Metody leczenia i zapobiegania glistom u psów

Temat chorób pasożytniczych u zwierząt domowych jest niewyczerpany. Każdego roku weterynaryjni parazytolodzy odkrywają coś nowego, a farmaceuci konkurują ze sobą, starając się stworzyć najbardziej „zabójczy” lek do niszczenia robaków. I lwia część tego wysiłki mające na celu wyeliminowanie glistnicy u psów „na korzeniu”

Informacje ogólne

Ascarids to gatunki pasożytnicze nicienie (tj. glisty). W naturze są niezwykle powszechne i nie ma wśród nich tak wielu gatunków pasożytniczych. Z reguły „łagodne” robaki zajmują się pożytecznymi czynnościami, przetwarzając próchnicę w glebie. Do najbardziej znanych gatunków nicieni należą między innymi osławione dżdżownice i robaki obornika. Niestety, gatunki pasożytnicze nie przynoszą żadnych korzyści, powodując znaczne szkody dla organizmu zwierząt..

Jak piesku robaki niebezpieczne dla ludzi? Na szczęście niebezpieczeństwo jest specyficzne ascaris jest mały. Teoretycznie nie są w stanie zarażać ludzi, ale mimo to parazytolodzy z doświadczeniem uważają, że takie przypadki nie są wcale rzadkie. Zagrożone są dzieci, a także osoby o osłabionej odporności.

W zasadzie jelitowa postać „psich” robaków nie może powodować poważnych konsekwencji, ale larwy robaków są niebezpieczne, które w okresie migracji (więcej na ten temat poniżej) mogą pojawić się w prawie każdym ciele. Pasożyty przenoszone są na ludzi w sposób czysto pokarmowy, więc po komunikowaniu się ze zwierzętami nie zapomnij o dokładnym umyciu rąk mydłem i wodą.!

Ciekawy! Przy pasożytniczym stylu życia, który pociąga za sobą znaczne uproszczenie budowy ciała, glisty są wyraźnie podzielone na samce i samice. Mówiąc najprościej, mają dymorfizm płciowy, wyrażający się znaczną różnicą wielkości samców i samic..

Tak więc u wielu gatunków samiec rzadko rośnie powyżej 4-5 cm, podczas gdy samice mają czasami 20 cm długości. Biorąc pod uwagę, że jelita szczeniąt nie różnią się długością kilometrową, ci „goście” mają niezwykle negatywny wpływ na zdrowie pupila.

W przeciwieństwie do tasiemców (płazińców), chłonność powierzchni ciała ascaris jest niewielka, dlatego nie wystarczy im po prostu „przesiadywać” w świetle jelita. Aby je nakarmić pasożyty dosłownie wgryzają się w powierzchnię błony śluzowej narządu, odżywiając się jej tkankami i krwią. Ich aparat ustny jest bardzo dobrze rozwinięty, występują wyraźne chitynowe płytki, które pełnią rolę zębów.

Z powodu takiego „brutalnego” jedzenia robaki są bardzo niebezpieczne dla małych psów i szczeniąt: z powodu ciągłej utraty krwi szybko rozwijają się objawy niedokrwistość, zwierzęta wyglądają na ospałe i ospałe, mogą umrzeć. Krótko mówiąc, jeśli Twój szczeniak zaczął jakoś dziwnie wyglądać, zaczął przypominać rozczochraną zabawkę z futra, nie wahaj się - od razu zabierz go do weterynarza. Na pewno nie będzie to zbyteczne.

Cechy cyklu rozwojowego

Cykl rozwojowy wielu glist jest dość typowy, ale bardzo interesujący. Zacznijmy od oddzielenia jaj do środowiska. Tam nie stają się natychmiast inwazyjne (to znaczy mogą powodować choroby). Zajmuje pewien czas (do kilku tygodni), a dojrzewanie następuje tylko przy dość dużej wilgotności powietrza i jego optymalnej temperaturze.

Niestety, ale jaja złowione w niesprzyjających warunkach często nie giną, lecz są po prostu „konserwowane”. Przyszłe robaki najlepiej zachowują się w glebie. Należy pamiętać, że obornik i kompost są niezwykle rzadkimi źródłami infekcji dla psów, ponieważ środowiska te mają ekstremalne poziomy pH i wysokie temperatury. W takich warunkach jaja giną..

Jeśli Twój pies ma zwyczaj jedzenia małych zwierząt, a nawet bezkręgowców (na przykład chrząszczy), jest zagrożony. Faktem jest, że w organizmie gryzoni i owadów podobnych do myszy jaja robaków mogą przetrwać kilka miesięcy, a nawet lat (jak ma to miejsce w przypadku myszy i szczurów). Zwróć uwagę, że podczas jedzenia zakażonego zwierzęcia lub chrząszcza tempo rozwoju robaków wzrasta kilkakrotnie, ponieważ już wyrosła i uformowana larwa wchodzi do jelita zwierzęcia.

Dokąd więc idzie zarodek przyszłego robaka? Barbarzyńsko przebija się przez ścianę jelita i szuka najbliższego naczynia krwionośnego. Jego ściana jest również perforowana, po czym larwa z przepływem krwi udaje się w „podróż” po ciele żywiciela. Teoretycznie „stacja końcowa” to płuca. Tam zarodek rośnie i rozwija się przez kilka tygodni, ponieważ na tym etapie mały robak potrzebuje tlenu do szybkiego rozwoju. Ale w rzeczywistości robaki mogą być wszędzie.

Konsekwencje „podróży” larw, dalszy rozwój pasożytów

W praktyce każdego praktykującego lekarza weterynarii prawdopodobnie będzie więcej niż jeden lub nie dwa przypadki, w których podczas sekcji zwłok martwych zwierząt znaleziono ich narządy wewnętrzne. ogromne i liczne ropnie. Często to otwarcie tego ostatniego prowadziło do śmierci zwierząt domowych..

Wrzody są bezpośrednią konsekwencją wprowadzenia larw pasożytów, które w swoich ciałach wprowadzają miliony patogennych i warunkowo chorobotwórczych mikroorganizmów do sterylnych tkanek narządów prosto z jelit. Możliwe, że robaki są nawet w mózgu. Ponadto zakażona suka ma bardzo duże prawdopodobieństwo urodzenia początkowo chorych szczeniąt..

Po pierwsze, wynika to ze zdolności robaków do przechodzenia przez barierę łożyskową. Po drugie, larwy mogą (wraz z przepływem krwi) osiedlić się bezpośrednio w tkankach gruczołu mlekowego. Kiedy ta ostatnia jest aktywowana, to znaczy zaczyna wydzielać mleko, pasożyt również wychodzi ze stanu hibernacji. Zaraz po wypiciu przez szczeniaka „zatrutego” mleka infekcja jest praktycznie gwarantowana.

Ale wracając do łatwych. Kiedy larwy spędzają tam wystarczająco dużo czasu, ich organizm zaczyna wytwarzać specjalne substancje, które podrażniają delikatną błonę śluzową układu oddechowego. W odpowiedzi organizm rozwija stan zapalny jako standardową odpowiedź obronną i zaczyna płynąć duża ilość śluzu. Właśnie na to czekają larwy! Kiedy pojawi się kaszel, młode pasożyty wraz z plwociną opuszczają płuca i są połykane, ponownie kierując się w rozległość przewodu pokarmowego.

W jelitach mija ostatni etap rozwoju robaków. Tam zaczynają żerować na tkankach zeskrobanych ze ścian jelit, rosną i rozwijają się. Wkrótce pasożyty stają się dorosłe, uzyskują zdolność rozmnażania się i wszystko zaczyna się od nowa..

Jak sprawdzić, czy Twój pies ma nowych gości?

Jakie są najbardziej typowe objawy glistnica u psów? Dziwne, ale u dorosłych i zwierzęta silne fizycznie mogą w ogóle nie mieć objawów klinicznych. Dokładniej, uważny właściciel może zauważyć dziwne i niezbyt oczywiste zmiany w preferencjach smakowych, zwierzę ma przypadki częściej niż zwykle zaparcie i biegunka. Jednak ze względu na to, że psy zazwyczaj „robią swoje” wyłącznie na ulicy, nie zawsze można to zauważyć.

Wielu niedoświadczonych hodowców uważa, że ​​w obecności robaków w przewodzie pokarmowym psa prędzej czy później pokażą się, banalnie „wypadające” z kałem. To powszechne nieporozumienie. Robaki są dość ciasno trzymane w jelitach i nie płoną ze szczególnym pragnieniem zapoznania się z realiami środowiska. Ponadto martwe pasożyty są szybko trawione i poza śluzem w kale nic z nich nie pozostaje..

Poza tym jest jeden interesujący fakt. Fakt jest taki gatunki pasożytnicze nie są obce pojęciu „konkurencji”. Wielokrotnie zauważano, że w przypadku obecności dorosłych pasożytów w jelitach zwierzęcia, wzrost i rozwój młodych osobników jest przez nie bardzo aktywnie hamowany, aż do zniszczenia „młodości”. Doprowadził do tego proces ewolucji glisty. Ponadto nie należy zakładać, że układ odpornościowy organizmu jest całkowicie bezbronny przed robakami. Gdyby tak było, wszyscy ludzie i zwierzęta bez wyjątku cierpieliby na choroby pasożytnicze..

Wróćmy do problemu wykrywania obecności ascaris. Wszystko staje się o wiele jaśniejsze i smutniejsze, jeśli chodzi o młode zwierzę lub szczeniak. Dzięki nim możesz od razu stwierdzić, czy mają robaki. Tak więc objętość brzucha szczeniaka zaczyna mocno przypominać bęben (wyraźnie widoczny na zdjęciu), ale jednocześnie wystają żebra. Ponadto mechanizmy „naturalnej regulacji” u szczeniąt nie mają żadnego sensu: jeśli 30-40 pasożytów może żyć w przewodzie pokarmowym dorosłego psa bez powodowania znacznych szkód, to te same robaki mogą dosłownie rozerwać jelita szczenięcia, co w większości przypadków kończy się śmiercią.

W niektórych przypadkach u chorego zwierzęcia może się pojawić perwersje związane z jedzeniem: Psy jedzą niejadalne przedmioty, mogą łapczywie rzucać się na glinę lub kredę. W najcięższym przebiegu inwazji robaków, robaki wychodzą wymiotny masy, co wskazuje na ich nadmierną liczbę w organizmie. Jednocześnie musisz pilnie leczyć zwierzaka..

Najbardziej charakterystycznym i najbardziej widocznym znakiem jest kaszel, który rozwija się podczas migracji stadium larwalnego od płuc do narządów układu pokarmowego. Szybko się rozwija, tak samo szybko staje się mokry. Zwierzę kaszle duże ilości flegmy.

Należy pamiętać, że jeśli sprawa dotyczy małego szczeniaka lub wychudzonego, osłabionego psa, w każdym przypadku należy go pilnie zabrać do kliniki, ponieważ w przeciwnym razie jest to dość prawdziwy wariant skomplikowany zapalenie płuc lub w najlepszym przypadku ciężki zapalenie oskrzeli. Tak więc glisty u psów to nie tylko biegunka, wyczerpanie, a także inne problemy trawienne, ale także choroby układu oddechowego, aw niektórych przypadkach bardzo poważne.

Metody leczenia i profilaktyki

Być może warto zacząć od zapobiegania glistnicy. Ponieważ choroby nie są zaraźliwe, nie ma odporności i szczepionek przeciwko nim, profilaktyka odgrywa szczególną rolę w zachowaniu zdrowia i życia zwierzęcia. Najpierw wyszkol swojego zwierzaka. Psy dobrze wychowane znacznie rzadziej ulegają pokusie zjedzenia czegoś „smacznego” na spacer, jedno polecenie można im zabronić (przynajmniej spróbować) iść na śmietnik.

Z tego samego powodu podczas chodzenia należy nosić twarz zwierzęcia pysk. Nawet jeśli nie jest agresywny, ten element psiej „garderoby” zapobiegnie próbom zjedzenia zepsutego pokarmu i picia wody ze stojącej wody.

Po drugie, nigdy nie trać czasu na wizytę u weterynarza: w ten sposób ochronisz nie tylko zdrowie swojego zwierzaka, ale także własne. Oprócz robaków istnieje wiele bardziej niebezpiecznych chorób, których identyfikacja i leczenie na wczesnym etapie jest wysoce pożądane, bez czekania na rozwój procesu patologicznego. Oczywiście trudno jest temu zapobiec, ale nadal warto do tego dążyć..

Wreszcie nowoczesny leki do leczenia glistnica sugerują ich stosowanie nie tylko w leczeniu, ale także w profilaktycei. Mówiąc najprościej, przynajmniej raz na kwartał, musisz podać swojemu zwierzakowi lekarstwo, które pomoże zniszczyć larwy i / lub młode pasożyty (jeśli takie istnieją). Ponieważ toksyczne działanie nowoczesnych leków jest niewielkie, takie zapobieganie nie stanowi zagrożenia dla zdrowia psa.

Jak leczy się glistnicę u psów? W większości przypadków zadanie to nie jest szczególnie trudne. Obecnie istnieją setki skutecznych i skutecznych środków, w tym najbardziej używane są następujące leki:

• Drontal (jest specjalny Drontal Junior dla szczeniąt).
• Helminthal.
• Dirofen.
• MilbeMax itp..

Możesz jednak przeprowadzić leczenie w domu, używając środki ludowe: czosnek w paszy, pestki dyni itp. Pamiętajcie tylko, że wszystko to w mniejszym lub większym stopniu dotyczy tylko dorosłych psów, natomiast szczeniąt zdecydowanie zaleca się leczyć tylko w dobrze wyposażonej klinice. W takim przypadku prawdopodobieństwo wystąpienia nieprzyjemnych skutków ubocznych staje się znacznie mniejsze. Jeśli używasz „oficjalnych” narkotyków, przeczytaj uważnie instrukcje.!