

Węgiel aktywowany

Być może jednym z najbardziej znanych środków na zaburzenia trawienia jest właśnie Węgiel aktywowany. Uzyskuje się go poprzez specjalną obróbkę drewna liściastego (z wyjątkiem brzozy). W weterynarii stosowany jest do terapii skojarzonej (tj. Oprócz innych leków), a także do eliminacji łagodnych zaburzeń trawiennych u zwierząt.

Dawkowanie leku jest niezwykle proste: na każdy kilogram żywej wagi psa należy przyjąć jedną tabletkę. Aby uczynić lek wygodniejszym w podawaniu, pigułki są mielone do stanu sproszkowanego, rozcieńczane wodą, aby uzyskać półpłynną kleik, który jest wygodny do podania za pomocą strzykawki. Częstotliwość dostaw - do trzech lub czterech razy dziennie.

Ważny! Nie zalecamy podawania węgla drzewnego bezpośrednio po podaniu innych leków..

Ten środek może wchłonąć nie tylko toksyny z równą skutecznością, ale także składniki leku. Jeśli „przesadzisz” z węglem, skuteczność kuracji może być zerowa.

Lewomycetyna

Lek występuje w czterech postaciach:

• „Klasyczne” tabletki lewomycetyny.
• Stearynian lewomycetyny. Forma ta jest szczególnie polecana przez lekarzy weterynarii w leczeniu schorzeń jelit o etiologii bakteryjnej (ze względu na długotrwałe działanie leku).
• Bursztynian sodu. Używany do podawania pozajelitowego (po prostu do wstrzyknięcia).
• Synthomycyna. Formularz tylko do użytku zewnętrznego. Nie można go podawać do środka, ponieważ prowadzi to do poważnego zatrucia i toksycznego uszkodzenia wątroby i nerek..

Pies może otrzymać nie więcej niż półtorej tabletki dziennie. Czas trwania leczenia - nie więcej niż dwa dni (maksymalnie - trzy).

W przeciwnym razie zwierzę można łatwo zatruć. Należy pamiętać, że lek jest bardzo gorzki; po podaniu pies może pienić się z ust. Konieczne jest dokładne zmiażdżenie tabletki i rozcieńczając powstały pylisty proszek 10-15 ml wody, ostrożnie wlej powstałą mieszaninę bezpośrednio do gardła zwierzęcia. Odbywa się to, podobnie jak we wszystkich poprzednich przypadkach, za pomocą strzykawki.

Furazolidon

Furazolidon odnosi się do wspomnianej już grupy nitrofuranów. Od razu zdecydujmy się na jedno zastrzeżenie: jeśli istnieje przynajmniej jakaś alternatywa, zdecydowanie nie zaleca się podawania tego leku psom. Problem w tym, że organizm tych zwierząt nie toleruje bardzo źle działania tego leku..

Przy najmniejszym przedawkowaniu możliwe są nieprzyjemne skutki uboczne:

• Odpowiedzi wątroby (żółtaczka).
• Od nerek (do niewydolność nerek, szczególnie u szczeniąt).
• Apatia, depresja, inne patologie ośrodkowego układu nerwowego.

Podawanie psu więcej niż jednej tabletki furazolidonu dziennie jest wysoce niepożądane. Zdecydowanie zalecamy jednorazowe użycie leku, a następnie przejście na bardziej nieszkodliwe produkty..

Istnieją jednak przypadki, gdy zwierzęta były leczone tym środkiem przez maksymalnie trzy dni (ale jest to maksymalny okres jego stosowania). Ale można to zrobić tylko w warunkach klinicznych: aby na czas zauważyć reakcję wątroby lub nerek, konieczne jest codzienne pobieranie krwi od psa do analizy biochemicznej..

Enterosgel

Pisaliśmy już o smecta i węglu, które są sorbentami.. Enterosgel należy do tej samej grupy leków. Lek ten został opracowany przez sowieckich farmaceutów, którzy stworzyli unikalny sorbent na bazie związków krzemoorganicznych. Podobnie jak inne leki z tej grupy, lek jest całkowicie neutralny chemicznie..

Nie reaguje z żadnymi składnikami soków trawiennych ani z innymi lekami. Jedyną negatywną cechą Enterosgelu jest jego słaba zdolność otaczania.. Oznacza to, że możesz go podać w przypadku ciężkiego zatrucia, ale nie powinieneś polegać na ochronie dotkniętych błon śluzowych..

Ilość podawanych leków zależy od wielkości i wagi zwierzęcia. Tak więc miniaturowe psy o wadze do pięciu kilogramów włącznie otrzymują nie więcej niż łyżeczkę leku dziennie. Duże psy otrzymują jednocześnie dwie lub nawet trzy łyżki..

Nie zapomnij o niebezpieczeństwie poważnego przedawkowania: w takich przypadkach zwierzęciu grozi bardzo poważne zaparcia..

Lek należy najpierw rozcieńczyć w czystej przegotowanej wodzie (temperatura pokojowa) w stosunku 1: 1.

Linex

Linex jest jedynym spośród wszystkich opisanych powyżej leków, który nie jest stosowany raczej do leczenia, ale do zapobiegania biegunce u psów. Chodzi o skład tego leku: zawiera kolonie bakterii kwasu mlekowego w postaci kapsułkowanej i wysuszonej. Działają symbiotycznie i nie kolidują z naturalną mikroflorą jelita psa.

Z tego powodu wyznaczenie leku jest zalecane w następujących sytuacjach:

• Po kuracji antybiotykowej.
• W okresie rehabilitacji, kiedy organizm psa dochodzi do siebie po ciężkim zatruciu.
• Po ciężkiej biegunce o dowolnej etiologii. Na samym początku artykułu rozmawialiśmy już o słabości mikroflory jelitowej psów. Po ciężkiej biegunce pożyteczne mikroorganizmy są wypłukiwane z organizmu psa, dlatego może rozwinąć silny dysbioza.

Dawkowanie jest proste:

• Jeśli waga psa wynosi do 10 kg włącznie, to jednorazowo podaje się mu jedną kapsułkę.
• Przy masie 10 kg lub więcej dawkę można zwiększyć do dwóch lub trzech tabletek.
  Częstotliwość - dwa razy dziennie. Przebieg leczenia może sięgać dwóch tygodni, lek nie jest trujący, nie wykazuje kumulatywnego działania, dlatego jest dopuszczony do długotrwałego stosowania (ale jak dotąd nie jest oficjalnie dopuszczony do weterynarii).

Jak karmić psa z biegunką

Jak wspomnieliśmy powyżej, wiele przypadków ostrej biegunki można opanować, najpierw umieszczając zwierzę na diecie głodowej.. Zwróć uwagę, że szczenięta, które nie skończyły jeszcze sześciu miesięcy, nie powinny mieć ograniczonego jedzenia dłużej niż 12 godzin. Dopóki pokarm nie dostanie się do układu pokarmowego zwierzęcia, narządy przewodu pokarmowego zaczynają się regenerować. Właściciel musi pamiętać, że w tym czasie nie należy podawać psu żadnego jedzenia, ponieważ nawet mały kawałek chleba może spowodować gwałtowny nawrót biegunki..

Jeśli chodzi o wodę, należy ją podawać bez ograniczeń. Pies powinien mieć zawsze dostęp do czystego i świeżego napoju, niezależnie od pory dnia. Ciało zwierzęcia naprawdę potrzebuje przywrócenia równowagi elektrolitów i nie powinno mu tego przeszkadzać.

Ważny! Jeśli pies jest tak słaby, że nie może sam pić, nie ma potrzeby samoleczenia, nie należy wciskać mu wody do pyska.

Zwierzę należy pilnie zabrać do lekarza weterynarii, w przeciwnym razie może umrzeć.

Ale czym karmić psa po strajku głodowym? Dozwolone są następujące produkty:

• Idealnym lekarstwem jest przecier z dyni bez dodatków i konserwantów. Nie musisz robić tego samodzielnie: możesz kupić dowolną żywność dla niemowląt. Doskonale spełnia wszystkie wymagania.
• Ugotowany ryż. Nie trzeba go gotować na kruchy stan, półpłynny kleik jest znacznie lepszy..
• Również zrobi dobrze ugotowany kurczak (białe mięso).

Pies, który właśnie pozbył się biegunki, nie powinien w żadnym wypadku otrzymywać następującego pożywienia:

• Wszelkie tłuszcze i oleje pochodzenia zwierzęcego i roślinnego są ściśle przeciwwskazane..
• Ziemniaków nie należy podawać w żadnej postaci. Jest słabo trawiony w przewodzie pokarmowym nawet doskonale zdrowego psa, aw opisywanym przypadku produkt ten gwarantuje nawrót biegunki..

Zapobieganie biegunce: zasady utrzymania i pielęgnacji

Biorąc pod uwagę złożoność leczenia, zapobieganie biegunce jest znacznie lepsze. Pozwala nie tylko zaoszczędzić czas i pieniądze hodowcy, ale także zachować zdrowie jego pupila. Jeśli będziesz przestrzegać najprostszych zasad codziennej opieki nad psem, możesz uniknąć negatywnych konsekwencji bez podejmowania szczególnych wysiłków:

• Oczywiście dozwolone jest karmienie psów odpadami pokarmowymi, ale ich łączna objętość w diecie nie powinna przekraczać 10%. Ponadto psom nie należy podawać mocno pikantnego i słonego jedzenia.. Pamiętaj, że sól kuchenna dla psów to silna trucizna..
• Kluczem do zdrowia psa jest terminowe szczepienie. Patogenom nie należy dawać ani jednej szansy!
• To niedopuszczalna „gospodarka żywieniowa”, dla której pies otrzymuje kurczaka i rybę kości. Wcześniej czy później doprowadzi to do poważnych obrażeń układu pokarmowego zwierzęcia (aż do śmierci włącznie).
• Mniej więcej raz na kwartał konieczne jest profilaktyczne leczenie zwierzęcia z robakami pasożytniczymi. Należy monitorować jego jakość, koncentrując się na wynikach badania kału.

Musisz karmić psa, koncentrując się na diecie przygotowanej przez lekarza weterynarii. Jeśli nie jest to możliwe, należy użyć wysokiej jakości komercyjnej paszy lub świeżej „naturalnej”.

Jeśli właściciel przynajmniej martwi się wyglądem i zachowaniem swojego pupila, nie ma potrzeby zwlekania z kontaktem z poradnią weterynaryjną..