Owczarek australijski: cechy rasy i cechy treści

Owczarki australijskie to średniej wielkości psy pracujące, które zostały pierwotnie wyhodowane, aby pomóc rolnikom wypasać zwierzęta gospodarskie. Rasa powstała w Ameryce w pierwszej połowie XX wieku i jest obecnie znana w wielu krajach. Oprócz wyjątkowych cech użytkowych, psy te wyróżnia przyjazne usposobienie, wysoki poziom inteligencji i bystry wygląd. Dzięki tym właściwościom owczarek australijski zyskał popularność jako pies towarzyszący i zwierzę domowe. Rasa ta została sprowadzona do Rosji w 2002 roku..

1 Historia pochodzenia

Pomimo swojej nazwy owczarki australijskie zostały wyhodowane w zachodniej Ameryce z psów pasterskich o europejskich korzeniach. Nie ma wiarygodnych danych na temat sposobu przeprowadzenia selekcji. Wiadomo, że głównymi przodkami były owczarki pirenejskie, które pod koniec XIX wieku zostały masowo sprowadzone do Stanów Zjednoczonych. Wykonali świetną robotę przy wszystkich rodzajach zwierząt gospodarskich i dzięki temu zdobyli popularność amerykańskich rolników..

Do połowy XX wieku owczarki australijskie nie miały wyraźnego typu rasy. Hodowlę prowadzili głównie rolnicy i handlowcy, którzy skupiali się na walorach użytkowych, a nie na wyglądzie czy rodowodzie. W rezultacie psy były tak zróżnicowane pod względem budowy ciała, umaszczenia i budowy sierści, że można je było zaklasyfikować jako kundle..

Pierwszy wzorzec rasy powstał w 1957 roku, a pierwsza wystawa odbyła się w 1958 roku.

Obecnie szkółki hodowlane aussie są rozproszone po całym świecie. Ponieważ zasługa dla rozwoju tej rasy należy do Stanów Zjednoczonych, a nie Australii, rozważana jest kwestia zmiany jej nazwy..

2 Podstawowe informacje o rasie

Owczarki australijskie (inaczej nazywane Shepard lub Aussie) to średnio umięśnione, mocne psy średniej wielkości, o mocnych kościach i wyrazistym wyglądzie. Samce mają 51–58 cm wzrostu, a suki 46–53 cm. Waga dorosłego zwierzaka waha się od 16 do 32 kg, a szczenięcia od 5 do 20 kg w zależności od wieku (od 2 do 11 miesięcy).

Wyjątkowość Australijczyków polega na ich inteligencji i zdumiewającej zdolności uczenia się. Są bardzo łatwe do wyszkolenia i wykazują chęć służenia właścicielowi. Te właściwości są połączone z wydajnością, wytrzymałością i szybkością, dzięki czemu rasa ta jest ulubieńcem wielu psich sportów. Ponadto Australijczycy są bezpretensjonalni i dostosowują się do każdych warunków klimatycznych..

Ruchy pasterza są płynne, swobodne i lekkie. Bieg jest dobrze wyważony i ma dużą zwinność. Kończyny poruszają się do przodu równolegle do środkowej linii ciała. W miarę przyspieszania stopy przednich i tylnych nóg zbiegają się w kierunku środka ciężkości. Podczas biegu plecy powinny pozostać proste i mocne. Australijczycy potrafią szybko zmieniać kierunek i sposób poruszania się. Są bardzo zwinnymi psami..

2.1 Cechy zewnętrzne

Pomimo tego, że owczarki australijskie były hodowane wyłącznie do celów zawodowych, zyskały bardzo wyrazisty i piękny wygląd. Na szczególną uwagę zasługuje ich barwny kolor i niebieskie oczy, które są dość powszechne u przedstawicieli tej rasy. Australijczycy mają harmonijną atletyczną budowę. Wygląd zewnętrzny tych psów pasterskich jest wymieniony w standardowym dokumencie rasy, który został opublikowany 6 czerwca 2009 r.

Płaszcz australijski jest umiarkowanie gruby, średniej długości. Posiada dobrze rozwinięty podkład odporny na niskie i wysokie temperatury. Długość i sztywność włosów to nie to samo:

• po profilowanej stronie kończyn przednich, uszu, głowy i stóp pod stawami skokowymi - włos miękki i krótki;
• na spodniach, kołnierzu i tylnej części przednich nóg - włosy są dłuższe i bardziej bujne.

Struktura sierści na tułowiu waha się od prostej do falistej. Podszerstek zmienia się dwa razy w roku.

Na szyi płaszcz tworzy niewielki kołnierzyk i falbankę, które lepiej wyrażają się u mężczyzn. Australijczycy płci męskiej mają również silniejszą budowę ciała. Samice wyglądają bardziej wdzięcznie, chociaż nie mają jasnych kości.

2.1.1 Kolor

Kolor Australijczyków jest dość zróżnicowany i indywidualny dla każdego człowieka. Na ogólnym kolorowym tle mogą występować białe i żółto-brązowe znaczenia. Istnieją 4 główne rodzaje kolorów:

• czarny;
• czerwony;
• niebieski marmur;
• czerwony marmur.

U psów pasterskich o marmurkowym umaszczeniu z wiekiem sierść ciemnieje. Ten wyjątkowy odcień jest zarówno właściwością rasy, jak i przyczyną niektórych chorób dziedzicznych. Geny odpowiedzialne za kolor jednocześnie wpływają na inne cechy.

Różnorodność kolorów Aussie

Na szyi może występować biały kolor, częściowo lub w postaci kołnierza, którego linia nie powinna sięgać dalej niż kłąb w kierunku tułowia. Dopuszczalna jest obecność takiego koloru na nogach, klatce piersiowej i głowie. Niektóre psy mają białą szatę o szerokości do 10 cm umiejscowioną w podbrzuszu. Niedopuszczalna jest przewaga bieli na głowie. Australijskie oczy są zawsze otoczone kolorowymi włosami.

2.1.2 Budowa ciała

Ciało Australijczyków jest lekko wydłużone, proporcjonalnie złożone. Psy są doskonale wyważone, doskonale przystosowane do manewrowych ruchów i szybkiego rozwoju szybkości.

Opis rasy zgodnie ze standardem:

2.1.3 Wady

Wzorzec rasy przewiduje kilka poważnych odchyleń, na podstawie których pies może zostać zdyskwalifikowany. Obejmują one:

• obecność agresywności;
• nieśmiałość;
• nietypowe ustawienie uszu;
• przekąska;
• tyłozgryz powyżej 0,3 cm;
• obecność anomalii fizycznych lub behawioralnych;
• obecność białej sierści na dowolnej części ciała od kłębu do ogona i między bokami ud.

Nasilenie innych odchyleń od parametrów normy ocenia się na podstawie stopnia niezgodności. Szczególnie brany jest pod uwagę wpływ defektów na zdrowie psa. Pewne odchylenia na zewnątrz są całkiem akceptowalne dla pracującego Australijczyka, ale krytyczne na wystawach..

2.2 Cechy temperamentu i osobowości

Z temperamentu Owczarki Australijskie są psami bardzo aktywnymi i energicznymi, gotowymi do pracy przez cały dzień. Wyróżniają się zrównoważonym i przyjaznym charakterem, są bardzo przywiązani do osoby i są jej oddani. Rasa ta nie charakteryzuje się agresywnością, ale wrodzony jest dobrze rozwinięty instynkt opiekuńczy. Wynika to z wypasu, ale w razie potrzeby pasterz jest w stanie chronić swojego właściciela..

Australijczycy są bardzo czuli, zabawni i przyjaźni dla ludzi, kochają dzieci. Lubią pracować i służyć swojemu panu. Te psy są bardzo towarzyskie i nie lubią być długo samotne..

Australijczycy mogą być nieufni i zahamowani wobec obcych. Dobrze dogadują się z innymi psami. Może gonić małe zwierzęta dzięki instynktowi łowieckiemu.

W rodzinie ten pasterz jest doskonałym towarzyszem. Może pełnić rolę partnera do zabawy, a nawet opiekować się dzieckiem. Jednak w tym celu pies musi zostać wykształcony i zwrócić na to uwagę. W przeciwnym razie zwierzę staje się nastrojowe i nieposłuszne. Australijczycy są bardzo inteligentni, uważni i czujni, podczas pracy potrafią myśleć o kilka kroków do przodu i podejmować niezależne decyzje. W życiu codziennym są to psy wszechstronne, które są bardzo podatne na szkolenie i szkolenie..

2.3 Zdrowie i skłonność do chorób

Owczarki australijskie są dość bezpretensjonalne i mają dobre zdrowie.. Ich średnia długość życia wynosi od 13 do 15 lat. Ale mają genetyczne predyspozycje do pewnych chorób, głównie związanych ze wzrokiem. Inne charakterystyczne dla nich patologie obejmują:

• padaczka;
• dysplazja stawu biodrowego.

Szczególne problemy mogą pojawić się u Australijczyków marmurkowych, jeśli gen jest homozygotyczny (to znaczy cecha została przekazana jednocześnie przez oboje rodziców). Te psy mogą mieć bardzo poważne upośledzenie wzroku i słuchu, aż do całkowitej ślepoty lub głuchoty. W tym przypadku istnieje pewna zależność zdrowia od ilości białego koloru: im więcej jest na ciele, tym bardziej pasterz jest podatny na choroby.

Niektórzy przedstawiciele rasy mają mutację genu, która powoduje wrażliwość na leki przeciwnowotworowe i przeciw robakom. Z tego powodu podawane leki nie są wydalane z organizmu i mózgu zwierzęcia. Obecność zmutowanego genu można wykryć za pomocą analizy laboratoryjnej.

3 Wykorzystanie rasy

Głównym celem owczarka australijskiego zawsze był wypas. Doskonale radzą sobie nie tylko z małymi zwierzętami, takimi jak owce, ale także z bydłem i końmi. Główne funkcje Australijczyków na tym terenie to pilnowanie, zbieranie zwierząt oraz możliwość przenoszenia stada z jednego miejsca w drugie. Psy lekko gryzą niegrzeczne zwierzęta w tylne nogi, zmuszając je do poruszania się we właściwym kierunku.

Aussie jest preferowaną rasą dla frisbee

Owczarki australijskie to ulubione sporty. Uczestniczą w takich dyscyplinach jak frisbee (rzucanie i łapanie dysków), psie zaprzęgi, flyball itp. Ze względu na wszechstronne możliwości szkoleniowe Australijczycy są wykorzystywani jako przewodnicy, do usług poszukiwawczych oraz jako psy ratownicze. W razie potrzeby tego psa można wyszkolić i wykorzystać do ochrony.

3.1 Zalety i wady

Główne zalety owczarków australijskich to:

• nienaganne umiejętności pasterskie oparte na instynktach;
• inteligencja, elastyczny charakter i zdolność uczenia się;
• dane fizyczne (prędkość, zwinność, wytrzymałość);
• bezpretensjonalność, łatwość opieki;
• wysoka wydajność, energia i chęć interakcji z osobą;
• brak agresji;
• stosunkowo dobry stan zdrowia i zdolność przystosowania się do wszelkich warunków klimatycznych.

Ważną zaletą jest to, że Australijczycy nie wymagają opieki. Wynika to z warunków, w jakich żyli i rozwiedli się..

Wady rasy obejmują:

• Duży zapas siły i energii, potrzeba komunikacji. Staje się to problemem, jeśli właściciel nie jest w stanie poświęcić zwierzakowi wystarczającej uwagi i zapewnić mu wymaganej ilości aktywności fizycznej..
• Predyspozycje do chorób wzroku.

Zdecydowana wada występuje u Australijczyków o niebieskich oczach. Tracą ostrość widzenia w jasnym świetle słonecznym, ale widzą znacznie lepiej w ciemności niż psy o innych kolorach tęczówki..

4 Funkcje konserwacji i pielęgnacji

Głównym warunkiem utrzymania owczarka australijskiego jest zapewnienie mu możliwości aktywnego i częstego poruszania się. Poza miastem i na farmach nie będzie to problemem, zwłaszcza jeśli pies będzie używany zgodnie z jego przeznaczeniem (do wypasu). W mieście wskazane jest, aby zwierzę mieszkało na podwórku, gdzie jest miejsce na ruch.

Wielkość Australijki pozwala jej przebywać w mieszkaniu, ale wtedy będzie potrzebowała co najmniej 2-3 godzinnego codziennego spaceru i intensywnych ćwiczeń fizycznych.

Oprócz potrzeby uwalniania energii, psy te potrzebują treningu umysłowego i komunikacji z ludźmi. Dlatego owczarki australijskie są odpowiednie tylko dla aktywnych właścicieli, którzy są gotowi zwrócić należytą uwagę na zwierzę. W przeciwnym razie tego psa nie należy rozpoczynać..

Ważne jest również, aby Twój pies był zdrowy i sprawny. Biorąc pod uwagę bezpretensjonalność rasy, zajmuje to trochę czasu. Zasadniczo musisz prawidłowo karmić zwierzaka i monitorować stan jego oczu, pazurów i sierści.

Instrukcje opieki:

Psy z klas wystawowych wymagają dokładniejszej pielęgnacji zarówno sierści, jak i zębów, które należy szczotkować 2 razy dziennie szczoteczką i pastą do zębów dla psów. Takie środki zapobiegają tworzeniu się kamienia nazębnego i żółtej płytki, która może zepsuć wrażenie zwierzaka na wystawie..

4.1 Zasady żywienia

Dieta owczarka australijskiego powinna być zbilansowana i odpowiednia do stopnia jego aktywności. Preferowana jest pasza naturalna, ale można użyć gotowej (przynajmniej klasy premium). Niedopuszczalne jest łączenie tych dwóch rodzajów żywności. Ponieważ rasa nie jest wybredna, jeśli chodzi o jedzenie, właściciel może wybrać dietę.

Pokarmy szczególnie przydatne dla Australijczyków to:

• mięso;
• wątroba;
• gotowana ryba;
• płatki;
• twarożek;
• gotowane i świeże warzywa.

Wskazane jest, aby połowę spożyć natychmiast wstawić do lodówki przed kolejnym posiłkiem. W celu zapobiegania dysplazji i wzmocnienia więzadeł, oprócz karmy, psu można podawać witaminy, olej rybny i chondroprotektory.

4.2 Szkolenie

Musisz zacząć uczyć szczeniąt od trzeciego miesiąca życia. Szkolenie zwykle jest zgodne z zasadą "za jednym razem". Oznacza to, że aby skonsolidować polecenie, potrzeba od 25 do 40 powtórzeń. Czasami Australijczycy szybciej uczą się materiału. Prowadzenie zajęć nie tylko w specjalnie wyznaczonych godzinach, ale także podczas marszu znacząco podnosi efektywność treningu.

Jeśli pies mieszka w rodzinie, to w jego wychowanie powinna być zaangażowana tylko jedna osoba. Aby nauka była produktywna, należy przestrzegać kilku ważnych zasad:

• Niedoświadczeni właściciele powinni rozpocząć szkolenie pod okiem doświadczonego tresera psów.
• W procesie uczenia się bądź cierpliwy i stopniowo przechodź od prostych do złożonych.
• Gdy pies w pełni opanuje jeden blok umiejętności, przejdź do następnego.
• Ciągle obciążaj zwierzaka działaniami.

Warto zaznaczyć, że szkolenie ochroniarzy nie jest odpowiednie dla Australijczyków, którzy nie lubią napiętej atmosfery. Te psy nie będą lubić brutalnych rzutów w rękaw na polecenie, ale zwierzęta z przyjemnością akceptują każdą grę lub zajęcia sportowe, takie jak łapanie dysku lub różne sztuczki pokazowe..

Treningi powinny odbywać się regularnie, najlepiej w tym samym miejscu. Dla każdej lekcji warto sporządzić program inny niż poprzedni, aby szkolenie nie było monotonne. Początkowe szkolenie szczeniąt jest bardziej produktywne w formie zabaw.

Na treningu australijskim surowo zabrania się stosowania jakiejkolwiek kary, w tym podniesionego tonu. Z tego powodu może stać się nieśmiała, co jest niezgodne z jej cechami rasy..

Biorąc pod uwagę chęć Australijczyków do służenia człowiekowi, metoda oparta wyłącznie na motywacji i nagrodach działa bardzo skutecznie..

Surowo zabrania się brutalnych zabaw polegających na ciągnięciu za wodzy, pchaniu, szarpaniu psa do siebie, siadaniu dzieci na grzbiecie itp. Taka atmosfera interakcji może doprowadzić do tego, że dorosły Australij będzie bardziej agresywny, a nawet będzie w stanie ugryźć nieznajomego.

Zaleca się rozpoczęcie szkolenia szczeniaka od podstawowych poleceń: "siedzieć", "Dla mnie", "Spójrz na mnie". W takim przypadku należy spełnić dwa warunki:

• Chwal zwierzaka i daj mu przyjemność za każde ćwiczenie.
• W żadnym wypadku nie należy okazywać niezadowolenia nawet podnosząc ton, ponieważ wrażliwi Australijczycy reagują na najmniejsze zmiany barwy głosu właściciela. Jeśli szczeniak uzna, że ​​nie wykonuje zadania, straci pewność siebie..

Dorosłe psy można wyszkolić w różnych specjalistycznych umiejętnościach, takich jak wyszukiwanie obiektów lub wykonywanie sztuczek. Nie jest wymagane nauczanie Australijczyków wypasu bydła, ponieważ te umiejętności są ustalone w rasie na poziomie instynktu. Z pomocą edukacji można poprawić i wzmocnić cechy ochronne i pasterskie. Jest to również konieczne, aby kontrolować dzikie instynkty, które mogą się obudzić u psa..

5 Zdobycie zwierzaka

Ponieważ cena za te psy jest dość wysoka (koszt waha się od 1200 do 1500 dolarów), zaleca się wybieranie szczeniaka tylko w sprawdzonych hodowlach.

Ostrożność, z jaką należy podejść do wybranego zagadnienia, zależy od celu zakupu. Jeśli nabycie nie zostanie przeprowadzone w celu udziału w wystawach, niektóre małżeństwa w rasie są do przyjęcia. Nie wpłynie to negatywnie na walory użytkowe psa, a tym bardziej nie będzie miało znaczenia dla Australijczyka zachowującego się jak zwykły zwierzak..

Szczenięta owczarka australijskiego

Jeśli zadaniem jest zakup psa klasy wystawowej lub do hodowli, to należy dobrze przestudiować standard i ocenić, jak szczeniak go spełnia. Szczególnie ważne jest sprawdzenie, czy pies ma jakieś znaki dyskwalifikujące. Konieczne jest przestudiowanie rodowodu i, jeśli to możliwe, zasięgnięcie opinii eksperta, najlepiej hodowcy psów.

Udział i zwycięstwa rodziców szczenięcia w wystawach to mocny argument przemawiający za zakupem. W tym przypadku należy pamiętać, że Australijczycy z klasy pokazowej są znacznie gorsi od zwykłych przedstawicieli rasy pod względem cech użytkowych i charakteryzują się słabszym stanem zdrowia. Brak dokumentów dla zwierzaka wskazuje na stuprocentowe oszustwo.

5.1 Wybór pseudonimu

Wybór pseudonimu zależy od celu, w jakim pies jest kupowany, a także od chęci właściciela do przestrzegania ustalonych norm doboru imion dla psów rasowych. Przy profesjonalnym podejściu do tej kwestii należy przestrzegać następujących zasad, według których imiona szczeniąt z tego samego miotu:

• zacząć od jednej litery;
• zawierać elementy pseudonimów rodziców;
• wskaż hodowlę, w której zakupiono szczenięta.

Nazwisko zarejestrowane w paszporcie zwierzęcia zwykle jest zgodne z tymi zaleceniami, a nazwisko domowe może być dowolne. W tym przypadku wolność wyboru nie jest ograniczona, ale możesz nazwać zwierzaka według własnego gustu, nie naruszając jednocześnie wymagań hodowców. W tym celu możesz użyć konstruktorów pseudonimów.

Ponieważ owczarek australijski pochodzi ze Stanów Zjednoczonych, zagraniczne pseudonimy są odpowiednie dla przedstawicieli tej rasy. Mogą być nie tylko Amerykanami, ale także pochodzenia angielskiego i szkockiego:

• Maxwell;
• Alan;
• Makbet;
• Imbir;
• Fioletowy.

Nazwy miejsc geograficznych będą brzmiały oryginalnie, na przykład:

• Teksas;
• Brooks;
• Malibu;
• Hudson;
• Brooklyn.

Możesz użyć nazwisk bohaterów zagranicznej literatury lub kina, postaci historycznych:

• Cromwell;
• Chaplin;
• Sherman;
• Sherlock.

Jeśli długa nazwa złożona nadana przez hodowcę jest już zarejestrowana w paszporcie zwierzęcia, to różne jej pochodne, w tym skróty i uproszczenia, są odpowiednie jako nazwa domowa. Na przykład Chessie Labakan Puella Fera można przekonwertować na Chessie.