Co to jest kakapo i gdzie mieszka papuga sowa?

W tym artykule opowiem o jednym z najbardziej wyjątkowych ptaków na naszej planecie - papudze kakapo lub sowie. Dowiesz się, gdzie żyje taka papuga, jaki jest styl życia i cechy ptaka, dlaczego gatunek ten jest na skraju wyginięcia i jakie środki są podejmowane w celu ratowania.

Historia i opis kakapo

Sowa papuga lub kakapo to nielotny ptak występujący w ograniczonym zasięgu w Nowej Zelandii (endemizm).

Papuga sowa została po raz pierwszy opisana przez ornitologa George`a Roberta Graya w 1845 roku. Nazwa kakapo pochodzi od języka Maorysów - rdzennego plemienia Nowej Zelandii: kākā - papuga, pō - noc.

Wspólny przodek kakapo i kea (rodzaj Nestor) został odizolowany od reszty papug, gdy Nowa Zelandia oddzieliła się od kontynentu Gondwany około 82 milionów lat temu. 70 milionów lat temu kakapo całkowicie rozstało się z klanem Nestorów.

Wcześniej papuga sowa żyła w całej Nowej Zelandii. Na wyspach oddzielonych od kontynentu nie było drapieżników lądowych. Ptak stopniowo tracił zdolność latania.

Głównymi naturalnymi wrogami papug od dawna są orły i inne ptaki drapieżne..

Odkąd polują w ciągu dnia, kakapo przystosowało się do nocnego trybu życia i uzyskało upierzenie w kamuflażu..

Charakterystyka papugi sowy

Wygląd:

• długość ciała od 58 do 64 cm;
• waga od 2 do 4 kg;
• kolor: na spodniej stronie zielonkawożółty, na górnej stronie ciemnozielony, z tyłu czarne pasy są brązowe, pasy cytrynowe, na tułowiu czarne plamki;
• pióra na twarzy tworzą kształt dysku, charakterystyczny dla sów;
• duży niebieskawo-szary dziób otoczony wibrysami do orientacji w ciemności;
• pióra są wyjątkowo miękkie;
• oczy są ciemnobrązowe;
• kończyny rozwinięte, szerokie, pokryte łuskami, pazury duże i mocne, przystosowane do wspinaczki pionowej;
• skrzydła są dobrze rozwinięte - stępka i przyczepione do niego mięśnie są zanikane.

Wyjątkową cechą kakapo jest specyficzny zapach zbliżony do aromatu miodu i plastra miodu.

Naukowcy spekulują, że jest to feromon, który przekazuje sobie sygnały..

Gdzie mieszkają kakapos i jak żyją?

Obecnie kakapos żyją tylko na Wyspach Małej Bariery i Dorszach pod kontrolą grupy ochrony. Siedliska - półtropikalne lasy i zarośla krzewów, całkowicie oczyszczone z lądowych drapieżników.

Styl życia ptaków

Kakapos wykopuje dziury w pobliżu korzeni drzew i głazów za pomocą komory lęgowej z wyjściami w dwóch kierunkach. Tutaj spędzają dzień papugi. Godzinę po zachodzie słońca kakapo wyruszają w poszukiwaniu jedzenia..

Papuga sowa jest samotnikiem, samice i samce zbiegają się tylko w celu krycia.

Każdy dorosły ptak ma swoje terytorium, które sięga do 50 hektarów.

Kakapo ma doskonały węch, dobre widzenie w ciemności, mocne nogi i szerokie stopy. Ptaki są w stanie z łatwością poruszać się 1-5 kilometrów, wspinać się na korony drzew i szybować na skrzydłach do 30 m.

Pomimo dużego dzioba i rozwiniętych nóg kakapo nie bronią się. W chwilach zagrożenia zastygają w miejscu, próbując wtopić się w otaczającą przyrodę. Woń ptaków często staje się nawigatorem drapieżników.

Kakapo nie boi się ludzi - w większości są dobroduszni. Zwyczaje ptaków w stosunku do ludzi przypominają nawyki psów i kotów..

Papugi uwielbiają siedzieć na ramieniu lub dłoniach, reagują na pieszczoty i jedzą z rąk.

Ale jednocześnie często są między sobą agresywni. Jeśli dwie osoby zderzają się na tej samej ścieżce w poszukiwaniu pożywienia, walka jest nieunikniona. Samiec, zwykle gościnny podczas nurtu samicy, może spowodować jej śmiertelne obrażenia.

Średnia długość życia kakapo to 58 lat, maksymalna to około 95 lat. Są to dane spekulatywne, ponieważ badane papugi nie umarły z naturalnej starości..

jedzenie

Papugi żywią się nasionami, owocami, łodygami, pyłkami i cząstkami kory 25 gatunków roślin rodzimych. Ale głównie preferowane są owoce i nasiona cyprysu dacridium (rzym). Gdy jest ich dużo, kakapo je tylko..

Papuga sowa ma powolny metabolizm w stosunku do innych ptaków, ze względu na brak konieczności latania.

Są w stanie przetrwać na skromnej diecie..

Ptak chwyta owoce lub liście pazurami, najdelikatniejsze części wybiera się dziobem. W rezultacie powstaje gęsta bryła słabo strawionych włókien roślinnych, która pozostaje nienaruszona. Naukowcy wykorzystują te grudki do określenia miejsc żerowania ptaków..

Reprodukcja

Samce rozpoczynają krycie w wieku 5 lat, samice w wieku 9-11 lat. Kakapo to jedyna papuga, która wyskakuje, by przyciągnąć samicę. Jednocześnie emitują dźwięki o niskiej częstotliwości (powyżej 100 Hz), nadmuchując worki gardłowe. Aby wezwanie zabrzmiało dalej iw różnych kierunkach, samce kopią kilka dziur, które pełnią rolę rezonatorów.

Sezon lęgowy trwa 3-4 miesiące. Przez cały czas, co noc, samiec wędruje między swoimi dołami, spacerując przez 8 godzin. Po wezwaniu samice podchodzą do niego, a samiec wykonuje taniec godowy.

Po kryciu samice wracają na swoje terytorium, aby złożyć jaja. Samce kontynuują prąd, aby przyciągnąć inne samice.

Sowa papuga gniazduje w szczelinach skalnych, zagłębieniach starych pni i pniakach. Złóż 1-2 jaja, bardzo rzadko - 3. Samice wykluwają się z jaj w dobrej wierze, ale są zmuszone opuszczać je co noc w poszukiwaniu pożywienia. Jaja w tym okresie są wrażliwe na drapieżniki, a zarodki mogą umrzeć z zimna.

Średnio po 30 dniach rodzą się puszyste i szare pisklęta, które po 70 dniach pokryte są upierzeniem. Samice karmią i opiekują się pisklętami do 3-6 miesięcy. Następnie młode papugi rozpoczynają samodzielne życie..

Samice kojarzą się dopiero po uzyskaniu określonej masy ciała, niezależnie od wieku.

Dlatego w okresach złego jedzenia mogą nie odpowiedzieć na wezwanie mężczyzny. Płeć przyszłych piskląt zależy od diety matki. Przy przewadze pokarmu białkowego rodzą się głównie pisklęta płci męskiej, a przy mniejszej ilości pokarmu wysokokalorycznego pisklęta płci żeńskiej.

Eksterminacja i środki ochrony

W latach 1250-1300 do Nowej Zelandii przybyli przodkowie Maorysów, którzy przywieźli ze sobą psy i szczury. Papuga sowa okazała się bezbronna wobec lądowych drapieżników i ludzi. Maorysi jedli mięso, używali piór i ptasich głów do rytualnych ubrań i ozdób.

Jednak prawdziwe zagrożenie dla gatunku pojawiło się w XIX wieku, po kolonizacji wysp przez Europejczyków. Wraz z nimi do ojczyzny kakapo przybyły fretki, koty, gronostaje i łasice - rozpoczęło się masowe niszczenie populacji ptaków.

Papuga sowa jest zagrożona wyginięciem, wymieniona na Czerwonej Liście IUCN.

Gatunek objęty jest Załącznikiem I Konwencji CITES, co sprawia, że ​​handel i wywóz drobiu z tego obszaru jest nielegalny. W ogrodach zoologicznych i hodowcach prywatnych nie ma papug sów.

Działania ochronne rozpoczęto pod koniec XIX wieku, ale nie przyniosły one większych sukcesów..

W 1989 r. Opracowano program odnowy i ochrony papugi sowy.

Utworzono specjalny zespół, który jest nadzorowany przez Departament Ochrony Nowej Zelandii.

Papuga ma wielu fanów w domu i na całym świecie. Naukowcy i wolontariusze uczestniczą w programie ratowania gatunków. Fundusz finansowy jest regularnie uzupełniany przez osoby fizyczne. Umożliwia to stosowanie drogiej technologii do śledzenia ptaków. Wszystkie papugi żyją na wyspach chronionych przed drapieżnikami i są monitorowane przez nadajniki radiowe..

Środki ochrony Kakapo

• rozmieszczenie inteligentnych pasz, które są w stanie zidentyfikować samice przez nadajniki i kontrolować ich dietę;
• instalacja kamer bezpieczeństwa w miejscach gniazdowania;
• kontrola nad każdym lęgiem: ogrzewanie w razie potrzeby, wymiana jaj, sztuczna inkubacja, usuwanie słabych piskląt;
• codzienne monitorowanie przyrostu masy piskląt;
• coroczny monitoring stanu zdrowia kakapo;
• ochrona wysp przed drapieżnikami.

Poniżej opisano główne środki mające na celu przywrócenie gatunku. Program jest rozbudowany i dobrze zaplanowany. W kwietniu 2018 roku liczba ptaków wynosiła 149 osobników. To dwa razy więcej niż na początku programu. Wszystkim kakapo nadawane są imiona.

Narodziny każdej pisklęcia są podkreślane w nowozelandzkich mediach, stają się powodem powszechnej radości i dumy. Następnie ogłaszany jest konkurs na najlepszą nazwę.

Najczęstszą przyczyną wymierania gatunków ptaków i zwierząt jest działalność człowieka. W pogoni za wygodą nie myślimy o naszych sąsiadach na planecie. Programy ratunkowe dla zagrożonych gatunków tworzone są tylko w sytuacjach krytycznych, dlatego często nie przynoszą efektów. Ale pozycja kakapo jest dziś stabilna i wzbudza zaufanie w przyszłość tych niesamowitych ptaków..