Anatomia konia: cechy szkieletu

Jeźdźcy, a także miłośnicy jeździectwa muszą być dobrze zorientowani w anatomii i fizjologii.

Dokładna wiedza na temat określonych części ciała koniowatych i ich funkcji w organizmie pozwoli na właściwą ocenę i prawidłowe wykorzystanie tych zwierząt..

Anatomia konia

Rozważając anatomię konia, zwróćmy przede wszystkim uwagę na budowę poszczególnych jego części ciała..

Struktura głowy

Głowa konia składa się z następujących części:

• Jama ustna;
• nozdrza (zwykle szeroko otwarte i duże);
• mostek na nos;
• policzki;
• kości policzkowe;
• oko (ma inny kształt, zwykle ma kształt migdała);
• skronie;
• czoło;
• uszy (u różnych ras dozwolone są różne kształty i długości, ale nie uszami);
• policzki (odległość między nimi musi być wystarczająca do prawidłowego oddychania).

Głowa konia musi być proporcjonalna do ciała, w przeciwnym razie, jeśli jest za mała lub odwrotnie, bardzo duża, można to uznać za dużą wadę.

Profil zwierzęcia może być różny (w zależności od rasy):

• garbaty;
• szczupak;
• prosto;
• wklęsły.

Szyja

Główne kryteria oceny szyi konia to:

1. Kąt pochylenia. Idealna jest wysokość szyi, gdy opuszcza ciało pod kątem 45 °.
2. Długość. Jeśli ta część ciała jest długa, koń może mieć lepszą prędkość i mobilność, ale być mniej wytrzymały. Jeśli kręgosłup szyjny zostanie skrócony, oznacza to niewystarczający rozwój mięśni przednich i zmniejszoną manewrowość (chociaż z powodu skrócenia dróg oddechowych zwierzę z krótką szyją będzie mniej zmęczone i będzie nosić duże obciążenia). Średnia długość jest normą, więc koń będzie zarówno twardy, jak i zwinny..

Różne konie mają również różne kształty szyi:

• proste (najlepszą opcją jest prosta szyja z wypukłym karkiem);
• zakrzywiony;
• łabędź.

Kłąb

Ta część ciała jest ważnym miejscem w budowie przedniej części ciała konia i ma różne wysokości i długości, na podstawie których mierzy się wzrost konia. Ta sekcja jest utworzona przez kolczaste procesy żeber - od drugiego żebra do 12.Po bokach tego zestawu znajdują się dwie chrząstki łopatki, więzadła i mięśnie, które łączą się z resztą tułowia..

Opisana część ciała u różnych ras i, w zależności od przeznaczenia koni, może mieć różną wysokość i szerokość..

Na przykład:

• koń wierzchowy ma wąski i wysoki kłąb, który umożliwia dobre poruszanie głową i szyją;
• Ciężarówka pociągowa ma niski i długi kłąb, który jest porównywalny z kręgosłupem szyjnym ze względu na nagromadzony tłuszcz, co pozwala na duże wyprostowanie przednich kończyn.

Plecy

Kryteria oceny pleców rycerza:

• szerokość;
• długość;
• dobry rozwój mięśni.

Tył zawiera:

• długość kłębu;
• długość klatki piersiowej.

Wyróżnia się następujące formy grzbietu konia:

• prosto;
• zwiotczenie (z powodu niewłaściwego siodła lub urazu);
• wypukły (karp).

Dla konia wyścigowego i pracującego za normę uważa się krótki, prosty grzbiet z dobrze rozwiniętymi mięśniami. Te kształty przyczyniają się do tego, że podczas galopu tylne nogi konia będą się poruszały szybciej.

Mały z tyłu

Okolica lędźwiowa to część ciała konia wielkości dłoni, zaczynająca się od grzbietu do zadu. Wyznacza ją linia prostopadła do ostatniego rzędu żeber i linia łącząca przednie guzki skrzydeł biodrowych (maclaki).W klasyfikacji schab jest uważany za wskaźnik stanu zdrowia każdego konia, niezależnie od jego przeznaczenia. Najbardziej optymalny jest muskularny, mocny i szeroki lędźwie, ponieważ do tej części ciała konia przymocowane są różne urządzenia podczas transportu ładunku, treningu i prac rolniczych.

Opisana część ciała konia jest oceniana według następujących kryteriów:

1. Długość. Zwykle średnia długość, ponieważ w tej części ciała ciało się wygina. Długie lędźwie są bardziej narażone na zginanie i amortyzację tylnych nóg, podczas gdy krótkie lędźwie mają na to mniejsze możliwości..
2. Formularz. Najlepszą opcją jest podniesiony kształt ze względu na rozwinięte mięśnie, a także prosty. Jeśli ta część ciała jest zapadnięta, przyczyną może być osłabienie i atrofia mięśni..

Zad

Zad konia ocenia się na podstawie tego, ile ma procent długości całego ciała, dlatego 35% długości ciała jest uważane za normalny wskaźnik długości zadu..

Za ważne uważa się również następujące parametry zbóż:

1. Szerokość. Oglądany od tyłu zad powinien zakrywać tułów..
2. Skłonić. Dozwolone poziome (dla koni stepowych), obniżone (dla zwierząt wyścigowych i koni używanych na terenach górskich), normalne (dla wszystkich ras).
3. Formularz. Zad normalny owalny (u większości gatunków), rozwidlony (przy dużym przeciągu), dachopodobny (u koni ze słabo rozwiniętymi mięśniami).

Klatka piersiowa i brzuch

Klatka piersiowa konia jest oceniana na podstawie dwóch parametrów:

1. Głębokość. Idealnie głęboka, zaokrąglona klatka piersiowa. Im głębsza klatka piersiowa, tym dłuższe łopatki, płuca i serce również będą miały większą objętość, dlatego zwierzę będzie wdychać więcej powietrza i szybciej..
2. Szerokość. Dopuszczalna jest średnia z zaokrąglonymi krawędziami. Średnia okrągłość pozwala na optymalną pojemność piersi. Dla konia jest to doskonały wskaźnik, ponieważ jego klatka piersiowa wdycha i przetwarza wystarczającą ilość powietrza, dlatego zwierzę będzie bardziej sprężyste..

Ile par żeber ma koń zależy od rasy: wszystkie konie mają 18 par żeber, a tylko konie arabskie mają 17 par. Oceniając mostek konia, jeźdźcy zwracają również uwagę na fałszywą obręcz żebrową (8 par żeber, które wyrosły razem, łącząc się z wyrostkiem mieczykowatym mostka).

Ta grupa żeber jest również ważna dla oddychania, dlatego powinny mieć zakrzywiony kształt w podejściu do maclug..

Wygląd brzucha ocenia się za pomocą dwóch wskaźników:

1. Region biodrowy. Znajduje się między ostatnim żebrem a trzonkiem i ma optymalną długość 4 palców. Jeśli obszar biodrowy jest dłuższy, jest to wskaźnik niedorozwoju fałszywych żeber i wydłużonej dolnej części pleców, co jest niepożądane.
2. Dopasowanie. Umiarkowanie podciągnięty brzuch jest uważany za normalny: zaokrąglony u dołu, płynnie kontynuujący linię klatki piersiowej. Zbyt chudy brzuch jest oznaką chorób przewodu pokarmowego, a zbyt okrągły lub obwisły to wskazówka, że ​​brzuch ma słabe mięśnie lub koń ma nadwagę.

Odnóża

Kończyny konia zajmują ważne miejsce w życiu zwierzęcia:

• koń podczas ruchu pochyla się do przodu;
• tył zapewniają ruch i wzrost prędkości.

Kończyny przednie składają się z:

• łopatki;
• ramiona;
• stawy łokciowe;
• ochraniacze na ramiona;
• nadgarstki;
• śródręcza;
• stawy pęcinowe;
• personel;
• kopyta.

Tylne nogi składają się z:

• stawy biodrowe;
• biodra;
• golenie;
• staw skokowy;
• plus;
• stawy pęcinowe;
• personel;
• kopyta.

Kończyny tylne mają bardziej rozwinięte mięśnie, a kończyny przednie są większe niż kopyta. Te części kończyn zwierzęcia są skomplikowane: ich solidne ściany są stale aktualizowane, co pozwala na amortyzację podczas ruchu i chroni nogi przed nierównym reliefem.

Skóra

Konie mają cienką skórę.Na jego rozwój wpływają różne czynniki:

• cechy rasy;
• zmiany związane z wiekiem;
• budowa ciała;
• warunki zatrzymania.

Kilka dodatkowych cech skóry opisanych zwierząt:

• najcieńsza skóra - u koni wyścigowych zwiększa to wymianę ciepła organizmu pod dużym obciążeniem;
• ciężko zaprzężone konie mają szorstką skórę;
• skóra właściwa koni posiada gruczoły potowe, które są dobrze rozwinięte i są w stanie zapobiec przegrzaniu zwierząt podczas wysiłku, przykrywając ciało rodzajem „piany”;
• na skórze zwierzęcia znajdują się mieszki włosowe, które tworzą włosy pokrywające, dlatego niektóre gatunki (jakucki, baszkirski, konie mongolskie) mają grubą wełnę;
• długie włosy na skórze właściwej konia tworzą ogon i grzywę;
• włosy zatokowe (w okolicy nosa, uszu, ust i oczu) pełnią funkcję dotykową.

Narządy i układy wewnętrzne

U koni, podobnie jak u wszystkich ssaków, narządy wewnętrzne tworzą oddzielne układy.

Układ sercowo-naczyniowy

Układ sercowo-naczyniowy konia obejmuje:

• serce wewnątrz mostka;
• gałęzie naczyniowe, które przenikają całe ciało zwierzęcia i dostarczają krew do wszystkich narządów. Nasycają je tlenem i substancjami odżywczymi, a także usuwają odpady.

Oddechowy

Układ oddechowy konia obejmuje:

• krtań;
• tchawica;
• dwa płuca.

Układ ten jest bezpośrednio połączony z układem sercowo-naczyniowym, dzięki czemu wdychany tlen nasyca krew, a następnie jest transportowany do tkanek i narządów.

Trawienny

Układ pokarmowy konia działa w następujący sposób:

• gdy pokarm dostaje się do żołądka, jest przetwarzany, dzięki czemu użyteczne składniki z pożywienia nasycają krew i są transportowane do tkanek;
• produkty przemiany materii przedostają się do wątroby i nerek, a następnie są wydalane z organizmu przez jelita i drogi moczowe.

Nerwowy

Układ nerwowy jest regulowany przez mózg i rdzeń kręgowy i wpływa na wszystkie rodzaje aktywności organizmu:

• procesy metaboliczne;
• wymiana energii;
• krążenie limfatyczne;
• aktywność fizyczna.

Moczowy

Układ moczowy u koni działa następująco:

• płyn utworzony w nerkach gromadzi się w miednicy i jest wydalany przez moczowody do pęcherza;
• z pęcherza przez cewkę moczową wydalany jest mocz na zewnątrz (u klaczy kanał znajduje się w przededniu pochwy, u ogiera tworzy się układ moczowo-płciowy, który służy również do wydalania plemników).

Układ rozrodczy

Organy rozrodcze koni są anatomicznie i funkcjonalnie związane z układem wydalniczym oraz mają cechy płciowe i różnice.

Narządy płciowe mężczyzn

Układ rozrodczy ogiera ma następującą strukturę:

• jądra lub gruczoły płciowe (narządy sparowane), które znajdują się między udami i znajdują się w skórzastym worku lub mosznie (lokalizacja jąder na zewnątrz ciała zapewnia optymalne warunki do dojrzewania plemników);
• gruczoły pęcherzykowe i prostata;
• penisa narządów płciowych, składającego się z ciał jamistych, które są zdolne do wypełnienia się krwią podczas erekcji, powiększając penisa i nadając mu jędrność;
• penis zawiera również kanał moczowo-płciowy.

Kobiety

Narządami rozrodczymi samic są:

• dwa jajniki, w których powstają komórki rozrodcze i hormony;
• jajowody, zaprojektowane do przesuwania przez nie jaja;
• macica (narząd kanalikowy), w której rozwija się płód;
• pochwa (podczas podniecenia może być obficie pokryta nabłonkiem);
• duże i małe usta, przedsionek i łechtaczka (zewnętrzne narządy płciowe).

Po rozważeniu budowy ciała koniowatego możemy stwierdzić, że stan jego poszczególnych narządów wskaże, w jakim polu aktywności zwierzę może być używane..

Zatem koń wyścigowy, zgodnie z opisanymi powyżej parametrami, będzie wyróżniał się zwrotnością i szybkością, a koń używany do ciężkiej pracy w gospodarce narodowej będzie miał mocny szkielet i dobrze rozwinięte mięśnie..