Zagrożone i rzadkie rasy kotów na świecie

Dość często we współczesnym świecie mamy do czynienia z różnego rodzaju ocenami i najlepszymi listami. I zawsze jest to bardzo ekscytujące i interesujące, gdy odkrywasz coś nowego, nieznanego do tej pory i dlatego jest tak interesujący. W tym artykule zebraliśmy dziesięć najrzadszych ras kotów na świecie wraz z ich zdjęciami i fantazyjnymi imionami. A jeśli nadal masz podejrzenie, że wiesz wszystko o kotach, to ta informacja rozwieje wszystkie twoje stereotypy i przesunie granice znanych do nowych granic..

Chiński Li hua (Dragon Li)

Według rozpowszechnionej w Chinach wersji, ta rasa kotów pojawiła się w wyniku samodomowienia dzikiego kota chińskiego. Według legendy jeden z li hua zstąpił ze szczytów gór, jak boska reinkarnacja, aby obserwować ludzi. Rasa ta jest wymieniana w wielu starożytnych chińskich tekstach sprzed kilku tysiącleci pne. I chociaż Hua jest daleka od najstarszej rasy, słusznie zajmuje swoje miejsce wśród najciekawszych i najrzadszych, a dziś także popularnych odmian kotów.

Początkowo Chińczycy Li Hua osiedlali się na terytoriach znacznie przekraczających obszar współczesnych Chin. Mieszkała w podgórskich regionach Mongolii, na równinach i na stepach północno-wschodniej Rosji oraz w północnej części Indii, ale dziś jej siedlisko znacznie się zmniejszyło, a teraz tę rasę trudno znaleźć poza Chinami.

W tłumaczeniu na język angielski rasa ta nazywa się Fox Flower Cat i dość trudno jest ją harmonijnie przetłumaczyć na język rosyjski. Tak czy inaczej, ale w międzynarodowym użyciu ustalono nazwę Dragon Li, która odnosi rasę kota do starożytnej kultury chińskiej, podczas której po raz pierwszy się pojawiła.

Oprócz ciekawej historii swojego powstania, chiński Li Hua uzyskał status rasy wystawowej nie tak dawno temu, na początku XXI wieku. Udało jej się odwiedzić wiele międzynarodowych wystaw w różnych częściach świata, zdobywając czasem nagrody honorowe.Obecnie oprócz Chin w Stanach Zjednoczonych mieszka kilku przedstawicieli tej rasy. Uważa się, że zdobycie takiego zwierzaka jest prawie niemożliwe ze względu na niewielką liczbę ich populacji..

Z wyglądu Li hua niewiele różni się od zwykłych kotów domowych. Jej wymiary są średnie jak na kota, a jej kolor zmienia się głównie we wszystkich odcieniach szarości i beżu. Sierść jest krótka, a sama w sobie przyjemna w dotyku, jedwabista i łagodna z lekkim połyskiem, co początkowo wydawało się starożytnym Chińczykom oznaką boskości.

Oczy są najczęściej zielono-żółte, a charakterystyczną cechą tych kotów jest obecność małych czarnych plamek w kącikach ust, które tworzą iluzję uśmiechu. Całe ciało zwierzęcia wyścielone jest charakterystycznymi paskami, które na piersi są zamknięte w ciekawe naszyjniki. Oczy i czoło również pokryte są prążkami, co nadaje twarzy dodatkowej estetyki..Jej charakter jest łagodny i łagodny, co skłania do chęci rozpoczęcia tej rasy jako zwierzaka. Te koty kochają wolność, ale jednocześnie są lojalne wobec swoich właścicieli. Z łatwością potrafią znaleźć wspólny język z dziećmi, choć nie lubią nadmiernego uczucia. Zabawa i aktywność są nieodłączne dla kotów li hua, dlatego będą potrzebować dużo miejsca w mieszkaniu, aby skakać i bawić się wystarczająco.

Ważna jest również ich umiejętność szybkiego przystosowania się i znalezienia wspólnego języka z innymi zwierzętami, czym rzadko się chwalą przedstawiciele kotów..

Munchkin

Inne ciekawe i niezwykłe rasy kotów to koty munchkin, które wyróżniają się niskim wzrostem i krótkimi nogami, ale jednocześnie są wyjątkowo ładne. Ten typ kota został uzyskany absolutnie nie celowo, ale w wyniku procesów mutacyjnych.

Historia mówi, że z ulicy zabrano kota z podwórka i wprowadzono go do domu. Po chwili odkryli, że jest w ciąży i wkrótce pojawił się kotek. Stał się pierwszym kotem z wrodzonym niedoborem pewnych substancji, które przyczyniły się do rozwoju takiej patologii. Wraz z jego pojawieniem się rozpoczął nowy typ kotów, który został uznany za rasę dopiero w 1991 roku, a do 2007 roku w pełni opisał wszystkie wymagania dla niego..

Zewnętrznie przedstawiciele tej rasy, podobnie jak koty chińskie, są podobni do kotów domowych. Mają dwa rodzaje włosów: krótkie i długie. Ale w obu wersjach sierść będzie błyszcząca i prezentowana w najróżniejszych odcieniach, które często uzupełniane są cętkami lub paskami..

Często po bokach takich kotów znajdują się symetryczne ozdoby stworzone przez naturę w misternym splocie linii i plam. Ale główną cechą charakterystyczną munchkinów są ich bardzo małe nogi, które nie przekraczają ośmiu do dziesięciu centymetrów wysokości. Dlatego taki kot nie będzie w stanie skakać wysoko ani szybko biegać, co oznacza, że ​​nie będzie mógł polować na myszy..

Charakter tych małych kotów jest bardzo miękki i elastyczny. Szybko osiedlają się w nowych miejscach, dobrze dogadują się z innymi zwierzętami. Ogromna uwaga i ściskanie dla nich nie jest czymś niezwykłym. Wręcz przeciwnie, Munchkin chętnie podnosi swój włochaty brzuch do drapania. Bawią się z dziećmi bez żadnych skarg..

Munchkins są spokojni co do nowych ludzi. Mogą nawet jako pierwsi zainicjować kontakt z nową osobą, skacząc na rękach lub ocierając się o stopy. Ponadto ta rasa kotów dobrze dostosowuje się do różnego rodzaju ruchu, czy to w koszu, czy na rękach..

Jeśli masz wiejski dom, Munchkin z przyjemnością pójdzie na spacer po ulicy. Możesz być spokojny: nigdy nie zdradzi swoich panów i nie ucieknie, a ponadto będzie mu dość trudno uciec, biorąc pod uwagę niewielką długość nóg.

Zdolności Munchkina są idealne do opieki nad małym dzieckiem lub do słuchania osoby starszej. Będzie to również dobry początek dla początkujących, którzy jako pierwsi zdecydowali się na posiadanie zwierzęcia w domu.. Ze względu na bezpretensjonalność w swoich potrzebach munchkins nie wymagają zwiększonej uwagi: są zdrowe i wszystkożerne, a zatem nie będą szczególnie wybredne i kapryśne. Podczas pielęgnacji Munchkin musi czesać futro tylko raz w tygodniu i karmić je na czas, a resztę czasu należy w całości poświęcić zabawom i pieszczotom, które ta rasa kotów naprawdę lubi..

Ale do diety należy podchodzić ostrożnie, ponieważ te koty jedzą dużo i często. I chociaż w paszy nie będą szczególnie kapryśne, ale częstotliwość karmienia jest warunkiem ich normalnego funkcjonowania..

Turecki van

Historia pojawienia się tej rasy wywodzi się z brzegów słonego jeziora Van na Wyżynie Ormiańskiej we wschodniej części Turcji. To właśnie w tych stosunkowo surowych i niegościnnych rejonach górskich po raz pierwszy pojawiły się długowłose stworzenia o olśniewającej bieli..

Po pamiętnym reportażu o Turcji, sporządzonym w 1955 roku przez angielskiego dziennikarza, Europa dowiedziała się o tak interesujących kotach, zainteresowanych nieoczekiwanym odkryciem. Kilka lat później zarejestrowano nową rasę kotów, którą nazwano Turecki van.Turecka furgonetka wygląda bardzo ładnie i przyjaźnie, co nie ma nic wspólnego z terenem uważanym za jego ojczyznę. Długie białe włosy, czasami pokryte czerwonawymi plamkami, błyszczą w słońcu jak błyszcząca pokrywa śnieżna na szczytach gór.

A wymiary tych imponujących przedstawicieli kotów mogą zaskoczyć: samce ważą do 10 kg, aw kłębie ich wysokość będzie wynosić około 30 cm.Suki są nieco skromniejsze. Ich waga waha się w granicach 5-7 kg, ale kolor umaszczenia i przyjemny w dotyku pozostaje zarówno u kotów, jak i kotów.

Częstym zjawiskiem tureckiej rasy Van jest kolor oczu. Tak więc te koty mogą łączyć szeroką gamę wariantów kolorów tęczówki - od jasnoniebieskiego i niebieskiego po jasnożółty i czerwono-złoty.

Charakter tureckiej furgonetki jest potulny, łagodny i otwarty na komunikację z ludźmi, ale wzięcie takiego zwierzaka na ręce jest prawie niemożliwe, bo furgonetka bardzo kocha wolność i nie toleruje niepotrzebnych naruszeń jego niezależności. On sam może zdecydować, kiedy podejść do właściciela i położyć się na kolanach lub, co ciekawsze, na jego szyi.Wtedy możesz głaskać i ściskać swojego zwierzaka, a jeśli podrapiesz brzuch kota, furgonetka odwróci się na plecy i rozłoży w całej okazałości, rozrzucając łapy i ogon w różnych kierunkach.

Nie należy oczekiwać długich okresów spokoju i senności od tureckich kotów Van. Z natury są bardzo aktywni i niespokojni, co jest przyczyną górzystego terenu ich ojczyzny, gdzie musieli pokonywać ponad kilometr po nierównym terenie w poszukiwaniu pożywienia. Te koty boją się ciemnych i głuchych zakamarków, aw małych pomieszczeniach będą zbyt zatłoczone..

Tureckim Vanom dość trudno jest dogadać się z innymi zwierzętami, ze względu na ich zwiększone predyspozycje do polowania i rozwój instynktów łowieckich. Ale jeśli przy zwierzętach większych od kota nie można zbytnio się rozciągać, to przy małych pupilach, jak chomiki czy ptaki, lepiej zachować ostrożność, bo van nie omieszka wykorzystać swoich umiejętności jako urodzony myśliwy.

Turecka furgonetka bardzo uwielbia spacery, dlatego rasa ta jest idealna dla właścicieli wiejskiego domu. Ale lepiej nie pozwalać Vansom zbliżać się do dzieci, zwłaszcza w okresie, gdy są jeszcze kociętami. W tym wieku turecka furgonetka jeszcze nie wie, że jest zwierzakiem, a krew jego dzikich krewnych wrze w nim, dlatego takie koty będą drapać i gryźć, a poza tym małe dzieci często przekraczają granicę tego, co jest dozwolone, co wywołuje u kotów duże oburzenie.

Burmilla

Zgadzam się, dźwięk tej rasy kotów współgra z melodyjnym mruczeniem i wywołuje przyjemne skojarzenia z miękkimi i ciepłymi przedstawicielami kotów. I chociaż ta rasa pojawiła się w surowej i mglistej Anglii, w pełni uzasadnia swoje mruczące imię..Historia Burmillas sięga XX wieku, kiedy perski kot szynszyla i kot nie mniej interesujący zbiegły się przypadkowo w rezydencji angielskiej baronowej Birmańczyk. Potomstwo, które się wkrótce pojawiło, przeszło najlepsze cechy obu ras: od ojca otrzymał błyszczący popielato-srebrny kolor, a od matki przeszedł jedwabistość i pewne podobieństwo do kaszmiru w wełnie kociąt.

Wynik tak bardzo ucieszył baronową, że nakazała natychmiast zorganizować harem dla swojego kota z perskiej krwi z różnych kotów birmańskich. Baronowa bardzo szybko wymyśliła nazwę dla nowej rasy kotów. Połączyła początek rasy birmańskiej z końcem rasy szynszyli, po połączeniu której pojawiła się nazwa Burmilla.

Rok później pierwszy klub miłośników rasy Burmilla pojawił się w Anglii, który stał się integralną częścią życia szlachty Wielkiej Brytanii.

Magiczny kolor tej rasy, opalizujący na wszystkie odcienie szarości i srebra, został doceniony na wielu międzynarodowych wystawach i zyskał uznanie w kręgach miłośników kotów. I chociaż ta rasa jest uważana za rzadką, jej piękna trudno przecenić..Burmilla ma muskularny, wydłużony tułów i mocne, wysokie nogi. Jest dość ciężka i wysoka, ale to nie jest w stanie zepsuć jej wdzięcznego wyglądu. Oprócz głównego wariantu koloru srebrnego, burmille są również złotobeżowe, a nawet terakotowe, a jasny i wyrazisty kolor dużych szmaragdowych oczu równie dobrze łączy się z różnymi kolorami futra.

Czasami w odcieniu złotym, rzadkim dla Burmilla, ale nie mniej pięknym niż szmaragdowy, bursztynowy kolor oczu może pojawić się. W obu odmianach spojrzenie takich kotów jest wnikliwe i hipnotyzujące, co upodabnia je do szlachciców wśród kotów..

Burmille szybko dostosowują się do nowych warunków, ale na długo przyzwyczajają się do właściciela, a jeśli się do tego przyzwyczają, zostaną zdradzone do samego końca. Ze swej natury są arystokratyczni i inteligentni. Burmilla nie będzie jeździć po obiekcie jak szalona ani skakać na zasłonach, jest schludna i spokojna, co jest szczególnie odpowiednie dla osób starszych, które nie znoszą bałaganu..Ta rasa ma tak wyrazistą kufę, że czasami wydaje się, że zwierzę mówi, wyrażając określone emocje mimiką. Uwielbiają obserwować osobę błyszczącymi oczami, a szczególnie lubią, gdy właściciel mówi do nich, nazywając go członkiem rodziny..

Dla tego szlachetnego kota nie powinno być przeszkód w ruchu. Drzwi do wszystkich pokoi powinny być zawsze otwarte, a myśl o zamknięciu kota na noc samotnie w ciemnym pokoju nie wchodzi w rachubę. Burmilla na noc z radością ugości się obok właściciela. Nie warto martwić się o to, że kot będzie hałasował i wcześnie Cię obudzi, bo arystokraci nigdy nie zaniedbują zasad etykiety.

Korat

Koty tej rasy nazywane są tajemniczymi gośćmi ze słonecznej Tajlandii. Koraty pojawiły się w pagórkowatych rejonach Tajlandii na długo przed pojawieniem się pisma nad ziemią, a ich pojawienie się, według legend, wiązało się z początkiem długo oczekiwanej pory deszczowej, która uratowała miejscowych przed głodem. I od tamtej pory Korat uważany za symbol bogactwa i szczęścia wśród Tajów.

Tajowie kojarzą te zwierzęta z chmurami deszczowymi, ponieważ głównym kolorem koratu jest nasycony ołów z przelewami niebieskawych i niebieskawo-szarych odcieni. Wygląda na to, że małe błyskawice ślizgają się po krótkiej i lśniącej sierści zwierzęcia, gdy się porusza: tak załamuje się światło na zagięciach wełny.Oczy zwierzęcia są jasnozielone, oliwkowe i ziemisto-złote. Tajowie kojarzą te kolory z kiełkującymi sadzonkami młodych roślin..

To naprawdę wyjątkowe zwierzę, którego jedno spojrzenie może fascynować człowieka przez długi czas, z natury bardzo wdzięczne. Ich masa nie jest tak imponująca jak u Burmilli czy Munchkina, dlatego poruszają się szybko i łatwo, jakby unosiły się nad powierzchnią.

Ponadto koraty mają nieco bogatszy zestaw dźwięków niż inne koty, co czyni je doskonałymi rozmówcami. Czasami ich dźwięki przypominają ludzkie „Tak”, a czasami można usłyszeć słowo „Nie” i, co jest najbardziej zaskakujące, potrafią one wydawać takie dźwięki, gdy właściciel ich o coś pyta, dając tym samym jasną odpowiedź, zwykle zbiegającą się z życzeniami kota.

I chociaż rasa ta była wielokrotnie prezentowana na różnych międzynarodowych wystawach i niejednokrotnie zdobywała nagrody honorowe, rzadko można ją spotkać w Europie i Ameryce. Jej główne siedlisko pozostaje w Tajlandii, ale koneserzy ich oryginalności i wdzięku będą musieli ciężko pracować, aby w jakiś cudowny sposób znaleźć hodowców w swojej ojczyźnie.

Koty te są bardzo towarzyskie i nie tolerują nieobecności właściciela. Są bardzo uważni i wymagają takiej samej uwagi dla siebie. Ze względu na swoją lekkość szybko poruszają się w przestrzeni i są w stanie skakać w ruchu na każdej wysokiej szafce lub drzwiach. Dlatego, aby pomóc kotu w zużyciu ogromnych zapasów energii, właściciel będzie musiał również trochę się nadwyrężać podczas zabawy ze zwierzakiem..

A Korat jest ciekawy. Przeszuka wszystkie zakamarki i wszystkie przedmioty, a jeśli coś nowego pojawi się w jego środowisku, natychmiast spieszy się, aby zbadać ten obiekt, a może nawet spróbuje ząb i pazur.

I chociaż ze względu na ich krótkie włosy nie wymaga się od nich szczególnej troski, to korat z pewnością będzie szukał komunikacji z właścicielem i innymi mieszkańcami domu, zwracając na siebie uwagę i chwytając za sobą wszystkich domowników. Dlatego jeśli chcesz zawsze być w dobrej formie i nie ograniczać swojej aktywności nawet w domu, to ten energiczny i pełen wdzięku kot jest dokładnie tym, czego potrzebujesz. Na pewno nie będziesz się nią nudzić, a gdy spojrzysz w jej błyszczące oliwkowo-zielone oczy, nie możesz już oprzeć się okazji, by zadowolić siebie i innych tym uroczym futrzanym stworzeniem, które swoim wyglądem dostarczy wiele pozytywnych wrażeń i emocji..

Serengeti

Historia powstania tej rasy wywodzi się z niekończących się równin i prerii Narodowego Rezerwatu Amerykańskiego Serengeti, gdzie ich przodkowie wybierani są do polowań o zachodzie słońca. serval.

Administrator lokalnego rezerwatu dzikiej przyrody polubił serwale, gdy tylko je zobaczyła. I od tego momentu poczęła, aby wyhodować podobną rasę kotów cętkowanych, ale tylko o bardziej udomowionym i potulnym charakterze. I udało się.

Do selekcji wybrała rasy bengalskie i afrykańskie, które po skrzyżowaniu i hodowli przez cztery lata dały nową rasę serengeti. Nazwę tę zarejestrowano zaraz po osiągnięciu ostatecznego wyniku, co uszczęśliwiło wszystkich pracowników parku narodowego. Od tego czasu Serengeti uczestniczyli w międzynarodowych wystawach na całym świecie, zaskakując wszystkich odwiedzających i jury swoim cętkowanym kolorem i podobieństwem do tygrysów..

Sierść tych kotów jest raczej krótka, ale jedwabista. Istnieje wiele wariacji kolorystycznych, od tradycyjnych odcieni lamparta i tygrysa po srebrno-czarny, a nawet fioletowy. Oczy są przeważnie szmaragdowe i zielone, rzadziej złoty piasek i terakota.

Te koty są znacznie większe niż wszystkie rozważane wcześniej. Ich waga może dochodzić do 15 kg, a wysokość waha się w granicach 30-40 cm. Ogon równy 2/3 długości ciała, dość gruby i elastyczny.

Koty te mają bardzo rozbudowany aparat wokalny, dzięki czemu potrafią wydać ogromną ilość dźwięków - od prawie niesłyszalnych wzlotów po głębokie i głęboko gardłowe basy, które po raz pierwszy potrafią przestraszyć właściciela takiego zwierzaka.. Serengeti są zwinni, subtelni i wdzięczni, dlatego ich energii i aktywności nie będzie końca. Jeśli w domu są inne zwierzaki, serengeti szybko ustawią je na swoim miejscu, zajmując odpowiednią pozycję w centrum uwagi wszystkich..

W kontaktach z ludźmi te koty są bardzo delikatne i czułe, zupełnie przeciwne do swoich dzikich kuzynów, podobne pod względem umaszczenia. Taki kot zawsze będzie angażował właścicieli w ich zabawy i będzie trwał długo, wymagając uczucia i obfitej komunikacji. Ze względu na bezpretensjonalność wełny są one dość łatwe w pielęgnacji. Karm, baw się i okazuj uczucia, a Twój zwierzak już nie potrzebuje.

Caracal

To wojownicze zwierzę było oswajane od czasów starożytnych w Afryce i Azji do celów łowieckich.. Karakalov łowił małe antylopy, zające, bażanty i pawie, tak jak psy były używane w Europie i Ameryce do polowań. Co ciekawe, wszystkie dziewięć odmian karakali uległo udomowieniu i stało się niezastąpionymi pomocnikami dla polujących..

Ale ostatnio karakale były również wykorzystywane jako zwierzęta domowe, chociaż nadal boją się swoich dzikich korzeni, a niektórzy hodowcy wyposażają te miniaturowe rysie w prawdziwe woliery ze względów bezpieczeństwa. W każdym razie diabeł nie jest tak straszny, jak go pomalowano, dlatego karakale są w stanie dogadać się z osobą w domu.Najważniejsze w wychowaniu karakali jest zapamiętanie ich niespotykanych mięśni i energii oraz w każdy możliwy sposób promowanie wybuchu emocji, w przeciwnym razie możliwe jest, że Twój zwierzak wejdzie do Skody.

W przeciwnym razie są konsekwentni, zrównoważeni i uprzejmi, a jeśli ich właściciel okaże należytą troskę i szacunek, te drapieżniki staną się lojalnymi przyjaciółmi i obrońcami. Ze względu na rozwój instynktów łowieckich nie należy łączyć karakala z innymi zwierzętami, zwłaszcza małymi gryzonie i ptaki.

Kolor kotów rasy Caracal przeważa na ogół w odcieniach ognistych i piaskowych. Może mieć kolor terakotowy, beżowy, piaskowy, brzoskwiniowy lub złocistoczerwony, ale tak czy inaczej sierść tego drapieżnika jest dość twarda i puszysta. Charakterystyczną cechą karakala są długie czarne chwosty na uszach i dość krótki ogon..

Jego szmaragdowe oczy zawsze lśnią ogniem podniecenia i ciekawości, a umięśnione łapy i ciało są w stanie zapewnić mu niespotykaną szybkość i zwinność, porównywalną z jego dzikimi krewnymi.

Toyger

Już sama wymowa nazwy tej rasy budzi skojarzenia z tygrysami. I nie jest to bynajmniej mylące wrażenie, o czym świadczy oryginalna barwa czarnych i brązowych pasów pokrywających całe ciało zwierzęcia od pyska po ogon. Ze względu na to, że rasa ta powstała stosunkowo niedawno (około 25 lat temu), toygers są uważane za rzadkie koty ze względu na ich małą populację.

Historia pojawienia się toygerów ma swoje korzenie w USA, gdzie słynny hodowca rasy koty bengalskie postanowiła kontynuować swoje badania naukowe i stworzyć kolejną oryginalną rasę. Naszkicowała szkic domniemanego zwierzęcia i zaczęła wybierać niezbędny materiał.Jako podstawowy okaz zabrała kota, którego przypadkowo zobaczyła i podniosła podczas podróży po Indiach. Stał się protoplastą współczesnej rasy. Nazwa toyger została wybrana nie bez powodu, ponieważ w języku angielskim oznacza to „zabawkowy tygrys”.

Toyger absolutnie uzasadnia swój tytuł. W 2006 roku rasa ta po raz pierwszy została zademonstrowana na międzynarodowej wystawie i odniosła bezprecedensowy sukces. Przecież kto nie chce, aby miniaturowy tygrys zamieszkał w swoim domu, poza tym oswojony i udomowiony. I choć gabaryty zabawkowych tygrysów są gorsze od prawdziwych, to jednak waga 8 kg nie jest dla nich ograniczeniem..

Sierść ma charakterystyczny pomarańczowo-brązowy kolor z czarnymi i ciemnobrązowymi paskami. Ogon, podobnie jak tygrysy, jest otoczony paskami, a końcówka jest ozdobiona dużą czarną plamą. Sierść jest krótka i błyszcząca, jedwabista w dotyku.

Jego postać jest przeciwieństwem tygrysów. Toyger wygląda bardziej jak miękka pluszowa zabawka niż groźny drapieżnik. Są miękkie, posłuszne i wybredne. Są zabawne i aktywne, a także wymagają większej uwagi od wszystkich osób mieszkających obok nich. Mimo dość dużych rozmiarów, taki kot idealnie zmieści się w małym mieszkaniu i będzie wspaniałym dodatkiem do komfortu Twojego domu..Teraz znasz nazwę rasy kotów, które wyglądają jak tygrys, ale to podobieństwo na szczęście jest tylko powierzchowne. W tej chwili trwają prace nad rasą. Cel jest następujący: wyhodować śnieżnobiałą rasę ze srebrnymi paskami. Ten kolor będzie jeszcze bardziej atrakcyjny niż klasyczny. Co z tego wyniknie? Dowiedz się w najbliższej przyszłości.

Hawana

Kubańska tabliczka czekolady, kubańskie cygaro, czekoladowy kot - wszelkiego rodzaju pseudonimy wymyśliła Hawana w latach 80. - 90. ubiegłego wieku, kiedy ta rasa została po raz pierwszy wyhodowana i zarejestrowana. Rasa ta cieszyła się dużym zainteresowaniem na międzynarodowych wystawach ze względu na wyjątkowy i wyjątkowy czekoladowy kolor, który również przypominał kubańskie cygara.W wyniku skrzyżowania syjamski i kotów europejskich wyhodowano nową rasę Havany. Co ciekawe, te koty przybrały brązowy kolor tylko wtedy, gdy były wychowywane w zimnym klimacie. Dlatego obalamy mit, że kot hawański pochodzi z Hawany (stolicy Kuby), bo za kolebkę tej rasy uważa się zaśnieżoną i zimną Szwajcarię.

Zwierzęta te wyróżnia jednolity kolor. Ich szata jest gładka i jedwabista, osiąga średnią długość. Zajmują tę samą średnią pozycję pod względem innych parametrów: wzrostu, wagi, umięśnienia. Ogólnie można powiedzieć, że jest to zwykły kot domowy o charakterystycznych nawykach. Jedyna wyjątkowość w czekoladowym płaszczu.

Ich charakter jest spokojny i zrównoważony. Są umiarkowanie dociekliwe, umiarkowanie zabawne, umiarkowanie aktywne. Surowy nordycki klimat Szwajcarii jest przyczyną wszystkiego, co przyniosło wyważoną i niespieszną Hawanę. Przy tym wszystkim zdarza się, że koty są aktywne i zabawne. Najważniejsze, aby zawsze znajdować się w centrum uwagi wszystkich. Jednak ta postać jest typowa dla większości kotów..Hawana nie lubi być sama, dlatego będzie to dla niej świetna wiadomość, jeśli w domu hodowcy będą inne koty lub przynajmniej inne zwierzęta. Ponieważ jej instynkty łowieckie nie są silnie wyrażone, Hawana jest w stanie pokojowo współistnieć z innymi przedstawicielami fauny..

Elf

To chyba najbardziej egzotyczna z rodziny kotów. Tylko razem z elfami sfinksy, ale elfy przerosły swoich krewnych w ekstrawagancji i są w stanie zaszokować nieprzygotowaną osobę.

Główny obszar osadnictwa elfów znajduje się w północnych stanach Ameryki, gdzie przebywają w pojedynczych żłobkach. Rasa ta pojawiła się dopiero w 2007 roku, ale do tej pory rasa ta nie została uznana w międzynarodowych stowarzyszeniach..

Te koty otrzymały swoją nazwę ze względu na podobieństwo ich uszu do elfich. Oprócz tej cechy są również całkowicie łyse, chociaż nadal występuje cienkie jasne futro. Na zewnątrz koty elfy wyglądają jak szczury, z tym wyjątkiem, że będą nieco większe.Oczy tych zwierząt wchłonęły chłód północy i przybrały niebieski kolor szkła. Dlatego czasami wydaje się, że elfom przez cały czas jest zimno. I chociaż ich temperatura ciała jest znacznie wyższa niż u człowieka, koty te mają trudności z bez futra, szczególnie w okresach, gdy w mieszkaniach nie włączono jeszcze ogrzewania..

Pomimo odrażającego wyglądu koty te bardzo lubią swoich właścicieli i lubią wygrzewać się na ich kolanach lub ramionach. Ponadto jest to jedna z nielicznych ras kotów, które uwielbiają pływać, a po tym nie jest wymagana pielęgnacja, może poza suszeniem ręcznikiem..

Ale Twój dom będzie musiał przejść pewne zmiany, aby zapewnić maksymalny komfort tym zwierzętom. Tak więc dla zwierzaka musisz wyposażyć ciepły dom, w którym będzie mógł odpocząć, chroniony przed przeciągami i chłodem.

Warto również pomyśleć o ogólnej izolacji mieszkania i jak najbardziej pokryć podłogi ciepłymi dywanami. Trzeba też zaizolować parapety, na przykład położyć na nich maty piankowe pokryte jakąś wełnianą lub wełnianą szmatką, aby kot nie zmarzł siedząc na oknie.Ale nawet taka ochrona może nie wystarczyć, więc szczególnie troskliwi właściciele kupują elfom specjalne ubrania, aby je ogrzać..

Oprócz tego, że są rzadkie, elfy są również bardzo drogie, ponieważ cena za kociaka może wahać się w granicach półtora tysiąca dolarów.

I choć walory ergonomiczne tej rasy są raczej wątpliwe, niektórzy egzotyczni kochankowie z entuzjazmem przyjęli wiadomość o pojawieniu się elfiej rasy kotów. Podobno potrafią godzinami leżeć na nogach właścicieli, a nawet przeczołgać się nocą pod kołdrą, co często może przestraszyć śpiących właścicieli. Jak wszystkie zwierzęta, potrzebują pieszczot i zabawy. Elfy również chcą być w centrum uwagi i jak najlepiej wykorzystywać komunikację z ludźmi..Ranking najrzadszych ras kotów na świecie dobiegł końca. Dowiedziawszy się tak wielu informacji o odmianach kotów, trudno pozostać obojętnym, ponieważ świat przyrody nigdy nie przestaje zadziwiać, a nawet zadziwiać swoją pretensjonalnością i różnorodnością. Cieszę się, że bez względu na kolor czy właściwości fizjologiczne, jakie ludzie obdarzają koty, nadal pozostają wiernymi towarzyszami człowieka, chroniąc jego spokój i często podnosząc na duchu. Każda rasa jest piękna na swój sposób, każde zwierzę zasługuje na ciepło, dobroć i dobre troskliwe ręce, a to jest miłość, której wszystkie żywe istoty tak bardzo potrzebują.