Japoński bobtail: pomachaj łapą, kotu

Urocze neko z krótkim ogonem to nie tylko zwierzaki. Według Japończyków te koty to najlepsze talizmany! Jako zapłata za mistyczne usługi japoński bobtail przyjmuje uczucie, ciepło i, oczywiście, miłość. Piękno z czarnymi plamkami na futrze uratuje dom przed siłami nieczystymi, z jaskrawoczerwonymi śladami - przed złym okiem i chorobami, a trójkolorowy przyciąga szczęście i dobrobyt finansowy.

Pochodzenie przodków ogona japońskiego jest nieznane. Być może pojawiły się w krainie wschodzącego słońca w wyniku spontanicznej mutacji. Jednak możliwe jest, że koty z miniaturowymi ogonami zostały sprowadzone do Japonii z kontynentu. Tak czy inaczej, ale takie koty żyły na wyspach w XII wieku. W Washington Museum znajduje się obraz malarza z XV wieku - obraz przedstawia przodków zwierząt z charakterystycznymi ogonami.

Rasa została oficjalnie zarejestrowana dopiero w 1971 roku. Neko o krótkich ogonach było już wcześniej eksportowane z kraju przez miłośników kotów, ale wąsaty tubylcy nie wzbudzali większego zainteresowania. Punkt zwrotny nastąpił w 1968 roku, kiedy panna Frehrert przywiozła troje dzieci do Stanów Zjednoczonych. Elżbieta była hodowczynią Abisyńczyków, ale poświęciła także wystarczająco dużo uwagi japońskim tubylcom o krótkich ogonach. Dziś rasa otrzymuje status championa w prawie wszystkich stowarzyszeniach felinologicznych na świecie. Od 1993 roku CFA uznał również odmianę długowłosą.

Aborygeni - a to wiele mówi. Idealne proporcje, naturalne formy, posągi, nie zmieniane przez „designerską” selekcję. Mocna klatka piersiowa, prosty grzbiet, dobrze rozwinięte mięśnie i mocne kości - kot jest harmonijny i „prawdziwy”, idealny biegacz, skoczek i myśliwy. Jak u wszystkich krótkogoniastych, tylne kończyny są nieco dłuższe niż przednie, przez co zad nieznacznie się unosi. Głowa trójkątna, kufa dobrze zarysowana, kości policzkowe wyraziste, wysokie. Nos jest długi i prawie prosty, z lekkim zgięciem na grzbiecie nosa. Oczy są dość duże, owalne, osadzone lekko skośnie. Uszy są długie, ale harmonijnie, niezbyt duże. Rozstawione szeroko i lekko pochylone do przodu.

Sierść jest jedwabista, przyjemna w dotyku, gładka. Krótkie włosy przylegają do tułowia, dotykając je na ogonie. Pożądane jest, aby kolor oczu harmonizował z kolorem futra. Dostępnych jest wiele opcji kolorystycznych, tylko czekolada, „syjamski”, liliowy i „abisyński” nie są rozpoznawane. Szczególnie popularne są białe koty z małymi plamkami na ciele, plamą na głowie i kolorowym ogonem. Plamy mogą być tego samego koloru lub łączyć kilka odcieni, jednolite lub wzorzyste. Długowłosy bobtail ma puszysty kołnierzyk, urocze majtki i bufiasty kucyk w typowych kolorach.

Japoński bobtail jest wyjątkowy - jego ogon jest tylko zmieniony, ale nie skrócony jak u kotów bezogonowych. Oznacza to, że ogon jest na miejscu, liczba kręgów jest taka sama jak u zwykłego suma ogoniastego, ale kręgi są małe, nierozwinięte. Dodatkowo są zdeformowane, przez co ogon nabiera najbardziej niesamowitych kształtów. Nie ma znaczenia, ile zwojów, zakrętów i sęków jest utworzonych. Najważniejsze jest to, że ogon nie jest dłuższy niż osiem centymetrów i harmonizuje z ogólnym wyglądem zwierzaka.

Dobroduszny kot jest szczęśliwy, gdy czuje miłość i przywiązanie wszystkich członków rodziny. Są towarzyskimi zwierzętami, towarzyskimi i zabawnymi nawet z nieznajomymi. Są dociekliwi, mobilni i zawsze starają się być blisko człowieka. Jednak zwierzęta nie różnią się nadmiernym uzależnieniem i zwykle znoszą wymuszoną samotność, bez płaczu i bez robienia bałaganu.

Według właścicieli podróżowanie z tymi kotami to sama przyjemność. Interesują się wszystkim, co się dzieje, na wystawach nie stresują się, ale z zaciekawieniem patrzą na chaos wokół nich..

Kot jest schludny i arystokratycznie schludny. Starannie dbają o swoje futra, nie mają skłonności do zepsucia mebli i skrupulatnie podchodzą do kwestii toaletowych. Są kąpane tylko przed wystawami lub okazjonalnie, na przykład, gdy zwierzę jest bardzo brudne. W okresie linienia wełnę należy czyścić gumową „rękawiczką”, aby przyspieszyć proces zmiany sierści.

Pożądane jest, aby pokój miał wyposażoną przestrzeń - "drzewo", leżaki, domy. Zwykłe zabawki „japońskie” szybko się nudzą, dlatego lepiej kupić nowoczesne interaktywne, logiczne. Chociaż najważniejsze dla kota z uroczym ogonem króliczka jest towarzysz zabaw. Jeśli nie ma możliwości codziennego zabawiania zwierzaka, można spokojnie „dodać” do niego szczeniaka lub kociaka. Te koty są bardzo przyjazne i będą zadowolone z takiego towarzystwa..

Gen odpowiedzialny za deformację ogona jest niezwykle wytrzymały. Kocięta rodzą się zawsze ze zmienionymi ogonami, bez zakłócania tworzenia pozostałej części kręgosłupa. Rasa jest genetycznie „czysta”, zwierzęta domowe wyróżniają się doskonałym zdrowiem i żyją długo.

Malowanie japońskiego bobtaila. Artysta Hiroaki Takahashi.

ArtistKuniyoshi_Utagawa.

Od niepamiętnych czasów w japońskiej wiosce mieszkał stary człowiek. Był kapłanem, a bogowie wystawiali go na próbę, wysyłając pobożnemu mężowi coraz więcej trudności. Pewnego razu poirytowany i zmęczony powiedział do swojego kota (który, nawiasem mówiąc, miał nietypowy krótki ogon): „Karmię cię i opiekuję się tobą. Mogłeś coś dla mnie zrobić, inaczej będziesz spać i jeść. " Niebo natychmiast błysnęło błyskawicą, a deszcz spłynął po ścianie.

Bogaty dżentelmen przejechał obok chaty starca, który postanowił ukryć się przed pogodą pod szeroką koroną drzewa. Nagle zauważył, że kot z wygiętym ogonem macha łapą, jakby przywoływał go, przywoływał go. Dżentelmen podszedł do kota i ledwo oddalając się od drzewa, usłyszał trzask. Odwracając się, zobaczył, że piorun przebił drzewo. Wdzięczny za zbawienie, Pan hojnie przedstawił starca żebraka. Za otrzymane pieniądze ksiądz zbudował kościół i odtąd do ostatniego dnia nie znał żadnych kłopotów. A Japończycy, słysząc o niesamowitej historii i wierząc, że kot machający łapą przynosi szczęście, zaczął ozdabiać parapety postaciami, które dziś nazywane są maneki-neko i są znane na całym świecie..

Udostępnij w sieciach społecznościowych: