Gruczoły paranalne u kotów

Gruczoły paraanalne u kotów są organami układu wydalniczego, za pomocą których zwierzę może pozostawić swój specyficzny zapach, aby wyznaczyć terytorium i przyciągnąć osobniki przeciwnej płci. Zapalenie gruczołów okołoodbytniczych u kotów jest częstym problemem. Przynosi zwierzęciu znaczny dyskomfort i ból. Ważne jest, aby właściciel podejrzewał rozwój choroby na czas i podejmował odpowiednie środki, w przeciwnym razie choroba może szybko postępować i prowadzić do poważnych powikłań.

Sekret jest używany przez koty do oznaczania swojego terytorium lub w okresie godowym w celu zwabienia partnera. Sekret można również uwolnić podczas konfliktu między zwierzętami..

Zwykle worki odbytu czyści się podczas wypróżniania lub podczas zabiegów higienicznych, które kot wykonuje samodzielnie (czyli lizania). Jeśli jakiekolwiek naturalne procesy zostaną zakłócone, gruczoły okołoanalne u kotów mogą zostać zatkane, co wywołuje stan zapalny.

Powody naruszenia

Zablokowanie gruczołów paraanalnych u kotów występuje najczęściej u młodych samców domowych prowadzących siedzący tryb życia. Przedstawiciele ras długowłosych są bardziej narażeni na rozwój tej patologii. Przyczynami choroby mogą być następujące czynniki:

• niewłaściwe odżywianie, które prowadzi do zakłóceń w jelitach i wywołuje zaparcia lub biegunkę;
• obfitość chrząstek i kości (kurczak, ryba itp.) w diecie zwierzęcia, co może również zakłócać proces wypróżniania;
• zaburzenie metaboliczne, które wywołało otyłość;
• naruszenie integralności tkanek odbytu w wyniku urazu i późniejszego niewłaściwego leczenia rany;
• pasożyty jelitowe;
• ciąża.

W przypadku naruszenia odpływu wydzieliny w workach odbytu dochodzi do nadmiernego gromadzenia się płynu. W rezultacie powiększają się i zaczynają powodować silny dyskomfort u kota..

Objawy zapalenia

Aby zapewnić zwierzęciu szybką pomoc, należy zwrócić uwagę na pierwsze objawy patologii. Zachowanie kota zmienia się, staje się niespokojny, traci apetyt, zaczyna jeździć po podłodze, wydobywa się z niego nieprzyjemny zapach, który nie znika po kąpieli. Może to wskazywać na rozwój zapalenia worków odbytu..

Aby upewnić się, że diagnoza jest prawidłowa, możesz skonsultować się ze specjalistą lub przeprowadzić niezależne wstępne badanie zwierzęcia. Aby to zrobić, powinieneś zbadać obszar odbytu zwierzaka. Woreczki odbytu będą wyglądać na obolałe. Jeśli delikatnie je delikatnie ściśniesz, wydzielą mleczny lub jasnożółty płyn o nieprzyjemnym zapachu. Im bardziej choroba zostanie rozpoczęta, tym grubsze i ciemniejsze będzie wydzielanie z gruczołów paraanalnych u kota..

Bez leczenia choroba będzie postępować, powodując coraz większy dyskomfort u zwierzęcia. Większe powiększone worki odbytu utrudniają zwierzęciu poruszanie się i powodują ból podczas wypróżnień.

Powikłania zapalenia

Jeśli nie podejmiesz żadnych działań, patogenne bakterie zaczną gromadzić się w dotkniętym obszarze, które aktywnie namnażają się. W rezultacie u kota pękają ściany gruczołu paraanalnego i rozwija się ropień. To bardzo poważna sytuacja, która znacznie pogarsza stan zwierzaka..

Ropień gruczołów paraanalnych u kotów prowadzi do wzrostu temperatury, zwierzę odmawia jedzenia i picia, staje się ospałe. Ropień to niebezpieczny stan, który komplikuje leczenie i może wymagać operacji. Zapoczątkowany w przyszłości stan zapalny nabiera przewlekłego przebiegu i nie można go już całkowicie wyleczyć.

Ważny! Patologiczne bakterie mogą przedostać się z ropnej rany do krwiobiegu, powodując infekcję całego organizmu, która jest śmiertelna.

Leczenie

Leczenie zapalenia gruczołów okołoodbytniczych u kotów lepiej powierzyć weterynarzowi. Specjalista zbada zwierzę, określi stopień uszkodzenia tkanki i zaleci odpowiednie leczenie. Lekarz poda również zalecenia dotyczące opieki nad zwierzęciem w domu. Dzięki samoleczeniu możesz pominąć ważne punkty i rozpocząć proces zapalny.

Podstawą leczenia jest mechaniczne oczyszczenie gruczołów okołoodbytniczych. U kotów nieprawidłowy płyn jest wyciskany ręcznie z obszaru objętego stanem zapalnym w pobliżu odbytu. Po całkowitym opróżnieniu płynu, obszar jest traktowany roztworem antyseptycznym (takim jak chlorheksydyna) i nakładana jest maść przeciwbakteryjna. Aby złagodzić ból, możesz użyć zastrzyków z nowokainą.

Ilość zabiegów będzie zależna od konkretnego przypadku: czasami wystarczy jedno czyszczenie, w innych przypadkach konieczne może być wykonanie kilku zabiegów dziennie. Obserwuj stan zwierzęcia i postępuj zgodnie z sytuacją.

Przy skomplikowanym przebiegu choroby konieczne jest głębokie oczyszczenie gruczołów okołoodbytniczych. Co będzie wymagało penetracji do odbytu. Jeśli rozwinie się ropień, należy go otworzyć, a ranę umyć, wstrzykując do niej roztwór antyseptyczny. Dodatkowo można przepisać antybiotyki (podskórnie lub domięśniowo). Zabiegi te zaleca się wykonywać wyłącznie przy pomocy specjalisty, ponieważ istnieje możliwość uszkodzenia tkanek odbytu.

Sprzątanie w domu

Jeśli właściciele zwierząt nie mają możliwości codziennego odwiedzania kliniki weterynaryjnej, czyszczenie gruczołów paraanalnych u kotów można wykonać w domu.

Zabieg należy przeprowadzić w łazience lub pomieszczeniu łatwym do czyszczenia. Musisz przebrać się w ubranie, którego nie masz nic przeciwko wyrzuceniu lub założyć fartuch ochronny. Faktem jest, że patologiczny sekret ma wyjątkowo nieprzyjemny zapach (znacznie silniejszy niż normalne wydzielanie) i podczas procesu czyszczenia jest rozpylany w różnych kierunkach, więc trudno go usunąć.

Manipulację najlepiej wykonywać razem, aby można było bezpiecznie naprawić zwierzaka. Zabieg wykonywany jest przy użyciu czystych rękawiczek lateksowych. Konieczne jest ściśnięcie okolicy odbytu palcem wskazującym i kciukiem i wyciśnięcie nagromadzonej tajemnicy.

Po oczyszczeniu do odbytu nakłada się czopek lub maść przeciwdrobnoustrojową. Aby zapobiec zlizaniu leku przez zwierzę, można użyć stożka lub nałożyć bandaż na ranę.

Zapobieganie

Działania zapobiegające tej sytuacji są dość proste:

1. Konieczne jest regularne wizualne sprawdzanie stanu gruczołów we własnym zakresie lub podczas rutynowych badań u weterynarza.
2. Monitoruj pokarm zwierzęcia i jego odchody (unikaj zaparć i przejadania się).
3. Graj w aktywne gry ze swoim zwierzakiem, aby zwiększyć jego mobilność.

W przewlekłym przebiegu patologii lekarz może zalecić uduszenie gruczołów okołoanalnych. Nie wpłynie to znacząco na zdrowie zwierzęcia, ponieważ nie pełnią one funkcji życiowych..