Distemper lub panleukopenia u kotów: objawy i leczenie

Distemper (panleukopenia) to wirusowa choroba kotów. Jego osobliwością jest wysoka zaraźliwość..

Chorobie towarzyszy gorączka, uszkodzenie układu oddechowego, układu krążenia, układu nerwowego, przewodu pokarmowego, odwodnienie i ogólne zatrucie organizmu.

Choroba i jej czynnik sprawczy

Czynnikiem sprawczym tej choroby jest parwowirus Feline Panleukopenia, którego średnica wynosi 20-25 nm. W przypadku panleukopenii narządy wewnętrzne zwierzęcia są uszkodzone. Wirus atakuje układ limfatyczny, szpik kostny, przewód pokarmowy.

Zmniejsza się liczba leukocytów we krwi kota. Stare umierają, ale nowe nie powstają. Jest to osłabienie ochronnych właściwości organizmu, a dla wirusa zapala się „zielone światło”.

Żywotność patogenu dżumy w środowisku zewnętrznym sięga 1 roku. Jednocześnie zachowane są wszystkie jego właściwości chorobotwórcze..

Jak to jest przekazywane?

Głównym źródłem infekcji i rozprzestrzeniania się panleukopenii kotów są chore lub niedawno wyleczone koty wydalające wirusa z kałem lub wymiocinami, moczem, śliną. Maksymalną zawartość wirusa w ekskrementach obserwuje się po 2-3 dniach od wystąpienia choroby.

Wirus może być przenoszony na inne zwierzę drogą powietrzną, pokarmową, poprzez kontakt z chorymi osobnikami za pośrednictwem wspólnych przedmiotów: naczynia, jedzenie, grzebienie, taca, zabawki, pościel. Możliwa jest infekcja zakaźna - poprzez ukąszenia owadów wysysających krew (pchły, kleszcze, komary).

Dżuma może być przenoszona drogą przezłożyskową. U ciężarnej kotki dochodzi do wewnątrzmacicznego zakażenia płodu. Poronienia są częste we wczesnej ciąży. Nawet jeśli kotowi uda się urodzić potomstwo, kocięta często rodzą się niezdolne do życia. Mają patologię móżdżku, wodogłowie, uszkodzenie układu nerwowego.

Warunki wstępne choroby to:

• niezrównoważone odżywianie (zła dieta, pasza niskiej jakości);
• niewystarczająca opieka, niehigieniczne warunki przetrzymywania.

Objawy panleukopenii (dżuma)

Średnio okres inkubacji trwa od 2 do 12 dni. Na podstawie poziomu leukocytów we krwi możemy mówić o nasileniu choroby.

Dżuma może się szybko rozwinąć, gdy śmierć zwierzęcia nastąpi w ciągu pierwszego dnia po chorobie. Ta forma jest najczęściej spotykana u kociąt. Jeśli kociak nie ma 3 miesięcy, najprawdopodobniej umrze. Dorosłe koty mogą walczyć o swoje życie..

Ostra postać choroby jest typowa dla dorosłych kotów. Pojawienie się chorób wtórnych może pogorszyć stan zwierzaka. Nieleczony kot umrze w ciągu 1-3 dni, a szybka pomoc czworonożnemu przyjacielowi doprowadzi do wyzdrowienia za około 7 dni.

Dżuma może występować w łagodniejszej (podostrej) postaci, objawiającej się złym samopoczuciem. Choroba w tym przypadku jest wykrywana tylko przez badanie krwi. Ta forma występuje u zaszczepionych osób dorosłych o silnej odporności. Choroba trwa 14 dni i ma powolny charakter.

Zatem objawy nosówki u kotów i ich nasilenie zależą od odporności zwierzęcia, jego wieku i patogeniczności wirusa..

1. Ogólna depresja (letarg, apatia). Zwierzę nie reaguje na bodźce zewnętrzne.
2. Odmowa jedzenia i picia.
3. Ostry wzrost temperatury ciała (40,5-41 ° C). Kot ma gorączkę.
4. Trudne oddychanie. Świszczący oddech wewnątrz klatki piersiowej jest wyraźnie słyszalny. Pojawia się kaszel.
5. Odwodnienie organizmu. Objawami nosówki u kotów są skrzepy krwi i śluzu w kale i wymiocinach. Wyładowanie wymiotne ma żółtawo-zielony odcień. Odchody stają się rzadkie i obraźliwe. Czasami brakuje stolca, obserwuje się rozdęcie jelit. Błona śluzowa jamy ustnej wysycha, nabiera niebieskawego odcienia.
6. Zapalenie spojówek i nieżyt nosa (ropno-surowicze wydzieliny z oczu i nosa).
7. Zaburzenie koordynacji ruchowej.
8. Występują bolesne skurcze mięśni, silne drżenie, a czasem paraliż.

Objawy nosówki u kociąt są wyraźnie widoczne w wieku 2-3 tygodni. Są podobne do tych obserwowanych u dorosłych. Ponadto kociak demonstruje:

• odmowa mleka matki, nawet próby szukania piersi;
• ciągły pisk: ostry i przenikliwy, inny niż pisk zdrowych kociąt;
• niespokojne zachowanie lub bezruch;
• czuwanie w nocy (światłowstręt).

Panleukopenia jest szczególnie niebezpieczna dla niemowląt, ponieważ układ odpornościowy kociąt praktycznie nie jest w stanie oprzeć się chorobie. Według statystyk zgony wyprzedzają młode w 90% przypadków.

Bardzo ważne! Wiedząc, jak nosicielka objawia się u kotów i jak zagraża życiu zwierzaka, przy pierwszych oznakach dyskomfortu należy natychmiast zwrócić się o pomoc do kliniki weterynaryjnej! Nie możesz eksperymentować z samoleczeniem!

Wygląd chorego zwierzęcia zmienia się. Kot dramatycznie traci na wadze, sierść staje się matowa, tłusta. Oznaki nosówki u kotów, które wskazują na uszkodzenie układu nerwowego, wyrażają się w jego zachowaniu:

1. Kot stara się ukryć w ustronnym miejscu.
2. Kochanie zaczyna lękać się światła, boi się dźwięków.
3. Leży w pobliżu miski z wodą, ale nie pije. Wynika to z silnego bólu brzucha.

Leczenie

W zależności od formy, w jakiej panleukopenia występuje u kotów i jakie objawy występują, leczenie ma na celu przede wszystkim wyeliminowanie najgroźniejszych objawów choroby..

Objawy gorączki są podobne do wielu innych chorób zakaźnych. Jeśli podejrzewasz panleukopenię, konieczne jest przeprowadzenie diagnostyki różnicowej tych patologii. Jednocześnie wykonywane są badania laboratoryjne i kliniczne: ogólna analiza kliniczna krwi, kału, wydzieliny z oczu i nosa, wymiotów.

Przebieg leczenia musi być ściśle monitorowany przez lekarzy weterynarii. Kompleksowa terapia obejmuje stosowanie następujących leków, których dobór i dawkowanie wykonuje lekarz:

• surowica hiperimmunizacyjna (we wczesnych dniach choroby);
• antybiotyki (ceftriakson, farmakyna);
• immunomodulatory;

• leki przeciwskurczowe, przeciwbólowe (no-shpa, papazol);
• sorbenty (enterosgel, polysorb);
• preparaty otaczające żołądek (almagel, phosphalugel);
• probiotyki (pałeczki kwasu mlekowego);
• preparaty zawierające żelazo, witamina B12, kwas foliowy;
• leki przeciwwymiotne (cerucal, metoklopramid).

Kotowi wstrzykuje się dożylnie izotoniczne roztwory soli, roztwór 5% glukozy 1-2 razy dziennie. Jeśli to konieczne, zaszczepionego kota podaje się transfuzję krwi. Chore zwierzę jest karmione mieszaninami leczniczymi do żywienia pozajelitowego.

Bardzo ważne! Konieczne jest przeprowadzenie specjalnego leczenia do końca, nawet jeśli na zewnątrz kot wygląda na zregenerowanego i czuje się dobrze. Konieczne jest przestrzeganie zaleceń lekarza prowadzącego. Przerwanie kursu może następnie wywołać nowy nawrót..

Leczenie nosówki kotów w domu sprowadza się do przestrzegania wszystkich zaleceń i zaleceń lekarza prowadzącego. Żadne środki ludowe nie pomogą w walce z chorobą. I w pełnym znaczeniu tego słowa, zarazy nie można wyleczyć. Cała powyższa terapia ma na celu jedynie złagodzenie objawów, eliminując ich negatywne konsekwencje.

Czy nosówka kotów jest niebezpieczna dla ludzi??

Panleukopenia kotów nie jest przenoszona na ludzi. Ale na butach lub ubraniach może wprowadzić do domu cząsteczki substancji zawierającej wirus wywołujący zarazę..

Istnieje ryzyko zarażenia zwierzęcia, jeśli nie umyjesz rąk po kontakcie z innym zwierzęciem.

Środki zapobiegawcze

Głównym środkiem zapobiegawczym, który należy wykonywać corocznie w celu ochrony zwierzęcia przed zakażeniem, jest przestrzeganie harmonogramu szczepień szczepionkami wielowartościowymi. Dotyczy to zwłaszcza kotów, które mają dostęp do ulicy. Daty szczepień i nazwę szczepionki wpisuje się do paszportu weterynaryjnego.

Uwaga! Nie należy szczepić ciężarnych kotek i zwierząt pasożytami podskórnymi lub skórnymi. Kocięta można szczepić od 2,5-3 miesiąca życia.

Aby uniknąć zakażenia zwierzęcia, właściciel musi przestrzegać zasad i przepisów dotyczących trzymania zwierząt domowych. Dieta Purra powinna być zbilansowana.

Jeśli w domu mieszka kilka kotów, potrzebujesz:

1. Jeśli to możliwe, izoluj zdrowego kota w innym mieszkaniu (dla krewnych, przyjaciół).
2. Jeśli po 3 tygodniach przesiedlone zwierzę nie wykazywało objawów choroby i zostało zbadane przez lekarza, który wykluczył straszną diagnozę, należy go zaszczepić.
3. Po kontakcie z chorym zwierzęciem należy dokładnie umyć ręce i, jeśli to możliwe, zmienić ubranie..
4. Przeprowadzać regularną dezynfekcję podłogi, naczyń, tacy, czyścić na mokro i przewietrzyć pomieszczenie.

Wniosek

Nosówka kotów może być leczona. Musisz walczyć o życie swojego futrzanego przyjaciela. Nie powinieneś być zdziwiony problemem: czy koty, które przeżyły chorobę, mają nosówkę? Zwierzę, które pokonało chorobę, rozwija stabilną odporność na całe życie, ale do końca swoich dni pozostanie nosicielem podstępnego wirusa.