Mops: jego wysokość lo-chiang-tsze

Patrząc w smutne, zamyślone spodki oczu czarującego grubasa, czujesz, jak czułość i uczucie wypełniają duszę, a napięcie codziennego życia znika, unosząc się gdzieś w dal. Charakterystyka rasy mopsów oczywiście nie każdemu i każdemu może się podobać - w tych dzieciach jest zbyt dużo niezależności, inteligencji i poczucia własnej wartości. To wyjątkowy pies dla wyjątkowych, elastycznych umysłów i szanujących ludzi..

Wielowiekowa historia rasy mopsów jest ściśle związana z historią pekińczyka i podbródka. Prawdopodobnie przez kilka tysiącleci psy te stanowiły jedną całość i pochodziły od jednego przodka. Wtedy pierwsi „hodowcy” Chin (słudzy cesarscy i mnisi) zaczęli dzielić średniej wielkości psy z płaskimi kagańcami na osobne linie, biorąc za podstawę różnice w wielkości i rodzajach wełny..

Dokładne pochodzenie rasy mopsów nie jest znane. Uważa się, że przodkowie tych psów w towarzystwie pekińczyka i innych „dekoratorów” mieszkali w cesarskim pałacu. Za szczególne zasługi szlachcicowi wręczono szczeniaka - znak szacunku i wdzięczności. Jeśli pies umarł ze starości lub choroby, należało go zwrócić do pałacu..

Pierwszy opis rasy mopsów pochodzi z końca XVI wieku. Już wtedy „Mopshondas” znali Europejczycy - Brytyjczycy, Duńczycy, Holendrzy, Włosi. W każdym kraju mops był nazywany na swój sposób - duński pag, lo-chiang, mascherino, carlin itp. Ale opisy i cechy rasy mopsów, wtedy jeszcze nie połączonych wspólną nazwą, nie pozwalają wątpić, że były to dokładnie mopsy, prawie takie same jak mieszkają dziś obok nas.

Rasa mopsów zawsze wywoływała mieszane emocje. Ktoś podziwiał i dotykał zabawnego wyglądu krępego zrzędliwego, a ktoś mówił lekceważąco o mopsach, używając bardzo niepochlebnych epitetów. Ale dobra natura, spokojne usposobienie i czułe przywiązanie do człowieka zapewniły mopsowi uznanie na całym świecie. XIX wieku powstał wzorzec rasy mopsów, który potem był kilkakrotnie poprawiany i uzupełniany, w 1861 roku pierwsze mopsy zostały pokazane na wystawie w Anglii (zaledwie dwa lata wcześniej odbyła się pierwsza na świecie wystawa psów!), Aw 1883 roku pasjonaci zorganizowali pierwszy klub miłośników rasy.

Drobny rozmiar mopsa w żaden sposób nie wpływa na jego proporcje. Jest to krępy pies o szerokich piersiach z prostą górną linią i prostymi, mocnymi nogami. To nie jest krasnolud, krzywy i karykaturalny, ale harmonijny, mocny piesek. Psy rasy Mops robi bardzo dobre wrażenie pod względem anatomicznym, bez ekscesów selekcyjnych. Dotykające zmarszczki na czole i policzkach nie powinny zakłócać wzroku i oddychania psa.

Głowa mopsa wydaje się okrągła, ale nie powinna mieć kształtu jabłka. Czaszka szeroka, kufa kwadratowa i krótka, bez zadartych nosów. Szyja jest gruba, ale nie powinna być za krótka. Oczy są bardzo wyraziste, okrągłe, duże, nie zamknięte przez zwisające powieki i fałdy skóry. Uszy są małe, opadające, przyciśnięte do głowy. Dozwolone są uszy w kształcie róży. Ogon jest szydełkowany, osadzony wysoko i przyciśnięty do tyłu. Standard rasy mopsów ogranicza wagę krępych, gęstych psów - od 6,3 do 8,1 kg. Z łapami średniej długości i muskularną budową, miniaturowy pies jest nieoczekiwanie ciężki. Wybór koloru jest niewielki: najciemniejsza maska ​​na bladym, morelowym, czarnym lub srebrnym tle. Sierść jest gładka, krótka, dobrze przylegająca, bez obrzęków i sztywności.

Mops to najsłodsze stworzenie. Dodaj dobrą naturę, ciekawość, kontakt i przebaczenie do śmiesznej buzi, smutnych oczu, wzruszającego ogona - uroczej istoty, która nie ośmiela się przywołać psa. To dziecko, naiwna i kochająca, czule całująca się przyjaciółka. Ale opis rasy mopsów byłby niepełny, gdyby nie wspomnienie o bystrym umyśle, pomysłowym uporze i zdecydowanym charakterze. Mops, pomimo uczucia i wiary w człowieka, ma godność psów cesarskich i nie będzie posłuszny, nie widząc sensu prośby.

Łatwo jest wychowywać te psy, jeśli właściciel chce wytrwale powtarzać lekcję, bez zdenerwowania. Mopsy są inteligentne i zawsze wiedzą, czego się od nich wymaga, ale mają tendencję do myślenia przez długi czas: „Czy tego potrzebuję?” Ale bez dominacji i agresji, po prostu filozoficznie patrząc na wszystko dookoła. Te cechy rasy mopsów sprawiają, że są one nieodpowiednimi towarzyszami dla osób, które postrzegają psa jako performera, który bez słowa rzuca się właścicielowi na nogi lub pędzi, by pokonać przeszkodę..

Łagodny charakter rasy mopsów pozwala uniknąć problemów w komunikacji z dzieckiem lub zwierzakiem, które są niedokładne. Grubas nie zawsze jest zadowolony z gry lub bliskiego kontaktu, ale rzadko wyraża niezadowolenie. Mops wolałby raczej utopić się w innym pokoju i zdrzemnąć w wygodnym fotelu, niż pokazać zęby lub warczeć z nudów.

Głównymi wadami rasy mopsów są problematyczne oczy i dość głośne chrapanie basowe. Ze względu na kształt pyska i fałdy duże oczy mopsa wymagają regularnej pielęgnacji. Spacerując po wysokiej trawie lub biegając przez krzaki, mopsy często ranią oczy, dlatego podczas spaceru należy zachować ostrożność. Ale nic nie możesz zrobić z chrapaniem.

Pod względem pielęgnacji rasa mopsów jest jedną z najbardziej skromnych. Nie denerwują się, nie panikują na widok szamponu czy obcinacza do paznokci. Psy o krótkich włosach rzadko są kąpane, czesane w razie potrzeby, aby usunąć umierające włosy. Mops uwielbia spacery: pracowicie przechadza się po swoim „dobytku”, zagląda pod każdy krzak, poznaje wszystkie stwory, które spotyka, bez obsesji, bardzo delikatnie.

Mopsy to zdrowa rasa, nie problematyczna i długowieczna. Słabe punkty: oczy, uszy, serce. Ale w większości przypadków dolegliwości rozwijają się w wyniku niedostatecznej opieki, niskiej aktywności, delikatności i przekarmienia..

Udostępnij w sieciach społecznościowych: