Ascariasis - powszechne patologie robaków pasożytniczych u kotów

Choroby robaków są różnorodne i szkodliwe dla organizmu kota. Pasożytnicze robaki nie tylko odbierają zwierzęciu składniki odżywcze, ale także hojnie „wyposażają” jego organizm w różnorodne toksyczne substancje. Te ostatnie nie czynią kota zdrowszym. Jedną z najczęstszych patologii tego typu jest glistnica u kotów..

Informacje ogólne

To nazwa chorób wywoływanych przez pasożytnicze nicienie, czyli glisty. Uważa się, że jest to najczęstszy rodzaj patologii robaków na świecie (nie tylko u zwierząt, ale także u ludzi). Zwróć uwagę, że same nicienie są dość nieszkodliwymi, a nawet pożytecznymi stworzeniami: istnieje wiele tysięcy gatunków gleby, które żyją w ziemi i przyczyniają się do lepszego procesu tworzenia gleby.

Naukowcy uważają, że to właśnie z gleby pierwsi „przodkowie” gatunków pasożytniczych weszli do organizmu zwierzęcego. Przez wiele milionów lat stopniowo dostosowywali się do pasożytniczego trybu życia, ich struktura uległa znacznemu uproszczeniu.

Niemniej jednak, Robaki obłe są nadal uważane za jedne z najbardziej złożonych robaków pasożytniczych, ponieważ prawie wszystkie ich gatunki są dwupienne, a pasożyty wydalane z przewodu pokarmowego zwierząt są w stanie utrzymać żywotność w środowisku zewnętrznym przez stosunkowo długi czas.

Pośrednim potwierdzeniem faktu, że do dziś proces ewolucji pasożytów jest kontynuowany, jest interesujący fakt: co roku odnotowuje się choroby zapalne ludzi i zwierząt., wpływające na skórę stóp lub poduszki łap. Przyczyną nagłego zapalenia skóry jest ... larwy są zupełnie nieszkodliwe nicienie glebowe. Niewykluczone, że po chwili na świecie pojawi się nowy gatunek pasożytów..

Ponadto wiele odmian tych pasożytniczych robaków zostało opisanych przez naukowców jeszcze przed naszą erą. Odkrycia takich faktów były często dość nieoczekiwane. Wszyscy wiedzą, że starożytni Egipcjanie „zachowali” swoich zmarłych, robiąc z ich ciał mumie. Ale nie każdy ma wyobrażenie, że w tamtych odległych czasach postępowali podobnie ... z martwymi kotami, które w Egipcie uważane były za święte zwierzęta tamtego okresu. Wnętrzności zmarłych zwierząt zostały usunięte i złożone w specjalnych naczyniach, które znajdują się u wielu archeologów.

Więc to jest to. W wielu misach, oprócz „naturalnych” wnętrzności, znajdowano czasem całe pęczki… wysuszonego glisty. Tak więc ludzkie zwierzęta domowe cierpiały na te pasożyty nawet w tych odległych czasach. Nawiasem mówiąc, podobne odkrycia nie są rzadkie, nawet przy otwieraniu czysto „ludzkich” pochówków, tak że ludzie również cierpieli na glistnicę od niepamiętnych czasów. Od tego czasu zgromadzono wiele informacji na temat objawów tych chorób, powszechnych dróg przenoszenia i metod leczenia. Ułatwia to pracę współczesnym weterynarzom.

Nawiasem mówiąc, czy wiele rodzajów glisty przenosi się na ludzi? Na szczęście w przypadku kotów sytuacja nie jest szczególnie groźna. Istnieją ogólne poglądy, ale jest ich niewiele. Ponadto najczęściej zagrożone są tylko małe dzieci i osoby starsze. Układ odpornościowy osoby dorosłej i zdrowej samodzielnie bez problemu zniszczy larwy pasożytów.

Objawy

Jakich objawów glistnicy u kotów nie zauważa nawet najbardziej doświadczony hodowca? Ogólnie rzecz biorąc, dojrzałe i krzepkie koty często nie mają żadnych objawów klinicznych. Ale! W okres migracji z płuc do przewodu pokarmowego (który zostanie omówiony poniżej), zwierzę rozwija silną kaszel, plwocina. Po około kilku tygodniach zaczyna ustępować (i bez leczenia).

Ponieważ niektóre typy ascaris żywią się krwią, chore zwierzę stopniowo się rozwija niedokrwistość. Dziąsła i wszystkie widoczne błony śluzowe bledną (na zdjęciu) zwierzę szybko się męczy, apatyczne. Jeśli takie objawy zaczną się pojawiać u kotka lub młodego zwierzęcia, należy pilnie pokazać to weterynarzowi, ponieważ kot może po prostu umrzeć.

Kiedy choroba trwa długo, toksyny robaków robaków są wyraźne negatywny wpływ na metabolizm. Jest to szczególnie widoczne w stanie skóra i sierść: wysychają, włosy - łamliwe. Jeśli weźmiesz skórę kota „w uszczypnięciu”, fałda będzie się spłaszczyć na długi czas, co wskazuje odwodnienie iw dużym stopniu zatrucie organizm.

Oczywiście najbardziej oczywistym dowodem glistnicy u zwierzęcia są same pasożyty, które może być wydalany zarówno podczas wypróżnień (to znaczy z kałem), jak i podczas wymiociny. Należy pamiętać, że pojawienie się robaków w wymiocinach jest groźnym objawem, wskazującym na poważny stopień inwazji robaków pasożytniczych. Jednocześnie w jelitach Twojego zwierzęcia znajduje się ogromna ilość pasożytów, grozi zerwaniem ścian i śmiercią zwierzęcia.

Rozwój

Rozwój wielu pasożytniczych gatunków nicieni przebiega według tego samego scenariusza: po pierwsze, jaja robaków dostają się do jelit zwierzęcia. Tam wyłaniają się z nich larwy, które ... nie pozostają w narządach przewodu pokarmowego, ale przebijają ścianę jelita, znajdują mniej lub bardziej odpowiednie naczynie krwionośne i wędrują po ciele kota. Ich celem są płuca.

W narządach układu oddechowego „zarodki” pozostają przez około kilka tygodni. W tym czasie larwy przechodzą do następnego etapu. Okres ten ma bardzo negatywny wpływ na zdrowie zwierzęcia.. Małe robaki żywią się krwią i zdrapują ściany komórkowe oskrzeli i pęcherzyków płucnych, w wyniku czego zwierzę szybko się rozwija zapalenie oskrzeli. Jeśli układ odpornościowy twojego zwierzaka jest osłabiony, może to się skończyć. zapalenie płuc.

Po dojrzewaniu małych pasożytów przychodzi czas na drugą „podróż”: robaki zaczynają intensywnie podrażniać błonę śluzową układu oddechowego, w wyniku czego zwierzę rozwija się silny kaszel z dużą objętością plwociny. W ostatnim larwy również wykrztuszają. Kiedy kot połyka śluz, ponownie wchodzi on do światła narządu trawiennego. Tym razem pasożyty nigdzie nie odchodzą, ale rozwijają się w jelitach do stadium dorosłego, po czym zaczynają intensywnie się rozmnażać.

Każdego dnia wraz z odchodami chorego zwierzęcia do środowiska zewnętrznego przedostaje się wiele tysięcy jaj. Należy zauważyć, że mogą utrzymywać się w glebie dość długo. Ponadto jaja mogą zostać połknięte przez bezkręgowce (najczęściej robaki, czasem chrząszcze). W ich ciele zarodki nie są trawione, ale „konserwowane”. Zjedzone przez stałocieplne zwierzę, pasożyty wyklują się i rozpoczynają swój cykl rozwojowy na nowo..

Ciekawy, że kiedy „uśpione” jaja dostają się do organizmu mysich gryzoni, larwy nadal je opuszczają, ale tylko po to, aby dostać się do narządów wewnętrznych zwierzęcia i tam zamknąć.

Powszechne rodzaje nicieni jelitowych

Wbrew powszechnemu przekonaniu, że robaki pasożytnicze przeważnie „zamieszkują” wyłącznie przewód pokarmowy, w rzeczywistości w najbardziej nieoczekiwanych miejscach ciała zwierzęcia można spotkać różne ich typy. Ale najpierw przyjrzymy się tym gatunki żyjące w jelitach, ponieważ to z nimi najczęściej mają do czynienia lekarze weterynarii i właściciele zwierząt.

Toxocara cati

Pasożyty powodujące toksokaroza, charakteryzuje się dość dużymi rozmiarami. Samice mogą więc dorastać jednorazowo do 10 centymetrów, natomiast samce są znacznie bardziej „skromne”, a ich rozmiary rzadko przekraczają 4 cm. Droga zakażenia ma charakter wyłącznie pokarmowy, to znaczy jaja robaków przenoszone są przez spożywanie skażonej przez nie żywności i picie skażonej wody ... Ponadto wielokrotnie odnotowywano przypadki przenoszenia bezpośrednio przez mleko matki, a mechanizm tego zjawiska jest dość ciekawy..

Faktem jest, że niektóre larwy wyklute z jaj w jelicie podczas standardowej migracji nie trafiają do płuc (jak zwykle), ale do różnych narządów wewnętrznych. Szczególnie dużo larw znajduje się w tkankach gruczołu mlekowego: są one otoczone i „zasypiają”. Kiedy zwierzę rodzi, biochemia narządu zmienia się dramatycznie, co jest sygnałem dla pasożytów. Wychodzą ze stanu wstrzymanej animacji, po czym wchodzą do mleka zwierzęcia. Kiedy kocięta ssą ten „pokarm”, automatycznie zarażają się robaczycą.

W niektórych przypadkach infekcja następuje poprzez „użycie” żywiciela pośredniego, którym mogą odgrywać gryzonie mysie lub nawet bezkręgowce (to znaczy, że jeśli chrząszcze zostaną połknięte, zwierzę może zarazić się). Zagrożenie dla ludzi jest niewielkie. Teoretycznie uważa się, że ludzie nie chorują na toksokarozę, niemniej jednak u małych dzieci zdarzały się czasami przypadki znalezienia dorosłych pasożytów w jelitach.

Ta choroba jest uważana za jeden z najpoważniejszych rodzajów glistnicy., ponieważ larwy pasożytów, migrując z jelita, mogą przedostać się do dowolnego narządu (nie tylko do gruczołów mlecznych, ale np. bezpośrednio do mózgu). Ponadto zdarzają się regularne przypadki nagłej śmierci zwierząt posocznica lub ropny zapalenie otrzewnej, rozwinięty z powodu pęknięcia ropnie (który z kolei urósł „dzięki” larwom).

Na szczęście objawy często są ograniczone do sporadycznych biegunka i zaparcie, wyczerpanie, częste zapalenie skóry i inne przejawy skóry reakcje alergiczne. Krótko mówiąc, zakażone zwierzęta wyglądają na bardzo nieprzedstawialne..

Niestety, ale małe kocięta często padają ofiarą pasożytów: ich delikatne jelita po prostu nie są w stanie wytrzymać presji setek robaków i pękają. Z reguły nie dochodzi do udzielenia pomocy medycznej, ponieważ zwierzę umiera znacznie wcześniej z powodu wstrząsu bólowego i ostrej utraty krwi. Tak więc glisty u kotów są śmiertelne i zdecydowanie nie warto opóźniać ich wydalenia z ciała kota..

Tęgoryjec

Czynnikiem sprawczym choroby jest pasożyt tego gatunku Ancylostoma braziliense, to znaczy tęgoryjec. Powoduje choroby nie tylko u kotów, ale także u wielu gatunków zwierząt domowych i dzikich. Ciekawostką jest fakt, że robak tego gatunku może również zasiedlić organizm ludzki, ale u ludzi pasożyt ... dostaje się pod skórę na podeszwy stóp, powodując ich stan zapalny (o takim „bluźnierstwie” ze strony zwykłych nicieni glebowych pisaliśmy już wcześniej).

Tęgoryjce są niebezpieczne z powodu wielu różnych możliwych dróg zakażenia: są w stanie dostać się do organizmu potencjalnego żywiciela z jedzenie, woda, mleko matki. Możliwe jest również zakażenie wewnątrzmaciczne, ponieważ dla larw pasożyta pokonanie bariery łożyskowej nie stanowi szczególnego problemu. Dorosły i „dojrzały” pasożyty żyją w jelicie cienkim. Każdego dnia z kału wychodzi wiele tysięcy jaj, które dojrzewają po kilku tygodniach. Zwróć uwagę, że larwy tęgoryjca świetnie pływają i świetnie czują się w stojących zbiornikach wodnych.

Leczenie

Jak leczy się glistnicę u kotów? Ogólnie nie ma tu nic skomplikowanego. Jeśli wymienisz wszystkie nowoczesne weterynarii narkotyki, używana do zwalczania pasożytniczych robaków, cała książka może nie wystarczyć. Oto tylko najbardziej typowe:

• Azinox.
• Febtal.
• Dirofen.
• Prazicide.
• Drontal itp.

Jeśli praktykujesz leczenie w domu, pamiętaj, aby uważnie przeczytać instrukcje dotyczące wszystkich tych leków i ostrożnie trzymaj dawkę, co jest w nich wskazane! W przeciwnym razie możesz łatwo zatruć twój zwierzak, a nawet śmierć.

W przypadku robaczycy (jak w przypadku każdej choroby pasożytniczej) niezwykle ważne jest nie tylko leczenie, ale także zapobieganie, ponieważ nie jest wytwarzana odporność na robaki. Podczas terapii konieczne jest zbieranie i usuwanie wszystkich odchodów zwierzęcych, a spalanie jest najlepiej dostosowane do tego celu. Również pożądane izolować chorych zwierzę od dzieci, osób starszych, a także osoby z osłabioną odpornością. W pomieszczeniu, w którym przetrzymywany jest zwierzak, należy codziennie czyścić na mokro, nie skąpi na stosowaniu środków dezynfekujących. Zapobiegnie to rozprzestrzenianiu się pasożyta w środowisku zewnętrznym..