Kretoszczur nie jest kretem. Siedlisko i nawyki

Szczur kretowaty (podrodzina Spalacinae)

, jeden z ośmiu gatunków gryzoni norujących, występujących we wschodnich regionach Morza Śródziemnego i Morza Czarnego. Spośród kilku gryzoni zwanych „kretoszczurami” (patrz Zokor), kretoszczur jest jednym z najbardziej interesujących pod względem kształtu, z pochyłym, cylindrycznym tułowiem, krótkimi kończynami i wystającymi zębami tnącymi. Nogi i pazury są zaskakująco małe jak na tak wysoce wyspecjalizowane ciało.

Opis zwierzęcia

Ślepe szczury wydają się być bezokie i głuche jak kret, ponieważ funkcjonujące resztki tych części ciała są pokryte futrem i dlatego nie są widoczne. Małe oczka są ukryte pod skórą, a uszy zewnętrzne są zredukowane do małych fałdek. Włosie czuciowe rozciągające się do tyłu od spłaszczonego, miękkiego nosa do oczu nadaje głowie klinowaty kształt przypominający kolano. Podobnie jak oczy i uszy, część ogona nie jest widoczna z zewnątrz.

Średniej wielkości kretoszczury, od 100 do 570 gramów (3,5 uncji do 1,3 funta), o długości od 13 do 35 cm (5,1 do 13,8 cala). Gęste, miękkie futro na wierzchu może być od bladego do czerwonawo-brązowego lub szarego - na spodniej części ciała jest szaro lub brązowo. Przód głowy jest zwykle jaśniejszy niż tył i mogą mieć białe lub żółte paski, które mogą spływać po bokach głowy lub biegać po środku od nosa do czoła.

Samotny terytorialnie i samotny kretowiec kopie sieć dołów, kopiąc siekaczami, wpychając osłabioną glebę pod brzuch od przodu, a następnie uderzając tylnymi łapami za siebie. Kiedy nagromadzi się wystarczająco dużo ziemi, jak kret obraca się, by pakować się w ścianę tunelu swoim sztywnym pyskiem i za pomocą głowy wypycha nadmiar gruzu przez tunel na powierzchnię. Powstałe kopce wskazują na tunele 10-25 cm pod ziemią, w których gryzoń szuka pożywienia.

Podobnie jak kret, dieta składa się głównie z korzeni, bulw i cebul, ale czasami zwierzę pojawia się w nocy, aby żerować na nasionach i zielonych częściach rośliny. W tunelach pionowe przejścia łączą płytkie nory w głębsze korytarze, w których buduje się oddzielne komory do gniazdowania, przechowywania żywności i ekskrementów.

Podczas mokrej jesieni i zimy samice budują duże kopce zawierające komory, w których odbywa się krycie, a młode są wychowywane. Podobnie jak kret, zajście w ciążę zajmuje około miesiąca, a rozmiary miotów wahają się od jednego do pięciu..

Kretoszczur to ekscentryczne stworzenie, które nie jest ani kretem, ani szczurem.. Ślepy szczur to gryzoń, który jest blisko spokrewniony z jeżozwierzami i świnkami morskimi. To niezwykłe zwierzę żyje w Afryce Wschodniej. Można go znaleźć w Kenii, Etiopii i Somalii. Kretoszczur żyje w suchych regionach i pustyniach. Kretoszczur żyje w południowo-wschodniej Europie, Turcji, na Bliskim Wschodzie i we wschodniej Afryce Północnej u wybrzeży Morza Śródziemnego. Niektóre gatunki rozciągają się również na wschód do Morza Kaspijskiego.

Siedlisko cierpią na ludzi (w tej chwili), a ich populacje, wcześniej uważane za duże i stabilne, na wolności zmniejszają się. Jak dotąd kretoszczury nie znajdują się na liście zagrożonych gatunków zwierząt. Te gryzonie preferują piaszczyste lub gliniaste gleby na stepach, zboczach, lasach, łąkach, pastwiskach, ogrodach i polach uprawnych na obszarach, które otrzymują co najmniej 10 cm rocznych opadów.

Historia ewolucji kretoszczurów w Morzu Śródziemnym jest reprezentowana przez skamieniałości od 17 do 19 milionów lat do wczesnego miocenu (23,8 miliona do 16,4 miliona lat temu).

Interesujące fakty

• kret szczur może osiągnąć 3 do 3,5 centymetra długości i 1,2 do 2,8 uncji wagi.
• pomarszczona różowawa skóra nagich kretoszczurów pokryta jest tylko około 100 włosami na głowie i ogonie. Te włosy działają jak narząd zmysłów, który ułatwia orientację w ciemności lochu.
• u kretoszczura siekacze rosną przez całe życie. Siekacze mogą poruszać się niezależnie i działać jak patyki.
• mają małe oczy i słaby wzrok, ale mają doskonały węch, słuch i dotyk.
• mieszkać w sieci złożonych podziemnych tuneli o długości od 2 do 3 mil.
• Nory mają oddzielne komory, które służą do jedzenia, pielęgnacji, przechowywania żywności i usuwania odpadów (toalety).
• kretoszczury zjadają korzenie, bulwy i kłącza, które dostarczają składników odżywczych i wody.
• w przeciwieństwie do kreta te wyjątkowe zwierzęta tworzą kolonie liczące od 20 do 300 osobników. Żyją w zorganizowanym społeczeństwie z ustaloną hierarchią (jak mrówki).
• Każda kolonia ma własne królowe, robotnice i strażniczki.
• Członkowie kolonii mogą rozpoznawać się nawzajem po zapachu. Są uwięzione w zbiorczych odchodach "toaleta" i mają ten sam zapach ciała.
• kretoszczury walczą z intruzami i drapieżnikami (na przykład wężami). W razie niebezpieczeństwa strażnicy tworzą mur obronny złożony ze złożonych ciał i ustawionych w jednej linii z dużymi przednimi zębami. Zwierzę boi się takich ścian. Uruchomią alarm, aby poinformować innych członków grupy o zbliżającym się niebezpieczeństwie .
• królowa kojarzy się z kilkoma samcami i kilka razy w roku wydaje potomstwo. Kiedy umiera, kobiety walczą o tę prestiżową pozycję..
• królowa może urodzić dużą liczbę dzieci (do 27). Zaopiekuje się nimi przez pierwszy miesiąc ich życia. Po kilku miesiącach młodzi otrzymają nowe obowiązki i staną się aktywną częścią kolonii..
• niewidomy może żyć na wolności ponad 20 lat. Te zwierzęta są bardzo pomocne, a nawet odporne na raka..

Malutkie zwierzątko pracuje aktywnie przez cały rok. Mieszka głównie pod ziemią lub głęboko w kopanej jaskini. Oprócz używania siekaczy do gryzienia pokarmu, korzeni i bulw zęby stale rosną i muszą być szlifowane, aby były ostre i bardzo funkcjonalne..

Kretoszczur w WNP

Gatunki kretoszczurów w WNP.

• wspólna ślepa - Spalacinae
• kretoszczur Bukovinsky - Spalax graecus

Common Blind - Spalacinae

W pewnym sensie uważa się, że zwykła ślepa faktycznie wypełnia obszar mniejszy niż 2000 kilometrów kwadratowych. Uważa się, że w rejonie jego zaniku w Czeczenii przyczyną jest wojna domowa, która wypędziła zwierzę z jego siedliska, cierpi również w innych miejscach, gdzie jego zasięg jest naruszany przez nadmierny wypas, oranie, nawadnianie i zwiększone zasolenie gleby. Uważa się, że w Dagestanie populacja spadnie do około 10 000 osobników.

Ślepy szczur Bukowiński - Spalax graecus

Pełna nazwa naukowa gatunku: Spalax graecus Nehring, 1898. Inne nazwy gatunku: grecki kretoszczur. Jeden z 5 współczesnych gatunków z rodzaju, jeden z czterech gatunków z rodzaju w faunie Ukrainy (Topachevsky 1969).

Charakterystyka biologiczna. Typowymi biotopami są tereny dziewicze, pastwiska, łąki, zbocza wąwozów i obrzeża lasów, a także pobocza dróg polnych, zadrzewienia, działki przydomowe i pola z uprawami roślin uprawnych. Ślepy szczur to wysoce wyspecjalizowany kretoszczur, który żyje w długich (do 200 m) rozgałęzionych norach. Powierzchnia pojedynczych działek od 90 (dla młodzieży) do 250 mkw. m (Yangolenko 1961).

Komora lęgowa jest przeważnie jedna, wyłożona suchymi trawami - magazyny znajdują się na głębokości do 1,5 m. Żywi się korzeniami w diecie ponad 50 gatunków roślin - zasób ozimy od 0,5 do 12 kg (zwykle 1-4 kg rezerw), zjada dziennie paszy, jest równa masie ciała kretoszczurów. Dojrzałość płciowa następuje w trzecim roku życia. Samica na początku roku (styczeń-marzec) przynosi 2-3 dzieci, a już w maju młode wychodzą na samodzielne życie (Jangolenko i Filipchuk 1990).

Podział geograficzny. Areal endemiczny. Na terytorium Ukrainy występuje tylko na terenie Bukowiny w dwóch obwodach obwodu czerniowieckiego. - Storozhinetsky i Golubitsky (Yangolenko, 1959, 1966). Rozprowadzany również w Rumunii (Hamar 1974).

Ocena stanu populacji. Obecną liczebność ukraińskiej populacji szacuje się na 1,5 tys. Zagęszczenie kretoszczurów w miejscach ich zamieszkania wynosi średnio 0,2-0,4 osobników na hektar, rzadziej 4-10 osób. / Ha (tamże). Czynnikiem wrażliwości i spadku ogólnej liczby gatunków jest intensywna działalność człowieka, w tym oranie dziewiczych terenów, stosowanie pestycydów i nawozów mineralnych itp..

Środki bezpieczeństwa. Dla gatunku nie są wymagane żadne specjalne środki ochrony. Gatunek znajduje się na Europejskiej Czerwonej Liście (1991) oraz w Załączniku II do Konwencji berneńskiej. Gatunek posiada kategorię ochrony zgodnie z „Czerwoną Księgą Ukrainy” (Filipchuk 1994). Chroniony na terenie rezerwatu przyrody Tsetin w regionie Czerniowiec. Aby zachować gatunek, konieczne jest nadanie stanu ochrony nowym obszarom, na których zidentyfikowano biotopy typowe dla gatunku oraz miejsca zamieszkania tego gatunku.