Zabiegi na ropne rany u psów

Trudno jest znaleźć choćby jednego doświadczonego hodowcę psów, który w całej swojej praktyce nigdy nie doznał urazów u swoich zwierząt. Proste rany odniesione przez zwierzęta podczas nieostrożnej zabawy lub podczas spaceru po lesie (z reguły) nie stanowią szczególnego zagrożenia. Inaczej jest, jeśli te uszkodzenia zaczną się ropieć. Ropna rana u psa to nieprzyjemna i niebezpieczna patologia, choćby z tego powodu grozi ciału sepsą

Mechanizm rozwoju, notatki

Tutaj wszystko jest całkiem proste. Jeśli mikroflora ropotwórcza dostanie się do otwartej rany i jeśli zwierzę nie zostanie objęte podstawową opieką weterynaryjną, istnieje duże prawdopodobieństwo rozwoju ropnego zapalenia. Im młodszy lub starszy pies, tym większe prawdopodobieństwo takiego wyniku, ponieważ u szczeniąt i starszych psów system obronny organizmu nie działa dobrze. Zwiększ szanse na złe ropienie jedzenie i stałą ekspozycję naprężenie, które bardzo mocno „zasadzają” system odpornościowy.

Sama ropa jest mieszaniną martwych mikroorganizmów i martwych leukocytów. Te ostatnie wydzielają wiele enzymów lizujących (rozpuszczających), dzięki czemu ropa ma wyjątkowo nieprzyjemną właściwość - dosłownie rozpuszcza sąsiednie tkanki. Z tego powodu ogniska ropnego zapalenia, jeśli znajdują się w pobliżu dużych naczyń, splotów nerwowych i innych ważnych narządów, są niezwykle niebezpieczne dla zdrowia i życia psa..

Nawiasem mówiąc, ropa może być inna.. Zwykle dzieli się na dwie kategorie: łagodne i złośliwe. Pierwszy rodzaj ropy jest gęsty, zielonkawożółty lub kremowy. Złośliwa wydzielina jest cienka, blada. Łagodną ropę nazywa się ze względu na fakt, że jej gęsta konsystencja wskazuje na normalne napięcie odporności (i fakt, że w ogóle istnieje). Ciekła substancja bezpośrednio wskazuje na niewystarczającą produkcję leukocytów, co może świadczyć o całkowitym wyczerpaniu mechanizmów obronnych organizmu.

O czym należy pamiętać przed leczeniem ropnych ran? Najważniejsza jest dokładność. W żadnym przypadku mikroflora ropotwórcza nie powinna dostać się do ogólnego krwiobiegu, ponieważ może to prowadzić do rozwoju posocznica. Nigdy nie próbuj „ściskać”, „ciąć trochę” itp., ponieważ takie manipulacje powinny być wykonywane tylko przez wykwalifikowanego specjalistę! Zadaniem właściciela zwierzęcia powinno być ewakuowanie ropnej zawartości rany, aby ropa nie stopiła sąsiednich tkanek..

Swoją drogą, kiedy pilnie potrzebna będzie pomoc weterynarza? Musisz zabrać psa do specjalisty w następujących przypadkach:

• Z rany brzydko pachnie, stan zwierzęcia budzi niepokój (zwierzak jest powolny, całkowity temperatura ciało itp.).
• Sama rana nie jest otwartym urazem, ale zamkniętą jamą. Dzieje się tak, gdy drzazga, która wpadła w mięśnie, ropie, często dzieje się tak po walkach psów. W tym przypadku kanał rany będzie musiał zostać poszerzony i włożony dren, ale przeciętny hodowca prawie nie będzie w stanie przeprowadzić wszystkich tych manipulacji.
• Kiedy też duży obszar uszkodzenia rany. Jest całkiem możliwe, że w tym przypadku resztki tkanki będą musiały zostać wycięte i znowu tylko wykwalifikowany specjalista może sobie z tym poradzić..

Czystość to klucz do zdrowia

Aby zapewnić odpowiednią czystość wokół rany, należy zachować ostrożność odetnij całą wełnę wokół niej. Wszakże sklejające się z ropą włosy to dobre środowisko dla mikroorganizmów, które prowadzą do rozwoju stanów zapalnych i maceracji skóry. Ponadto znacznie wygodniej jest nakładać bandaże na czysty obszar rany. Inne rzeczy, o których należy pamiętać podczas leczenia psów w domu?

Jeśli rana już biegnie, a obszar wokół niej wygląda jak jedna duża, nieporządna kula włosów sklejona z ropy, będziesz musiał ciężko pracować. Ostrożnie odciąć wszystkie sploty i usunąć zaschnięty wysięk za pomocą wacika zwilżonego nadtlenkiem wodoru. Staraj się nie naciskać mocno: jeśli brud nie ustępuje, wystarczy go dobrze zwilżyć nadtlenkiem i poczekać, aż wszystko nasiąknie.

Jeśli w ranie znajdują się ciała obce (brud, wełna, wióry), spróbuj je ostrożnie usunąć. Nie musisz do tego używać palców, lepiej użyć pincety (najlepiej czystej). Gdy przedmiot jest zbyt duży i wnika głęboko w ranę, w ogóle go nie dotykaj, ale natychmiast zanieś zwierzę do weterynarza. A teraz powiemy Ci, jak możesz leczyć ropną ranę u psa.

Bandażowanie

W żadnym wypadku nie wypełniaj rany jodem ani jaskrawą zielenią! To tylko pogorszy sprawę. Wchodzenie do samej rany i szorowanie stamtąd też nie jest tego warte. Można go myć roztworem Farmoxidin i tym samym nadtlenkiem (nie „silniejszym” niż 3% roztwór). Musisz to robić dwa do trzech razy dziennie. Na samą ranę nakłada się tampony nasączone balsamiczną maścią Wiszniewskiego, lewomekol lub balsam Szostakowskiego. Z góry wszystko to jest przymocowane bandażem lub gipsem. Możesz również odkurzyć powierzchnię rany streptomycyną.

Ważny! Nigdy nie odwijaj ropiejących ran całkowicie, nie zakrywaj ich powierzchni folią! Takie uszkodzenie musi koniecznie wejść w kontakt z tlenem z powietrza, co zapobiega rozwojowi mikroflory beztlenowej.

W prawie wszystkich przypadkach antybiotyki. W przypadku ropnych ran u psów dobrze sprawdziły się preparaty z serii cefalosporyn. Rozpuszcza się je w 0,5% roztworze noworodiny, a powstały roztwór wstrzykuje się z uszkodzeniem na obwodzie. W ciężkich przypadkach wskazane jest również dożylne podawanie leków o szerokim spektrum działania, gdyż zapobiega to rozwojowi zmian septycznych..

Jeśli rana, przynajmniej hipotetycznie, znajduje się w zasięgu łap i języka psa, konieczne jest (!) potrzebuję kołnierza chirurgicznego. Dopóki uszkodzenie nie zostanie całkowicie wyleczone i nie przestanie przeszkadzać zwierzakowi, musi je stale nosić. W przeciwnym razie wszelkie leczenie ropnych ran u psów będzie nieskuteczne (jeśli pies będzie czesał i lizał ranę).