Łajka wschodniosyberyjska: charakter, zdrowie, historia i wzorzec rasy (+ zdjęcie)

Czy słyszałeś kiedyś historie, które upiększają zdolności określonej rasy? Takie legendy krążą często wśród miłośników psów, brzmi to tak: „Ale matka mojego przystojnego mężczyzny sama polowała na Syberii na niedźwiedzia…”. Po wysłuchaniu i kiwaniu głową, pozwalasz „rowerowi” głucho uszy i spokojnie wracać do domu. Jednak każdy rozsądny człowiek rozumie - „Ta opowieść jest kłamstwem, ale jest w niej wskazówka”, że wschodniosyberyjska lika jest w stanie dać brązową bieżnię.

Odniesienie do historii

Jeśli chodzi o polubienia, należy zrozumieć, że mówimy o dużej grupie szpiców, które dzielą się na:

• Jazda.
• Polowanie.
• Pasterza.

W grupie może znajdować się co najmniej 7 ras (w tym husky), ale największą liczebnością i pełnoprawną „zwierzyną łowiecką” może się pochwalić tylko Łajka Wschodniosyberyjska. Rasę można nazwać rzadką w prawie wszystkich krajach, z wyjątkiem wschodniej Syberii. Pomimo doskonałych właściwości użytkowych, linia wschodniosyberyjska jest aktywnie zastępowana przez husky rosyjsko-europejskie i zachodnio-syberyjskie.

Pierwsze dane dotyczące łajki wschodniosyberyjskiej pochodzą z XIX wieku. Oczywiście rasa jest znacznie starsza, ale była używana przez rdzenną ludność Syberii do celów czysto użytkowych, więc pozostała nieznana. Po reformie M. M. Speransky`ego ludzie z centralnej części kontynentu aktywnie migrowali na Syberię (nie zawsze dobrowolnie). Myśliwi, którzy przybyli do zimnej krainy, byli zaskoczeni, że sidła i inne urządzenia do łapania zwierzyny nie były popularne wśród rdzennej ludności. Całą „brudną robotę” wykonywały duże psy, które wyglądały jak śnieżne wilki.

To interesujące! Psy pracujące były szeroko rozpowszechnione we wschodniej części kraju i na obszarach przybrzeżnych Jeniseju. W najlepszych czasach liczba pracujących psów sięgała 60-70 tys. Osobników. Nie zdziw się, a raczej spójrz na obszar zajmowany przez strefę przybrzeżną Amuru, Jeniseju, a także terytorium bliskiej i dalekowschodniej Syberii - dziesiątki tysięcy psów, to okruchy dla tak rozległego siedliska.

Pomimo przyjętego wzorca rasy w 1981 roku, wielu ekspertów nadal uważa Łajkę Wschodniosyberyjską za grupę. Taka postawa jest dość logiczna, jeśli weźmiemy pod uwagę proces tworzenia się puli genów. W zależności od potrzeb lokalnej populacji w każdym regionie od psów wymagane były określone umiejętności. Nie zapomnij o klimacie, który w skrajnych punktach siedliska jest bardzo różny. Tak więc, jeśli w regionie Amur ceniono czworonogi polujące na wiewiórki, a na bezkresie Syberii bardziej odpowiednie było zagroda parzystokopytnych, to formowanie się rdzennych Laeksów przebiegało na różne sposoby.

Wybór producentów hodowlanych przebiegał w przybliżeniu następująco. Masz dużego i nieustraszonego czarnego psa nieznanego pochodzenia. Twój sąsiad ma czworonożną piękność, jest mniejszy, bardziej zwinny, ale wykazuje doskonałe wyniki na polowaniu. Dlaczego by tego nie rozwiązać? Robimy na drutach, mamy 10 szczeniąt. W najlepszym razie jeden z nich spełnia Twoje wymagania, reszta dzieci czeka tragiczny (jeśli to możliwe humanitarny) los. I zgodnie z tym algorytmem działają twoi sąsiedzi, myśliwi, ludzie z innych regionów i cała populacja określonego terytorium. W takim spektrum mówienie o rasie jest po prostu nieetyczne..

Takie surowe „rzemieślnicze” podejście doprowadziło do tego, że przedstawiciele rasy pozyskani od najlepszych producentów na całym świecie „błyszczą z niedociągnięciami”, odpowiadają opisowi rasy Łajka Zachodniosyberyjska, lub rodzą się z oczywistymi wadami (przodozgryz, łapy w kształcie litery X, półstałe uszy, wielopalcowe ). Pomimo tego, że podstawowy standard został przyjęty w 1949 r., Do lat 70. praktycznie nie prowadzono prac nad ulepszeniem i stabilizacją rasy. Działalność hodowlana rozpoczęła się dość gwałtownie i od razu w dwóch odległych żłobkach. Psy różnych typów sprowadzono do Irkucka i Petersburga (wówczas Leningradu). Mając inną „bazę surowcową”, hodowcy otrzymali psy różniące się eksterierem, ale udające, że są nazywane husky ze wschodu syberyjskiego. Psy irkuckie bardzo przypominały linię zachodnio-syberyjską, psy leningradzkie - rosyjsko-europejskie.

Hodowcy stanęli przed wyborem, trzeba było „dostosować” psy do standardu lub odwrotnie. Kierownictwo klubów rozumiało, jak śmiertelna byłaby walka, gdyby okryli się kocem. Pierwszy decydujący krok podjęli hodowcy z Irkucka; na sąsiednim terytorium wszystkie psy objęte cechami rasy zostały przepisane i zbadane. Ku zaskoczeniu wszystkich, było wiele odpowiednich kopii, ale były pewne niuanse. Większość „solidnych samców” została wykastrowana, a dobre samice mieszkały z dala od hodowli. Wbrew szczerym wysiłkom pracowników klubu planowanie krycia „referencyjnego” było bardzo problematyczne.

To interesujące! Jako podstawę wzorca przyjęto ustaloną linię Amur Laikas, a kolejnym problemem hodowców było pozyskanie dużej liczby psów „wymaganego koloru”.

Po wykonaniu pracy rasy zostały dopracowane i utrwalone, ale nadal różniły się od siebie. Dziś rasa jest podzielona na dwie linie:

• Dwóch mistrzów Irkucka Dzhulbars i Bulka - psy o dużym wzroście, niegrzecznym nawet trochę przerażającym wyglądzie i dużym pysku.
• Leningradskaya - zwarty, gorszy od linii irkuckiej pod względem wzrostu i wagi, suchy. Oczywiste różnice dotyczą kształtu głowy i kufy, linia Leningradu ma spiczasty profil.

Uwaga! W linii hodowlanej można znaleźć również psy różnych typów, co jest zasługą producentów z różnych regionów. Na przykład linia Leningrad obejmuje psy z cechami rzadkich Tunguska Laikas.

Mimo niejasności w standardzie i opisie hodowcy osiągnęli swoje cele - stworzyli niemal uniwersalne Like. Oprócz polowania, psy są używane jako psy zaprzęgowe i psy stróżujące. Jeśli chodzi o wędkarstwo, Łajka Wschodniosyberyjska może należeć do jednej z czterech grup:

• Wiewiórka, głuszec, polowanie na cietrzewie.
• Polowanie na sobole, gronostaje i inne małe zwierzęta.
• Zagroda zwierząt parzystokopytnych, niedźwiedź.
• Najrzadsza, wszechstronna grupa, która powinna polować na każde zwierzę. Jak pokazuje praktyka, zagroda parzystokopytnych i niedźwiedzia wymaga specjalnego treningu, dlatego nie jest uważana za wrodzoną zdolność.

Oczywiście dorośli, młodzież i szczenięta Łajki Wschodniosyberyjskiej są „klasyfikowani” w zależności od specjalizacji rodziców. Nie ma znaczenia, czy polujesz z psem, dziecko od sobolowych rodziców będzie kosztować więcej niż od wiewiórek. Husky są dość rzadkie, a kształtowanie cen dla psów najczęściej nie zależy od logiki czy gradacji rasy. Ze względu na często nieodpowiednie ceny, rozsądniej jest kupić szczeniaka z oficjalnych hodowli..

Wygląd

Duży, dobrze zbudowany i nieco groźny pies. Cechy ciała i zachowanie powinny podkreślać odwagę, wytrzymałość i adekwatność. Główne różnice w stosunku do linii zachodniosyberyjskiej to większy rozmiar (pod względem wysokości i szerokości), mocny kręgosłup i zauważalnie wydłużony format ciała. U husky zachodnich kształt uszu jest wyjątkowo ostry, trójkątny, u husky wschodnich zaokrąglony lub spiczasty. Spory o różnice między linią zachodnią i wschodnią pojawiają się dość często. Na podstawie opinii posiadanych przez właścicieli-myśliwych możemy stwierdzić, że:

• Psy nie różnią się wynikami, wskaźnik ten zależy od stopnia i jakości wyszkolenia. Chociaż to Łajka Wschodniosyberyjska jest uznawana za „wyłączną” zdolność do otaczania i szczekania niedźwiedzia - tak nie jest.
• Łajka zachodniosyberyjska jest bardziej tolerancyjna wobec obcych na swoim terytorium, ale nie oznacza to, że pies nie będzie pilnował domu. Jednocześnie „ludzie z Zachodu” są bardziej przebiegli i często bronią pozycji lidera w „paczce”.
• Obie linie wymagają długich spacerów i dużych obciążeń.
• Zalety obu ras można docenić tylko podczas polowania..

Jeśli próbujesz wybierać między dwiema rasami, warto osobiście poznać psy. Różnice, które widać na zdjęciu dotyczą tylko koloru i budowy ciała, ale wybierasz towarzysza na kolejne 12-15 lat, więc musisz być pewien swoich preferencji.

Standard rasy

Husky wschodnio-syberyjskie są wyraźnie rozróżnialne w zależności od płci. Suki są bardziej zorientowane na człowieka, posłuszne, tolerancyjne i zwarte. Samce są bardziej czujne, stale monitorują terytorium, rzadko wykazują tolerancję dla psów tej samej płci. Norma nie określa sztywnych ram dla wzrostu i wagi (co jest całkiem logiczne), ale jest wskazana w zakresie 48–58 cm i 20–23 kg.

• Głowa - w postaci zwykłego lub tępego klina. Linia czoła jest prosta, przechodzi w wyraźny guz potyliczny. Zagięcie przejścia od czoła do grzbietu nosa jest gładkie. Linie kufy i czoła są równoległe. Czoło jest wystarczająco szerokie (zwłaszcza u mężczyzn) i wysokie. Policzki i kości policzkowe są podciągnięte, ale niewidoczne. Kufa nie jest ciężka, ale mocna. Grzbiet nosa prosty (dopuszczalny niewielki garb). Wargi zwarte, przylegające do kufy, nie obwisłe, czarna obwódka.
• Zęby - mocna, kompletna, biała, proporcjonalna do żuchwy. Tylko zgryz nożycowy, bez luzu (bardzo ważny czynnik).
• Nos - szeroki, regularny kształt z równą górną linią. Nozdrza są proporcjonalne. Pigmentacja czarna.
• Oczy - wizualnie wydają się małe. Nacięcie powieki jest owalne, zewnętrzny kącik lekko uniesiony. Wygląd jest bardzo wyrazisty, inteligentny. Kolor tęczówki brązowy, najlepiej bogaty, przechodzący w ciemny (niezależnie od umaszczenia).
• Uszy - wyprostowany, w kształcie trójkąta z ostrym lub zaokrąglonym wierzchołkiem. Osadzone szeroko i dość nisko (dolny punkt ucha na wysokości powieki).
• Ciało - masywny, muskularny, wydłużony format. Linia kłębu znajduje się 1–2 cm powyżej zadu. Szyja dobrze wysklepiona, mocna, owalna z wydatnym karkiem. Kłąb wyraźny, przechodzący w płaski, szeroki, muskularny grzbiet. Linia zadu jest prawie równa, ze względu na zakrzywiony ogon przejście do bioder wygląda na ostre. Klatka piersiowa rozwinięta, głęboka, żebra umiarkowanie wypukłe. Linia brzucha jest podciągnięta, ale nie „sucha”.
• Odnóża - bardzo mocne, równe, wyglądające na grube w obwodzie. Łapy proporcjonalnej długości, łokcie na wysokości klatki piersiowej, równoległe do linii kręgosłupa, nadgarstek lekko pochylony. Przeguby przednich kończyn są wyraźne, żylaste. Pąki są muskularne, wydłużone, w naturalnej postawie, nachylone ku ziemi. Staw kolanowy mocny, dolna część łapy bardziej „sucha” niż górna. Stawy nadgarstka (śródstopie) są mocne, prawie prostopadłe do podłoża. Palce dobrze wysklepione i zwarte. Pazury zakrzywione, mocne, ciemne. Opuszki palców pokryte grubą skórą. Wilcze pazury nie są występkiem.
• Ogon - w stanie wyprostowanym sięga do stawu skokowego. W naturalnej pozycji jest zgięty w kółko lub półkole, przerzucony na kręgosłup lub „ułożony w stos” na udzie, ale nigdy nie opuszczony.

Rodzaj i kolor szaty

Łajka wschodniosyberyjska to pies, który może wytrzymać północny klimat, więc nie ma wątpliwości co do jakości jego „futra”. Włos ochronny jest raczej szorstki, blisko ciała. Podszerstek gruby, gęsty, miękki. Na pysku, uszach i dolnej części nóg włos jest krótszy, na kołnierzu, a na tylnej części kończyn i ud dłuższy.

Zalecane kolory to:

• Czarny, czysty lub opalony, szary, srokaty. Nawiasem mówiąc, w Łajce Zachodniej Syberii ten kolor jest uważany za występek.
• Biały i szary (wilczy lub lity).
• Brązowy o różnym stopniu zaczerwienienia (zawarte w standardzie Łajki Zachodniosyberyjskiej).

Wskazówki dotyczące wyboru szczeniaka

Czy zdecydowałeś się zdobyć wschodnio-syberyjską Laikę i nie wiesz, od czego zacząć? Najpierw zdecyduj, dlaczego kupujesz psa - na polowanie, na wystawy lub jako zwierzak. W związku z tym ważne będą dla ciebie cechy zawodowe, zewnętrzne lub emocjonalne tło znajomości. Zwróć uwagę, że istnieje kilka rasowych „wschodnich” z pełnoprawnymi rodowodami, a to automatycznie podnosi cenę. Ponadto, w zależności od „ustalonego kursu”, zalecamy kontakt z związkiem kynologicznym lub związkiem myśliwych w celu uzyskania porady i informacji na temat planowanego krycia..

Jeśli chcesz zaryzykować i kupić szczeniaka z rąk, powinieneś zadać hodowcy następujące pytania:

• Czy widzisz oboje rodziców jest koniecznością. Nawiasem mówiąc, nikt nie może zagwarantować, że pies, którego widziałeś, jest ojcem potomstwa.
• Wiek suki - zwykle Laeksy są rozwiązane w wieku 1,5-2 lat.
• Jaki jest miot. Szczenięta z pierwszego miotu zwykle kosztują mniej.
• Czy ustaleni właściciele mogą przekazać zalecenia hodowcy.
• Czy możesz przyjść na pierwszą wizytę u weterynarza lub opiekuna psów.
• Czy hodowcy są gotowi do zawarcia umowy i potwierdzą fakt przelewu pieniędzy, podaj dane paszportowe.
• Czy hodowcy są skłonni wspierać Cię informacyjnie tak długo, jak tego potrzebujesz?.

Rada!Wybierając szczeniaka nie należy „wpadać” na największego lub bezczelnego dzieciaka. Wzrost „wyrówna się”, pod warunkiem, że karmienie szczeniaka rasy wschodniosyberyjskiej łajki jest kompletne, ale naturalny przebieg i bystrość są albo podane, albo nie.

Charakter i szkolenie

Przed zakupem maluszka poważnie nie myśl o tym, czy pies jest dla Ciebie odpowiedni, ale czy to zorganizujesz. Polowanie na Łajkę Wschodniosyberyjską to nie jedyny sposób na pełne zaspokojenie potrzeb podopiecznych. W mieście będziesz musiał się dostosować, na przykład podczas długich spacerów po parku. Musisz zrozumieć, że trzymanie tak potężnego psa w mieszkaniu jest niepożądane, ale woliera z przestronnym obszarem i regularnymi spacerami to najlepsza opcja..

Rada! Chcesz Laika i mieszkać w mieszkaniu? Weź pod uwagę inne linie ras, takie jak Karelian. Jak pokazuje praktyka, wszystkie polubienia wykazują doskonałe wyniki w treningu i słyną z dobrego zdrowia..

Biorąc pod uwagę wielkość i usposobienie łowieckie, szkolenie łajki wschodniosyberyjskiej powinno rozpocząć się w młodym wieku. Najprawdopodobniej właściciel będzie miał problemy z samostanowieniem psa, gdy czworonożny będzie szukał swojego miejsca w „stadzie”. Nie można przegapić tej chwili, gdyż podopieczny (zwłaszcza w przypadku mężczyzn) może myśleć o sobie jako o głowie rodziny. Na szczęście oddana natura wschodniosyberyjskiej łajki pozwala zgodzić się z czworonożnymi dosłownie na wszystko. Rasa jest łatwa do wyszkolenia, ale wymaga specjalnego podejścia. Potrzebujesz towarzysza leżącego spokojnie przy kominku - znajdź motywację, a pies zrobi wszystko, by cię zadowolić.

Mieszkańcy Wschodu są na swój sposób fenomenalni. Wielu potencjalnych właścicieli zakłada psa o groźnym wyglądzie ze względu na ochronę domu, ale na próżno na swoim terytorium Lajkowie są najczęściej tolerancyjni wobec obcych. Jednak „dobry człowiek”, który wyszedł poza swoje terytorium, może „pokazać zęby” - tak działają psie instynkty i warto się z tym pogodzić.

Rasa łatwo dogaduje się w dużej rodzinie i traktuje dzieci ze szczególnym niepokojem, ale będzie tylko jeden właściciel. Z powyższego wynika, że ​​wychowanie spocznie na barkach głowy rodziny, a „praca” z członkami rodziny będzie prowadzona po całkowitym opanowaniu zespołów. Husky ze wschodu syberyjskiego nie przyjaźnią się z kotami, chomikami, papugami i nie powinieneś na to nalegać. Jeśli kot już mieszka w twoim domu, przy odpowiednim podejściu można nauczyć się nawzajem zwierząt.

Ważny! Dorośli „orientaliści” są dość często spotykani na internetowych platformach handlowych. Sprzedawcy proszą o „dużo” więcej, bo piesek został już przeszkolony i przeszkolony. Tacy biznesmeni nie biorą pod uwagę, że polubienia są bardzo przywiązane do właściciela. Jeśli z jakiegoś powodu rozważasz możliwość pozyskania dorosłego psa, bądź przygotowany na odrzucenie i tęsknotę zwierzaka przez długi czas..

Konserwacja i pielęgnacja

Łajka wschodniosyberyjska nie wymaga specjalnej opieki, ale jeśli mimo wszystko zdecydujesz się mieć psa w swoim mieszkaniu, naucz, będzie dużo wełny. Wiosną psy zrzucają całe swoje podwórze, suki szczególnie intensywnie. Zimą lepiej nie dotykać wełny, z wyjątkiem czesania jej rzadkim grzebieniem. Latem regularnie badaj skórę pod kątem zapalenia skóry i pasożytów. Nawiasem mówiąc, profilaktyka pcheł, kleszczy i robaków jest bardzo ważnym punktem opieki nad każdym psem. Z wrodzoną ciekawością lajków, Twój zwierzak musi zbadać wszystkie krzaki, doły i nory, aw takich schronieniach mogą żyć dość rzadkie gatunki pasożytów.

Uszy i oczy nie wymagają dodatkowej opieki, ale codzienne badania pozwolą z czasem zauważyć początek procesu zapalnego. Paznokcie ściera się naturalnie, ale jeśli tak się nie stanie, golimy je raz na 2 tygodnie. Pamiętaj, że zbyt długie pazury mogą zepsuć zestaw łap, dodatkowo często powodują ból podczas chodzenia.

Żywienie naturalne lub przemysłowe. Opierając się na doświadczeniu właścicieli, husky wschodniosyberyjskie karmione są naturalnymi produktami, ponieważ psy nie są podatne na alergie. Aby zachować zęby, oprócz owsianki, oddział potrzebuje miękkiej chrząstki. Kursy suplementacji witamin odbywają się na początku każdego sezonu. W okresie aktywnego wzrostu psom na bieżąco podaje się wapń..

To interesujące! Jedną z wyjątkowych zdolności wschodniosyberyjskiej łajki jest jedzenie z wyprzedzeniem. Oznacza to, że pies zjada 2 porcje na raz i nie jest głodny w ciągu dnia. Oczywiście tej zdolności nie można nadużywać, ponadto warto dokładnie obliczyć codzienną potrzebę jedzenia, aby przejadanie się nie stało się nawykiem..

Zdrowie

Osoby ze Wschodu nie mają skłonności do chorób, ale to nie wszystko. Rasa ta jest z natury „tytanicznie” silna. Łajka, urodzona w bezmiarze Syberii, będzie żyła 12-15 lat i najprawdopodobniej nawet nie kichnie. Psy hodowane w warunkach hodowlanych podatne są na standardowe zestawienie dolegliwości:

• Choroby wirusowe - każdy pies wymaga szczepienia plaga, wścieklizna, zapalenie jelit. Zwróć uwagę, że szczenięta rasy roboczej są bardziej podatne na choroby wirusowe, zwłaszcza nosówki i zapalenie jelit.
• Problemy z oczami - zmętnienie soczewki, zanik siatkówki, najczęściej patologie związane z wiekiem.
• Problemy stomatologiczne - bezpośrednia droga do dyskwalifikacji z działalności hodowlanej i wystawienniczej. Zdrowie zębów w dużej mierze zależy od jakości opieki i odżywiania.

Zdjęcia husky ze wschodu syberyjskiego