Łysie koty: cechy ras, cechy pielęgnacji i utrzymania

Łyse koty 17.05.2018 5,7 tys. 3,8 tys. 13 minut.

Bez względu na to, jak egzotycznie wyglądają łyse koty, nad ich stworzeniem pracowała sama natura, a nie człowiek. Pojawiły się w wyniku spontanicznych procesów ewolucyjnych, które doprowadziły do ​​braku genu odpowiedzialnego za pojawienie się wełny. Zwierzęta mają kilka tysięcy lat. Teorię tę potwierdzają znaleziska archeologiczne i starożytne kroniki Egiptu, Indii i Ameryki. Aztekowie nadal zajmowali się hodowlą bezwłosych zwierząt, ale wyniki ich pracy nie dotarły do ​​naszych czasów. W rzeczywistości wszystkie współczesne rasy bezwłose zostały odtworzone, a do ich uzyskania używano zwykłych kotów z naturalną mutacją genetyczną..

Około tuzina ras jest obecnie klasyfikowanych jako bezwłose koty, z których każda ma unikalne cechy eksterieru. Zyskały ogromną popularność wśród miłośników egzotycznych zwierząt, a także osób podatnych na reakcje alergiczne..

1 Łysie rasy

Pojęcie „łysych kotów” łączy kilkanaście gatunków różniących się od innych przedstawicieli rodziny kotów brakiem sierści. Pomimo podobnego wyglądu każda z ras ma swój własny rodowód i cechy. Należą do nich następujące koty:

• Sfinks kanadyjski;
• don sfinks;
• peterbald lub petersburg sphinx;
• Ukraiński lewkoj;
• elf;
• dwelf;
• bambino;
• kohana;
• Twarz.

1.1 Sfinks kanadyjski

Pierwszy przedstawiciel bezwłosego Sfinksa kanadyjskiego o imieniu Prun pojawił się w Kanadzie w 1966 roku w miocie zwykłego kota w wyniku naturalnej mutacji. Stąd nazwa rasy. Kot zwrócił uwagę hodowców swoim niezwykłym wyglądem. Długie lata pracy nad utrwalaniem bezwłosych genów doprowadziły do ​​powstania zupełnie unikalnego gatunku.

Zgodnie ze standardem Kanadyjczycy są średniej wielkości (ich waga nie przekracza 6 kg) i mają następujące cechy:

• wdzięczna sylwetka z dobrze rozwiniętymi mięśniami i szeroką klatką piersiową;
• cienkie kończyny z długimi palcami (tylne nogi są dłuższe niż przednie);
• ogon przypominający bicz jest pozbawiony włosów, ale u niektórych osób na końcu może pojawić się szczotka, co nie jest oznaką dyskwalifikacji;
• głowa w kształcie klina średniej wielkości z zaokrąglonym konturem i wydatnymi kośćmi policzkowymi, czaszka lekko wydłużona, szczęka mocna;
• krótki nos;
• uszy szerokie u nasady z dużą odległością między nimi;
• duże oczy w kształcie cytryny z przeszywającym spojrzeniem, odcień tęczówki należy połączyć z kolorem;
• brak wibrysów (u niektórych osób wąsy mogą się utrzymywać, nie jest to uważane za wadę);
• skóra jest gładka i przyjemna w dotyku z różnymi kolorami, od jednolitych do wzorzystych i punktowych, na ciele może pojawić się minimalny puch;
• obecność głębokich fałd na czole, szyi i kończynach - niezwykła cecha rasy.

Właściciele Kanadyjczyków celebrują ich szczególne cechy charakteru: lojalność i miłość, graniczące z dumą i niezależnością. Te koty są bardzo czułe, posłuszne. Dobrze dogaduj się z dziećmi i innymi zwierzętami. Mają wysoki poziom inteligencji (na poziomie trzyletniego dziecka) i mają dar uzdrawiania - z łatwością potrafią złagodzić ból głowy właściciela.

Rasa ma predyspozycje do następujących chorób:

• otyłość;
• różne choroby skóry;
• skrzywienie lub zmiękczenie kręgosłupa ogona;
• przerost dziąseł.

1.2 Don Sphynx

Ta stosunkowo młoda odmiana bezwłosych kotów pochodzi od pospolitego bezpańskiego kota o imieniu Barbara z dominującym bezwłosym genem, który przekazała swojemu potomstwu. Rasa została oficjalnie uznana w 1996 roku, jednocześnie opracowano jej standard. Charakterystyczne cechy to:

• proporcjonalna sylwetka z mocną kością i rozwiniętymi mięśniami, waga sięga 7 kg;
• tułów jest średniej długości z szerokim zadem, smukłymi kończynami i długim, prostym ogonem;
• głowa w kształcie klina z wyraźnymi kośćmi policzkowymi i łukami brwiowymi;
• płaskie czoło z nagromadzonymi fałdami przypominającymi rozłożony wachlarz;
• kufa lekko zaokrąglona, ​​nos średniej wielkości;
• wibrysy są gęste, różnej długości;
• mocne szczęki z dużymi zębami;
• uszy wysoko osadzone z zaokrąglonymi końcami, nachylone do przodu;
• oczy w kształcie migdałów o różnych odcieniach, lekko zakryte;
• elastyczna i aksamitna w dotyku, skóra ozdobiona fałdami na brzuchu, głowie, szyi i nogach, dopuszcza się dowolny kolor.

Należy zauważyć, że absolutnie nagie sfinksy Don nie istnieją. Zatrzymują resztki włosów za uszami, na nosie i czubku ogona. Skórę na ciele można przykryć cienkim i miękkim, prawie niewidocznym puchem.

Istnieją cztery rodzaje Don Sphynxes, w zależności od stopnia pokrycia włosów na ciele:

• całkowicie naga („guma”, „plastelina”) z całkowicie łysą skórą;
• welur - ciało zwierzęcia pokryte jest cienkim i krótkim puchem;
• flock - miękkie włosy są prawie niewidoczne, w dotyku przypominają skórkę brzoskwini;
• szczotka - sierść jest twarda i poskręcana, a obszary wypadania włosów widoczne są na głowie, szyi i brzuchu.

Kocięta Don Sphynx są bardzo zabawne, ciekawe i żywe. Z wiekiem ich charakter staje się bardziej zrównoważony i spokojny. Te koty mogą stać się czułymi i lojalnymi towarzyszami swoich opiekunów. Są to towarzyskie, nieagresywne zwierzęta, które równie dobrze traktują małe dzieci i inne zwierzęta, w tym psy..

Spośród najczęstszych chorób wyróżniają się choroby skóry. Spowodowane są nadmiernym wydzielaniem gruczołów łojowych, które są doskonałą pożywką dla bakterii. Ponadto Sfinksy Don są podatne na:

• redukcja gałki ocznej;
• skrzywienie kręgów ogonowych;
• niedorozwój jelit i kości;
• choroby naczyniowe.

1.3 Petersburg Sfinks lub Peterbald

Nowa rasa Peterbald została wyhodowana w latach 90-tych XX wieku przez hodowców z Petersburga, którzy chcieli uzyskać zwierzę o orientalnej urodzie i wdzięcznej linii orientalnej, połączonej z absolutnie nagą skórą sfinksów. A na początku XXI wieku zostały uznane przez Światową Federację Kotów. W tym samym czasie określono wzorzec rasy:

• muskularne, smukłe i elastyczne ciało z zaokrąglonymi żebrami;
• waga waha się od 3 do 5 kg;
• wydłużone kończyny z masywnymi opuszkami i owalnymi palcami;
• długi i cienki ogon ze spiczastą końcówką;
• głowa w kształcie klina z wąską kufą;
• duże uszy z angielskim kompletem;
• płaskie czoło;
• prosty profil;
• Azjatyckie skośne oczy o niebieskich i szmaragdowych odcieniach;
• kręcone wibrysy;
• ruchoma skóra, pozbawiona włosów i gromadząca się w fałdach na głowie i tułowiu, o różnych kolorach.

W zależności od obecności wełny na ciele zwierzęcia i jej jakości wyróżnia się następujące rodzaje peterbaldów:

• „Pędzel” („pędzel”). Ciało kota pokryte jest szorstkimi włosami o różnym stopniu gęstości.
• Końcówka pędzla. Włos na końcach nie jest tak długi jak w pierwszym typie, ogon pokryty jest miękkim włosem.
• Trzoda. Na skórze występuje rzadki i miękki puch (nie więcej niż 2 mm).
• Typ „gumowy”. Włosy na ciele są całkowicie nieobecne.
• "Kurz". Płaszcz jest prawie niewidoczny.
• Welurowy. Włosy są obecne tylko na łapach, tworząc „skarpetki” lub „podkolanówki”.
• Prostowłosy Peterbald (varietta). Takie osoby nie dziedziczą bezwłosego genu, dlatego pokryte są prostymi i krótkimi włosami..

Pomimo wschodnich korzeni peterboldy są przyjazne i towarzyskie, nie cechuje ich mściwość czy agresja. Są czule, dobrze dogadują się z innymi zwierzętami i dziećmi ze względu na ich zabawny temperament. Są bystrzy, dociekliwi i ciekawi.

Sfinksy petersburskie mają doskonałe zdrowie i silną odporność. Jednak są podatni na przeziębienia i choroby skóry. Częściej niż inne koty łysy mają też reakcje alergiczne..

1.4 ukraiński lewkoj

Potomek kotów Scottish Fold i Don Sphynx wizualnie przypomina kwiat, od którego pochodzi nazwa tej młodej rasy. Główna charakterystyka:

• budowa ciała jest muskularna z umiarkowanym mostkiem i wysklepionym grzbietem, waga może osiągnąć 6 kg;
• długie i mocne nogi z ruchomymi palcami;
• czaszka jest lekko płaska, kanciasta, lekko wydłużona;
• zaokrąglona kufa z wyraźnymi kośćmi policzkowymi i niezwykłymi łukami brwiowymi;
• uszy z miękkimi końcówkami pochylonymi do przodu i lekko pochylonymi;
• nos jest prosty i schludny;
• duże oczy w kształcie migdałów o różnych odcieniach, harmonizujące z kolorem;
• nie ma szaty, ale tułów jest pokryty lekko wyczuwalnym welurem puch, dozwolone są dowolne kolory;
• fałdy skórne występują w uszach, oczach, szyi, pachach i pachwinie.

Levkoi to inteligentne i delikatne zwierzęta, które czują nastrój właściciela. Są towarzyskie, inteligentne, dobrze wyszkolone i bardzo czułe. Wyróżnia je oddanie, ciekawość, determinacja, chęć uczestniczenia we wszystkich sprawach właściciela i członków jego rodziny. Dobrze dogaduj się z innymi zwierzętami i nigdy nie skrzywdzi dziecka.

Levkoi wyróżnia się dobrym zdrowiem i silną odpornością. Najczęściej ze skłonnością do skóry i przeziębień. Zakrzywione uszy Lefko również wymagają szczególnej uwagi i regularnej pielęgnacji..

1.5 Elf

Jedna z najrzadszych i najdroższych ras, która pojawiła się w Ameryce Północnej w wyniku skrzyżowania American Curl i kanadyjskiego Sfinksa i odziedziczyła najlepsze cechy ich wyglądu i charakteru. Standard rasy:

• masa ciała osiąga 7–8 kg;
• budowa ciała jest szczupła, ale muskularna, o gładkich zarysach i smukłych i mocnych kończynach (przednie nogi są dłuższe niż tylne);
• wydatny zaokrąglony brzuch;
• ogon jest długi i cienki ze spiczastym końcem;
• czaszka w kształcie klina, skierowana w stronę brody, z wyraźnymi kośćmi policzkowymi;
• nos jest prosty i szeroki z charakterystycznym dołeczkiem na grzbiecie nosa;
• uszy są umiarkowanie zakrzywione do tyłu z ostrymi końcami;
• oczy w kształcie migdałów są lekko wypukłe i dość duże w odcieniach błękitu i zieleni (dozwolone jest również zjawisko heterochromii);
• na tułowiu nie ma włosów, za uszami, na łapach i ogonie znajdują się małe skupiska armat;
• dozwolone są wszelkie kolory, od jednolitych do plamistych;
• liczne fałdy na czole, szyi i ramionach dodają uroku.

Elfy z natury są kapryśne i mściwe i nie pozwalają sobie na zranienie. Ale w kochającej rodzinie pokazują swoje najlepsze cechy: lojalność, przywiązanie, bystry umysł i ciekawość. Wymagają stałej uwagi i nie tolerują samotności. Dobrze dogaduj się z innymi zwierzętami.

Elfy mają dobre zdrowie, ale ich siedzący tryb życia często prowadzi do otyłości. Dlatego dieta zwierzęcia powinna być dokładnie monitorowana. Jak wszystkie bezwłose koty, ta rasa jest podatna na choroby skóry i przeziębienia..

1.6 Dwelf

Mniejsza kopia elfa - krasnoluda to eksperymentalna rasa, która łączy w sobie najlepsze cechy niezwykłych amerykańskich loków, bezwłosego kanadyjskiego sfinksa i krótkonogiego munchkina. Te koty posiadają:

• silna i muskularna sylwetka z szeroką klatką piersiową i potężnymi zaokrąglonymi plecami, zakrzywionymi bliżej części ogonowej (ich waga nie przekracza 3 kg);
• wydłużone ciało;
• krótkie i grube kończyny z szerokimi opuszkami wolumetrycznymi;
• ogon średniej długości ze spiczastym końcem;
• duża głowa w kształcie klina, z kanciastymi kośćmi policzkowymi i miękkim zaokrąglonym podbródkiem;
• mały nos z ledwo zauważalnym zagłębieniem na grzbiecie nosa;
• duże, szeroko rozstawione uszy z ostrymi końcami wygiętymi do tyłu;
• duże, okrągłe oczy o dowolnym kolorze tęczówki.

Sierść jest praktycznie nieobecna, ale na ogonie, brzuchu, uszach, kufie pojawia się bezbarwny puch. Małe fałdy na nogach i szyi zdobią zwierzę, ale ich obecność jest opcjonalna (nie jest to wada). Kolorystyka skóry zamszowej jest bardzo zróżnicowana: kolor waha się od białego i szarego do fioletu i czekolady.

Wyróżnia się cechy charakteru:

• towarzyskość;
• czynność;
• poświęcenie;
• łagodność;
• słaby punkt;
• wymagające uwagi właściciela.

U krasnoludów nie stwierdzono predyspozycji do chorób dziedzicznych lub genetycznych. Podobnie jak inne łyse koty, są podatne na przeziębienia i choroby skóry. Ze względu na krótkie kończyny ich kruche ciało może zostać poważnie uszkodzone podczas upadku z dużych wysokości..

1.7 Bambino

Inna rasa hybrydowa pochodzi od sfinksów i munchkinów. Bambinosy zostały wyhodowane we Włoszech w 2005 roku i od razu stały się popularne ze względu na ich niepowtarzalny wygląd i charakter.

Rasa ma następujące cechy:

• wydłużone ciało z dobrze rozwiniętymi mięśniami;
• skrócona w dolnej części kończyny;
• ogon skierowany na koniec;
• głowa w kształcie klina ze spiczastym pyskiem, dobrze zarysowanymi kośćmi policzkowymi i szerokim czołem;
• duże oczy z wyłupiastymi tęczówkami w lazurowych odcieniach;
• gładka skóra o różnych odcieniach jest umiarkowanie pomarszczona.

„Wieczne dziecko” - tak charakteryzują się właściciele swoich pupili. Bambinosy są bardzo aktywne i mobilne. Krótkie łapy nie przeszkadzają im w pokonywaniu jakichkolwiek wzniesień i przeszkód na drodze. Inną cechą jest życzliwość. Te koty dobrze dogadują się z innymi zwierzętami i uwielbiają spędzać czas na zabawach na świeżym powietrzu z małymi dziećmi..

Z chorób Bambino często występują:

• dysplazja stawu biodrowego;
• nieprawidłowy rozwój odcinka miednicy i ogona;
• zapalenie skóry.

1.8 Kohana lub Hawaiian Hairless

Kohana jest rekordzistką pod względem braku włosów, ponieważ całkowicie brakuje jej mieszków włosowych, wąsów i brwi. Ponadto rasa jest tak rzadka, że ​​obecnie liczba tych kotów nie przekracza 100 osobników..

Kohana zyskała na znaczeniu na Hawajach w latach 80. Później rasa została wprowadzona do Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Odmiana ma swój własny standard i nadal aktywnie się rozwija.

Cechy rasy:

• muskularne ciało z zaokrąglonym brzuchem, szerokim mostkiem i mocnymi długimi nogami;
• ogon skręcony w pierścień;
• głowa w kształcie klina;
• dobrze zdefiniowana kufa;
• małe oczy w kształcie migdałów i lekko skośne;
• prosty nos;
• duże uszy z głębokimi muszlami, zaokrąglone na końcach;
• jędrna skóra w dotyku jak ciepły wosk.

Ze względu na niewielką liczbę rasy trudno jest określić ogólne cechy charakteru kohana. Hodowcy zauważają jej podobieństwo do psa w nauce dowodzenia, poświęceniu i zależności od ludzi. Co więcej, te koty są bardzo ciekawe, leniwe i wytrwałe..

Zdrowie Kohansa jest również słabo poznane. Oczy wymagają szczególnej uwagi, ponieważ mają skłonność do trwałego zabrudzenia ze względu na brak rzęs, a uszy są podatne na duże nagromadzenie siarki.

1.9 Likoy lub kot wilkołak

Rzadką odmianę hybrydową uzyskano ze skrzyżowania kota amerykańskiego krótkowłosego ze Sfinksem. Ale urodzony miot okazał się bardzo nietypowy. Ciało kociąt było pokryte kępkami krótkich włosów, które z wyglądu przypominały bohaterów filmów science fiction. To dzięki temu wyglądowi reprodukcja kotów wilkołaków zaczęła być intensywnie zaangażowana..

Cechy rasy:

• Ciało jest szczupłe, wydłużone i muskularne (waga nie przekracza 6 kg).
• Kończyny są długie i cienkie, z małymi opuszkami i taśmami między palcami.
• Ogon zwężony ku końcowi, częściowo pokryty grubym włosem.
• Mała głowa w kształcie serca z zaokrąglonymi kośćmi policzkowymi i wąską brodą.
• Prosty nos.
• Duże i wyraziste oczy w zielono-żółtej tonacji.
• Duże uszy szeroko rozstawione.
• Wyjątkowa sierść składa się z kępek krótkich i miękkich włosów rozrzuconych po ciele zwierzęcia. Nos, okolice oczu i czubki stóp są całkowicie wyłysiałe. Niektórzy przedstawiciele nie mają włosów na szyi, klatce piersiowej, brzuchu.
• Srebrnoszary lub biały z ciemnymi końcówkami włosów.

Pomimo egzotycznego wyglądu lykoi są bardzo przyjaznymi i potulnymi stworzeniami. Uwielbiają leżeć na kolanach właściciela, dobrze dogadują się z innymi zwierzętami i dziećmi.

U tej rasy nie zidentyfikowano żadnych poważnych chorób genetycznych. Jego przedstawiciele wyróżniają się silną odpornością i odpornością na większość chorób kotów. Ale często wypadający płaszcz musi być stale czesany..

2 Zalecenia dotyczące pielęgnacji i konserwacji

Koty nie posiadające sierści wymagają szczególnej troski i uwagi właściciela ze względu na swoje fizjologiczne cechy. Dlatego trzymanie łysych kotów jest zalecane tylko tym osobom, które są gotowe spędzić większość czasu ze swoim zwierzakiem..

Ich skóra jest bardzo gorąca w dotyku, co nie jest zaskakujące, ponieważ temperatura ciała waha się od 39 do 42 stopni. W ten sposób wiecznie zamarznięte ciało zwierzęcia wytwarza dodatkowe ciepło, z którego większość wyparowuje przez skórę. Bezwłose zwierzęta nie są w stanie samodzielnie się rozgrzać, przez co często nie mogą wychodzić na zewnątrz, spędzając cały czas w pobliżu urządzeń grzewczych.

Dla dobrego utrzymania zwierząt domowych bardzo ważne jest utrzymanie temperatury w pomieszczeniu (20-25 ° C), a także całkowity brak przeciągów ze względu na ich skłonność do przeziębień.

Delikatna i niezabezpieczona skóra sfinksów, podatna na promieniowanie ultrafioletowe, jest zdolna do opalania, ale jest podatna na silne oparzenia słoneczne. Nie zaleca się wyprowadzania zwierzaka na spacer w upalny letni dzień.

Skóra bezwłosych kotów jest często brudna z powodu gruczołów łojowych i potu, dlatego należy je czyścić wilgotnymi chusteczkami lub szmatką kilka razy dziennie, zwracając szczególną uwagę na fałdy. A zwierzę należy myć co najmniej raz w tygodniu specjalnym szamponem lub mydłem dla dzieci. Inne procedury higieniczne sprowadzają się do regularnego czyszczenia uszu, obcinania paznokci, tarcia oczu wilgotnym wacikiem.

Aby zwiększyć wymianę ciepła, zwierzę powinno być karmione częściej i częściej niż jego futrzaste odpowiedniki, zwłaszcza zimą. Do odżywiania można używać wysokiej jakości pasz przemysłowych lub produktów naturalnych. W przypadku tego drugiego rodzaju w diecie powinny znajdować się warzywa (marchew, kalafior, buraki, cukinia). Z produktów mlecznych możesz zaoferować twarożek, jogurt, kefir, ser. Jako źródło białka zwierzęcego należy preferować chude gotowane mięso i ryby. Zaleca się podawać gotowane żółtko, ale nie częściej niż dwa razy w tygodniu..

3 Koszt bezwłosych kociąt

Ceny dla ras łysych kotów zależą od wielu wskaźników, począwszy od klasy kociaka, jego danych zewnętrznych, a skończywszy na tytule jego przodków. Ale najważniejsze jest rozpowszechnienie rasy.

Niektóre z bezwłosych zwierząt są tak rzadkie, że ich pozyskanie jest bardzo trudne i kosztowne. Te rasy obejmują Kohana, Elf, Dwelf, Likoya i Bambino. Ich liczba nie przekracza kilkudziesięciu, a hodowane są tylko w specjalistycznych szkółkach zagranicznych. Koszt małego przedstawiciela tych ras mierzy się w dziesiątkach tysięcy dolarów..

Sfinksy z Kanady, Dona i Petersburga są najczęściej wybierane jako bezwłosy zwierzak ze względu na ich dobroduszny i potulny charakter. Koszt kociąt rodowodowych waha się od 20 tysięcy do 100 tysięcy rubli. Ukraińskie lewkoje są tańsze - ich cena w większości szkółek nie przekracza 25 tysięcy rubli.