Rodzaje porostów u psów: określenie rodzaju choroby

Pozbawić nie jest konkretną chorobą, ale ogólnym słowem. Jest stosowany, gdy na sierści zwierzęcia pojawiają się duże lub małe, wielokrotne łysiny. Niezależnie od tego, jak wyglądają porosty u psów i jak rozległe są zmiany skórne, dokładną diagnozę można postawić dopiero po wykonaniu serii testów. Co to jest porost? Jak zauważyć chorobę na czas?

Psy mają silną odporność skóry, a wełna dodatkowo chroni skórę przed czynnikami zewnętrznymi. Dlatego też nasze zwierzęta rzadziej niż ludzie cierpią na dolegliwości skórne. Ponadto ludzie i psy są podatni na różne patogeny, z których wiele nie jest groźnych dla ludzi, ale niebezpiecznych dla zwierząt (i odwrotnie). Dlatego rodzaje porostów są różne i nie wszystkie ludzkie problemy dotykają psów. Ale z powodu podobnych objawów nawet doświadczeni właściciele są zdezorientowani. Zastanówmy się, co jest.

1. Egzema lub płaczący porost u psów jest reakcją skórną na negatywne procesy zachodzące w organizmie. Z reguły opiera się na reakcji alergicznej, zaburzeniu endokrynologicznym, dziedziczeniu lub przewlekłej chorobie narządów wewnętrznych. Egzema nie jest zaraźliwa i wcale się nie pojawia.

Najpierw na skórze pojawia się bezwłosa plama. Z biegiem czasu obszar ulega stanom zapalnym, skóra staje się luźna, zaczerwieniona. Egzema rośnie nie tylko wszerz, ale także w głąb skóry. Na owrzodzeniu pojawiają się pryszcze, ropnie, strupy. Ropa i posoka są wydzielane na powierzchni skóry. Wątek łysina mogą znajdować się w dowolnym miejscu, być ograniczone lub szybko rosnąć. Niestety, tzw. liszaj jest trudny w leczeniu i ma skłonność do nawrotów. Niezbędne jest prawidłowe ustalenie przyczyny płaczu łysiny, a do tego konieczne jest poddanie się pełnemu badaniu przez kompetentnego specjalistę.

Nawet na zdjęciu widać, że wyprysk płaczący bardzo różni się od porostów. W przypadku wyprysku plamka jest zwykle duża i luźna, bardzo zaczerwieniona. W ciężkich przypadkach wydaje się, że górna warstwa skóry została po prostu zerwana:

2. Liszaj różowy zaczyna się od „matki” płytki o zaokrąglonym kształcie, która ostatecznie zaczyna żółknąć i łuszczyć się. Krawędzie są różowawe, nowe małe blaszki również są różowawe. Czynnikiem sprawczym jest ludzki wirus opryszczki - różowy porostu nie jest diagnozowany u psów, ponieważ zwierzęta nie są podatne na opryszczkę człowieka.

Oczywiście właściciele nazywają tę definicję „porostem”, jeśli skóra w obszarach łysienia nabiera różowawego zabarwienia. Kolor ten jest możliwy w wyniku zarysowania, miejscowego wzrostu temperatury lub w momencie wystąpienia procesu zapalnego..

3. Półpasiec u psów jest to również niemożliwe, ponieważ tę dolegliwość wywołuje ospa wietrzna, a raczej ten sam wirus, który powoduje tę chorobę u ludzi. Zwierzęta nie chorują na ospę wietrzną. Osoby, które chorowały na ospę wietrzną w dzieciństwie, są chore. Przebudzony wirus infekuje skórę od wewnątrz, powodując ból, silny świąd i wysypkę. Z reguły choroba ustępuje bez leczenia po 2-4 tygodniach..

Zapewne tak właściciele nazywają każdy rodzaj porostów, w których łyse plamy zakrywają w pierścieniu łapy, szyję czy tułów. Te. odpychane od kształtu plam i pomieszania ze zrozumieniem słowa „półpasiec”. Ale prawdziwy półpasiec to tylko choroba człowieka.

4. Plaża versicolor versicolor - także choroba ludzka. Ta dolegliwość wygląda jak bielactwo: grzyb, który jest na skórze prawie każdej osoby i nie powoduje żadnych szkód, pod wpływem pewnych czynników zaczyna aktywnie namnażać się i niszczyć melanocyty (komórki, dzięki którym skóra ma taki lub inny odcień). Przy plaży, słonecznie lub łupież pstry u psów nie są zdiagnozowani, zwierzę nie może tego uzyskać od osoby.

Prawdopodobnie tak nazywają właściciele łysiny, które w wyniku zapalenia, podrażnienia lub ekspozycji na patogenną florę zmieniają kolor i pokrywają się plamami i łuskami o innym odcieniu..

5. Liszaj podskórny u psów - na ogół dwa pomyłki w jednej butelce. To nie grzyb żyje w skórze, ale roztocza. Najczęściej banalne świerzb pasożytów. Mikroskopijne roztocza gryzą tunele w skórze, powodując silny świąd i stan zapalny. Z biegiem czasu, jeśli pies nie jest leczony, na skórze mogą tworzyć się łyse plamy. A dla wielu właścicieli każda cofająca się linia włosów jest porostem. Świerzb może być niebezpieczny dla osób o niskiej odporności, dlatego ważne jest, aby pilnie udać się do kliniki i przestrzegać środków higieny osobistej podczas opieki nad zdrowieniem zwierzaka..

Teraz dotarliśmy do samego porostu. Lekarze weterynarii używają określenia ogólnego „Dermatofitoza”, a dla właściciela bardziej znana jest inna definicja - grzybica lub po prostu porost. Sprawcą ogniskowego łysienia, zaczerwienienia i strupów na skórze jest chorobotwórczy grzyb. Istnieją grzyby niebezpieczne tylko dla zwierząt lub tylko dla ludzi i warunkowo niebezpieczne dla obu. Dlatego, pomimo powszechnego przekonania, ludzie i psy rzadko zarażają się półpasiec. Chociaż jest to możliwe, zwłaszcza jeśli chodzi o małe dzieci i osoby z osłabionym układem odpornościowym.

Aby dokonać dokładnej diagnozy, konieczne jest przekazanie analizy w celu określenia flory. Zgodnie z jego wynikami będzie jasne, na co choruje zwierzę - microsporia lub trichofitoza. Są to różne rodzaje grzybów i są wrażliwe na różne leki. Dlatego konieczne jest dokładne określenie patogenu, w przeciwnym razie leczenie zostanie opóźnione w nieskończoność.

Z zewnętrznych znaków lub ze zdjęcia nie można zrozumieć, który grzyb jest przyczyną łysienia i swędzenia. Plamy mogą mieć bardzo różne kształty i rozmiary, zlokalizowane tylko na głowie i pysku lub na całym ciele, skóra na łysinach może wyglądać na zapalną lub całkowicie normalną. Na charakter łysiny wpływa nie tylko rodzaj grzyba, ale także inne czynniki - ilość patogenu, stopień odporności organizmu, wrażliwość skóry danego psa. Dlatego każda cofająca się linia włosów jest powodem, aby pokazać zwierzaka weterynarzowi..

Więcej informacji na temat określania mikrosporii i trichofitozy można znaleźć w artykuł „Oznaki porostów u psów”.