Wszystko o jeździectwie

Dla wielu koń kojarzy się tylko z pracą w rolnictwie, ale w rzeczywistości zwierzęta te są często wykorzystywane w innych dziedzinach życia człowieka. Na przykład sport jeździecki to popularny rodzaj zawodów, które obecnie odbywają się niemal we wszystkich krajach świata i po prostu nie sposób o nich nie wiedzieć. Jeśli chodzi o ich funkcje, istnieją pewne niuanse, o których teraz się dowiemy.

Czym jest sport jeździecki

Sport jeździecki to uogólniona koncepcja, która łączy różne sposoby jazdy konnej, rywalizacji i wykonywania ćwiczeń z jego udziałem. Wszystko to można też nazwać jazdą konną, ale tylko wtedy, gdy ostatecznym celem nie jest wygranie zawodów..Podobnie jak w przypadku normalnej jazdy konnej, jeździec musi aktywnie współdziałać ze zwierzęciem, kontrolując każde jego działanie i zmieniając jego ciężar w czasie wraz z jego ruchami. Głos komend i pewna kontrola uzda pomogą wpłynąć na prędkość ruchu konia.

Historia pochodzenia i sport jeździecki na igrzyskach olimpijskich

Historia tego sportowego kierunku liczy sobie kilkanaście lat, a wszystkie główne tradycje i zasady pozostają niezmienione. W programie igrzysk olimpijskich już w 1912 roku, i od tamtej pory tego typu zawody nie straciły na aktualności (zainteresowanie publiczne dziś nie maleje).Pierwsze konkursy, o których zachowało się przynajmniej trochę danych, pochodzą z 1868 roku i odbyły się w Dublinie. Do początku XX wieku zawody w ujeżdżeniu i skokach przez przeszkody były organizowane przez prawie wszystkie kraje europejskie, ale nie miały one żadnych ogólnych zasad. Federacje sportowe (w szczególności obecna Międzynarodowa Federacja Jeździecka) zaczęły powstawać dopiero po 1921 roku i to dzięki nim przynajmniej niektóre wymagania zostały wypracowane dla uczestników tzw. Zawodów „przedolimpijskich” i olimpijskich..

W latach 1930-1939 Międzynarodowa Federacja Jeździecka zorganizowała wiele konkursów ujeżdżeniowych, w programie których była duża i mała nagroda. W tamtych czasach etap Grand Prix trwał 14,5 minuty i składał się z 32 elementów. Wszystkie próby organizacji mistrzostw WKKW przez długi czas kończyły się niepowodzeniem z powodu ograniczonych funduszy. Nie było mowy o mistrzostwach skoków w latach 20. i 30. XX wieku.Na terenie Rosji pierwsze zawody jeździeckie zaczęto organizować już w 1766 roku, ale podobnie jak w innych krajach nie było jednolitych zasad prowadzenia. Trudno nazwać je igrzyskami olimpijskimi, ale jazda figurowa i parada były już obecne w programie.

Plusy i minusy

Wielu wydaje się, że sport jeździecki ma tylko pozytywne strony, w szczególności ze względu na komunikację z lekarzami weterynarii. Udowodniono, że trening z końmi ma pozytywny wpływ na układ nerwowy (w tym dzieci), ale to dalekie od wszystkich korzyści płynących z tego związku..

Zasiłek

We współczesnym świecie jeździectwo stało się tak rozpowszechnione, że do szkół jeździeckich uczęszczają ludzie w różnym wieku io różnym statusie społecznym. Wiele z nich prowadzi zajęcia dla początkujących jeźdźców, osób niepełnosprawnych (niepełnosprawnych) oraz dla bardzo małych dzieci, które dopiero uczą się porozumiewać z końmi.. Korzyści płynące z tego sportu wyrażają się w:

• optymalna aktywność fizyczna (wzmocnienie mięśni, zwiększenie elastyczności skóry, usprawnienie pracy aparatu przedsionkowego);
• utrata masy ciała i spalanie nadmiaru tłuszczu (sylwetka szybko nabiera formy);
• jedność ze światem przyrody i zwierząt, co również pomaga się zrelaksować i uzyskać emocjonalne uwolnienie;
• aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu, które jak wiadomo jest jednym z pierwszych źródeł zdrowia;
• normalizacja wszystkich procesów fizycznych i psychicznych w ciele.

Zaledwie kilka godzin dziennie jazdy daje wiele pozytywnych emocji, od których szybko rozwija się uzależnienie. Dlatego wiele osób nie może rozstać się ze sportem w ogóle, aw szczególności ze swoim koniem..

Zaszkodzić

Dlaczego sport jeździecki jest przydatny dla dzieci i dorosłych nie jest trudny do ustalenia, ale to stwierdzenie będzie prawdziwe tylko w tych przypadkach, gdy nie ma przeciwwskazań do tego typu aktywności.Głównie, Możliwe ograniczenia obejmują:

• okres ciąży (podczas uprawiania sportów jeździeckich obszar prasy i pachwiny jest poważnie obciążony, co jest w tej chwili wyjątkowo niepożądane);
• choroby serca i obecność nadciśnienia tętniczego (Nawet krótkiej przejażdżce konnej towarzyszy zwiększone tętno i nadciśnienie, nie wspominając o sporcie zawodowym);
• historia udaru mózgu i skłonność do tworzenia skrzepów krwi (drżenie podczas jazdy może wywołać zaostrzenie stanu);
• choroby narządów miednicy i pachwiny (jakiekolwiek uderzenie w tę część ciała jest zabronione, a podczas wyścigów nie da się tego uniknąć);
• niedawne operacje i zaburzenia normalnego funkcjonowania układu mięśniowo-szkieletowego;
• ciężkie fobie (na przykład lęk wysokości).

Wady sportów jeździeckich można również przypisać względnemu niebezpieczeństwu (zawsze istnieje ryzyko upadku z konia i kontuzji), a także wysokim kosztom szkolenia w szkołach zawodowych.

Wyświetlenia

Aby odpowiednio występować na igrzyskach olimpijskich i odnieść znaczące sukcesy we wszystkich zajęciach sportowych, zarówno koń, jak i jego jeździec będą musieli doskonale opanować wybrany rodzaj jeździectwa. Wśród popularnych dziś są - ujeżdżenie, skoki przez przeszkody, triathlon, jazda samochodem, wyścigi konne na dystans, skoki.

Konkurs ujeżdżania

Zgodnie z międzynarodową definicją pojęcie to jest rozumiane jako wyższa szkoła jeździecka lub szkolenie. Od jeźdźca wymaga się wyraźnego wykonywania wszystkich chodów przy różnych prędkościach: od wolnego do przyspieszonego.Ponadto nie mniej ważne będzie płynne przejście z jednego chodu na drugi, przy jednoczesnym zachowaniu prawidłowej postawy, denerwujących, bocznych zgięć, co można osiągnąć jedynie przy stałym i odpowiednio zorganizowanym treningu..

Ważnym składnikiem ujeżdżenia jest duża aktywność konia przy całkowitym poddaniu się kontroli (wszystkie ruchy jeźdźca powinny być prawie niezauważalne). Sędziowie oceniają zewnętrzne dane zwierzęcia, harmonię jego budowy i wrodzone skłonności do wykonywania pięknych i elastycznych ruchów.

Ze względu na złożoność programów wszystkie są podzielone na następujące grupy:

• Wzorce i zasady ruchu dla początkujących koni i początkujących jeźdźców;
• małe i pierwsze średnie nagrody;
• „Druga średnia” i duże nagrody.

Dla wygody oceny poziomu wszystkich prelegentów wprowadzono wartości procentowe, które wyrażają konkretną liczbę uzyskanych punktów w stosunku do ich łącznej dopuszczalnej liczby.

Skoki przez przeszkody

Skoki przez przeszkody (wyścigi przez płotki) to najbardziej znana odmiana sportu w tym kierunku. Jej istotą jest piękne przejście przez konia określonego odcinka ścieżki z drewnianymi przeszkodami na nim (nawet przy lekkim dotknięciu szybko się zapadają, więc zwierzę w żaden sposób nie ucierpi).Jako bariery mogą pełnić ogrodzenia (tzw. „Chukhonts”), pręty równoległe („oxers”), trójniki (opływowe), ściany, rowy, drewniane mosty i inne konstrukcje z lekkimi balustradami..

Biorąc pod uwagę klasę zawodów, wysokość barier może sięgać 1,8 m, przy łącznej liczbie 8-16 sztuk. Poszczególne konstrukcje można łączyć ze sobą, tworząc w ten sposób cały system przeszkód. Zasady pokonywania trasy oraz możliwość wyboru określonej ścieżki zależą od charakteru zawodów.

Istnieją również pewne różnice w ocenie. Na przykład punkty karne lub dyskwalifikacja uczestnika jest możliwa, jeśli:

• niszczenie przeszkód;
• koń odmawia skoku (po raz pierwszy sędziowie przyznają 4 punkty karne, a jeśli sytuacja się powtórzy, jeździec zostaje wykluczony z zawodów);
• upadek ze zwierzęcia lub ze zwierzęciem;
• przekroczenie granicy pola;
• późne wykonanie określonego zadania.

Zawody w skokach przez przeszkody są najjaśniejszymi i najbardziej zapadającymi w pamięć. Przed zawodami pole przystrojone jest kwiatami i zielenią, a przy barierkach zamontowano skarpy w postaci różnych atrybutów architektonicznych. Sami jeźdźcy ubrani są w jasny płaszcz, który tylko potęguje świąteczną atmosferę.

Triathlon

Najtrudniejsza odmiana w profesjonalnych sportach jeździeckich. Na początkowych etapach rozwoju z jego pomocą sprawdzano wytrzymałość, odwagę, uległość i gotowość konia wyczynowego, ale wraz z rozwojem wszechstronnego (tak wcześniej nazywano triathlon) wyróżniono tylko trzy rodzaje testów, które zostały uwzględnione w liczbie dyscyplin olimpijskich w 1896 roku.. W naszych czasach triathlon to:

• zawody w ujeżdżeniu (jazda na placu zabaw);
• pokonywanie barier;
• skoki w trudnym terenie z pokonywaniem stabilnych barier lub przeszkód wodnych (może sięgać kilku metrów szerokości).

Zawody trwają trzy dni, ale jeszcze przed ich startem przeprowadzana jest pełna kontrola kondycji fizycznej konia. Po zaliczeniu testów zarówno ona, jak i kolarz mogą zatrzymać się tylko dwukrotnie, a gdy zatrzymają się przed przeszkodą po raz trzeci, zostaną wykluczeni z zawodów. Do takiego wyniku prowadzi również upadek. Za zwycięzcę triathlonu uważa się parę, która zdobyła minimum punktów karnych we wszystkich trzech typach prób..

Napędowy

Najstarszy ze wszystkich sportów na tym terenie, gdyż jest bezpośrednio związany z udomowieniem konia. Zapewnia udział nie tylko konia i jeźdźca, ale także całej załogi, w tym od jednego do czterech zwierząt oraz dwóch menadżerów: kierowca (trzyma wodze i kontroluje zwierzęta) oraz stajenny (czuwa nad równowagą całej załogi, skrętami na jezdni i innymi możliwymi ograniczeniami).Testy tego typu sportów jeździeckich podzielone są na kilka grup:

• jazda na arenie (trening);
• ruch w terenie;
• parkour (ruch z przeszkodami).

Zwykle czas trwania zawodów wynosi trzy dni, ale czasami skraca się do dwóch, uwzględniając w programie tylko dwa rodzaje testów. Zwycięzcą jest tradycyjnie załoga z najmniejszą liczbą punktów karnych.

Dystansowe wyścigi konne

Inna popularna forma sportu jeździeckiego. Zwycięzcą zostaje uczestnik, który ma najlepszy czas na pokonanie określonego odcinka ścieżki i utrzymanie normalnego stanu konia (wszystkie parametry fizjologiczne muszą odpowiadać normie). Głównym celem takich zawodów jest trenowanie wytrzymałości zwierzęcia oraz rozwijanie przez jeźdźca zdolności obliczania jego możliwości fizycznych..Na zawody przygotowywany jest specjalny tor i zaciągane jest wsparcie lekarzy weterynarii. W oparciu o program zawodów wyścig może odbywać się z ograniczoną prędkością (do 16 km / h, jeśli dystans nie przekracza 40 km dziennie) i nieograniczoną (na dystansie do 160 km). W trakcie zawodów często organizowane są dodatkowe zawody w celu uzyskania najlepszej kondycji konia..

Cechy darmowych wyścigów szybkich są następujące:

• przechodząc przez etapy pośrednie, czas zostaje zatrzymany w momencie wejścia zwierzęcia do „strefy weterynaryjnej” (analizując uzyskaną wartość można obliczyć prędkość konia na danym etapie);
• szacunkowy czas do pokonania ostatniego odcinka podawany jest po przekroczeniu linii mety (w tym momencie odliczanie zostaje zatrzymane);
• najkrótszy czas na pokonanie całego dystansu pomaga wyłonić zwycięzcę, ale dopiero po pozytywnym rozstrzygnięciu przez lekarzy weterynarii.

Podczas biegu z ograniczoną prędkością pokonany dystans jest oceniany według następujących zasad:

• obliczenie czasu do pokonania poszczególnych etapów następuje po przekroczeniu linii mety (na podstawie uzyskanej wartości wyznaczana jest średnia prędkość ruchu konia);
• pokonanie każdego etapu musi być przeprowadzone z uwzględnieniem maksymalnej dozwolonej prędkości;
• w wyłonieniu zwycięzcy pomaga najmniejsza sumaryczna wartość czasu przejazdu całego odcinka ścieżki oraz czas regeneracji zwierzęcia pomiędzy poszczególnymi etapami (oczywiście jeśli koń jest w zadowalającej kondycji).

Sklepienie

Być może jest to najciekawszy sport jeździecki z estetycznego punktu widzenia. Wszystkie programy przewidują wykonywanie akrobatycznych akrobacji przez samych jeźdźców oraz podczas poruszania się zwierzęcia w kole (krok lub galop).Istnieją trzy główne typy zawodów w tym kierunku:

1. Indywidualny - woltyżur wychodzi z koniem w towarzystwie kręgosłupa, a czasem jego pomocnika. Zawody odbywają się według specjalnie opracowanego programu i obejmują kilka rund. Istnieje możliwość podzielenia wyników ze względu na płeć uczestników (jest to bardziej typowe dla zawodów klubowych i miejskich).
2. Łaźnia parowa - przewiduje udział dwóch woltyżerów, konia i lonżera, czasem z asystentem. Programy konkursowe mogą mieć pewne różnice, ale częściej odbywają się w kilku rundach. Członkowie różnych płci mogą należeć do tej samej pary.
3. Grupa. Oprócz zwierzęcia i lungera (ewentualnie z asystentem) w skład zespołu wchodzą także 4–7 woltyżerów. Oba rodzaje programów (obowiązkowych i bezpłatnych) obejmują maksymalnie 6 wolontariuszy. Jeśli w zespole jest siódma osoba, może ona pełnić rolę uczestnika alternatywnego (zastąpić głównego na pewnym etapie konkursu), ale jest to wcześniej ogłaszane i odnotowywane we wniosku. Przechodzenie grupowe odbywa się w jednym lub kilku etapach, a przedstawiciele różnych płci mogą być częścią tego samego zespołu.

Osobno warto podkreślić rodzaje zawodów, które nie znajdują się na oficjalnej liście Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej (FEI). Przede wszystkim są to jeździectwo damskie, polo jeździeckie, jazda konna i baiga. Bieganie i wyścigi (w tym przez płotki), które są uważane wyłącznie za próbę zwierząt, nie są uznawane za sport..

Sprzęt do sportów jeździeckich

Wszystkie konie biorące udział w zawodach jeździeckich muszą mieć odpowiedni sprzęt do ochrony różnych części ciała. Lista niezbędnych akcesoriów do tego sportu obejmuje:

• uzda (Opaska) - zakładany na głowę i znacznie ułatwia zadanie kontrolne (w niektórych przypadkach, w oparciu o wymagania konkretnego typu zawodów, standardową opaskę wędzidło zastępuje hakamora)-
• hakamora - rodzaj opaski w postaci dwóch pasków wokół pyska zwierzęcia, połączonych po bokach metalową płytką (do niej przymocowana jest uzda)-
• ustnik - wędzidła metalowe, z przekładką na podniebieniu zwierzęcia (używane tylko podczas ujeżdżenia)-
• kantar - ta sama uzda, ale bez wędzidła (zwykle ze skóry, plecionki lub innego podobnego materiału) służy do przywiązania zwierzęcia-
• chombur - lina do przywiązania zwierzęcia w kantarach (może być łańcuchem, liną i ciasno)-
• siodło - siedzenie jeźdźca, które gwarantuje swobodę ruchów i chroni grzbiet konia przed urazami mechanicznymi podczas jazdy (mocowany na grzbiecie, bezpośrednio na czaprak)-
• stopy - elementy ochronne na nogi konia (ograniczają urazy mechaniczne i zapobiegają pojawianiu się urazów więzadeł i ścięgien), rodzaj obuwia sportowego - boks lub medyczny-
• voltrap - kawałek pikowanej tkaniny pełniący rolę podkładki pod siodło (wchłania krople potu i zapobiega ocieraniu się siodła o skórę)-
• koc - kocyk dla konia, chroniącego go przed przeziębieniem lub chroniącym przed muchami i owadami (koc siatkowy), może posiadać kaptur - dodatek chroniący okolice szyi-
• obwód - szeroki i mocny pas, który owija się wokół ciała konia i służy do trzymania siodła (zwykle jest wykonany ze skóry, plecionki i innych podobnych materiałów)-
• strunowy - długi sznur dla dodatkowej kontroli ruchów zwierzęcia (sprawia, że ​​obniża głowę), używany wyłącznie do treningu.

Listę tę można uzupełnić wyposażeniem do bezłkowej uprzęży jednego konia (jarzmo i wodze) oraz wyposażenia do uprzęży pary zwierząt - obroża, pasy piersiowe, uprząż, uprząż, wodze parowe, wędzidło. Ogólnie jest to wszystko, co jest potrzebne w sportach jeździeckich, przynajmniej w większości zawodów..

Ekwipunek

Wyposażenie konia nie jest jedyną rzeczą, o którą jeździec musi zadbać przed startem w zawodach. Zwykłe ubranie do takich czynności się nie sprawdzi, więc będziesz musiał zaopatrzyć się w specjalne spodnie, buty (buty) i garnitur, do których trzeba dołączyć kask, rękawiczki i legginsy. Ogólnie wymagania dla tego typu mundurów wyglądają następująco:

• spodnie lub bryczesy - koniecznie elastyczny, nie krępujący ruchów (do treningu nadaje się zwykły dres), możliwe z wkładką;
• kamizelka - wykonany z gęstej tkaniny, która zachowuje swój kształt (ma za zadanie chronić jeźdźca przed wiatrem i zimnem, pozostawiając swobodę dłoni);
• buty lub buty - jest to możliwe na niewielkim obcasie, ale zawsze z gładką podeszwą i gęstymi wierzchołkami;
• kask lub dżokej (kask) - ochronne nakrycie głowy, które musi być wykonane z trwałego materiału odpornego na uderzenia;
• rękawiczki - chronić dłonie przed otarciami (nie należy krępować rąk);
• legginsy - nakładki na buty, które chronią goleń przed uszkodzeniami (niektórzy sportowcy wciąż nie rozumieją, dlaczego są potrzebne w ciasnych butach, ale przy niskich butach mogą się naprawdę przydać)

Ponadto strój do jazdy konnej nie powinien mieć sprzączek, ozdób ani długich krawatów. Nie zaleca się również kupowania butów z zamkami błyskawicznymi, z wyjątkiem specjalnych butów.

Zrzuty

W sporcie jeździeckim istnieje kilka głównych rang i rang, które będą charakterystyczne dla każdego z jego typów. W Rosji są to:

• międzynarodowy mistrz sportu Rosji;
• Mistrz Sportu Rosji;
• Kandydat na magistra sportu;
• pierwsza ranga;
• druga kategoria;
• trzecia ranga.

Każda kategoria ma swoje własne wymagania, dlatego początkujący sportowcy muszą dobrze się przygotować, aby otrzymać upragniony „awans”.

Mistrzowie jeździectwa

W historii sportów jeździeckich jest wiele znanych osobistości, które zasłynęły z sukcesów w zawodach.. Wśród rosyjskich sportowców są to:

1. Tuganov Vladimir Petrovich - Wiceprezes Federacji Jeździeckiej Federacji Rosyjskiej, mistrz sportu na poziomie międzynarodowym. Dwukrotnie brał udział w igrzyskach olimpijskich.
2. Alexandra Yuryevna Korelova - Mistrzyni Sportu Federacji Rosyjskiej na poziomie międzynarodowym, absolutna mistrzyni Federacji Rosyjskiej w ujeżdżeniu. Uczestniczył w igrzyskach olimpijskich, aw 2014 zorganizował Centrum Jeździectwa Wyższego.
3. Kochetova Lyubov Valerievna - mistrz sportu Federacji Rosyjskiej na poziomie międzynarodowym, trzykrotny zwycięzca Pucharu Świata w skokach przez przeszkody.
4. Abramov Evgeny Vasilievich - rosyjski trener najwyższej kategorii, sędzia kategorii międzynarodowej. Ukończył ponad 20 mistrzów sportu, w tym dwóch klasy międzynarodowej. W 1959 roku zajął trzecie miejsce w mistrzostwach RSFSR.
5. Volkov Valery Yakovlevich - mistrz olimpijski w drużynowym triathlonie 1980, mistrz sportu ZSRR.
6. Ovodov Oleg Borisovich - uhonorowany sportowiec jeździecki, bereiter, sędzia kategorii ogólnounijnej.
7. Aframeeva Marina Anatolyevna - zwyciężczyni nie tylko rosyjskich, ale także międzynarodowych zawodów ujeżdżeniowych.

Wszyscy są nie tylko dobrymi jeźdźcami, ale także doskonałymi nauczycielami, którzy chyba wiedzą wszystko o jeździectwie - ciekawej i bardzo ekscytującej aktywności, która zyskała popularność w różnych krajach..