Seter angielski (laverak): psy

Seter angielski (Laverak) to rasa psów znana wielu ze wspaniałego filmu „White Bim Black Ear”, w którym rasa ta ukazała się widzowi w całej okazałości. Dziś opowiemy o historii jej powstania, a także podzielimy się pełnym opisem rasy: cechy charakteru, zalecenia dotyczące pielęgnacji i pielęgnacji, zdrowie, ceny szczeniąt oraz zdjęcia + przegląd wideo.

W domu

W swojej ojczyźnie w Wielkiej Brytanii seter nazywany jest psem panów. Majestatyczna gracja arystokraty łączy się w seterze z wielkim instynktem i zwinnością zawodowego myśliwego. Seter angielski od kilkuset lat uznawany jest za najlepszego psa myśliwskiego. Angielskie wołanie ustawia psy, które po znalezieniu ofiary zatrzymują się, wskazując w ten sposób myśliwemu. Słowo „setter” pochodzi od angielskiego słowa „to sit”, które oznacza „zejść na dół”, „usiąść”.

Przez wiele stuleci w Wielkiej Brytanii do polowania na jakąkolwiek zwierzynę lub ptaka używano tylko jednego typu psa - ogary. Jednak w XI-XV wieku rycerze powracający z wypraw krzyżowych do Wielkiej Brytanii przywieźli ze sobą inne psy. Z krajów Wschodu sprowadzili dość duże rasy psów gończych z ciężkimi kośćmi i obwisłymi uszami, az europejskiej części kontynentu - spaniele wodne wyszkolone do polowania na drobną zwierzynę. Według jednej wersji psy te stały się przodkami setera angielskiego..

W średniowiecznej Anglii polowanie na zwierzynę łowną przy użyciu sieci osiągnęło szczyt. Dlatego myśliwych były niezwykle zainteresowane hodowlą psów, które nie tylko mogły szybko podążać tropem zwierzyny, ale także przytulać się do ziemi, aby dać człowiekowi możliwość zarzucenia na nią siatki. Takie psy, które umieją przyjmować postawę, nazywano psami wystawiającymi. Były to wolno poruszające się, raczej ciężkie zwierzęta. Kiedy polowanie z sieciami zostało zastąpione polowaniem na broń, wolno poruszające się psy, bojące się strzałów, przestały odpowiadać Brytyjczykom. Potrzebowali nieustraszonych, rozbrykanych psów z dobrym instynktem, zdolnych nie tylko wykryć zwierzynę, ale także odstraszyć ją strzałem myśliwego. Na tej fali rozpoczął się stopniowy rozwój optymalnego psa myśliwskiego. Psy rasy krzyżowano z wyżłami, chartami, aporterami i pudlami. W rezultacie narodziły się lekkie, szybkie psy myśliwskie, które otrzymały miano seterów..

Wybór rasy

Początkowo nie było wyraźnego podziału na odrębne rasy. Psy wyróżniała tylko nazwa hodowli, z której pochodzą. Podział na setery angielskie, irlandzkie i szkockie pojawił się później. Brytyjczycy preferowali psy najbardziej przystosowane do polowań na bagnach. Psy te odznaczały się dużą objętością klatki piersiowej, która pozwalała im dobrze pływać oraz płynnym, tzw. Kocim ruchem..

Niemniej jednak oficjalnym twórcą seterów angielskich, o dokładnie takich cechach zewnętrznych i umiejętnościach łowieckich, jakie są dziś znane, jest Sir Edward Laverac, który w 1825 roku zaczął celowo ulepszać tę rasę psów. Stosując metodę krzyżowania bliskiego i wybierając tylko najlepsze cechy, w ciągu ponad 50-letniej pracy hodowlanej opracował optymalny typ setera angielskiego. Okazy rasy, wyhodowane przez E. Laveraca, zdobyły duże uznanie i uznanie wśród angielskich myśliwych. Dlatego nazwa "Laverak" jest tak mocno związana z tą rasą..

28 stycznia 1859 roku odbyła się pierwsza wystawa seterów angielskich, dwa lata później rasa została oficjalnie uznana.

W Rosji

Seter został sprowadzony na terytorium Rosji z Anglii w latach 70-tych XIX wieku, gdzie szybko zyskał popularność. W latach 20-30 XX wieku seter angielski był ulubioną rasą psów wśród myśliwych w Rosji. Na Moskiewskiej Regionalnej Wystawie Kynologicznej w 1958 r. Wszystkie pierwsze miejsca, a było ich osiem, zajęły setery angielskie. Należy zauważyć, że obecnie obowiązuje Międzynarodowy Standard Kynologiczny Federacji (FCI) dla setera angielskiego z 28 października 2009 r..

Opis rasy i standardy

Opis rasy setera angielskiego zaczyna się oczywiście od wyglądu i standardów. Laverak to pies średniej wielkości. Jego niewielka waga w połączeniu z wytrzymałością i siłą sprzyja zarówno szybkim biegom na krótkich dystansach, jak i długich biegach. Pozycja leżąca jest uznawana za oficjalnie zatwierdzoną normę dla tej rasy..

• Budowa setera angielskiego jest mocna i sucha, krępa.
• Maść jest bardzo zróżnicowana: czarno-cętkowana, żółtoplamista, brązowawo nakrapiana lub trójkolorowa (czarna, biała i ciemnoczerwona). Dozwolone są tylko małe plamki z plamkami na całym ciele. Duże plamy nie są pożądane.
• Głowa ma wydłużony kształt z wyraźnie widoczną kością potyliczną. Nagłe przejście od czoła do kufy. Długość od początku nosa do przejścia do czoła i długość czaszki są takie same. Kolor nosa jest przeważnie czarny lub ciemnobrązowy, w zależności od ogólnego umaszczenia psa.
• Oczy są okrągłe, osadzone płytko. Kolor oczu może wahać się od kawowego przez ciemnobrązowy do ciemnych odcieni kawy. Preferowany jest ciemniejszy odcień oczu. Łuki brwiowe wystają lekko do przodu.
• Uszy średniej długości, ustawione równolegle do linii oczu, opadające, miękkie. Szata na uszach jest umiarkowanie rozwinięta. Jeśli ucho zostanie pociągnięte do przodu, dosięgnie czubka nosa..
• Szyja jest muskularna i długa, bez łałoku, sucha, zwężająca się ku głowie. Niedopuszczalna jest zbyt gruba i krótka szyja.
• Długość ciała jest średnia. Szata na tułowiu jest długa, jedwabista i gruba. Muskularny gorset na plecach jest dobrze rozwinięty. Lędźwie lekko wysklepione i szerokie. Brzuch jest umiarkowanie wciągnięty. Skrzynia jest duża.
• Ogon w kształcie szabli, prosty, płynnie kontynuujący linię grzbietu. Włos na ogonie jest długi. Zwykle ogon jest prosty lub lekko obniżony.
• Kończyny przednie są równoległe i proste. Łopatki dobrze umięśnione i ustawione pod kątem. Na łapach między palcami jest długi płaszcz.
• Tylne nogi dobrze umięśnione, długie.
• Sierść jest dobrze rozwinięta na całym ciele i ma lekki połysk i jedwabistość. Szczególnie dużo włosów jest z tyłu nóg, na uszach, w dolnej części klatki piersiowej, na ogonie. Wełna miejscami tworzy plamki.

Wzrost od 53 do 64 cm w zależności od płci. Zalecana waga od 20 do 30 kilogramów.

Postać

Setery angielskie są niezwykle inteligentne i towarzyskie i to jest główna cecha ich charakteru. Ta rasa jest dosłownie stworzona do komunikacji. Im więcej ludzi lub innych zwierząt wokół setera, tym lepiej się czuje. Ale najbardziej kocha komunikację z właścicielem. Ten pies zawsze będzie zadowolony dla Ciebie i Twojej rodziny. Seter dobrze dogaduje się z dziećmi, może bawić się z dzieckiem godzinami. Ale mimo to, jeśli dziecko jest za małe, nie należy zostawiać go samego z psem, ponieważ łatwo może ją urazić. Poczekaj, aż Twoje dziecko się zestarzeje i naucz je prawidłowego komunikowania się z seterem, wtedy zawsze będziesz spokojny o swoje dziecko, a on znajdzie cudownego czworonożnego przyjaciela, który zawsze jest gotowy do pomocy.

Seter angielski ma zrównoważoną psychikę, łagodny i wrażliwy charakter, łatwo wykonuje polecenia, jest bardzo posłuszny. Taki pies może być dla Ciebie dobrym towarzystwem na wszelkich wyjazdach i podróżach. Dzięki jego doskonałemu charakterowi nie będzie problemów z podróżowaniem z nim. Nie jest konieczne noszenie kagańca, ponieważ seter w żadnych okolicznościach nie gryzie. Ten pies zachowuje się równie spokojnie zarówno w samochodzie, jak iw komunikacji miejskiej. Jedynym problemem podczas pikniku może być to, że seter chce ukraść mały kawałek smacznego jedzenia, ponieważ dzięki naturalnemu instynktowi myśliwego doskonale wychwytuje zapachy. Ten pies rzadko szczeka i prawie nigdy nie okazuje agresji, wita gości bardzo przyjaźnie, łatwo daje się pogłaskać, być może chce usiąść obok gościa na sofie.

Rozgrywający jest bardzo przychylny i spokojny, pozwalając innym zwierzakom bawić się z nim. Świetne dla kotów domowych i innych psów. Zainteresowanie polowaniem można wykazać tylko w odniesieniu do ptaków i gryzoni ze względu na naturalny instynkt.

Nie zapominajmy, że seter angielski to przede wszystkim pies myśliwski, dlatego jest bardzo mobilny i energiczny. Jeśli od czasu do czasu pozwolisz seterowi biegać po polu w poszukiwaniu małych ptaków, radość psa będzie nieograniczona. A właściciel z przyjemnością patrzy na przejazd wahadłowca rozgrywającego. W terenie seter dosłownie przekształca się. Setery angielskie to wyjątkowe psy myśliwskie o dużej zdolności do pracy, dobrze rozwiniętych umiejętnościach wyszukiwania oraz płynnych i pełnych wdzięku kocich ruchach. Seter nie boi się wody i pływa w miarę możliwości. I nurkuje z wielką przyjemnością, jakby został stworzony dla żywiołu wody.

Opieka

Seter angielski ma długą, jedwabistą i lśniącą sierść, która wymaga starannej pielęgnacji. Aby to zrobić, kup specjalną gumową szczoteczkę do rękawic ze sklepu zoologicznego i używaj jej do codziennego czyszczenia wełny. Po takim czyszczeniu wystarczy wytrzeć psa wilgotną szmatką. Zaleca się mycie psów o takiej sierści nie częściej niż 2 razy w miesiącu. Aby zachować dobrą strukturę sierści, czasami jest ona przycinana, zwłaszcza na szyi (podgardle) i brzuchu (falbanka). Możliwe jest również przycięcie włosów na uszach i między palcami. Psy te rzadko zrzucają, ich futro nie pozostawia śladów na ubraniach i nie lata w powietrzu, w przeciwieństwie do sierści psów krótkowłosych.

Setery angielskie mają długie, opadające uszy, dlatego należy regularnie sprawdzać je pod kątem kleszczy i innych pasożytów. Konieczne jest z czasem delikatne oczyszczenie małżowin usznych z nadmiernego gromadzenia się woskowiny za pomocą specjalnych wacików zwilżonych alkoholem borowym. Ponieważ bez odpowiedniej pielęgnacji uszu psy mogą rozwinąć poważne komplikacje w postaci zapalenia ucha środkowego. Pierwszych objawów wskazujących na obecność zapalenia ucha środkowego nie można pomylić z czymś innym. Pies zaczyna ciągle kręcić głową, przechylać ją w kierunku obolałego ucha, pojawia się nieznośny świąd i ból, pies nieustannie próbuje podrapać ucho. W takich przypadkach należy natychmiast skontaktować się z weterynarzem, nie można samoleczenia i rozpoczęcia choroby, ponieważ w szczególnie poważnych przypadkach urazy ucha wewnętrznego są możliwe do wystąpienia całkowitej głuchoty..

Setera angielskiego można trzymać w mieszkaniu, ale do przetrzymywania takiego psa najlepiej nadaje się prywatny dom. Należy mieć na uwadze, że jest to pies bardzo aktywny i mobilny i dla zachowania dobrego zdrowia zaleca się spacery przynajmniej przez godzinę dziennie..

Ponieważ tych psów nie można nazwać ziemniakami kanapowymi, najlepszą opcją dla ich utrzymania byłby wiejski dom z ogrodzonym terenem, w którym seter może biegać na wolnym wybiegu bez smyczy. Te psy potrzebują aktywności fizycznej, takiej jak powietrze. Mogą to być wszelkiego rodzaju zabawy na łonie natury, jogging na rowerze lub po prostu jogging..

Mimo całej swojej działalności takie psy wcale nie nadają się do pilnowania domu, ponieważ równie uprzejmie powitają nie tylko twoich gości, ale także nieznajomych.

Zdrowie

Setery są naturalnie zdrowe. Ale istnieje wiele chorób, które można odziedziczyć i nagle pojawić się u starszego szczeniaka. Wśród tych chorób odnotowuje się: atopię (choroba dermatologiczna), dysplazję stawów biodrowych (setery angielskie są najbardziej podatne na tę groźną chorobę, w przeciwieństwie do innych ras psów), wrodzoną głuchotę, upośledzenie koncentracji lizosomów (powikłania tej choroby prowadzą do ślepoty), ektopię (odwrócenie powiek) zanik siatkówki i inne.

Niektórych chorób dziedzicznych nie da się wyleczyć, wiele z nich nawiedza psa przez całe życie. Jedynym środkiem ochrony przed takimi chorobami będzie właściwy dobór szczeniaka od sumiennych hodowców..

Oczekiwana długość życia seterów angielskich wynosi 15 lat przy odpowiedniej pielęgnacji i konserwacji. Ale przeważnie żyją 11-12 lat, więc wiele zależy od odpowiednio dobranej aktywności fizycznej, żywienia i szeregu czynników genetycznych. Należy zauważyć, że setery angielskie są podatne na otyłość i związane z nią zaburzenia metaboliczne, które mogą prowadzić do przedwczesnego starzenia się. Dlatego psy te nie powinny być przekarmiane, a ich dieta powinna być zawsze dokładnie monitorowana..

Karmienie

Karmienie setera angielskiego zwykle nie sprawia właścicielom większych kłopotów, gdyż psy te słyną z doskonałego apetytu i są bardzo bezpretensjonalne w jedzeniu. Niemniej jednak odżywianie setera musi być bardzo uważnie monitorowane, ponieważ dieta psa powinna zawierać optymalną ilość białek, tłuszczów, węglowodanów, witamin i pierwiastków śladowych dla zachowania zdrowia i odporności..

Głównym źródłem białka dla tych psów powinny być:

• Świeża chuda wołowina;
• Kura;
• Indyk;
• Możesz włączyć do diety niewielką ilość chudej ryby;
• Jajka można również podać seterowi, ale najpierw je ugotuj..

Dieta Twojego psa powinna zawierać zdrowe węglowodany i błonnik. Mogą to być wszelkiego rodzaju zboża i warzywa. Możliwe, że Twój pies polubi płatki owsiane lub gryczane gotowane na bulionie mięsnym z dodatkiem niewielkiej ilości wysokiej jakości oleju roślinnego. Z warzyw można włączyć do diety: dowolne rodzaje kapusty, marchwi, ogórków. Niektóre setery bardzo lubią jeść surową dynię. Warzywa można podawać psu zarówno na surowo, jak i duszone.

Wiele seterów bardzo lubi ser - może to być świetna pomoc szkoleniowa, aby nagrodzić psa..

Jeśli nie masz wystarczająco dużo wolnego czasu na przygotowanie jedzenia dla setera, całkowicie dopuszczalne jest podawanie gotowej karmy w puszkach i suchej karmy. Tylko w takim przypadku dokładnie przestudiuj skład karmy i wybierz najlepszą opcję dla swojego psa. Preferuj pasze wyższej jakości, nawet jeśli są znacznie droższe, ponieważ zdrowie i dobre samopoczucie Twojego zwierzaka zależy od wyboru paszy.

Niezależnie od tego, jaką dietę wybierzesz dla swojego psa, zawsze pamiętaj o przyjmowaniu dodatkowych witamin w okresach stresu, ciąży, karmienia, po chorobie. Aby wyznaczyć właściwy kompleks witaminowo-mineralny, należy skontaktować się z lekarzem weterynarii. Przyjmowanie odpowiednich witamin i minerałów pomoże wzmocnić odporność psa i zapobiegnie wielu chorobom..

Koszt i niuanse zakupu szczeniaka

Zaleca się zakup szczeniaka setera angielskiego w wieku 3-4 miesięcy, kiedy szczenię jest już dostatecznie silne. Najpierw zwróć uwagę na wszystkie szczenięta w miocie, wybierz najspokojniejszego i najbardziej zrównoważonego, ale nie zahamowanego szczeniaka. Zwróć uwagę, jak bawi się i zachowuje z resztą szczeniąt. Twój szczeniak nie powinien wykazywać nadmiernej agresji, nie powinien być nieśmiały.

• Wybierz szczeniaka o jednolitym umaszczeniu, bez otarć, owrzodzeń i odparzeń.
• Kolor szczeniąt setera jest jednokolorowy, charakterystyczne cętki pojawiają się dopiero po roku.
• Łapy powinny być wystarczająco mocne i grube, szczeniak nie powinien kuleć.
• Oczy - bez stanów zapalnych, jednolity ciemny kolor.
• Szczeniak musi być umiarkowanie dobrze odżywiony..

Koszt szczeniaka setera angielskiego z zarejestrowanej hodowli może przekroczyć 20000 - 30000 rubli. Możesz kupić szczeniaka setera angielskiego w bardziej przystępnej cenie (5000 - 10000 rubli), jeśli nie planujesz brać udziału w wystawach i potrzebujesz tylko oddanego czworonożnego przyjaciela. Ale w takim przypadku natychmiast po zakupie należy sprawdzić szczeniaka u weterynarza i wykonać wszystkie niezbędne szczepienia.

Pamiętaj, że kupując szczeniaka w zarejestrowanej szkółce hodowlanej, otrzymasz wszystkie dokumenty towarzyszące, zalecenia dotyczące pielęgnacji i żywienia, a co najważniejsze - gwarancję, że Twój szczeniak jest zdrowy i nie jest nosicielem jakiejkolwiek choroby genetycznej. Dlatego jeśli jesteś zainteresowany zakupem zdrowego i wysokiej rasy szczeniaka setera angielskiego o dobrej dziedziczności, to powinieneś kupować go tylko od hodowców posiadających dokumenty.

Zdjęcia