Mastif pirenejski

Mastif pirenejski uosabia wszystkie najlepsze cechy psa stróżującego i towarzysza. Duży, mocny, niezawodny, dobrze trenujący, opiekujący się dziećmi, ma dobry stan zdrowia i nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji.

Przodkowie mastifów pirenejskich byli zawsze używani tylko do ochrony stad, a nigdy do polowań. Wyróżniała ich szczególna zaciekłość wobec obcych, ponieważ mieszkali na słabo zaludnionych terenach górskich, ale pasterzom bezwarunkowo słuchali.

Do połowy XX wieku w Hiszpanii występowało kilka rodzajów mastifów. Każdy miał swoją nazwę, ale Pirenejczyk wyróżniał się na długo przed pojawieniem się pierwszego wzorca rasy w 1890 roku. Zniknięcie wilków, spadek liczby innych drapieżników i trudności ekonomiczne doprowadziły do ​​spadku liczby dużych psów pasterskich. Nie było takiej potrzeby i nie było potrzeby karmienia dodatkowego, niemałego pyska. Tylko w niektórych gospodarstwach przetrwały izolowane mastify pirenejskie.

XX wieku udało się zwrócić uwagę na rasę. W 1977 roku powstał w Hiszpanii Pirenejski Klub Mastifów, który zrzeszał hodowców. W 1981 roku Hiszpańskie Królewskie Towarzystwo Kynologiczne zatwierdziło standard. Rasa została uznana przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Kynologiczne w 1982 roku. Obecnie rodzina dużych psów pirenejskich obejmuje: pirenejski pies pasterski, hiszpański i mastifa pirenejskiego. Ale musimy też wspomnieć pirenejski pasterz, który pracował z tymi dużymi molo od wieków.

Wygląd

Mastif pirenejski to bardzo duży pies, powyżej średniej wielkości, o harmonijnej budowie, umiarkowanych proporcjach, o mocnej kości. Sierść nie jest zbyt długa. Pomimo swoich rozmiarów pireneje nie powinny wyglądać na powolne ani ciężkie. Wysokość w kłębie samców wynosi nie mniej niż 77 cm - suki - nie mniej niż 72 cm, waga zwykle waha się od 55-75 kg.

Głowa jest duża i mocna. Szerokość kufy u nasady jest w przybliżeniu równa szerokości między skroniami. Z boku głowa wygląda głęboko. Czaszka jest równie szeroka lub nieco dłuższa niż długość. Stop jest widoczny, nie ostry. Kufa ma prosty grzbiet nosa, trójkątny, zwężający się ku płatkowi, ale nie spiczasty. Szeroka i duża górna warga zakrywa dolną wargę, nie powodując przy tym szczeliny ani ugięcia. Niższy tworzy wyraźny kąt. Błona śluzowa jest czarna. Zgryz nożycowy. Zęby mocne i białe. Oczy są w kształcie migdałów, koloru brązowego, małe, powieki z czarną pigmentacją, ściśle przylegające do gałki ocznej. W spoczynku dolna powieka nieznacznie otwiera spojówkę. Uszy są średniej wielkości, trójkątne, opadające, osadzone na wysokości oczu. Wcześniej tradycyjnie zadokowany.

Szyja jest szeroka, mocna, tępo-stożkowata, z luźną skórą i podwójnym, dobrze uformowanym podgardlem. Korpus jest prostokątny, mocny, ale elastyczny i elastyczny. Górna linia jest pozioma. Kłąb dobrze zaznaczony. Grzbiet jest umięśniony i mocny. Lędźwie długie, szerokie, stopniowo zwężające się. Zad mocny, szeroki, nachylony pod kątem 45 stopni do horyzontu. Wysokość w kłębie jest równa wysokości zadu. Klatka piersiowa jest głęboka, szeroka, z wystającym mostkiem. Brzuch umiarkowanie podciągnięty, pachwina głęboka. Ogon wysoko osadzony, gruby u nasady, ruchomy. W spoczynku zwisa do stawu skokowego, ostatnia trzecia jest szydełkowana. W ruchu wygina się w formie szabli z wyraźnym haczykiem na końcu. Nogi oglądane z przodu proste, równoległe, z widocznymi mięśniami i ścięgnami, przedramiona 3 razy dłuższe od śródręcza. Tylne nogi dobrze umięśnione, mocne i dobrze kątowane. Łapy owalne, tylne nieco dłuższe niż przednie.

Na liście największych psów na świecie Mastify Pirenejskie zajmują czwarte miejsce, ale wyróżniają się łatwym kłusem i elastycznością..

Włos jest podwójny, włos okrywowy gęsty, gęsty, średniej długości. W środkowej części ciała od góry długość włosa 6-9 cm, szyja, łopatki, brzuch, tył nóg i ogon pokryte dłuższym włosem. Kręgosłup ma sztywną strukturę. Kolor jest biały z wyraźną maską. Mogą występować dobrze zdefiniowane oznaczenia w tym samym kolorze co maska. Uszy są zawsze cętkowane. Czubek ogona i dolna trzecia część kończyn są białe. Najbardziej preferowany kolor: czysta biel z umiarkowaną szarością, intensywnie żółtym, brązowym, srebrnoszarym, czarnym, jasnobeżowym, marmurowym lub piaskowym.

Charakter i zachowanie

Mastif pirenejski to pies pracujący, który nie został jeszcze zepsuty przez masową hodowlę, niezawodny strażnik i oddany towarzysz. Spokojny i przyjazny dla członków rodziny. Widzi właściciela tylko w jednej osobie, ale jest posłuszny wszystkim domownikom w mniej więcej taki sam sposób. Jest bardzo ostrożny i ostrożny w stosunku do dzieci, cierpliwy w stosunku do dzieciaków. Bez przesady Mastifa Pirenejskiego można nazwać szlachetnym. Zachowuje się śmiało i odważnie, nie cofa się przed niebezpieczeństwem, ale zdaje sobie sprawę ze swojej siły i wyższości nad innymi psami. Nie jest agresywny, ale w razie potrzeby odważnie wejdzie do walki. Rzadko jest to wymagane, zwykle tylko jedno pojawienie się oprócz szczekania głębokiego w klatkę piersiową i żywego wyrazu twarzy odstrasza wszystkich nieżyczliwych. Mastif bardzo kocha wszystkich członków rodziny, spaceruje i bawi się razem, ale nie będzie stale domagał się uwagi swojej osoby i może być pozostawiony samemu sobie na długi czas.

Z pozorną flegmatycznością Mastif Pirenejski jest dość zręczny i zabawny w razie potrzeby. Ma niezwykły umysł, często niezależny w podejmowaniu decyzji dotyczących bezpieczeństwa.

Współczesne mastify pirenejskie straciły cechy wilczarza, ale pozostają doskonałymi psami stróżującymi. Odpoczywają w ciągu dnia, spokojnie obserwując, co się dzieje. W nocy zamieniają się w czujnych, wrażliwych strażników, którzy nie pozwolą obcemu zbliżyć się do ich terytorium. Wszystkie zwierzęta i pracownicy gospodarstwa zostają zapamiętani jako część majątku. Dobrze dogaduj się z innymi zwierzętami, zwłaszcza z którymi razem dorastali. Możliwe konflikty między psami tej samej płci.

Edukacja i trening

Mastif pirenejski jest bardzo łatwy do wyszkolenia. Wystarczą mu krótkie, ale regularne zajęcia. Z mastifem dorosłym możesz trenować przez około 20 minut co drugi dzień. Ogólnie rzecz biorąc, szkolenie w zakresie podstawowych poleceń jest wystarczające. Umiejętności ochronne i obronne są wrodzone i tylko w niektórych przypadkach wymagają lekkiej korekty.

Wychowując szczeniaka Mastifa Pirenejskiego warto pamiętać, że jest to duży pies, który cechuje niezależność. Hierarchię należy zbudować na początku relacji. Mastif pirenejski jest umiarkowanie dominujący, stosunkowo łatwo akceptuje ludzkie przywództwo.

Cechy treści

Mastif pirenejski nie nadaje się do życia w mieście ani w mieszkaniu. To duży pies, który potrzebuje własnego terytorium. Najlepszym rozwiązaniem byłoby zamieszkanie na podwórku prywatnego domu z dużą działką. W takim przypadku pies nie powinien siedzieć w zagrodzie bez wyjścia. Ślinienie się w normalnych czasach jest umiarkowane, w stanie podniecenia, bardzo obfite.

Pireneje są bardzo duże, muszą osiągnąć niezbędny poziom aktywności fizycznej, szczególnie w młodym wieku. Pies, który mieszka na przestronnym terenie i może swobodnie spacerować z innymi, nie odczuwa braku ruchu. Poziom obciążenia jest uzupełniany przez wspólne gry i ruchy podczas chodzenia po terytorium. Jeśli pies jest sam na terenie, spacery poza podwórkiem, a także regularne zabawy z właścicielem muszą być pewne..

Opieka

Pielęgnacja mastifa pirenejskiego jest bardzo łatwa, zwłaszcza jeśli od wczesnych lat nauczysz psa higieny i szczotkujesz go przynajmniej raz w tygodniu. Zwykle kąpią się raz na dwa do trzech miesięcy. W niektórych przypadkach mycie jest wymagane częściej, rzadziej zimą. Szczeniętom obcina się pazury co trzy do czterech tygodni, dorosłe psy, jeśli to konieczne. Utrzymują również oczy i uszy w czystości. W ciepłym sezonie wskazane jest wykonanie raz w tygodniu pełnego badania sierści i skóry pod kątem zaczerwienień, łysienia, pasożytów.

jedzenie

Istnieje opinia, że ​​duże psy stróżujące, do których zalicza się Mastif Pirenejski, są tak odporne i bezpretensjonalne, że mogą prawie jeść pastwiska, ale jest to niebezpieczne złudzenie. Konieczne jest prawidłowe odżywianie, szczególnie w okresie aktywnego wzrostu i formowania, do 1,5-2 lat.

Mastify pirenejskie rzadko cierpią na alergie, ale są podatne na skręt, dlatego właściciele powinni pamiętać o środkach zapobiegających tej chorobie.

Na życzenie właścicieli można zatrzymać się przy „naturalnej” lub gotowej karmie suchej. Domowe jedzenie składa się z jednej trzeciej mięsa i produktów mięsnych, reszta: zboża, warzywa, owoce. W celu przenoszenia podają sfermentowane produkty mleczne, uzupełniają dietę rybami, jajami. Przybliżoną ilość karmy, jakiej potrzebuje pies, oblicza się według wzoru: waga (w kg) × 0,7 - 15%, otrzymaną liczbę dzieli się przez liczbę karmień dziennie i uzyskuje się przybliżoną wielkość porcji. Główną ilość produktów mięsnych podaje się na przyjęciu wieczornym. W zimnych porach roku zawartość kalorii i tłuszczu w codziennej diecie zwiększa się o 50-70%, co umożliwia wygodne przetrwanie przeziębienia. Dorastające szczenięta należy uzupełniać suplementami w celu ukształtowania układu mięśniowo-szkieletowego. W przyszłości kompleksy witaminowo-mineralne są podawane na kursach. Karmienie szczeniąt ma swoją własną charakterystykę, zaleca się skonsultowanie się z lekarzem weterynarii lub hodowcą.

Zdrowie i długowieczność

Mastif pirenejski to zdrowa rasa. Większość psów nie cierpi na choroby genetyczne. Rzadko odnotowuje się dysplazję stawu biodrowego. Zwracają uwagę na skłonność do skrętu żołądka, chorób układu mięśniowo-szkieletowego i problemów okulistycznych w wieku dorosłym.

Aby zachować zdrowie mastifa pirenejskiego, ważne jest, aby zapewnić psu zbilansowaną dietę, dobre warunki mieszkaniowe, regularnie leczyć pasożyty i szczepić w odpowiednim czasie.. Średnia długość życia 11-12 lat.

Wybór szczeniaka Mastifa Pirenejskiego

W Rosji Mastif Pirenejski jest rzadki. Główne zwierzęta hodowlane koncentrują się w Hiszpanii i Francji. Znaczna liczba psów i hodowli znajduje się w krajach bałtyckich.

Przyszli właściciele Mastifa Pirenejskiego powinni z wyprzedzeniem zdecydować o pożądanej płci, umaszczeniu i przeznaczeniu psa. Planujesz brać udział w wystawach, hodowlach, czy potrzebujesz tylko strażnika i towarzysza. Samce wydają się być bardziej dominujące, samice lepiej nadają się do rodzin z dziećmi. Do hodowli lub wystaw lepiej jest brać młodzież, u 2-3 miesięcznego dziecka trudno jest zobaczyć mistrza.

Równie ważnym punktem jest wybór hodowcy. Kynolog z doświadczeniem z pewnością powie Ci, które z dzieci jest bardziej odpowiednie dla temperamentu i danych zewnętrznych, udzieli zaleceń dotyczących wzrostu, wychowania i innych problemów.

Zaleca się odbieranie szczeniąt nie wcześniej niż 2,5 miesiąca. Zwróć uwagę na wygląd, zgodność ze standardem i warunkami zatrzymania. Zachęcamy do swobodnego chodzenia. Pamiętaj, aby ocenić karmienie. Zbilansowana dieta dla matek i niemowląt to gwarancja przyszłego zdrowia. Każde szczenię musi posiadać pieczątkę i kartę szczenięcia, którą później wymienia na rodowód, paszport weterynaryjny z notatkami o profilaktyce, szczepieniach. Konieczna jest również ocena psychiki rodziców lub przynajmniej matki. Jej pojawienie się po porodzie i karmieniu powie o stosunku hodowcy do swoich psów..

Cena £

Szczeniak rodowodowy Mastifa Pirenejskiego w Rosji kosztuje zwykle od 70000 rubli. Znaczenie ma płeć dziecka, wartość producentów, położenie pokoju dziecięcego i wiele innych czynników. W Europie średni koszt mastifa pirenejskiego wynosi 2000 euro.

Zdjęcia

Zdjęcia w galerii przedstawiają mastify pirenejskie o różnej płci, wieku i umaszczeniu.

Film o rasie psów rasy Mastif pirenejski: