Brodawki u psów: przyczyny, rozpoznanie, leczenie

Na pierwszy rzut oka niektóre rodzaje chorób zwierząt domowych nie stanowią szczególnego zagrożenia dla ich życia i zdrowia, będąc raczej problemem kosmetycznym. Tutaj na przykład brodawczak u psów: po prostu pomyśl, jakaś brodawka! Ale czy naprawdę są tak bezpieczne? Czy brodawczaki są zwiastunem poważniejszych problemów??

O co w tym wszystkim chodzi?

Brodawki, zwane również brodawczakami lub fibropapilloma, są guzami specyficznymi dla gatunku (zwykle o łagodnej etiologii). Niektóre odmiany mogą stać się rakowe (na przykład brodawczak płaskonabłonkowy u psów). Zdarza się to dość rzadko, ale takie przypadki wciąż są rejestrowane w światowej praktyce weterynaryjnej..

Jakie są przyczyny ich wystąpienia? Wywoływane są przez liczne wirusy z rodziny Papillomaviridae. U psów domowych brodawki występują zwykle na pysku (brodawczaki skórne) oraz w jamie ustnej (brodawczaki jamy ustnej). Zasadniczo ich rozpowszechnienie jest pojęciem względnym, ponieważ z dużym prawdopodobieństwem te formacje mogą rosnąć wszędzie. Brodawki u psów wyglądają inaczej: niektóre wyglądają jak czerwonawe guzki, podczas gdy inne mogą przypominać główki kalafiora. Nie ma tu „kanonów”.

Dlaczego niektóre psy cierpią na brodawki, a inne nie? Jest to prawdopodobnie spowodowane osłabieniem lub dojrzałością układu odpornościowego zwierzęcia. Czy istnieją naukowo zidentyfikowane predyspozycje do ich wystąpienia? Niektóre rasy okazały się „uzależnione” genetycznie. To są cocker spaniele, mopsy, sznaucery miniaturowe i teriery. Ogólnie rzecz biorąc, niektórzy przypominają guźca dzika szpic, ale nie mastifem. Może to uczyni go bardziej groźnym? Przejdźmy jednak od żartów do faktów..

Lekarze weterynarii ostrzegają również, że długotrwałe leczenie kortykosteroidami może być czynnikiem predysponującym. Im młodsze zwierzę, tym większe ryzyko wystąpienia brodawczaków na jego ciele. Wirusy z rodziny Papillomaviridae, które powodują brodawki u psów, są niezwykle zaraźliwe dla psów. Tak więc infekcja może być przenoszona z jednego zwierzęcia na drugie po prostym kontakcie między nimi. Nie wyklucza się przypadków przeniesienia zakażenia przez źle przetworzone przedmioty opieki.

W środowisku te patogeny są stosunkowo stabilne i mogą w nim utrzymywać się przez długi czas. Na szczęście wirus brodawczaka nie jest przenoszony na ludzi (ani koty) ze względu na swoją niezwykle wyraźną specyfikę gatunkową. Okres inkubacji jest bardzo zmienny i może wynosić od jednego do ośmiu tygodni od momentu dostania się patogenu do organizmu. Brodawki mogą samoistnie zniknąć w ciągu kilku miesięcy, ale czasami utrzymują się przez wiele lat, a czasami przez resztę życia psa.

Kim oni mogą być?

Początkujący mogą nie zawsze być w stanie z całą pewnością stwierdzić, czy formacja, którą obserwują na skórze psa, jest brodawką. Oto niektóre z ich wyróżniających cech:

• „Wybrzuszenia” na skórze, zwłaszcza na kończynach i kufie, w jamie ustnej i wokół oczu.
• W niektórych przypadkach powierzchnia brodawczaków może być bardzo szorstka, „rozgałęziona”, a narośla przypominają miniaturowy kalafior.
• Powierzchnia może być gładka, sama brodawka wygląda jak mały guzek. Jednocześnie jego kolor waha się od malinowej czerwieni do czerni. Często odcień zależy od koloru sierści psa..
• Występują izolowane brodawki, które „preferują” odległe miejsca na ciele: pachy, okolice pachwiny.
• Czasami tworzą się całe „lęgi” brodawek.
• Niektóre z nich pozostają małe..
• W innych przypadkach nowotwór powiększa się, czasami pojawiają się nowe brodawczaki.
• Czasami brodawka krwawi. Jeśli tak, lepiej być ostrożnym: możliwe, że guz jest złośliwy. Ale nie powinieneś od razu panikować: psy często je czeszą, a nawet skubią, więc może to nie być rak..
• Im starszy jest pies, tym bardziej prawdopodobne jest, że zostaną znalezione oddzielne, „izolowane” brodawki (szczególnie na łapach, brzuchu). Przykład tego można zobaczyć na zdjęciu..

Diagnoza

Jak można się domyślić, nietrudno jest dowiedzieć się o ich obecności. Można je zobaczyć na brzuchu, łapach i innych częściach ciała psa. Ale nie zawsze jest to takie proste. Na przykład nie wszyscy właściciele zwierząt domowych zauważają uszkodzenia sromu, z wyjątkiem profesjonalnych hodowców, którzy regularnie badają swoje zwierzęta. W każdym razie, jeśli nawet od czasu do czasu przyprowadzisz swojego psa na coroczne badanie profilaktyczne przez doświadczonego lekarza weterynarii, te nowotwory nie pozostaną niezauważone. W szczególności znajdują się nawet w ustach. Wynika to z faktu, że podczas sprawdzania kamienia nazębnego dobry weterynarz z pewnością zbada błonę śluzową jamy ustnej..

Trudniej jest je znaleźć u ras długowłosych. Zwłaszcza w przypadku, gdy pies boi się lekarza weterynarii i nie pozwala mu się do niego zbliżyć. Na jakie obszary należy zwrócić szczególną uwagę podczas badania swojego zwierzaka? Brodawki z reguły znajdują się wokół oczu i na wargach, dziąsłach i podniebieniu, często pokrywają kończyny psa, przypominając kolonię miododajnych na starym pniu drzewa. Oczywiście trudno ich nie zauważyć. Jedynymi wyjątkami są brodawczaki międzypalcowe u psa..

Jeśli nie różnią się szczególnie rozmiarami cyklopów i nie przeszkadzają zwierzęciu, ich obecność może pozostać tajemnicą na długi czas. W przypadku stwierdzenia spontanicznej remisji brodawki, które istniały u psa, można odgadnąć tylko na podstawie blizn między palcami.

Rzadko potrzebne są „zaawansowane” metody diagnostyczne, aby potwierdzić obecność brodawczaków. Próbki biopsji podejrzanych wzrostów mogą być łatwo pobrane i dostarczone do laboratorium w celu szczegółowego badania immunohistochemicznego, identyfikacji konkretnego wirusa brodawczaka lub wykluczenia lub potwierdzenia onkologii. Czasami stosuje się PCR, jest to również reakcja łańcuchowa polimerazy. Z jego pomocą wykrywa się nie tylko wirusową brodawczakowatość u psów, ale także określony rodzaj patogenu.

Mikroskopia elektronowa może zapewnić w 100% dokładną diagnozę, ale w warunkach klinicznych o takim luksusie można tylko pomarzyć.

Dlaczego są niebezpieczne, jakie są widoczne skutki pojawienia się brodawek?

Brodawki psów są zwykle bezbolesne i łagodne. Ale czy naprawdę są tak bezpieczne? Brodawki w jamie ustnej mogą powodować dyskomfort, ślinienie się i nieświeży oddech. W zależności od miejsca, w którym się znajdują, brodawczaki uniemożliwiają psu normalne chwytanie pokarmu, żucie go i połykanie (np. Języka). Jeśli rosną między palcami, zwierzę może nieustannie lizać i gryźć łapy, próbując pozbyć się źródła dyskomfortu. Może to nie tylko powodować wystarczająco silne krwawienie, ale także grozi rozwojem wtórnych infekcji bakteryjnych i grzybiczych skóry łap..

Brodawki są zwykle bezbolesne i nie wymagają leczenia. Niektórzy właściciele chcą usunąć brodawczaki u swojego psa ze względów kosmetycznych (na powieki) lub w przypadkach, gdy powodują one prawdziwy dyskomfort u zwierzęcia. Ogólnie to pytanie jest nadal otwarte: tak, w większości przypadków te łagodne nowotwory nie są szkodliwe, ale mogą przerodzić się w nowotwory złośliwe (ale jest to bardzo rzadkie), psy je odrywają lub odgryzają, w wyniku czego zaczyna się ciężkie krwawienie.

Czy jest jakaś kategoria psów, które są bezpośrednio wskazane do usuwania brodawczaków? Tak, oto grupa ryzyka: młode psy, szczenięta, zwierzęta z osłabioną odpornością i zwierzęta domowe po 10 latach - lepiej dla nich usunąć tego rodzaju nowotwory.

Terapia i porady

Powtarzamy jeszcze raz: jeśli Twój pies ma brodawkę na łapie (lub gdzieś indziej), ale w żaden sposób mu to nie przeszkadza, to nie musisz się spieszyć, aby ją wyciąć! Ale w przypadkach, gdy zaczyna boleć, krwawić, swędzieć lub w jakiś sposób objawiać się (brodawczak u psa szybko rośnie), należy pilnie zgłosić się do lekarza weterynarii. Nie ma potrzeby zwlekania.

Od razu zauważamy, że nic nie kosztuje w domu: „cudowne przepisy”, takie jak glistnik i inne leki, mogą w rzeczywistości pomóc w niektórych przypadkach, ale skutki uboczne takiego „leczenia” są często bardzo poważne, aż do martwicy, a nawet przejście brodawczaka do postaci złośliwej. Więc nie ryzykuj, komplikacje są zbyt niebezpieczne.

Uważnie obserwuj stan narośli: jeśli nagle zaczęły się zmniejszać, może to wskazywać na spontaniczną remisję choroby. W takim przypadku możemy założyć, że Twój pupil ma dobry układ odpornościowy, a zatem jego organizm sam poradził sobie z wirusem. Jeśli brodawki przeszkadzają zwierzęciu lub jego właścicielowi, można je usunąć tradycyjnym wycięciem chirurgicznym, kriochirurgią, laseroterapią lub elektrochirurgią / elektrokoagulacją (w tym przypadku narośle są kauteryzowane).

Elektrokoagulacja, wycięcie chirurgiczne i kriochirurgia można zwykle wykonać bez znieczulenia ogólnego, tylko przy pomocy znieczulenia miejscowego (w tym celu w brodawczakach u psów stosuje się nowokainę). Operacja jest znacznie łatwiejsza, tańsza i bezpieczniejsza dla samego zwierzęcia. Laseroterapię stosuje się w przypadkach, w których występuje wiele brodawek lub / i są one skoncentrowane w miejscach „intymnych” lub trudno dostępnych (w uszach). Wymaga to znieczulenia ogólnego.

Terapia lekowa

Istnieje również leczenie brodawczaków u psów. Azytromycyna jest przepisywana. Jest podawany raz dziennie, codziennie przez 10 dni. W wielu przypadkach lek ten stymuluje remisję, która jest widoczna po dwóch tygodniach. Pokazano również stosowanie interferonu (co najmniej osiem tygodni dziennie). Ale u psów może powodować wiele nieprzyjemnych skutków ubocznych, w tym gorączkę, bóle stawów, nudności, utratę apetytu i zawroty głowy. O wiele bezpieczniej jest leczyć brodawczaki fosprenilem. Testowane są również specjalne szczepionki przeciwko brodawczakowatości psów..