Odważny i niezależny przyjaciel czerwonego odcienia: charakterystyka rasy szpiców fińskich

Rasa ze starą historią, pies o błyszczących oczach i energicznym, wesołym charakterze, lojalny przyjaciel i obrońca dzieci - to wszystko Szpic fiński (łajka karelowsko-fińska).

Wśród jego zwolenników są zawodowi myśliwi, aktywne rodziny, sportowcy. Dziś ten gatunek cieszy się niespotykaną popularnością, rozprzestrzeniając się na całym świecie, a to zwiększone zapotrzebowanie ma swoje przyczyny..

Opis i zdjęcie

Opisując tę ​​rasę, najpierw wymyślmy nazwę.Szpic fiński ma szczęście, że ma wiele imion:

• Łajka karelowsko-fińska (karelski) nazywany jest w Rosji;
• nazwa „fiński low-low” zapuściła korzenie w Norwegii;
• międzynarodowa nazwa „szpic fiński” pochodzi od szpica brytyjskiego fińskiego;
• w ich ojczyźnie te piękności nazywane są po prostu - suomenpistikorva („pies fiński ze stojącymi uszami”).

Bez względu na to, jak ta rasa jest nazywana w różnych krajach, jej cechy pozostają wszędzie takie same..

Wygląd i standard

Podstawowe dane szpica fińskiego:

• Kraj pochodzenia: Finlandia.
• Klasyfikacja FCI: grupa 5. Szpice i rasy prymitywne.
• Temperament: aktywny.
• Główny zakres zastosowania: polowanie.
• Rozmiar: średni.
• Waga: 6-14 kg .
• Wysokość (w kłębie): 37-50 cm.
• Długość wełny: krótkowłosy.
• Rodzaj wełny: miękkie, z rozwiniętym podszerstkiem.
• Kolor: czerwony / czerwono-czerwony.

Szczenięta Karelian Laika są bardzo wyglądają jak lisy ze względu na kształt kufy, chociaż ich kolor w tym okresie może mieć wszystkie kolory z czerwono-brązowym widmem, a nawet szary, czarny. Ale u dorosłych włosy są koniecznie jaskrawoczerwone (w starszym wieku mogą zmienić się w bogatą czerwień), tylko na klatce piersiowej i brzuchu cień jest jaśniejszy.

Ten myśliwy ma muskularne ciało z okrągłymi nogami i zawiniętym ogonem; wzorzec rasy dopuszcza białe lub czarne znaczenia na kończynach, rzadko na grzbiecie.

Cechy charakteru

Łajka karelowsko-fińska ma dość interesujący i nieco sprzeczny charakter..Jego niezaprzeczalne zalety to:

• Odwaga. Posiadając niezbyt imponujące parametry pomorskie śmiało ściga duże zwierzęta na polowaniu i bez wahania pędzi, by uchronić właściciela przed większym wrogiem.
• Doskonała pamięć. Ta jakość przejawia się zarówno w procesie szkolenia, jak iw pracy, kiedy pies jest doskonale zorientowany w terenie, na którym był wcześniej.
• równowaga. Mimo dość aktywnego temperamentu i wigoru rasa wciąż ma cierpliwość, umiejętność czekania i powolnej pracy w parze z myśliwym podczas polowania.
• Wesołość. Cudowna cecha, która pozwala szpicowi fińskiemu znaleźć wspólny język z członkami rodziny, zwłaszcza dziećmi, a także tworzy pozytywny wizerunek rasy jako całości.
• Inteligencja i przebiegłość. Kolejny przejaw specjalizacji myśliwskiej, bo podczas polowania pies nie tylko słucha właściciela, ale także samodzielnie prowadzi zwierzynę, starając się pokierować ją do myśliwego.

Ale są wśród cech charakterystycznych łajki karelowsko-fińskiej, a niektóre bardzo sprzeczne funkcje:

• Niezależność. Cecha, która przyczynia się do sukcesu myśliwskiego psa, ale może być problematyczna dla właściciela w życiu codziennym.
• Energia. Wydawałoby się, że jest to cecha bardzo godna pochwały, ale tylko wtedy, gdy pies otrzyma wystarczającą ilość aktywności fizycznej, czy będzie to pełnoprawne polowanie, czy po prostu dobry spacer z zabawami na świeżym powietrzu. W przeciwnym razie niewykorzystana nadwyżka energii znajdzie wyjście w rozpieszczaniu i drobnych sabotażach w domu pana. Pies częściej będzie szczekał, pomimo zakazu może gryźć nie tylko zabawki, ale także buty właściciela, rzeczy.
• Niska skłonność do kontaktów towarzyskich. Jak każda rasa o wysokim poziomie niezależności, szpic fiński nie ma najlepszego kontaktu z innymi psami. Najczęściej traktują je neutralnie, ale czasami agresja jest możliwa, jeśli rudowłosy myśliwy postrzega nowego znajomego jako rywala.

Biorąc pod uwagę, że głównym celem rasy było polowanie, konieczne jest bardziej szczegółowe rozważenie cech łajki karelowsko-fińskiej jako myśliwego.

O walorach łowieckich

Jeśli planujesz wykorzystać psa do regularnego polowania, ważne jest, aby rozpocząć szkolenie szczeniąt w tym kierunku w odpowiednim czasie. Zwykle w wieku 4-5 miesięcy przychodzi czas na zapoznanie zwierzęcia z młodymi ludźmi: obwąchać skóry różnych zwierząt, aby szpic zapamiętał zapachy i potrafił odróżnić szopa od wiewiórki lub lisa.

Przez tysiące lat doświadczeń łowieckich łajki karelowsko-fińskiej ta rasa czerwona wypracowała swój własny, specyficzny styl pracy „w terenie”. Pies wyprzedza myśliwego, szukając zdobyczy. Gdy tylko cel zostanie zauważony, zwierzę wydaje głos, powiadamiając właściciela. Początkowo szczekanie jest ciche, raczej ciche, ale w miarę zbliżania się osoby głośność „mowy” psa staje się wyższa, maskując odgłosy myśliwego. W ten sposób strzelec może podejść wystarczająco blisko, aby trafić w grę..

Łajka karelowsko-fińska poluje:

• dziczyzna wyżynna: jarząbki, bażanty, cietrzewie;
• kopytne: jeleń, sarna, łoś;
• futerkowe: norki, sobole, kuny, gronostaje;
• inna zwierzyna łowna: niedźwiedzie, bobry itp..

Ten wszechstronny myśliwy jest efektem wieloletniej pracy doświadczonych hodowców psów..

Pochodzenie rasy

Pochodzenie rasy szpiców fińskich sięga zbiorowiska leśne ludu Suomi (jak nazywają siebie Finowie), którego głównym zajęciem było polowanie i łowienie ryb.

Patrząc na dostojną postać szpica fińskiego, który dosłownie rozpryskuje się we wszystkich kierunkach z entuzjazmem i miłością do życia, trudno uwierzyć, że były w historii rasy okresy, kiedy ten typ husky prawie całkowicie zniknął.

Pierwsze wzmianki o przystojnych mężczyznach w kolorze ciemnoczerwonym są datowane 1657 rok. W tym czasie szpic rudy byli wiernymi towarzyszami myśliwych, jednak z biegiem czasu, gdy kontakty mieszkańców lasu z innymi ludami rozszerzały się, rasa zaczęła wymierać, nie mogąc wytrzymać konkurencji.

Drugi wiatr dał jej starania leśników skandynawskich Hugo Rosa i Hugo Sandberga. To oni podjęli się systematycznego odradzania rasy, szukając jej ostatnich przedstawicieli w odległych zakątkach Karelii i Laponii.

W 1897 roku powstał standard „Szpic fiński”, a do Anglii zaczęto sprowadzać czerwonych myśliwych. 50 lat później pojawiły się w USA i Holandii. Nazwa „Łajka karelowsko-fińska” została nadana rasie w Rosji, ale z technicznego punktu widzenia rosyjska odmiana tych Laikas i oryginalny szpic to dwa różne gatunki.

Ze względu na szerokie rozpowszechnienie rasy nie jest dziś trudno kupić szczeniaka szpica..

Kryteria wyboru i cena szpiców

Szpic karelski można kupić w żłobkach w dużych miastach, poprzez ogłoszenia na wyspecjalizowanych stronach i forach. Miejsce zakupu zależy od przyszłego właściciela, ale w przypadku szkółki gwarancja jakości rasy jest wyższa.

Średni koszt to 400-500 $, zależy to od szeregu kryteriów:

• W przypadku polowania na psa, cechy łowieckie rodziców będą miały znaczenie: im są wyższe, tym droższy jest szczeniak.
• Jeśli w przyszłości planowany jest udział w wystawach, mistrzostwach, to wybitny rodowód wpływa na cenę. Takie szczenięta należą do klasy wystawowej, co znacznie podnosi ich koszt.
• Ale przedstawiciele klasy zwierząt domowych mogą mieć niewielkie wrodzone odchylenia od normy (białe, miejscami czarne plamki). Takie psy nie będą odbierać nagród w zawodach, ale ich cena będzie znacznie niższa od średniej..

Gdzie najlepiej zachować polubienie

Szpice fińskie nie mają fundamentalnych wymagań co do miejsca zamieszkania - świetnie czują się zarówno w mieszkaniu, jak iw domu, pod warunkiem regularnych spacerów.

Ciepłe, miękkie futro zwierzęcia pozwala mu czuć się komfortowo w bardzo niskich temperaturach, jednak przy silnym mrozie nadal lepiej dla zwierzaka mieszkać w domu, nie na ulicy.

Postaraj się dać swojemu pupilowi ​​własny kącik, w którym będzie jego legowisko lub kosz, tak aby psie zabawki nie przeszkadzały innym mieszkańcom domu. Szpic poczuje się lepiej, jeśli w wyznaczonym mu miejscu będzie znajdować się z dala od przeciągów, klimatyzacji i urządzeń grzewczych.

Oprócz wyboru odpowiedniego miejsca w opiece nad szpicem fińskim istnieje kilka innych niuansów, na które należy zwrócić uwagę..

Właściwa opieka nad zwierzęciem

Chociaż do opisu rasy karelowsko-fińskiej Łajki można dodać bezpretensjonalność i brak znacznych trudności w opiece, niemniej jednak rudowłosy myśliwy okresowo potrzebuje ręki mistrza, aby wydobyć zewnętrzny połysk i zachować dobre zdrowie.

Molt i wełna

Jego ozdobą jest luksusowy płaszcz szpica fińskiego, który może powodować wiele niedogodności. Rasa ta bardzo mocno zrzuca, dlatego w okresie wypadania sierści (wiosną i jesienią) wskazane jest codzienne czesanie psa, w normalnych porach wystarczy raz w tygodniu chodzić na puszystym futrze ze szczotką. Do zabiegu użyj metalowego grzebienia: nie tylko wyeliminuje on nadmiar sierści, ale także przeprowadzi lekki masaż skóry zwierzaka.

Zdecydowanie odradza się strzyżenie pomorskiego; jeśli pojawi się łupież lub włosy wypadną w strzępy poza sezonem linienia, lepiej zwrócić się o pomoc do weterynarza. Przyczyną tego stanu może być alergie lub zaburzenia dietetyczne.

Kąpielowy

Szpice szczególnie nie lubią pływać. Nadmiar wody zmywa z sierści naturalną warstwę ochronną, co ma niezwykle negatywny wpływ na zdrowie pupila. Dlatego kąpią je zwykle 3-4 razy w roku, rzadziej częściej (głównie przed wystawami).

Sprawdzanie infekcji

Uważny właściciel zawsze obserwuje stan swojego pupila i dostrzega najmniejsze oznaki jego pogorszenia, a pierwszym dzwonkiem alarmowym są zmiany w zachowaniu zwierzęcia. Letarg, brak apetytu, apatia lub agresja, drżenie, drgawki zdecydowanie powinny być powodem do poszukiwania dodatkowego badania u weterynarza Odrębnym kryterium oceny stanu zdrowia psa są sierść i skóra. Matowa, niechlujna sierść, a także drobne rany, pieczęcie, strupy na skórze wskazują na problemy zdrowotne.Jednak nawet pozornie zdrowy pies potrzebuje regularnych szczegółowych badań:

• Zacznij od oczu, uszu, nosa. Błony śluzowe w tych miejscach powinny zachować jasnoróżowy kolor, nie powinno być wydzieliny. Niebieskawe, czerwone lub żółte błony śluzowe to złe znaki..
• Zbadaj swoje zęby. Biały kolor, integralność, brak płytki nazębnej - to dobre krwawienie dziąseł, zażółcenie, narośla - powód wizyty u weterynarza.
• Posłuchaj oddechu swojego zwierzaka. Uwagę powinny zwrócić świszczący oddech, duszność, zadyszka, kichanie.

Nie zapomnij również o monitorowaniu toalety zwierzęcia: wszelkie niuanse (zaparcia, luźne stolce, częste lub trudne oddawanie moczu) wskazują na poważniejsze ukryte problemy zdrowotne.

Ćwiczenia fizyczne

Jako rasa myśliwska, aktywna szpic fiński potrzebuje ciągłego ruchu, gier. U upolowanego psa ciągłe chodzenie pomaga zachować formę poza sezonem. Jednak nawet dla prostego zwierzaka ważne jest, aby dać upust swojej niepohamowanej energii..

Spacer szpica powinien trwać co najmniej pół godziny na otwartej przestrzeni, aby zwierzę miało wystarczająco dużo miejsca na aktywne zabawy. Wskazane jest wyjście na spacer 30-40 minut po kolejnym posiłku. Nie zapomnij zabrać ze sobą wody: aktywny ruch szybko rozbudzi pragnienie.

Jak karmić szpica fińskiego

Odżywianie husky karelsko-fińskiego zależy od jego wieku Szczenięta karmione są 5-6 razy dziennie, gdy dorastają, ilość karmień zmniejsza się do dwóch posiłków w wieku dorosłym. Szpic ma skłonność do nadwagi, dlatego ważne jest, aby nie przekarmiać psa i częściej chodzić.Idealny dla takiego zwierzaka:

• gotowane kawałki wołowiny, cielęciny, kurczaka, królika;
• produkty mleczne: kefir, jogurt, lekki twaróg;
• ryż, kasza gryczana;
• cukinia, marchew, dynia, zioła;
• jabłka;
• gotowana ryba morska (filet bez kości).

Trening i edukacja

Wyszkolenie tak niezależnej rasy jak szpic fiński jest niezwykle trudne, ale jest to konieczne. Bez wykształcenia, umysł, energia zwierzęcia nie może być przez psa najlepiej wykorzystana..

Główny sekret sukcesu w tresurze tej rasy - ciekawa forma zabawy. Jeśli karelski-fiński husky nie jest zainteresowany nauką, nie będzie rezultatu. Ważne jest również, aby zawsze mieć pod ręką smaczne smakołyki w zamian za nagrodę: szpic uwielbia, gdy jego wysiłki są doceniane. Staraj się, aby lekcje były krótkie, maksymalnie 20-35 minut, aby pies nie stracił zapału do nauki.

Ważne jest, aby nie dopuścić do przestraszenia zwierzaka, nadmiernego podniecenia - oni sprowokować zwierzę do uporu, nieposłuszeństwa. Ponadto trener powinien zawsze być sam na sam ze szpicem, w przeciwnym razie zwierzę będzie rozpraszane przez obce osoby.

Eksperci zauważają, że szpic fiński potrzebuje od 25 do 40 powtórzeń, aby nauczyć się komendy, aw 50% przypadków wykonuje je za pierwszym razem..

Trenerem takiego zwierzaka powinien być:

• cierpliwy;
• trwały;
• twórczy.

Zdrowie rasy

W opisie rasy Karelian Laika warto zwrócić uwagę na niezwykłe zdrowie związane z tymi psami. Zwykle żyją 12-14 lat, zwłaszcza jeśli regularnie zapewniają im aktywność fizyczną. Szpice fińskie łatwo się rozmnażają i nie są bardzo podatne na choroby dziedziczne.Ale ich właściciele powinni mieć świadomość, że istnieje szereg chorób, do których predysponowani są łowcy imbiru:

• dyslokacje;
• patologia oka;
• alergia pokarmowa;
• padaczka.

Pamiętaj jednak, że doskonałe zdrowie zwierzaka jest możliwe tylko w przypadku terminowego i wysokiej jakości szczepień.!

Szpic fiński stanie się wspaniałym przyjacielem zarówno dla myśliwych, jak i dla aktywnych, energicznych ludzi. Jest doskonałym obrońcą i stróżem, który nie wymaga dużych nakładów finansowych ani kosztownej opieki. Jego życzliwość i inteligencja nie pozostawiają nikogo obojętnym, ale w zamian zażąda od swojego pana całkowitego poddania się..