Choroby zozoantropogeniczne: lista najczęstszych

Wszyscy wiedzą, że zwierzęta mogą zarażać ludzi. Drogi infekcji, aczkolwiek w najbardziej ogólnych słowach, są również dobrze znane. Ale jakie są dolegliwości i co je powoduje, dla wielu pozostaje tajemnicą. Dowiedzmy się więcej o chorobach zwanych zooanthroponicznymi.

Co to są choroby zootechniczne

Tak długa nazwa łączy choroby wspólne dla zwierząt i ludzi. Oznacza to, że osoba zostaje zarażona nimi od zwierzęcia (proces odwrotny jest niezwykle rzadki). W sumie istnieje ponad 100 takich chorób, które są klasyfikowane jako naturalne ogniskowe i rolnicze.

Patogeny pierwszych pasożytów pasożytują w organizmie dzikich zwierząt, przenosząc się na zwierzęta domowe lub ludzi po wejściu na obszar ich naturalnego zasięgu. Rolnicze zooantrozy przenoszone są na ludzi poprzez kontakt z chorymi zwierzętami rolniczymi lub produktami ich życiowej aktywności. W każdym razie są to niebezpieczne choroby, o których powinieneś wiedzieć dla własnego bezpieczeństwa..

Sposoby przenoszenia tych chorób

Ich patogeny mogą dostać się do organizmu człowieka w następujący sposób:

• pokarmowy (z jedzeniem) - dzieje się tak przy niewystarczającej obróbce termicznej mięsa lub stosowaniu wody lub warzyw, jagód lub owoców, na które udało się przedostać pasożyty lub wirusy;
• aerogeniczne lub unoszące się w powietrzu - bakterie uwięzione w powietrzu są bardzo wytrwałe i zdolne do rozpraszania się na dość duże odległości, przy ostrożnym obchodzeniu się ze zwierzętami rzadko występuje klasyczne skażenie w powietrzu, czego nie można powiedzieć o kontakcie z ich wydzielinami pozostającymi na glebie, roślinach czy przedostaniu się do wody - to idealne środowisko dla patogenów;
• transmisyjny (czyli przez „pośrednika”) - zwykle w tej roli działają myszy i szczury, pchły i kleszcze (szczególnie niebezpieczne są ich ukąszenia).

Wideo: choroby zwierząt przenoszone na ludzi

Niby nic trudnego, ale w praktyce wszystko jest znacznie trudniejsze - bardzo trudno jest zidentyfikować ognisko choroby na pastwisku lub w dużej stodole. A jeśli niewiele uwagi poświęci się higienie, istnieje ryzyko, że będziesz musiał poradzić sobie z zooantozami na ich aktywnym etapie..

Co zależy od patogenu

Wśród lekarzy choroby tego typu dzieli się zwykle na grupy w zależności od ich pochodzenia. Zastanówmy się nad najbardziej powszechnymi i niebezpiecznymi.

Choroby zakaźne (wywoływane przez wirusy i bakterie)

Z takimi problemami najczęściej mają do czynienia lekarze chorób zakaźnych (a czasem toksykolodzy). Zwykle wywołują je bakterie lub wirusy, które dostały się do organizmu człowieka wraz z mięsem lub mlekiem pozyskanym od chorych zwierząt lub po kontakcie z nimi. Zacznijmy od najbardziej znanych.

Salmonelloza

Infekcja jelitowa, przenoszona głównie przez jaja chorych ptaków. Czynnikiem sprawczym są drobnoustroje z rodzaju Salmonella. Są bardzo wytrzymałe: w wodzie utrzymują się do 5 miesięcy, w mięsie - od 2 do 4, w mleku - do 20 dni.

Podstępność bakterii polega na tym, że gdy dostaną się do mięsa lub mleka, rozmnażają się bez zmiany smaku produktów. Rozwój choroby trwa od 6 do 72 godzin po spożyciu. W tym czasie bakterie osiedlają się w jelicie cienkim i zaczynają wydzielać toksyny, które zakłócają napięcie naczyniowe i pracę zakończeń nerwowych.

Często wszystko to dzieje się bez wyraźnych objawów, a tylko przy rozległych zmianach obserwuje się osłabienie i bóle głowy, napady wymiotów lub nudności.

Salmonelloza

Wścieklizna

Wszyscy słyszeli o schemacie infekcji - to ugryzienie zakażonego zwierzęcia. Czynnikiem sprawczym jest wściekły wirus Neuroiyctes, który nie boi się zamarznięcia i działania większości antybiotyków. Najpierw wpływa na centralne autostrady nerwowe, następnie trafia na obrzeża, a następnie wchodzi do gruczołów ślinowych.

Okres inkubacji trwa średnio 1-3 miesiące. Jeśli chodzi o etapy wścieklizny, istnieją:

• forma początkowa (1-3 dni), w której pojawiają się nieprzyjemne doznania w miejscu ukąszenia, depresji lub drażliwości, znika apetyt, częstsze jest oddychanie i puls;
• Etap II - pojawia się hydrofobia, oddychaniu towarzyszą krótkie konwulsyjne westchnienia, nasilają się reakcje na bodźce zewnętrzne, puls gwałtownie przyspiesza, drgawki rozpoczynają się w postaci zamieszek;
• okres paraliżu - wirus, który zainfekował korę mózgową i zakończenia nerwowe prowadzi do wzrostu niedociśnienia, pobudzenie psychomotoryczne zostaje zastąpione sedacją, ale temperatura ciała wzrasta do + 40 ... + 42 ° C, rozległy paraliż prowadzi do śmierci w 5-8 dniu choroby.

Bruceloza

Czynnikami sprawczymi są wewnątrzkomórkowe pasożyty z rodzaju Brucella, które dostały się do organizmu poprzez spożycie mięsa, sera lub niepasteryzowanego mleka zakażonych zwierząt. Są również przekazywane poprzez kontakt.

Swoistą bramą dla brucelli jest uszkodzenie skóry, mikrourazy błon śluzowych czy dróg oddechowych. Inkubacja trwa od 1 tygodnia do 2-3 miesięcy. Brucella gromadzą się w węzłach chłonnych, skąd wraz z krwią są przenoszone do innych narządów.

Może mieć postać:

• ostry, ze wzrostem temperatury do +39 ° C, dreszcze, ból głowy i bóle mięśni;
• podostre - objawy gorączkowe są mniej długotrwałe, ale główne objawy są takie same, dodaje się do nich pragnienie, osłabienie i zaparcia;
• przewlekłe - ogniskowe zmiany różnych narządów przypominają o sobie okresowymi zaostrzeniami, które zastępowane są remisją (1-2 miesiące), ten etap może trwać do 3 lat, powodując rwę kulszową lub różnego rodzaju nerwobóle.

Wideo: bruceloza

Gorączka krwotoczna

Główną drogą zakażenia jest kontakt z nosicielami w przypadku gryzoni lub kleszczy, rzadziej ze zwierzętami. Wirusy dostają się na uszkodzony obszar skóry (jest ich kilkanaście).

Rozwój choroby jest następujący:

• okres inkubacji trwa od 1 dnia do 3 tygodni (w zależności od rodzaju patogenu);
• początkowy etap trwa od 2 do 7 dni i towarzyszy mu silne zatrucie i gorączka;
• następny szczyt to 1-2 tygodnie, podczas których pojawiają się bóle w dolnej części pleców, krwawienie z dziąseł lub nosa, możliwe jest splątanie, na skórze pojawiają się charakterystyczne punkty i ślady uszkodzeń ścian naczyń krwionośnych;
• potem gorączka ustępuje.

To jest najbardziej ogólny obraz choroby - dynamika może się różnić w zależności od charakteru patogenu. Na naszych szerokościach geograficznych najczęściej diagnozuje się tak zwane formy omskie i krymskie. Są nieco łatwiej tolerowane przez osobę, a ich okres zaostrzenia jest krótszy..

Tularemia

Bakterie są przenoszone przez gryzonie lub owady. Do zarażenia dochodzi najczęściej poprzez przeniesienie, kontakt z gryzoniem lub ugryzienie komara. Patyczki wnikają nawet przez nienaruszoną skórę, co widać po plamach i małych owrzodzeniach w różnych miejscach.

Następnie Bacillus tularemia wchodzi do węzłów chłonnych, które ostatecznie ulegają zapaleniu, przybierając kształt tamburynu. Kiedy się rozmnażają, tworzą się ziarniniaki, powodując ropienie i wpływając na płuca, śledzionę lub wątrobę.

Wideo: wszystko o chorobie tularemiiNajcięższa postać uogólniona, w której występują tamburyny wtórne z elementami martwicy i płuc, przebiegające w wariancie płucnym lub oskrzelowym. Powikłania, takie jak zapalenie opon mózgowych lub zapalenie mięśnia sercowego, są bardzo rzadkie - tularemia jest uleczalna, powrót do zdrowia trwa od 2 tygodni do miesiąca.

wąglik

Do zarażenia dochodzi w trakcie opieki nad chorym zwierzęciem, podczas krojenia tusz lub gotowania mięsa. Przy penetracji z powietrza jej prawdopodobieństwo wynosi prawie 100%. Na szczęście chorzy rozwijają silną odporność i prawie niemożliwe jest ponowne zachorowanie..

Czynnik sprawczy (bacillus z gatunku anthracis) przechodzi przez uszkodzoną skórę, błony śluzowe dróg oddechowych lub przewodu pokarmowego. Pojawia się tam karbunkuł z cząstkami martwicy i rozpoczyna się stan zapalny, który przechodząc przez węzły chłonne obejmuje inne narządy. Okres inkubacji trwa do 2 tygodni, po czym rozpoznaje się następujące postacie choroby:

• skórny (95% przypadków);
• uogólniony.

W obu przypadkach objawy są bardzo rozległe - od gorączki i osłabienia po rozległe wrzody i pęcherzyki, które znikają po 2-3 tygodniach pozostawiając blizny. Mogą również wystąpić duszności i problemy z jelitami, takie jak nudności, problemy z stolcem i krwawe wymioty..

Ornitoza

Choroba „ptaków” wywoływana przez Chlamydia psittaci. Infekcja - poprzez wdychanie kurzu, kontakt z wydzielinami śluzowymi lub brudnym puchem. W organizmie chlamydia zostaje utrwalona na oskrzelach i pęcherzykach płucnych, po czym rozpoczyna się stan zapalny.

Następnie osiada w komórkach, gdzie rozmnaża się. Wchodzi do nadnerczy, wątroby i zakończeń nerwowych przez krwiobieg. Chlamydia jest niebezpieczna, ponieważ wytwarza toksyny, które wpływają na wszystkie te narządy..

Wideo: ornitoza choroby „ptaków”

W początkowej fazie charakterystyczne jest ostre zatrucie na tle powiększonej wątroby. W 7-10 dniu stan jest znormalizowany, ale całkowite wyleczenie trwa do 3 miesięcy. Przez cały ten czas obserwuje się osłabienie i możliwe są zaburzenia o charakterze wegetatywno-naczyniowym..

Gruźlica

Czynnik sprawczy w postaci bardzo wytrzymałej Bacillus zachowuje żywotność bardzo długo: w mleku - do 19 dni, w serze - już do 200, w oleju - do 300. Niebezpieczne są również tusze ubitych zwierząt - tam mikrobakteria przeżywa od 3 miesięcy do roku.

Wbrew powszechnemu przekonaniu dotyczy to nie tylko płuc, ale także ścian jelit (a nawet wątroby i śledziony). Wszystko to towarzyszy pojawieniu się martwicy. W przypadku zakażenia człowieka zwykle przechodzi w stan przewlekły. Zwróć uwagę, że same patyki są trzech typów:

• gruźlica (ludzka) - wszystkie zwierzęta domowe są na nią podatne, a nie boi się ptaków;
• bovis (bydło) - niebezpieczne dla wszystkich zwierząt, w tym dzikich, a także dla ludzi, z wyjątkiem ptaków;
• avium (ptasie) - atakuje ptaki, chociaż świnie są również podatne, ale ludzie i inne rodzaje zwierząt domowych rzadko chorują.

Pseudotuberculosis

Do zakażenia dochodzi podczas picia mleka lub pokarmów roślinnych ze śladami patogenu. Małe gryzonie pełnią również rolę nosicieli. Okres inkubacji - od 3 dni do 3 tygodni.

Choroba trwa do 2 tygodni i towarzyszą jej wyraźne objawy. Wśród nich - gwałtowny wzrost temperatury i dreszcze, ból w dolnej części brzucha lub prawy podżebrz.Nierzadko zdarza się uczucie pieczenia w mięśniach, a także zmiana charakteru stolca - staje się płynny i przyspiesza (czasami do 15 razy dziennie). Wszystkie te objawy pojawiają się zwykle w 2-4 dniu choroby, dodając wysypkę do 7 dnia. Pod koniec 2 tygodni znikają, a na skórze stóp i dłoni widoczny jest złuszczanie.

Choroby inwazyjne

Nie mniej niebezpieczne są choroby z grupy inwazyjnej, które są związane z przenoszeniem pasożytów pochodzenia zwierzęcego. Są również podzielone ze względu na rodzaj patogenu..

Helminthiasis

Spowodowane przez pasożytnicze robaki. Częściej niż inni są diagnozowani:

• bąblowica, które ulegają zakażeniu poprzez spożywanie produktów ubocznych pochodzących od chorego zwierzęcia (wątroba, płuca, jelita), w większości przypadków przebiegają bezobjawowo, wolno atakują narządy (dostaje je głównie wątroba)-
  Czy wiedziałeś? Wirusy to najliczniejsza forma biologiczna na naszej planecie.
• alweokokoza - choroba ogniskowa, czynnikiem sprawczym jest robak alveococcus, który dostanie się na skórę przy kontakcie z sierścią zwierzęcia lub przy stosowaniu nieumytych jagód - pasożyt osiada w wątrobie i nie wydala się przez długi czas (do 15 lat), jest niebezpieczny, ponieważ silnie kompresuje strukturę tego narządu i nasila jego rozmiar.

Protozoanoza

Większa grupa zooantropoz, łącząca choroby wywołane działaniem pierwotniaków pasożytniczych.

Pomiędzy nimi:

• giardioza - w kontakcie z produktami wydalanymi u człowieka może dojść do uszkodzenia jelita cienkiego, niekiedy dochodzi nawet do powikłań w przewodzie pokarmowym i drogach nerwowych-
• balantydioza - wywołany działaniem małych orzęsków przenoszonych od świń niszczy błonę śluzową jelit, wywołując tym samym szereg poważnych chorób-
• pełzakowica - wraz z nim infekcja następuje poprzez pokarm, kontakt z błonami śluzowymi zwierząt lub ich kałem: ameba osadzona na ścianie jelita powoduje dolegliwości: ból żołądka, trudności w jedzeniu, czasami dochodzi do wymiotów i krwawej biegunki; przy rozległych uszkodzeniach wątroba jest uszkodzona-
• leiszmanioza - pasożyt przenoszony jest przez ukąszenia owadów, w naszych szerokościach geograficznych rzadko zdiagnozowane są formy skórne i śluzówkowo-skórne, w których obserwuje się wrzody (z czasem znikają, pozostawiając blizny), ale u osoby o słabej odporności możliwe są powikłania, aż do śmiertelnego wyniku-
• toksoplazmoza - przenoszone podczas opieki nad kotem (pełni rolę właściciela pośredniego), można zarazić się podczas sprzątania - larwy Toxoplasma ukryte są w odchodach, choroba wpływa na mózg, dlatego dolegliwość ta jest jedną z najgroźniejszych.
  Warto przeczytać o tym, jak leczyć toksoplazmozę koty i psy.
  

Wśród takich komplikacji jest jeszcze jedna grupa, o której warto pamiętać..

Arachnose

Ich patogenami są kleszcze i inne małe pajęczaki, które mogą powodować:

• świerzb skórny - roztocza osadzają się na otwartych przestrzeniach skóry, powodując słabo kontrolowane swędzenie i pojawienie się przetok, opóźnienie leczenia grozi bardziej rozległym zakażeniem i rogowaceniem-
• otodektoza - jest to konsekwencja działania świerzbowca usznego, który stosunkowo rzadko przenosi się na ludzi, dokuczając głównie kotom i psom, i jest niebezpieczny przy powikłaniach w postaci zapalenia ucha zewnętrznego.

Pasożytnicze zooantroponozy

Z nazwy jasno wynika, że ​​choroby te są wynikiem działania różnych pasożytów przenoszonych przez kontakt lub wraz z pożywieniem. „Grupa ryzyka” obejmuje zazwyczaj właścicieli aktywnych psów i kotów, którzy podczas chodzenia mogą zbierać larwy pasożytów osiadłych na glebie lub roślinach lub zjeść produkt niskiej jakości.

Opisthorchiasis

Bezpośredni kontakt ze zwierzęciem jest bezpieczny dla ludzi (czego nie można powiedzieć o pośrednikach takich jak pchły). Ale ludzie nadal zarażają się opisthorchiasis - przyczyną jest niewystarczająca obróbka cieplna ryb.Choroba przebiega z ostrym zatruciem i wyczuwalnymi bólami, które obserwuje się przez 1-4 tygodnie. Następnie objawy są mniej wyraźne, a infekcja przypomina o sobie powolnym niespecyficznym zapaleniem.

Dipylidiosis

Przenoszone przez pchły. Ale sam fakt obecności pcheł nie jest straszny. Gorzej, jeśli zwierzak zjadł to błoto, staraj się mniej kontaktować z nim.

W przeciwnym razie tasiemiec ogórkowy dostanie się na błonę śluzową. Przy małych objętościach inwazji nie jest to zbyt niebezpieczne, podczas gdy przy ataku na dużą skalę możliwa jest tymczasowa niedrożność jelit i zauważalna blada skóra.

Difylobotrioza

Spowodowane przez tasiemca uwięzionego w żołądku po spożyciu nieleczonej ryby. Pierwsze objawy są niespecyficzne - osłabienie, ból głowy, gorączka. Ale z biegiem czasu możliwe są poważniejsze zaburzenia: dotyczy to obwodowego układu nerwowego (drżenie rąk, niestabilny chód), czasami występuje niedokrwistość z niedoboru B-12.

Trychinoza

Jest przenoszony przez żywność - podczas spożywania prawidłowo nieleczonej wieprzowiny. Czynnik sprawczy jest podstępny, ponieważ wpływa nie na jelita, ale na mięśnie. Niebezpieczne dla możliwych powikłań, wśród których wskazane jest zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i zapalenie mięśnia sercowego o rozlanym typie ogniskowym.

W przypadku dużego zestawu nie wyklucza się śmiertelnego wyniku. Jest tu jeden niuans. Faktem jest, że same larwy nie rozwijają się łatwo w ludzkim ciele. Chodzi o ich liczbę: stężenie 5 lub więcej patogenów na 1 kg masy ciała jest uważane za śmiertelne.

Oczywiście lepiej zapobiegać takim chorobom niż później z nimi walczyć. Dlatego w przypadku zoantropozy najważniejsza jest profilaktyka..

Środki zapobiegawcze

Proste, ale skuteczne środki zapobiegawcze pomogą zapobiec takim problemom, a mianowicie:

• terminowe szczepienie zwierząt;
• kontrola ich lokalizacji (nie zawsze jest to realistyczne, ale nadal lepiej wykluczyć chodzenie zwierząt domowych w pobliżu składowisk, cmentarzysk bydła i innych niebezpiecznych miejsc);
• stosowanie wyłącznie wysokiej jakości paszy, która była przechowywana w odpowiednich warunkach;
• czyszczenie i monitorowanie stanu miejsca, w którym mieszkają zwierzęta (dotyczy to zwłaszcza krów, świń, kóz i owiec);
• wykluczenie kontaktów zwierząt z ludźmi, którzy mają uszkodzenie skóry lub błon śluzowych;
• izolacja chorych;
• prawidłowa obróbka cieplna mleka, mięsa i ryb oraz ich dokładne badanie pod kątem braku pasożytów;
• obowiązkowe mycie rąk mydłem po kontakcie ze zwierzętami;
• opieka nad zwierzętami gospodarskimi (karmienie, sprzątanie itp.) - wyłącznie w ubraniu zakrywającym skórę;
• obowiązkowe używanie gumowych rękawic podczas cięcia zwłok lub grzebania martwych zwierząt;
• jeśli to możliwe, całkowita eksterminacja gryzoni w domu.

Te proste zasady pomogą zachować zdrowie zarówno ludzi, jak i zwierząt. Właściwa opieka i niezbędne procedury weterynaryjne w połączeniu z przestrzeganiem norm sanitarnych znacznie zmniejszają ryzyko infekcji.

Dowiedzieliśmy się, czym są zooantropozy i które z nich są najbardziej niebezpieczne. Mamy nadzieję, że te informacje są przydatne tylko do ogólnych informacji i takie trudności Cię ominą..