Rodzaje sów, ich nazwy i cechy

Sowy są interesujące dla wielu ludzi ze względu na ich niezwykłą fizjologię i styl życia. Najczęściej są aktywne nocą, ponieważ doskonale widzą w ciemności. Jak wiesz, polują na małe zwierzęta, chwytając je swoimi wytrwałymi i ostrymi pazurami. Ale jakie typy sów istnieją w przyrodzie? Gdzie mieszkają i czym się od siebie różnią? Zostanie to szczegółowo omówione poniżej..

Ogólne informacje o sowach

W nauce sowy należą do rzędu sów ptaków drapieżnych, i tutaj wyróżniają się dwie rodziny:

• prawdziwe sowy i sowy (puszczyk, puchacz, włochatka, uszatka);
• płomykówka (płomykówka i płomykówka maskowana).

Teraz warto porozmawiać o wielkości tych ptaków.. Najmniejszym przedstawicielem rodziny sów jest sowa wróblowa, jej długość ciała wynosi 20 cm, a waga tylko 50-80 gramów. Do największych sów należy sowa, której waga sięga 4 kg, a długość ciała 60-75 cm. A jednak, niezależnie od wielkości, wszystkie ptaki z rodziny sów mają jedną wspólną cechę - jest to duża głowa o bujnej i grubej upierzenie, które może obrócić o wszystkie 270 stopni. Pysk sów wygląda jak płaski okrągły dysk, który również tworzy się za pomocą specyficznego upierzenia. Inną uderzającą cechą sów są ich duże, przeszywające oczy, dzięki którym doskonale widzi swoją ofiarę nawet w całkowitej ciemności..

Miej sowy i uszy, które nie posiadają zewnętrznej muszli, ale jednocześnie można je oprawić specjalnym upierzeniem, dzięki czemu strumień dźwięku lepiej przechodzi do ucha. Nawiasem mówiąc, uszy sów są rozmieszczone asymetrycznie i to dzięki temu ptaki te są w stanie odebrać nawet najcichsze i najbardziej niezauważalne dźwięki w przestrzeni. Nawiasem mówiąc, to słuch, a nie wzrok, odgrywa największą rolę w życiu sowy, bo to dzięki niemu może polować.

Łapy i pazury - to kolejna ważna cecha tych ptaków, ponieważ z ich pomocą zdobywają pożywienie. Mocne i mocne łapy z ostrymi pazurami pozwalają mocno złapać zdobycz i natychmiast ją zabić.

Rodzaje sów

Na świecie istnieje około 220 gatunków sów, ale tutaj rozważymy ich najczęstszych i niezwykłych przedstawicieli. Mogą być duże, średnie i małe.

Gatunki duże i średnie

1. Puszczyk. Puszczyk uznawany jest za prawdziwego smakosza w rodzinie sów, a jej menu składa się wyłącznie z myszy. W okresach, kiedy staje się bardzo rzadka zdobycz, sowa może pozwolić sobie na młode gołębie, które jeszcze nie wyszły z gniazda lub na niektóre ptaki naziemne. Takie sowy można spotkać w całej Europie, ale na południu żyją największe kolonie: Hiszpania, Grecja, kraje bałkańskie i tak dalej. Wcześniej sądzono, że sowy spotyka się również w lasach Syberii, jednak liczne badania nie przyniosły żadnych rezultatów. To dość duży ptak, ponieważ jego długość ciała może sięgać pół metra, a rozpiętość skrzydeł wynosi jeden metr. Ale jest też sowa długoogoniasta, której wielkość może dochodzić do 0,7 m, a rozpiętość skrzydeł do 1,2 m. Sowa długoogoniasta, w przeciwieństwie do zwykłej, poluje nie tylko na myszy, ale także na króliki i zające. Zdarzały się nawet przypadki, kiedy mogła zaatakować czaplę, ale te bitwy do niczego nie doprowadziły. Innym rodzajem sów są tak zwane puszczyki, które często spotyka się w Mongolii, Rosji, Sachalinie, a także w krajach bałtyckich i Europie. Ptaki te żywią się nie tylko myszami, ale także białkami. Gniazda układają w starych siedliskach myszołowów i jastrzębi.
2. Sowa. Sowa jest prawdziwym panem nocy, ponieważ jest nie tylko jednym z największych przedstawicieli rodziny sów, ale także najbardziej groźnym. Sowy żyją w całej Europie bez wyjątku, ale w Rosji takiego ptaka można znaleźć bardzo rzadko, tutaj jest nawet wymieniony w Czerwonej Księdze. Średnio długość ciała takiego ptaka wynosi 78 cm, a rozpiętość skrzydeł 1,5 m. Ciekawostką jest fakt, że ten nocny drapieżnik woli zawsze przebywać w swoim środowisku, czyli w ogóle nie migruje. Ofiarami sów stają się duże i małe kręgowce, a są to myszy, wiewiórki, króliki itd., Ale mimo to sowy preferują przede wszystkim myszy.
3. Biała Sowa. Przedstawiciele ci żyją na północnych szerokościach geograficznych, gdzie jest zimno i dużo śniegu. Są to duże ptaki o wielkości ponad 70 cm, a rozpiętość skrzydeł powyżej 1,5 m. Ptaki takie preferują samotność i wyposażają swoje gniazda z dala od siebie. Kolor upierzenia tych ptaków jest biały z ciemnobrązową plamką. Nawiasem mówiąc, wiek sowy zależy również od liczby takich plamek: im więcej, tym młodsza osoba. Niestety, całkowicie śnieżnobiałe sowy są bardzo rzadkie..

Małe gatunki

1. Uszatka. Uszatka to miniwersja sowy, tylko jej ciało jest cieńsze, a także posiada specjalne wiązki piór na głowie wokół uszu, dzięki czemu ostro wyłapuje nawet najbardziej niedostrzegalne i odległe szelesty. Nawiasem mówiąc, w przeciwieństwie do tego samego puchacza, uszatka uszatka jest mniej agresywna i bardziej przyjazna dla swoich towarzyszy: czasami można obserwować, jak ptaki te gromadzą się w małe stadko na drzewie i siedzą spokojnie do zmroku, po czym idą na polowanie.
2. Wróbel. Ten mały pierzasty towarzysz ma naprawdę skromne wymiary: długość ciała około 20 cm, rozpiętość skrzydeł 40 cm, a jego waga od 50 gramów do 80 gramów. Gatunek ten żyje w prawie wszystkich krajach europejskich..
3. Mała sowa. Ten ptak jest nieco większy niż poprzednie gatunki: długość ciała wynosi 25 cm, a waga 170 g. Takiego przedstawiciela można spotkać w Europie Środkowej i Południowej, Afryce Północnej i Azji Południowej. Sowa domowa żyje również na terytorium Rosji, a mianowicie na południu, w południowym Ałtaju i Transbaikalii. Sowa żywi się nie tylko małymi gryzoniami, ale także owadami i jaszczurkami..

Hodowla sów

Zasadniczo wszystkie rodzaje sów robią jeden lęg na rok, przypada na wiosnę. Powielanie może wystąpić i kilka razy w roku, jeśli sprzyja temu sprzyjający klimat i wystarczająca ilość pożywienia. Najpierw samce wabią samice rytualnymi tańcami, prezentują im smakołyki w postaci myszy, a jeśli samica zgodzi się na parę, zaczynają wyposażać gniazda. W jednym sprzęgle znajduje się średnio od 3 do 10 jaj.

Interesujące fakty

Ptasi naukowcy od dawna to stwierdzili sowy należą do niezależnego oddziału i nie mają nic wspólnego z resztą upierzonych drapieżników. Czasami nawet różnią się od siebie: jedne polują w nocy, a inne - w dzień. Wszystkie sowy mają różne stopnie płaczu, z którym się komunikują: wezwanie do gier godowych, dialog między dwoma samcami i pisk małych sów, które chcą wskazać swoje położenie.

Przez cały czas ptaki te traktowano niejednoznacznie: wśród niektórych ludów uważano je za zły znak i zwiastun czegoś złego, podczas gdy inne - symbol mądrości.