Jakie są najbardziej trujące i niebezpieczne pająki na świecie

Pajęczaki to jedne z najstarszych stworzeń na naszej planecie: żyły na Ziemi na długo przed ludźmi. Chociaż wiele z nich jest całkowicie bezpiecznych, istnieją śmiertelnie trujące pająki, które stanowią bezpośrednie zagrożenie dla ludzi. W artykule przyjrzymy się bliżej najniebezpieczniejszym pająkom na planecie, a także powiemy, kto do nich należy i który z nich jest najbardziej trujący..

Najbardziej niebezpieczne pająki na świecie

Istnieje wiele pajęczaków wyposażonych w trujące gruczoły. Z ich pomocą te stworzenia chronią się przed niebezpieczeństwami, a także zdobywają własne pożywienie. W większości przypadków takie stworzenia żyją na wolności, ale w regionach tropikalnych jadowite pająki mogą łatwo zostać mieszkańcami domowymi..

Brazylijski pająk wędrowny (pająk żołnierski)

To stworzenie jest uważane za jedno z najbardziej niebezpiecznych i agresywnych wśród wszystkich pajęczaków. W przeciwieństwie do swoich krewnych pająk nie ma tendencji do tkania sieci, ponieważ wykazuje bezpośrednie nawyki drapieżne.

Brazylijski pająk wędrowny nie przebywa długo w jednym miejscu, preferując aktywny ruch w poszukiwaniu pożywienia. Jego ugryzienie jest niebezpieczne, a trucizna natychmiast rozprzestrzenia się po organizmie, działając paraliżująco na układ nerwowy.

Pająk wędrowny występuje głównie w tropikalnych rejonach Ameryki Środkowej i Południowej. Stworzenie preferuje skryty tryb życia, dlatego najczęściej można go znaleźć w zaciemnionych zaroślach, w pobliżu formacji skalnych itp..Brazylijczyk często wędruje do domu człowieka. Ale pomimo swoich agresywnych nawyków nie zaatakuje pierwszy - jego ugryzienie jest tylko reakcją obronną.

Uważa się, że ten jadowity pająk jest dość duży: dorosły osiąga długość ok. 15 cm, jego kolor zmienia się w zależności od siedliska, najczęściej jednak są to wszelkiego rodzaju odcienie piaszczyste lub jasnobrązowe. Gatunek żeruje na małych owadach, małych gadach lub gryzoniach.

Czarna wdowa (karakurt)

Do niedawna karakurt uważano za najbardziej niebezpieczne stworzenia na planecie, ponieważ ich trucizna doprowadziła do śmierci człowieka przez ponad dekadę. Jego toksyny powodują ogólne złe samopoczucie, gorączkę i ból, który często kończy się śmiercią.Pomimo niebezpieczeństwa trucizny, dziś ugryzienie karakurtu rzadko prowadzi do śmierci człowieka, ponieważ stworzono skuteczne antidotum na jego toksyny. Ameryka Północna jest uważana za naturalne siedlisko karakurtu, ale dzięki ekspansji człowieka gatunek ten rozprzestrzenił się również w całej Oceanii.

Pająka można również spotkać w Azji Środkowej, w południowych regionach Ukrainy i Rosji. Czarne wdowy żyją samotnie, w zaroślach krzewów lub drzew. Ale w okresie lęgowym samce mogą przemieszczać się w poszukiwaniu samicy na duże odległości..

Czarna wdowa słynie przede wszystkim z kanibalizmu. Jak wiesz, samice tego gatunku zabijają i zjadają samca, który potencjalnie nie jest uważany za partnera. Młode pająki różnią się także kanibalizmem: bardzo często starsi bracia jedzą mniejsze, słabsze.

Wygląd tego pająka jest dość wyrazisty: ciało pokryte jest jednolitym czarnym lub ciemnobrązowym kolorem, na brzuchu widoczne są małe pomarańczowe plamki. Długość samicy czarnej wdowy nie przekracza 12 mm, samca - 5 mm. Karakurt prowadzi drapieżne życie, żywiąc się małymi owadami i pająkami.

Sydney leukopaut lub pająk w kształcie lejka

Gatunek znany jest z jednego z największych i najpotężniejszych psów wśród pajęczaków, który często osiąga długość 1 cm, z jego pomocą pająk leukopautin z Sydney może łatwo przegryźć ludzką skórę i spowodować poważne uszkodzenia..

Rzadko gryzie człowieka, ale jego ugryzienie jest śmiertelne. Trucizna znajdująca się w organizmie powoduje paraliż zakończeń nerwowych, co prowadzi do dysfunkcji poszczególnych narządów lub całego układu nerwowego.

Możesz spotkać tego pająka w południowo-wschodniej Australii. Zamieszkuje norki z licznymi przejściami, w strefie zarośli iw drzewiastych zaroślach. Samice często prowadzą siedzący tryb życia, podczas gdy samce aktywnie poruszają się po terytorium w poszukiwaniu pożywienia.

Podczas spotkania z osobą leukopautinus z Sydney zachowuje się agresywnie, wykazując oczywistą dominację. Pająk lejkowy wygląda dość poważnie: jego długość wynosi od 1 do 5 cm, ale w optymalnych warunkach może dorastać do 8 cm.Ciało pająka leukopauta Sydney jest jednolicie czarne, ale na brzuchu występuje odcień brązu lub czarno-brązu. Ze swej natury to stworzenie należy do drapieżników: duże owady lub mali krewni stają się jego pokarmem.

Australijska wdowa (pająk czerwonogrzbiety)

Australijska wdowa jest przedstawicielką grupy pająków rozpowszechnionych na planecie, zjednoczonych pod ogólną nazwą karakurt (czarna wdowa). Podobnie jak gatunki spokrewnione, stworzenie charakteryzuje się kanibalizmem, który jest najbardziej widoczny w okresie wzrostu lub reprodukcji..

Gatunek ten uważany jest za jeden z najniebezpieczniejszych na naszej planecie, gdyż jego neurotoksyczny jad powoduje uszkodzenia układu nerwowego, często nie do pogodzenia z życiem. Pająk czerwonogrzbiety żyje wszędzie w Australii, ale dzięki człowiekowi gatunek zdołał przenieść się na archipelag japoński.Najczęściej można spotkać pająka w terenie miejskim lub na łonie natury, w pobliżu niewielkich zarośli krzewów. Stworzenie jest nocne i osiadłe, tylko młode pająki są zdolne do aktywnej migracji.

Australijska wdowa różni się od swoich krewnych większym i bardziej nasyconym kolorem ornamentu na brzuchu. Co więcej, jego rozmiar jest od nich gorszy: długość samicy nie przekracza 10 mm, długość samca wynosi 3-4 mm. Pająk czerwonogrzbiety jest drapieżnikiem, dlatego żywi się owadami lub mniejszymi kongenerami.

North American Black Widow (South Widow)

Czarna wdowa z Ameryki Północnej jest typowym członkiem grupy karakurt. To właśnie te pająki na początku ubiegłego wieku stały się jedną z głównych przyczyn śmierci ludzi w Stanach Zjednoczonych..

Charakterystyczną cechą pająka, podobnie jak innych karakurtów, jest kanibalizm, który jest charakterystyczny dla samic po kryciu i młodych młodych. Trucizna południowej wdowy charakteryzuje się paraliżującym działaniem na zakończenia nerwowe, co często kończy się śmiercią osoby.Pomimo wynalezienia antidotum, ukąszenie wdowy z Ameryki Północnej jest niezwykle niebezpieczne, ponieważ dość często z biegiem czasu trucizna powoduje skutki uboczne dla układu nerwowego..

W ciepłych rejonach Ameryki Północnej żyje niebezpieczne stworzenie. Wdowa południowa prowadzi siedzący i samotny tryb życia, ale samce są zdolne do migracji w okresie lęgowym. Długość ciała samic nie przekracza 12 mm, samce są o połowę krótsze, nie więcej niż 5-6 mm.

Kolor korpusu jest typowy dla karakurtu: korpus ma jednolity czarny lub ciemnobrązowy odcień, na grzbiecie widoczne są jaskrawoczerwone plamy lub jedna duża podłużna plamka przypominająca klepsydrę.

W młodym wieku plamy te są często otoczone białą obwódką. Wdowa południowa żywi się małymi owadami lub niejadowitymi pająkami.

Brązowy pająk pustelnik

Ten gatunek pajęczaków jest najbardziej znany z charakterystycznego działania trucizny na organizm ludzki. Oprócz gorączki i ogólnego złego samopoczucia, ukąszenie pająka pustelnika powoduje ostrą martwicę tkanek w dotkniętym obszarze..Często towarzyszą temu głębokie wrzody, które nawet przy szybkiej interwencji medycznej ustępują w ciągu 3–6 miesięcy. Mimo to gatunek nie jest szczególnie agresywny, więc jego przedstawiciel może ugryźć osobę w wyjątkowych przypadkach, gdy życie pająka jest w bezpośrednim niebezpieczeństwie.

Możesz spotkać to stworzenie na terytorium od południa środkowego zachodu Stanów Zjednoczonych do granic Zatoki Meksykańskiej. Na tym obszarze pająk pustelnik brunatny jest wszechobecny, ale świetnie czuje się również na terenach zurbanizowanych..

Najczęściej chowa się w ciemnych i chłodnych miejscach prywatnych domów (szafy, strychy itp.), Zaroślach, pod kamieniami oraz w szczelinach. Pustelnik prowadzi odludny, głównie nocny tryb życia.

Pająk wyróżnia się jednolitym kolorem odcieni brązu, ciemnożółtego lub szarego, na brzuchu znajduje się wiele krótkich włosków. Jego długość ciała sięga nie więcej niż 20 mm, podczas gdy tradycyjnie samce są nieco mniejsze, do 15 mm. Gatunek żeruje na małych owadach.

Wideo: o pająkach pustelników

Sześciooki piaskowy pająk

W przeciwieństwie do swoich krewnych pająk piaskowy nie ma tendencji do tkania sieci, więc poluje na zdobycz z małej zasadzki. Przebierając się za otoczenie, ta istota może spędzić ponad godzinę w zasadzce.

Gatunek jest niezwykle niebezpieczny: gdy zwierzę lub osoba dostanie się do organizmu, toksyny jego trucizny natychmiast niszczą układ naczyniowy, co często prowadzi do bolesnej śmierci ugryzionego, dlatego pająk piaskowy jest uważany za jednego z najbardziej trujących w przyrodzie.

Sześciooki pająk piaskowy żyje w pustynnych regionach Afryki Południowej i Nowego Świata. Często małe dziury w piasku, miejsca pod kamieniami czy zwalone pnie stają się dla niego schronieniem..

Pająk rzadko wchodzi do domu mężczyzny, więc jego główny kontakt z ludźmi ma miejsce na wolności. Charakteryzuje się skrytym i odosobnionym trybem życia, który jest zaburzony wyłącznie w okresie lęgowym..

Ciało pająka ma około 10-15 mm długości, a rozpiętość nóg może wynosić około 50 mm. Charakterystyczną cechą gatunku jest charakterystyczny kształt ciała, który przypomina ciało kraba.Kolor ciała pająka zależy od regionu zamieszkania, ale często przeważają w nim jasne lub ciemnobrązowe odcienie. Gatunek żeruje na małych owadach lub skorpionach.

Chilijski pająk pustelnik

Bliski kontakt z chilijskim pająkiem pustelnikiem prawie zawsze kończy się niekorzystnie dla człowieka: gdy jego trucizna dostanie się do organizmu ludzi lub zwierząt, toksyny powodują miejscową reakcję alergiczną, a także hamują pracę serca, często obserwuje się kaszel i katar.

Kilka dni później w miejscu ukąszenia pojawia się martwica tkanek, która stopniowo przekształca się w otwarty wrzód. Aby wyleczyć taką martwicę, zajmie to od kilku miesięcy do kilku lat..

Naturalnym siedliskiem tego gatunku jest Ameryka Południowa, ale dzięki człowiekowi z powodzeniem przeniósł się do ciepłych regionów Ameryki Północnej, Europy i Australii. Pająk prowadzi ukryty tryb życia, w ciągu dnia chowa się w małych norach, pod kamieniami lub w szczelinach.W mieszkaniu człowieka czuje się świetnie. Chilijczyk najczęściej chowa się w najcieplejszych zakamarkach domu: za obrazami, pod listwami przypodłogowymi, meblami, w łóżku czy na półkach z ubraniami. Rozpoznanie pająka pustelnika jest możliwe ze względu na jego charakterystyczny wygląd..

Charakteryzuje się brązowym, brązowym lub szaro-żółtym odcieniem korpusu, na odwrocie widać ciemniejszy wzór przypominający kształtem gryf skrzypiec. Wielkość jego małego ciała jest niewielka - około 6–20 mm. Gatunek żeruje na owadach lub małych gatunkach pająków.

Mysz pająk (pająk myszy)

Pająk ma swoją nazwę z powodu błędnego przekonania, że ​​jest w stanie wykopać głębokie dziury, podobne konstrukcyjnie do nor myszy. Jednak dziś wiadomo, że istota ta nosi swoje imię i dzięki swojej zdolności, jak mysz, do szybkiego przemieszczania się po terytorium.

Pająk nie charakteryzuje się agresją, ale jego trucizna jest niebezpieczna dla ludzi. Przy ukąszeniu obserwuje się ciężkie zaburzenia układu nerwowego, które powodują zaburzenia w pracy zarówno poszczególnych części ciała, jak i całego organizmu.Myszy pająk jest typowym przedstawicielem australijskiej fauny, ale można go również spotkać w Chile i okolicznych regionach. To stworzenie żyje w samotności, z dala od hałasu i mieszkania człowieka, dlatego trudno jest się z nim spotkać. W naturze żyje w starych norach, pod kamieniami i ściółką drzew..

Przeciętny osobnik ma długość od 10 do 30 mm. Istnieją wyraźne różnice w kolorze ciała pająka: samice są przeważnie czarne lub ciemnobrązowe, samce mają jasny niebieskawo-czarny grzbiet i czerwoną głowę.

Ciało pająka myszy ma charakterystyczny błyszczący odcień i lekkie pokwitanie. Z natury gatunek jest drapieżny, padają na niego owady, małe pająki i małe zwierzęta.

Heirakantium (żółty pająk)

Heiracantium zajmuje pierwsze miejsce na liście 10 najbardziej jadowitych pajęczaków w Europie. Jego ugryzienie kończy się u osoby z bólami głowy, nudnościami i innymi objawami zatrucia organizmu. Jednak kontakt z heiracantium nie prowadzi do śmierci - jego trucizna jest jedynie środkiem ochronnym, pomagającym uniknąć ataku większych gatunków.

Gatunek żyje głównie w Europie, na obszarze od klimatu umiarkowanego do subtropikalnego, ale dzięki działalności człowieka można go spotkać również w USA. Heirakantium żyje zarówno w leśnej gęstwinie, jak iw mieście.Najczęściej chowa się pod listowiem i ściółką lub wybiera najbardziej zaciszne i zaciemnione zakątki domu. Ale trudno jest spotkać tego pająka, ponieważ jest dość przerażający, unika jakiegokolwiek kontaktu z dużymi gatunkami, a także jest nocny..

Przeciętny heiracantium ma około 10 mm długości, jego ciało jest koloru jasnobrązowego lub szaro-brązowego. Brzuch jest koloru bladożółtego lub szaro-żółtego, w górnej części znajduje się charakterystyczny pomarańczowo-brązowy pasek. Heiracantia żywią się małymi owadami.

Trujące czy nie

Czasami lista najbardziej niebezpiecznych pajęczaków obejmuje inne gatunki. Często mają nie mniej groźny wygląd, ale tylko niektóre z nich mogą być niebezpieczne dla ludzi.

Są to tzw. Gatunki warunkowo bezpieczne, z którymi bezpośredni kontakt w większości wypadków dobrze się kończy. Aby się chronić, zdecydowanie powinieneś określić, czy wszystkie te pająki naprawdę nie są trujące..

Spider-Wasp (Argiope Brunnich)

Argiopa Brunnich należy do gatunku trującego, ale nie jest niebezpieczny dla ludzi, ponieważ pajęczak nie jest w stanie uwolnić niezbędnej ilości toksyn do pokonania.Jednak ugryzienie argiopy jest dość bolesne, nawet u absolutnie zdrowej osoby powoduje ból, swędzenie i zaczerwienienie w dotkniętym obszarze, dlatego należy zachować ostrożność z tym stworzeniem.

W naturze gatunek ten żyje na prawie każdej szerokości geograficznej z klimatem subtropikalnym lub tropikalnym - od Afryki po Japonię. Pająk osy nie ma naturalnych wrogów, więc czuje się wolny zarówno na wolności, jak iw mieście, często wykazując zwiększone zainteresowanie ludźmi.

W naturze gatunek ten zasiedla niewielkie, liczące po kilkadziesiąt osobników, grupy, na trawnikach lub wzdłuż zarośli. Argiopa Brunnich charakteryzuje się wyraźnym dymorfizmem płciowym. Samice są przeważnie duże, mają około 10-15 mm długości.

Ich kolor często przypomina kolor osy: czarne, białe i żółte paski przechodzą naprzemiennie przez całe ciało, tworząc ciągły ornament. Samce są mniej jasne - jednolity odcień jasnobrązowy lub szarobrązowy, ich długość dochodzi do 5 mm. Gatunek często żeruje na Orthoptera i innych typach owadów.

Wideo: o pająku argiope bryunnich

Pająk tarantuli

Gatunek ten jest uważany za jeden z najbardziej znanych i rozpowszechnionych na świecie, ponieważ dość często miłośnicy pajęczaków trzymają go w swoich terrariach..

Oficjalnie tarantula jest całkowicie bezpieczna dla człowieka, jednak na ciele, w miejscu, w którym znajduje się ząb pazura, ma trujące gruczoły z określonymi toksynami. Konsekwencją takiego ugryzienia może być ostry ból, zaczerwienienie, obrzęk, drętwienie i skurcze w dotkniętym obszarze..

W swoim naturalnym środowisku ptaszniki są wszechobecne na wszystkich kontynentach, z wyjątkiem Antarktydy, w strefach klimatycznych subtropikalnych i tropikalnych. Najczęściej osobniki gatunku występują w cieniu roślinności drzewiastej lub na terenach pustynnych..

Żyją swobodnie i tworzą małe norki. Ptaszniki nie są uważane za agresywne, ale w przypadku bezpośredniego zagrożenia mogą zaatakować osobę.

Wielkość ptaszników może osiągnąć 20-28 cm, podczas gdy gatunek wyróżnia się dość jasnym kolorem: w zależności od podgatunku może mieć brązowe, żółte, czerwone, brązowo-żółte, a nawet niebieskie odcienie.Cechą pająka jest również ciągła linia krótkich włosów. Tarantula jest drapieżnikiem: jej pokarmem stają się jaszczurki, małe gatunki pająków, duże owady i małe ptaki.

Poprzeczka

Prawie każdy zna krzyż, który przynajmniej raz wydostał się na przyrodę. Ale niewielu wie, że potężny i jasny pająk z umiarkowanych szerokości geograficznych jest praktycznie bezpieczny dla ludzi. Jego trucizna nie powoduje poważnych komplikacji dla organizmu, ale należy unikać ukąszenia tego stworzenia.

Jego trujące gruczoły zawierają wystarczającą ilość toksyn, które przez kilka godzin w dotkniętym obszarze mogą powodować obrzęk, ból i zaczerwienienie..

Krzyż występuje wszędzie w strefie umiarkowanej w Afryce Północnej i Europie. Często można go spotkać na terenach leśnych i na bagnach, ale dość często krzyż można spotkać także w przydomowych ogródkach..

Te stworzenia żyją w ukryciu, unikając ludzi i nadmiernego hałasu, w chłodnych, zacienionych miejscach. Odróżnienie krzyża od kongenerów jest dość proste: długość ciała nie przekracza 15–20 mm, a gatunek ma charakterystyczny kolor.Na ciele znajdują się brązowe, czerwono-brązowe, jasnobrązowe i białe plamki, które w tylnej części tworzą ornament w kształcie krzyża. Ponadto ciało pająka pokryte jest specjalną błyszczącą wydzieliną, która w niekorzystnych warunkach zapobiega odwodnieniu. Krzyż żywi się małymi owadami.

Haymaker (długonogie pająki)

Sianorzy są uważani za typowych przedstawicieli fauny prawie wszystkich stref klimatycznych, z wyjątkiem surowych regionów arktycznych, więc prawie wszyscy spotkali go w domu..

Pomimo groźnego wyglądu nie jest niebezpieczny dla ludzi. Musisz jednak ostrożnie obchodzić się z tym stworzeniem, ponieważ przy ukąszeniu nie można uniknąć pieczenia, dyskomfortu i zaczerwienienia w dotkniętym obszarze.

Sianokosy żyje zarówno na wolności, jak i obok ludzi - na prawie wszystkich kontynentach, z wyjątkiem Antarktydy. W swoim środowisku naturalnym żyje w strefie zarośli i roślinności drzewiastej, w terenie zurbanizowanym osiedla się w pomieszczeniach mieszkalnych i niemieszkalnych lub w okolicy.Pająk preferuje ciche i ustronne miejsca, w których tka nierówną i chaotyczną sieć. To stworzenie nie wykazuje agresji wobec osoby i wyróżnia się zwiększonym spokojem..

Wielkość ciała osobników do 10 mm. Kolor ciała siana jest przeważnie jasnobrązowy lub żółto-szary. Jego charakterystyczną cechą są wydłużone przednie kończyny, które u dużych osobników mogą osiągnąć długość około 50 mm. Głównym pokarmem sianokosów są drobne owady i mrówki..

Tarantula

Tarantula jest często nazywana jednym z najbardziej egzotycznych pajęczaków, ponieważ jej wyjątkowy gatunek jest znany prawie każdemu.

W przeciwieństwie do powszechnego przekonania, istota ta jest bezpieczna dla ludzi, ale w przypadku zagrożenia może rzucić trujące włosy we wroga, jeśli uderzą w ciało, może wystąpić ostra reakcja alergiczna (swędzenie, zaczerwienienie, pieczenie, obrzęk itp.).

Tarantula żyje w Ameryce, Azji, Australii i Europie, a ciepłe regiony tropikalne lub subtropikalne są uważane za jej naturalne środowisko. Małe pęknięcia lub otwory pod kamieniami lub ściółką mogą mu służyć jako mieszkanie, ale często ptaszniki kopią dołki o głębokości do 60 cm.Istota często mieszka daleko od osoby, unikając bezpośredniego kontaktu. Gatunek ten wyróżnia się imponującym rozmiarem: długość niektórych podgatunków może sięgać 30 cm, ale częściej jego wielkość waha się w granicach 25-100 mm.

Kolor ciała tarantuli jest głównie brązowy, czarny lub brązowy, ale są też jaśniejsze kolory. Pająk jest aktywnym drapieżnikiem: atakuje zdobycz z małego schronienia, duże owady, żaby, myszy i inne małe zwierzęta stają się dla niego pokarmem.

Dzisiaj przyjrzeliśmy się bliżej, czy wszystkie pająki z pierwszej dziesiątki najgroźniejszych są trujące, a także dowiedzieliśmy się, czego się po nich spodziewać. Każdy z pajęczaków, nawet najbardziej nieszkodliwy, jest w naturalny sposób wyposażony w trujące gruczoły, które wykorzysta w razie niebezpieczeństwa. W takim przypadku nie można uniknąć bólu i dyskomfortu w strefie zgryzu..