Jest versicolor od kotów przenoszonych na ludzi

Nazwa „porost” to szereg chorób dermatologicznych, których cechą charakterystyczną jest tworzenie się na skórze zlepieńców niewielkich guzków. Prawie wszystkie rodzaje porostów są zaraźliwe, a ponieważ należą do chorób antropozoonotycznych, mogą być przenoszone z kotów na ludzi. Dlatego przyczyny rozwoju, objawy, metody leczenia i zapobiegania porostom powinny być znane każdemu właścicielowi kota lub kota..

Czynniki ryzyka rozwoju porostów u kotów:

• Wolny wybieg, na którym możliwy jest kontakt ze zwierzętami zakaźnymi;
• Osłabiona odporność (w tym po chorobach wirusowych, stresie lub przyjmowaniu leków hamujących działanie układu odpornościowego);
• Wiek do 1 roku, gdy układ odpornościowy kota nie jest jeszcze w pełni ukształtowany;
• Niezbilansowana dieta (niedobór białek, kwasów tłuszczowych i witamin);
• Choroby pasożytnicze, w szczególności robaczyce.

Za jeden z czynników ryzyka uważa się predyspozycje genetyczne. Koty, których rasa jest uzyskiwana poprzez selekcję (na przykład perski, sfinks), częściej cierpią na półpasiec.

Rodzaje i objawy porostów u kotów

Istnieje kilka rodzajów kocich porostów. Mają inną etiologię, ale podobne objawy..

Liszaj obrączkowy

Inne nazwy choroby to dermatofitoza, grzybica skóry, trichofitoza, parch. Jest to najpowszechniejsza postać porostów, wywoływana przez pleśnie z rodzaju Trichophyton i Microsporum. Zarodniki tych grzybów mogą pozostać żywe nawet przez półtora roku..

Objawy grzybicy u kotów:

• Pojawienie się łuszczących się plam na skórze. Są bolesne, powodują silne swędzenie, kot stale je czesze;
• Obszary zapalne stopniowo się rozszerzają, najczęściej dotyczy to głowy i pyska zwierzęcia.
• Wełna w dotkniętych obszarach staje się cieńsza i wypada, na skórze tworzą się zaokrąglone łyse plamy.

Pityriasis versicolor

Wywoływana jest przez grzyby drożdżopodobne z rodzaju Malasezia - Pityrosporum ovale. Jej nosicielami jest większość ludzi i praktycznie wszystkie zwierzęta. Patogenna postać Malasezii może przejść w szczególnie sprzyjających warunkach: przy wysokiej temperaturze i wilgotności i / lub zbyt aktywnej pracy gruczołów łojowych. Znakiem tego typu porostów jest pojawienie się na skórze kota niewielkich, bezbarwnych, owalnych plamek. Powierzchnia plamki może być gładka lub pokryta małymi łuskami. Swędzenie często nie jest obserwowane.

Różowy (porost Giberta)

Choroba rozwija się w przypadku aktywacji herpeswirusa zawierającego DNA, który zaczyna się namnażać, gdy spada odporność. Lichen Gibert objawia się w postaci małych wysypek lub dużych różowawych plam o gładkich krawędziach i środku pokrytym łuskami. Typowe miejsca lokalizacji to brzuch, pachwina i uda. Swędzenie może być nieobecne lub łagodne.

Egzema (płaczący porost)

Ten rodzaj porostów jest niezakaźny, występuje na tle zaburzeń hormonalnych, obecności pasożytów wewnętrznych lub w wyniku reakcji autoimmunologicznej. Objawy egzemy to bolesne czerwone plamy na skórze pokryte pęcherzykami (pęcherzykami). Po pęknięciu pęcherzyków na ich miejscu tworzą się krosty i strupy. Egzema może towarzyszyć gorączka i gorączka.

Liszaj płaski

Ten rodzaj porostów nie jest zaraźliwy, rozwija się w wyniku zaburzeń układu odpornościowego, które mogą być spowodowane ostrymi lub przewlekłymi chorobami lub przyjmowaniem leków immunosupresyjnych. Uszkodzenia liszaja płaskiego reprezentowane są przez małe czerwone guzki o błyszczącej powierzchni i lekkim zapadnięciu się w środkowej części. Wysypka powoduje silne swędzenie i może wpływać nie tylko na skórę, ale także na błonę śluzową jamy ustnej.

Diagnostyka

Po oględzinach chorego kota i anamnezie lekarz weterynarii przepisze Twojemu zwierzakowi badania w celu wykrycia przyczyny choroby i zidentyfikowania patogenu. Te metody to:

• Badanie dotkniętych obszarów skóry lampą Wood. Zarodniki grzybów wystawione na działanie promieni UV emitują zieloną poświatę. Luminescencyjna metoda diagnostyczna nie daje w 100% wiarygodnych wyników, ponieważ niektóre rodzaje grzybów nie reagują na światło ultrafioletowe.
• Mikroskopia. Badanie próbki skóry zabarwionej specjalnym składem pod mikroskopem pozwala na wykrycie filamentów grzybni lub zarodników grzybów. Ta metoda jest uważana za dość dokładną i szybką..
• Wysiew bakterii (uprawa na pożywce). Materiałem do badań, podobnie jak w mikroskopii, jest skrobanie skóry. Ta metoda identyfikacji patogenu jest uważana za najdokładniejszą, ale uzyskanie wyniku zajmuje około 3 tygodni..

Leczenie

Schemat i czas trwania terapii zależą od rodzaju porostu. W każdym razie, aby złagodzić zewnętrzne objawy choroby, kotowi zostanie przepisane leczenie objawowe, a także środki zwiększające odporność.

Środkami objawowymi do użytku zewnętrznego są leki o działaniu grzybobójczym (przeciwgrzybiczym), antyseptycznym, keratolitycznym (zmiękczającym): maści YM BK, Sanoderm, Mikonazol, Klotrimazol, Fungin w sprayu, Epacid-alfa.

Jeśli liszaj się utrzymuje, kotowi można przepisać leki doustne: gryzeofulwinę, itrakonazol lub terbinafinę. Czas ich spożycia i dawkowanie oblicza się indywidualnie, biorąc pod uwagę wagę i wiek kota..

Surowo zabrania się kąpieli kota zwykłymi szamponami, jeśli ma on ślady porostów: zarodniki grzybów mogą łatwo rozprzestrzenić się po wodzie na całe ciało zwierzęcia. Do zabiegów higienicznych lekarz może przepisać Twojemu zwierzakowi specjalne szampony lecznicze: Veterinary Formula, Nizoral, Zooshampoo, Sebozol.

Zapobieganie

Zalecenia dotyczące zapobiegania półpasiec u kotów obejmują:

• wykluczenie kontaktu z bezpańskimi zwierzętami;
• antyseptyczne leczenie wszelkich, nawet drobnych zmian skórnych;
• zapobieganie robakom i innym pasożytom;
• dieta zbilansowana pod względem odżywczym;
• terminowe badania weterynaryjne.

Najskuteczniejszą metodą ochrony przed grzybem porostowym jest szczepienie. Aby to zrobić, użyj szczepionek Biofel-M, Polivak TM, Microderm, Vakderm.