Dlaczego białaczka u kotów jest niebezpieczna: rokowanie, objawy i leczenie

Wirusowe choroby układu odpornościowego, takie jak białaczka u kotów, mają wątpliwe rokowania i należą do najpoważniejszych uszkodzeń narządów krwiotwórczych. Białaczka wirusowa (FeLV) i wirusowy niedobór odporności (FIV) są powszechne. Istnieją między nimi różnice, które pozwalają zidentyfikować chorobę. Choroba krwi u kotów nie jest wyrokiem śmierci. Kontaktując się z lekarzem na czas, możesz uratować zwierzaka i przedłużyć jego życie.

1 Białaczka wirusowa

Wnikając do organizmu onkogenny retrowirus FeLV jest stopniowo wprowadzany do struktury szpiku kostnego i niszczy kod genetyczny leukocytów - komórek odpornościowych. Tracą swoją funkcję ochronną. Jednocześnie wzrasta liczba niedojrzałych leukocytów we krwi. Występuje białaczka - wiele "biały" krwinki niezdolne do wykonywania swojego podstawowego zadania. Działania retrowirusa niszczącego system obronny przejawiają się następująco:

• Zmniejsza się opór organizmu. Zwierzę zaczyna boleć. Każda infekcja jest niebezpieczna, ponieważ może prowadzić do poważnych powikłań lub śmierci..
• Zwiększa się prawdopodobieństwo wystąpienia nowotworów. Leukocyty ze zmienionym kodem genetycznym wraz z krwią są przenoszone po całym organizmie, znacznie zwiększając ryzyko nowotworów onkologicznych.
• Pojawiają się trudności w postawieniu prawidłowej diagnozy. Początek choroby prawie nie daje żadnych objawów, co uniemożliwia natychmiastowe jej zauważenie. Oczywiste zaburzenia w organizmie pojawiają się później, gdy choroba już postępuje.

W przypadku białaczki wirusowej zwierzę umiera z powodu wtórnej infekcji, która nie spełnia odpowiedniej odporności. Pomimo oczywistego śmiertelnego zagrożenia białaczką, zdarzały się przypadki, gdy zdrowy i silny układ odpornościowy kota zwalczył infekcję bez szczepionki. Zwierzę wyzdrowiało samo.

1.1 Przenoszenie wirusa

Choroba jest najbardziej niebezpieczna dla kotów, kotów i kociąt prowadzących wędrowny tryb życia. Wśród zwierząt domowych dotyczy to przede wszystkim zwierząt z osłabioną odpornością.. Koty częściej chorują niż koty.

Wirus jest zaraźliwy, ale szybko traci swoją odporność w środowisku zewnętrznym. W powietrzu trwa nie dłużej niż 2 dni, zapada się po podgrzaniu i nie toleruje środków dezynfekujących i promieni ultrafioletowych. Patogen jest przenoszony ze zwierzęcia na zwierzę przy bliskim kontakcie naturalne wydzielanie:

• mocz;
• kał;
• krew;
• ślina;
• mleko matki podczas karmienia piersią.

Koty mogą zostać zarażone przez stosunek płciowy, wspólną zabawę, poprzez wspólną miskę lub kuwetę. Wirus jest przenoszony przez owady wysysające krew, takie jak zwykłe pchły kocie. Kociak może zarazić się wirusem w macicy - od chorej matki.

Białaczka wirusowa kotów nie stanowi zagrożenia dla ludzi. Jest przenoszony wyłącznie na koty. Ludzka białaczka ma zupełnie inny charakter i nie jest wirusowa.

1.2 Formy choroby

Wnikając do organizmu kota retrowirus rozpoczyna rozmnażanie się w tkankach miękkich, a następnie poprzez układ limfatyczny dostaje się do węzłów chłonnych, gdzie się gromadzi. Na tym etapie zwierzę można wyleczyć, choroba jest odwracalna. Jeśli wirus zacznie niszczyć tkankę kostną, szanse na przeżycie są znacznie zmniejszone i prawie równe zeru..

Stan układu odpornościowego kota odgrywa ważną rolę.. Zależy od od immunitetu są 4 formy przebiegu choroby:

• Tymczasowe (przejściowe). Jest to początek choroby, gdy wirus nie miał czasu, aby dostać się do szpiku kostnego. Silny układ odpornościowy zapewnia potężną odpowiedź i niszczy "najeźdźca". Jest to rzadki wariant przebiegu choroby, który trwa około 2 miesięcy i kończy się pełnym wyzdrowieniem..
• Utajony (utajony). Kot staje się nosicielem choroby. Jest zaraźliwa, ale sama nie choruje. Silna odporność zapobiega namnażaniu się i aktywności wirusa. Przewóz może trwać kilka lat bez zakłócania normalnego życia zwierzęcia.
• Forma replikacji wirusa (trwała). Słaba odporność pozwala infekcji dostać się do szpiku kostnego bez przeszkód. Wirus rozprzestrzenia się po całym organizmie. Choroba przebiega z wyraźnym nasileniem objawów białaczki.
• Nietypowy kształt. Choroba rozwija się w określonym narządzie na tle silnej odporności.

W zależności od lokalizacji zmiany wirusowej w postaci trwałej objawy będą się różnić.

1.3 Objawy choroby

Ostry spadek odporności kotów jest obarczony poważnymi konsekwencjami. Zakażony kot jest podatny na różnorodne choroby, ponadto występujące z powikłaniami groźnymi dla jego życia i skłonnymi do nawrotów. Główne objawy występują przy wtórnej infekcji:

• częsty wzrost temperatury;
• niska mobilność;
• zwiększona senność;
• zmniejszony apetyt;
• częste przeziębienia;
• oczywiste problemy z trawieniem;
• wydzielanie śliny związane z dysfunkcją gruczołów ślinowych pod wpływem wirusa;
• powiększenie wszystkich węzłów chłonnych;
• anemiczne błony śluzowe.

Kot traci zainteresowanie grami, jest ospały i obojętny na otaczający go świat.

1.4 Diagnostyka

Diagnoza, zwłaszcza w początkowej fazie choroby, jest trudna. Nowoczesne laboratoryjne badania krwi pomagają zdiagnozować:

• Szybki test, który pozwala dokładnie wykryć wirusa w szpiku kostnym, to łańcuchowa reakcja polimerazy (PCR).
• Test immunoenzymatyczny (ELISA) określa obecność produktów przemiany materii wirusa we krwi.
• Ogólne badanie krwi ujawnia zmiany w składzie krwi i istnienie ognisk zapalnych w organizmie.
• Badanie rentgenowskie, USG i MRI pozwala określić wszelkie nieprawidłowości w pracy narządów i układów wewnętrznych, obecność guzów.

Po postawieniu diagnozy przepisuje się leczenie, które jest najbardziej odpowiednie dla zidentyfikowanego stadium choroby..

1.5 Leczenie

Zwierzęta otrzymują pomoc objawową. Głównym zabiegiem jest wspomaganie odporności.

Nie ma lekarstwa na białaczkę Najskuteczniejszą ochroną przed wirusem jest szczepienie.

Ta terapia znacznie przedłuża życie kota. Najważniejsze to:

• Przepisywanie leków stymulujących układ odpornościowy. Lista leków jest opracowywana z uwzględnieniem stanu zwierzęcia.
• Stosowanie diety tonizującej. Odpowiednie odżywianie odgrywa ważną rolę w przywracaniu odporności. Produkty są poddawane obróbce cieplnej, aby zapobiec przedostawaniu się zarazków do osłabionego organizmu kota.

W przypadku objawów wtórnych infekcji są one eliminowane za pomocą leków.

Chory kot musi być poddany kwarantannie do końca życia.. Kontakt z innymi zwierzętami jest niedopuszczalny, ponieważ istnieje ryzyko przeniesienia wirusa. Miejsce, naczynia, taca i legowisko Twojego pupila muszą być idealnie czyste, aby nie narażać go na wtórne infekcje. Jeśli te warunki zostaną spełnione, życie zwierząt domowych przedłuża się o lata..

2 Wirusowy niedobór odporności

Pod względem stopnia zagrożenia wirusowy niedobór odporności niewiele różni się od wirusowej białaczki. Choroby mają podobne objawy, są wywoływane przez retrowirusy, ale są też między nimi kardynalne różnice..

Czynniki wywołujące białaczkę kotów wpływają na szpik kostny, a wirus niedoboru odporności działa bezpośrednio na komórki odpornościowe organizmu - leukocyty T. To jest ich główna różnica. Obie choroby nie są przenoszone na ludzi..

Charakterystyczną oznaką infekcji jest długi okres inkubacji. Kot od dawna wygląda absolutnie zdrowo, choć na tym etapie jest nosicielem wirusa i jest już zaraźliwy. Najwięcej retrowirusów znajduje się w ślinie zwierząt, więc ukąszenia są najbardziej niebezpieczne. Choroba rozwija się powoli.

Wirus wnika do organizmu kota przez uszkodzoną skórę. To jest główna droga infekcji. Gdy infekcja trafi do krwiobiegu, atakuje dojrzałe leukocyty, pozbawiając je zdolności do pełnienia funkcji ochronnej. Osobliwością wirusa jest jego wiele podgatunków. Dlatego niemożliwe jest stworzenie skutecznej szczepionki przeciwko niemu.. Objawy wirusowego niedoboru odporności obejmują:

• stały wzrost temperatury;
• ostra utrata masy ciała aż do całkowitego wyczerpania;
• objawy skórne;
• trwałe powiększenie węzłów chłonnych;
• uszkodzenie oczu;
• występowanie chorób zębów;
• zaburzenia w pracy wszystkich układów i narządów wewnętrznych;
• objawy neurologiczne.

Zmniejsza się odporność organizmu na wszelkie choroby, w tym choroby grzybicze. Kot jest chory przez długi czas i umiera z powodu wtórnej infekcji. Leczenie na tym etapie jest nieskuteczne, a wczesna diagnoza, podobnie jak w przypadku białaczki, jest trudna. Można to zrobić około 2 miesiące po wystąpieniu choroby, aby wyniki badań były widoczne. Aby to zrobić, weź krew i wykonaj testy na obecność przeciwciał przeciwko wirusowi. Badana jest również ślina i płyn limfatyczny. Kocięta są testowane nie wcześniej niż w wieku 5-6 miesięcy.

Leczenie ma na celu wsparcie sił odpornościowych organizmu i spowolnienie destrukcyjnego działania wirusa. Na ogół jest objawowa - leczenie chorób wtórnych i współistniejących, jak w białaczce wirusowej. Zwierzę jest leczone przez całe życie. Rezygnacja z narkotyków doprowadzi do przedwczesnej śmierci zwierzęcia. Środki zapobiegawcze - ograniczanie rozprzestrzeniania się choroby. To izolacja chorych zwierząt i dezynfekcja artykułów gospodarstwa domowego. Zaleca się co sześć miesięcy testować swojego zwierzaka na obecność wirusa..

Żywotność chorych kotów nie jest zbyt długa. Jeśli zwierzę zostanie zarażone w wieku 5-6 lat, choroba po prostu nie ma czasu, aby mu zaszkodzić. Przy ostrożnej pielęgnacji zwierzę dożyje starości bez odczuwania jakichkolwiek zmian.