Kalcywiroza u kotów: objawy i leczenie

Kaliciwirus kotów (kaliciwirus) to choroba wirusowa wywoływana przez kaliciwirus kotów (FCV). Jest to wirus bez otoczki, składający się z nici RNA. Jest rozpowszechniany na całym świecie i ma wiele odmian. Wpływa przede wszystkim na układ oddechowy, a także na układ pokarmowy, a nawet mózg.

W zaawansowanych przypadkach, z osłabionym organizmem i odpornością, z dużym prawdopodobieństwem kalcywiroza u kotów może być śmiertelna.

Objawy kalcywirozy

W zależności od nasilenia działania szczepu, odporności i stanu organizmu kota, obecności innych chorób, wieku, niektóre objawy mogą występować w różnych kombinacjach i stopniach nasilenia. U dorosłych kotów początek choroby może przebiegać bezobjawowo, u kociąt i osób starszych początek choroby może mieć postać ostrą. Od momentu zakażenia do pojawienia się choroby może minąć nawet tydzień..

Choroba charakteryzuje się następującymi objawami:

1. Wrzody na języku, podniebieniu, błonach śluzowych jamy ustnej, warg, nosa i innych obszarach o cienkiej i delikatnej skórze. Najpierw w postaci bąbelków (np. „Pęcherzy”), potem bąbelki pękają. Z ust wydobywa się ohydny zapach.
2. Wyładowanie z nosa i oczu najpierw czyste, następnie surowicze, ropne. Wyładowanie jest obfite, trudno ich nie zauważyć. Zwłaszcza u kociąt - oczy po prostu „unoszą się” w ropie.
3. Ogólna apatia, osłabienie.
4. Odmowa jedzenia i częściowego picia.
5. Kichanie, kaszel.
6. Wysoka gorączka, gorączka.
7. Pojedyncze ataki zapalenia stawów - uszkodzenie jednego ze stawów, pojawienie się kulawizny u kota, które samo ustępuje bez leczenia po kilku dniach.
8. Ciężki, ciężki oddech, duszność.

Rzadziej występujące objawy kalcywirozy u kotów z przewodu pokarmowego w postaci biegunki, a następnie zaparć. Te objawy występują z reguły przy wrzodach jelit..

Kiedy mózg jest uszkodzony przez kalcywirozę, kot rozwija agresję, nieskoordynowany ruch.

Metody diagnostyczne

W celu dokładnej diagnozy kalcywirozy u kotów konieczna jest konsultacja z lekarzem..

Kalcywirozę kotów rozpoznaje się na podstawie zewnętrznych oznak (objawów) i wyników laboratoryjnych.

Aby wykryć wirusa, przeprowadzane są dwa rodzaje testów: PCR i miano przeciwciał. Do analizy PCR wystarczy pobrać wymaz z pyska zwierzęcia, ale można też przeprowadzić analizę krwi. Aby określić miano przeciwciał przeciwko wirusowi, wykonuje się badanie krwi.

Można przeprowadzić równolegle biochemiczne i ogólne analizy kliniczne krwi i moczu określić stopień uszkodzenia organizmu kota, odpowiedź immunologiczną oraz określić niedobór niektórych substancji w organizmie, stopień jego osłabienia.

Kiedy występują problemy z oddychaniem i kulawizny, i Badania rentgenowskie.

Kalcywiroza jest najcięższa u starszych kotów i małych kociąt. Ich odporność jest wyjątkowo niska, podobnie jak koty ze współistniejącymi chorobami. W takich przypadkach śmierć jest bardzo prawdopodobna, niewielu ocalałych.

Dorosłe zaszczepione koty są znacznie łatwiejsze do tolerowania. Szczepienie, nie wykluczając samej infekcji, znacznie ułatwia przebieg choroby i zwiększa szanse wyzdrowienia.

Źródła infekcji

Wirus żyje w środowisku zewnętrznym od jednego do dwóch tygodni do miesiąca. Kalcywiroza u kotów jest przenoszona przez unoszące się w powietrzu kropelki zarówno w wyniku bezpośredniego kontaktu z chorym zwierzęciem, jak i przez kontakt pośredni. Koty z wolnego wybiegu są bardziej narażone na zarażenie, ale również zwierzęta domowe. Źródła:

• Ślina chorego kota jest zaraźliwa. Jeśli kichnął, ślina pozostająca na trawie lub przedmiotach gospodarstwa domowego staje się źródłem wirusa. Oczywiście kichanie bezpośrednio na kolegów też jest infekcją.
• Kontakt bezpośredni lub pośredni z kałem lub moczem chorego kota. Kontakt może odbywać się poprzez zanieczyszczoną trawę, tace, zwykłe artykuły gospodarstwa domowego.
• Poprzez artykuły gospodarstwa domowego zakażonego zwierzęcia - miski, pościel, zabawki, nosidełka.
• Przez ręce, ubranie, buty osoby, która miała kontakt z chorym zwierzęciem. Nawet kocięta, zwierzęta bez chodzenia mogą zostać w ten sposób zarażone..
• Podczas krycia.
• Od chorego kota po kocięta. Podobnie jak w macicy - w większości przypadków kocięta umierają w łonie matki - i już z mlekiem.

Gdy kot zachoruje, przez całe życie staje się nosicielem wirusa i przenosi go do środowiska, stając się źródłem zagrożenia dla otaczających go nie chorych i nieszczepionych kotów..

Zwierzę przywiezione do domu może być nosicielem wirusa, a koty domowe mogą zarazić nowo przybyłego. Dlatego nie chore i niezaszczepione nowoprzybyłe nie są wprowadzane do domu chorego, a nieznany kociak musi być poddany kwarantannie przez dwa tygodnie przed spotkaniem z rodziną. Podczas kwarantanny możesz sprawdzić, czy występują objawy lub przeprowadzić testy dla nowicjusza.

Odzyskane koty i koty należy usunąć z hodowli, ponieważ jako nosiciele będą przenosić wirusa na swoich partnerów i kocięta.

Największe prawdopodobieństwo zarażenia i najtrudniejsze leczenie kotów żyjących na hałdach występuje w psiarniach i schroniskach.

Leczenie kalcywirozy

W przypadku ciężkiego przebiegu z powikłaniami w postaci zapalenia płuc i gorączki wymagane jest leczenie w poradni weterynaryjnej. Lekarze w takich przypadkach prowadzą doraźną terapię „agresywną”.

Jeśli przebieg choroby jest stabilny, nieskomplikowany, nie biegnie, to dość łatwo jest leczyć kalcywirozę w domu.

Leczenie, choć w domu, powinno być kompleksowe i kompleksowe, w zależności od objawów.

Nie ma bezpośredniego lekarstwa na kalcywirozę u kotów, dlatego jest stosowany terapia mająca na celu utrzymanie organizmu, zwiększenie odporności na wirusa, zwiększenie odporności, złagodzenie objawów i leczenie zakażeń towarzyszących.

1. Stosowanie antybiotyków. Wbrew błędnym, „gęstym” opiniom, są one potrzebne. Antybiotyki nie usuwają wirusa, ale pozbywają się wtórnych infekcji bakteryjnych, które aktywnie wpływają na organizm osłabiony przez wirusa. Stosowane są leki o szerokim spektrum działania: Flemoxin, Sinulox, Ceftriaxone, Baytril, Tylosin, Tetracyklina. Leki stosuje się w dawkach wskazanych w instrukcji przez 7-10 dni. W ciężkich przypadkach do dwóch tygodni. Najlepiej, jeśli podczas badania lekarz weterynarii poda dawkę i lek, a następnie właściciel kompetentnie przekaże je zwierzęciu. Leki są dostępne w postaci tabletek i zastrzyków. O wyborze formy decyduje lekarz i właściciel.
2. Nos i oczy należy wypłukać z ropienia. W tym celu odpowiednia jest sól fizjologiczna. Nos jest wykopany, oczy myje się tamponami. Ponadto odpowiednie są ekstrakty z rumianku i szałwii. Krople naftyzyny można wkraplać do nosa do 4 razy dziennie, aby zmniejszyć wyciek. Maść do oczu tetracyklinowa (1%) umieszcza się w oczach ze stanem zapalnym.
3. Wrzody jamy ustnej i innych błon śluzowych przemywa się roztworami antyseptycznymi. Na przykład takie jak Miramistin. Usta można pokryć żelem Metrogyl dent. Lepiej nie używać chlorheksydyny, podobnie jak innych leków o gorzkim smaku. Koty gorzej tolerują gorycz niż ludzie, dlatego oprócz aktywnej odporności zwierzęcia można uzyskać silne ślinienie, a nawet wymioty, które zmyją cały lek nie pozwalając mu działać. A do tego taka tortura dla kota to najsilniejszy stres, pogłębiający chorobę i wywołujący strach u jednego opiekuńczego właściciela..
4. Poprawa odporności, leki przeciwwirusowe: Immunofan, Cycloferon (człowiek), Fosprenil.
5. Wzmocnienie organizmu witaminami i suplementami witaminowymi: Gamavit, Dufalight. Preparaty witaminowe można dodawać do żywności w postaci sproszkowanych tabletek.
6. Jeśli to konieczne, możesz ustawić środek przeciwgorączkowy. Są stosowane Loxicom, Ketofen jeden%. Leki są dozowane zgodnie z instrukcją. W żadnym wypadku kot nie powinien otrzymywać ludzkich środków przeciwgorączkowych, ponieważ większość z nich to trucizny dla kotów..
7. We wczesnych stadiach choroby wprowadza się serum np Vitafel i Immunofel.
8. Jeśli kot je i pije mało, następuje poważne odwodnienie. W takich przypadkach stosuje się infuzję. W postaci zastrzyków lub zakraplaczy, wstrzykuje się podskórnie sól fizjologiczna, roztwór Ringera, płyn Ringera-Locke`a, roztwór glukozy. Zarówno osobno, jak iw połączeniu. Fizycznie jest to całkiem wykonalne w domu, weterynarz może również pokazać właścicielowi, jak to zrobić. Igły są wprowadzane w górną fałdę skóry w kłębie kota. Z zakraplacza rozwiązania spadają kropla po kropli, a nie szybko. Tak jest z zastrzykami. Iniekcje w tych przypadkach są bardziej problematyczne, stosuje się je głównie u kociąt.
9. Zwróć szczególną uwagę na odżywianie.

Ponieważ kot ma apatię w okresie choroby, a jego pysk jest dotknięty wrzodami, jedzenie staje się dla niego torturą. W tym okresie karma powinna być dla kota jak najbardziej atrakcyjna pod względem zapachu i smaku, a jednocześnie powinna być miękka lub nawet półpłynna.

Naturalna żywność - składniki należy zmielić w blenderze na pasztet, rozcieńczyć bulionem lub wodą (bez mleka!).

Koty przyzwyczajone do gotowej karmy należy przestawić na pasztety, miękkie konserwy, a przede wszystkim z linii dietetycznych. Konieczne jest dobranie paszy dla zwierząt osłabionych, o podwyższonej wartości odżywczej i kaloryczności. Pasze weterynaryjne różnych producentów (Royal Canin, Farmina, Purina, Hills) mają różne oznaczenia, ale weterynarz lub konsultant w sklepie zoologicznym powie Ci, którego potrzebujesz.

Jeśli kot nie może samodzielnie jeść, stosuje się karmienie wymuszone. Apetyt może ulec poprawie, w tym przy stosowaniu zakraplaczy. W przypadku karmienia wymuszonego miękką, rozcieńczoną karmę należy włożyć do strzykawki bez igły i małymi porcjami wkładać do ust kota, aby się nie zakrztusił. Musisz zacząć strzykawkę od policzka, czyli włożyć nos między zęby u podstawy szczęki.

Podczas leczenia i nie tylko musisz monitorować stan sanitarny domu.

Pomieszczenie musi być wentylowane, powietrze musi być nawilżane. Naczynia, tace i pościel należy regularnie czyścić i dezynfekować. Tace i artykuły gospodarstwa domowego można dokładnie spłukać produktami na bazie chloru, aby zapobiec powstawaniu nieprzyjemnych zapachów. Umyj dokładnie miski na żywność i wodę i spłucz wrzącą wodą.

Niemożliwe jest stworzenie warunków do recyrkulacji wirusa w pomieszczeniu. Musi zostać wygnany.

Zapobieganie

Najlepiej oczywiście zapobiegać infekcjom i chorobom, niż walczyć z nimi heroicznie i nie zawsze skutecznie. A dla zdrowia zwierząt domowych konieczna jest profilaktyka:

• Przede wszystkim szczepienia. Zaszczepić kocięta kompleksowymi szczepieniami, w tym przeciw kalcywirozie, należy rozpocząć od 6-8 tygodnia życia. Ponowne szczepienie kociąt przeprowadza się w ciągu 2-4 tygodni, a następnie raz w roku. Szczepić można tylko zdrowe koty i kocięta. Wstępnie, 10-14 dni wcześniej, robaki i pchły są usuwane. Te pasożyty atakują i osłabiają organizm oraz wprowadzają infekcje. Dlatego walka z nimi jest również ważna..
• Jeśli to możliwe, unikaj stłoczenia kotów.
• Przestrzegać środków sanitarnych i higienicznych. Pomieszczenie powinno być zawsze wentylowane, tace należy regularnie czyścić, przynajmniej raz dziennie. Artykuły gospodarstwa domowego muszą być regularnie myte, czyszczone, wentylowane.
• Wytrzymuje kwarantannę dla początkujących i małych kociąt. Nowo przybyłe będą poddane kwarantannie przez dwa tygodnie, kocięta - przed szczepieniami.
• Zdrowe, wysokiej jakości odżywianie, zawierające witaminy i minerały, jest kluczem do dobrego zdrowia i wysokiej odporności: wysokiej jakości gotowa do spożycia żywność lub odpowiednio dobrana i zbilansowana naturalna żywność. Pieniądze, które nie zostały zainwestowane w karmę kota teraz, zamieniają się później w wielokrotnie wyższe wydatki na leczenie..
• Jeśli zwierzę zmarło w domu na kalcywirozę, nowego nie można wprowadzić do domu przez co najmniej miesiąc. I lepiej jest wymienić artykuły gospodarstwa domowego zmarłego kota na nowe lub dokładnie i przez długi czas zdezynfekować stare..