Australian healer (australian cattle dog, australian cattle dog)

Australian Healer to średniej wielkości rasa psów pasterskich, znana również pod innymi nazwami: Australian Cattle Dog lub Australian Cattle Dog. Uzdrowiciel jest silny, wytrzymały, bardzo inteligentny i lojalny, zdolny do ochrony. Absolutnie bezpretensjonalny pod względem opieki, ale wymaga dobrej aktywności fizycznej. Może być używany jako pies pasterski, sportowy lub po prostu towarzysz.

Pierwsi koloniści, którzy przybyli na kontynent, badali dzikie psy, obserwowali je i próbowali je oswoić. Czasami to działało. Odsadzone w młodym wieku od matki, szczenięta były przywiązane do właściciela, były dobrymi strażnikami i wcale nie szczekały. Pomimo tych zalet drapieżniki pozostały drapieżnikami. Były nieprzewidywalne i kłopotliwe. W tym samym czasie rozpoczęto pierwsze eksperymenty dotyczące krzyżowania dingo z innymi rasami..

Na początku XIX wieku rolnicy mieli trudności z przemieszczaniem zwierząt na duże odległości. W jednym biegu straty wyniosły 200 sztuk. Było oczywiste, że potrzebny jest czworonożny pomocnik, który mógłby im towarzyszyć w drodze, miał wytrzymałość, siłę, potrafiłby ochronić stado przed dzikimi zwierzętami, aw razie potrzeby zebrać zagubione w zaroślach. W tym samym czasie zaczęli importować różne psy pasterskie, głównie z klanu collie, ale nie przystosowały się one dobrze do australijskiego upału i trudno było im pokonywać odległości. Poza tym byli zbyt hałaśliwi..

W latach dwudziestych i trzydziestych rolnik z południowej Walii, Thomas Hall, za radą rodziców, skrzyżował dingo z krótkowłosym, niebieskim collie, którego sprowadził do Australii. W tym czasie byli znani jako walijskie collie. Przez 30 lat nie dzielił się z nikim receptą na sukces i sam używał swoich psów, nazywano je halami górskimi..

Z biegiem czasu australijscy uzdrowiciele podzielili się na dwie rasy. Australian Cattle Dog i Australian Cattle Dog. Rasa została uznana w 2005 roku, ale nawet w swojej ojczyźnie pozostaje rzadka i nieliczna..

Po śmierci rolnika w 1870 roku jego gospodarstwo zaczęto sprzedawać, a psy zainteresowały się australijskim towarzystwem psów pasterskich. Wśród członków towarzystwa była rodzina Bagust, która później wniosła ogromny wkład w rozwój i doskonalenie rasy. W 1893 roku Harry Bagust zaczął napełniać salami uzdrowicieli krwią dalmatyńczyków, dingo i australijski kelpie. Psy nabrały niezwykłego umaszczenia, przez co przemianowano je na „niebieskie uzdrowicielki”. Aktywnym propagandystą rasy był pomocnik rolników Bagust Robert Kaleski. Napisał i opublikował pierwszy standard w 1903 roku. Rasa została później oficjalnie uznana przez Międzynarodową Federację Kynologiczną jako Australian Cattle Dog, co dosłownie tłumaczy się na Australian Cattle Dog..

Australijski Uzdrowiciel jest udomowioną wersją Dingo. Krew dingo u współczesnych psów przekracza 50%.

Film o australijskiej rasie psów-uzdrowicieli (Australian Shepherd Dog):

Wygląd

Australijski Australijski Uzdrowiciel to krzepki, proporcjonalny, zwarty pies, który powinien sprawiać wrażenie zwinności, siły i wytrwałości. Nie powinien mieć nadwagi ani lenistwa. Ciało jest nieco napięte, długość odnosi się do wzrostu od 10 do 9. Wysokość w kłębie samców 46-51 cm, suk 43-48 cm, średnia waga 20 kg.

Głowa jest proporcjonalna. Czaszka szeroka, lekko wypukła między uszami. Stop jest wyraźnie zaznaczony. Kufa szeroka, średniej długości, głęboka, stopniowo zwężająca się w kierunku czarnego nosa. Linie kufy i czoła są równoległe. Wargi są suche i jędrne. Kości policzkowe są umięśnione, nie wystające. Szczęki są mocne, dolna szczególnie dobrze rozwinięta. Zęby zdrowe, mocne, zgryz nożycowy. Oczy są średniej wielkości, owalne, koloru ciemnobrązowego. Uszy są średniej wielkości, szerokie u nasady, stojące, z umiarkowanie ostro zakończonymi końcami, szeroko rozstawione i skierowane na boki. Wnętrze ucha pokryte jest włosami.

Szyja jest bardzo mocna i średniej długości. Górna linia jest prosta. Grzbiet jest mocny i mocny. Lędźwie szerokie. Zad długi, opadający. Klatka piersiowa jest umięśniona, głęboka i umiarkowanie szeroka. Żebra dobrze wysklepione, ale nie beczkowate. Boki są głębokie. Ogon osadzony bardzo nisko, sięgający do stawu skokowego, opadający lub lekko zakrzywiony. Ogon zakończony chwostem. Kończyny przednie oglądane z przodu są proste i równoległe, bardzo mocne. Kończyny tylne, oglądane z tyłu, proste i równoległe, szerokie, muskularne, mocne. Łapy okrągłe, palce krótkie, zwarte. Krótkie paznokcie, twarde opuszki.

Sierść jest gładka, podwójna, utworzona przez krótki, gęsty podszerstek i prosty, gruby włos ochronny, który dobrze przylega do ciała i dobrze chroni psa przed wilgocią. Na udach sierść tworzy małe piórka. Na głowie przednia część kończyn jest bardzo krótka. Średnia długość włosów na ciele to 2-4 cm.

Możliwe kolory:

• Niebieskie z plamkami, z innymi znaczeniami lub bez. Dopuszczalne są czarne, niebieskie, płowe znaczenia na głowie. Plamy na ciele są niepożądane. Opalane kończyny przednie, także szczęki, wewnętrzna strona ud.
• Czerwone lub zardzewiałe z nawet czerwonymi plamkami na całym ciele, łącznie z podszerstkiem. Znaki na głowie są pożądane, na tułowiu dopuszczalne, ale niepożądane.

Charakter i zachowanie

Australijski uzdrowiciel posiada wszystkie cechy niezbędne dla dobrego pasterza, jest szybki, wytrzymały, zwinny, potrafi ostrożnie i celowo gryźć zwierzęta podczas zarządzania stadem. Ale przede wszystkim jest towarzyszem, przyjacielskim, lojalnym, niezwykle inteligentnym i posłusznym. Może być krnąbrny i uparty, zwłaszcza w młodym wieku, ma własne zdanie na temat wszystkiego. Dobrze dogaduje się z dziećmi w różnym wieku. Jednak w relacjach z bardzo małymi dziećmi mogą pojawić się problemy. To nie pies jest niebezpieczny, ale jego nadmierna energia. Podekscytowana może przewrócić lub chwycić dziecko za rękę.

Instynkt wypasania różnych psów wyraża się na różne sposoby. W okresie szczenięcym uzdrowiciele mogą rzeczywiście lekko gryźć kostki członków rodziny, ale to zachowanie można łatwo naprawić. Traktują nieznajomych ostrożnie, ale bez zbędnej agresji. Zwykle nie idzie dalej niż szczekanie i groźne warczenie. Jeśli pies wyczuje niebezpieczeństwo ze strony nieznajomego, może ugryźć. Potrafi bronić członków rodziny i mienia, co umożliwia wykorzystanie przyjaciela jako stróża i ochroniarza.

Australijski uzdrowiciel jest bardzo mądry i inteligentny, ale jednocześnie prostolinijny, a nawet prostoduszny. Wszystkie jego sztuczki są szyte białą nicią. Pies można łatwo oszukać. Wielu właścicieli zauważa również, że uzdrowiciel jest bardzo nieśmiały. Aby pójść do toalety dla małego, pies wspina się daleko, często chowając się w krzakach w dosłownym tego słowa znaczeniu. I bardzo czysto. Może wypaść w błocie lub schować się w czyjejś dziurze, ale wtedy bardzo się martwi, że ma brudne łapy. Lubi być w centrum uwagi. Gotowy do towarzyszenia właścicielowi zawsze i wszędzie, wesoły, wesoły i zabawny.

Australijski uzdrowiciel jest odpowiedni dla ludzi aktywnych, sportowców jako towarzysz, a także rodzin z dziećmi i bez dzieci, gdzie są gotowi poświęcić wystarczająco dużo uwagi psu. Może być traktowany przez rolników jako pies pasterski towarzyszący.

Bardzo dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami w domu. Psy na ulicy są często obojętne. Bardzo rzadko wywołuje konflikty, ale zawsze odpowiada agresją na agresję. Jeśli w domu mieszkają małe zwierzęta lub ptaki, nie musisz się martwić. Uzdrowiciel jest prawie całkowicie pozbawiony instynktu łowieckiego.

Edukacja i trening

Hillier jest stosunkowo łatwy do wyszkolenia, ale ma też żwawy upór i własne zdanie, które czasami przeszkadza w pracy. Nawet początkujący potrafi dobrze wychować psa, jeśli nie podąża za jej wskazówkami, ale jasno definiuje zasady zachowania i monitoruje ich realizację. Jeśli chodzi o trening, uzdrowicielowi zaleca się trening w zabawny sposób z pozytywnym wzmocnieniem, które może być ucztą lub zabawką..

Australijski uzdrowiciel bezinteresownie kocha właściciela, ale nie zagląda mu w usta w oczekiwaniu na zamówienie. Najpierw myśli o każdym poleceniu i nie jest skłonny do bezwzględnego posłuszeństwa.

W klasie pies będzie dużo rozpraszał, szczególnie w młodym wieku. Czasami potrzebuje lekkiego kopnięcia. Niedoświadczonym hodowcom psów zaleca się rozpoczęcie szkolenia w Australii od ogólnego kursu szkoleniowego prowadzonego przez doświadczonego instruktora. W przyszłości możesz wybrać dowolny kierunek: służbę pasterską, posłuszeństwo, zwinność, aż po służbę straży ochronnej.

Cechy treści

Australijski uzdrowiciel absolutnie nie jest wybredny, jeśli chodzi o warunki przetrzymywania. Ta rasa została wyhodowana jako wytrzymały pies pracujący, który nie potrzebuje dużo pielęgnacji. Właściwie taka właśnie jest. Psy stosunkowo łatwo tolerują upały, a zimą wyrastają im ciepłe, grube podszerstek. Dodatkowo wełna dobrze chroni je przed wilgocią i samooczyszcza z zabrudzeń. Australijscy uzdrowiciele szybko dostosowują się do życia w mieszkaniu, pod warunkiem, że regularnie chodzą. Mogą mieszkać w domu lub na podwórku. W gospodarstwach z reguły żyją swobodnie. Najgorsze dla nich jest życie na smyczy lub w małej wolierze..

Australijskie psy pasterskie są energiczne. Trudno im żyć bez pracy. Zajęcia sportowe, takie jak zwinność i posłuszeństwo, mogą być dobrą alternatywą dla służby pasterskiej. Bardzo ważne jest, aby pies zdawał sobie sprawę z potrzeby ruchu i nie chodził na smyczy. Uzdrowiciel musi skakać i biegać do syta, aktywność fizyczna jest niezbędna, aby utrzymać psa w dobrej formie i zachować zdrowie.

Opieka

Owczarek australijski nie wymaga specjalnej opieki, co jest zdecydowanym plusem. Wiosną raz w roku występuje obfite wylinki. W tym okresie należy szczotkować nieco częściej, aby przyspieszyć zmianę szaty. U suk może to być również związane z ruią. Resztę czasu wystarczy, aby uzdrowiciel czesał dwa lub trzy razy w miesiącu. Jeśli chodzi o instrument, nie ma tutaj konsensusu. Niektórzy lubią grzebienie z obracającymi się zębami, inni wolą furminator, inni wolą striptiz. Rzadko wskazane jest pełne kąpanie. Uzdrowiciele są dość czyści, a ich futro jest praktycznie bezwonne. Jeśli pies jest umazany błotem, możesz go po prostu spłukać bez detergentów. Bardzo rzadko trzeba czyścić uszy z nagromadzonej siarki. Pazury, jeśli same się nie zeszlifują, są odcinane. Zwykle nie powinny dotykać podłogi..

jedzenie

W Australii większość hodowców stosuje system karmienia opracowany przez australijskich opiekunów psów. Jest znany na całym świecie pod skrótem BARF. W rzeczywistości jest to naturalny pokarm jak najbardziej zbliżony do naturalnego. W Ameryce i Europie psy są karmione głównie suchą karmą. Wynika z tego, że w zasadzie każdy rodzaj pokarmu jest odpowiedni dla uzdrowiciela, jeśli spełnia wszystkie potrzeby psa. Australijczycy rzadko cierpią na alergie, ale mają skłonność do przejadania się i otyłości.

Zdrowie i długowieczność

W angielskiej wersji standardu rasy słowo silny - „silny”, „silny” występuje ponad 10 razy. Australijski uzdrowiciel musi być silny, wytrzymały i zdrowy. Doskonale dostosowują się do różnych warunków życia i klimatu. Hodowcy starają się zachować te cechy, jednak nie udało się jeszcze całkowicie wyeliminować niektórych chorób dziedzicznych:

• Postępująca ślepota;
• Wrodzona głuchota;
• Dysplazja stawu biodrowego (głównie u psów w rozwoju europejskim);
• Brak jednego lub więcej zębów
• Wady zgryzu;
• Niektóre psy cierpią na egzemę podczas upałów..

Średnia długość życia australijskiego uzdrowiciela to 12-13 lat. Wiele psów pozostaje aktywnych i waży aż do starości. Rzadko cierpi na utratę wzroku, słuchu i zębów.

Wybór szczeniąt Australian Healer

Australijski uzdrowiciel, choć rzadka rasa dla Rosji i krajów WNP, nie jest tak bardzo, że nie można było kupić szczeniaka. Kolejne pytanie brzmi: jaka będzie jakość tego psa i ile będzie kosztować. Większość hodowców rzadkich ras jest odpowiedzialna za swoją działalność. Nie ma jeszcze klubu rasy narodowej, ale istnieje forum dla miłośników australijskich uzdrowicieli, na którym przyszli i obecni właściciele otrzymają odpowiedzi na wszystkie pytania.

Psy wystawowe i użytkowe nie są hodowane oddzielnie. Maluchy mogą mieć różne talenty w tym samym miocie, więc trudno przewidzieć, kto będzie odpowiedni do pasterstwa, a kto na wystawy lub do uprawiania sportu..

Australijskie szczenięta uzdrowiciela rodzą się białe i po kilku tygodniach zaczynają nabierać koloru. W wieku 2-3 miesięcy, kiedy zwyczajowo zabiera się dzieci do nowego domu, powinny one już w dużej mierze spełniać Standard opracowany dla dorosłego psa. Ocena osadzenia uszu i oczu, proporcji ciała, zgryzu, koloru, koloru oczu, nosa i powiek. Szczenięta powinny mieć zdrową psychikę i nie wykazywać oznak choroby. W wieku około 6 tygodni można stwierdzić, czy szczeniak jest głuchy, czy nie. 14% uzdrowicieli rodzi się głuchych w jednym uchu i 2% w obu uszach. Rasa jest uznawana przez FCI, więc jedynym dowodem rasy będzie metryka (karta szczenięcia), która jest następnie wymieniana na rodowód. Ponadto szczenięta muszą być szczepione na wiek.

Cena £

Cena australijskiego uzdrowiciela może się znacznie różnić. Psy domowe kosztują około 35-40 000 rubli. Cena obiecujących australijskich uzdrowicieli na wystawy i hodowlę może osiągnąć 100000 rubli. Średnio waha się w granicach 75 000-80 000 rubli..

Zdjęcia

Galeria zawiera jasne zdjęcia szczeniąt i dorosłych psów rasy Australian Healer (Australian Shepherd Dog).