Dysplazja stawów u psów: szczegółowo o patologii

Zauważając, że czworonożny zwierzak kuleje, właściciel podejrzewa, że ​​coś jest nie tak. Patologia może być zapalna lub destrukcyjna, ale dysplazja stawów u psów wymaga poważnej diagnozy i leczenia.

Co to jest dysplazja stawów

Właściciele psów często zadają pytanie „Co to jest dysplazja stawów?” Nie jest trudno wyjaśnić istotę tego, co się dzieje, ale same procesy są bardzo złożone i czasami nieodwracalne. Greckie słowo składa się z dwóch „dys” - pogwałcenia i „plaseo” - edukacji. To słowo może oznaczać każdą patologię, która pojawia się, gdy struktura tkanki jest zaburzona i powstają anomalie. Jeśli mówimy o stawach, to naruszenia występują w kości i tkankach chrzęstnych powierzchni stawowych.

Jeśli weźmiemy pod uwagę np. Staw biodrowy, to głowa kości udowej powinna być swobodna, łatwa do przesuwania i dopasowana do panewki. Jednak przy zmianach patologicznych w tkankach występuje rozbieżność (dysongruencja). W rezultacie obserwuje się ściskanie w niektórych miejscach i tarcie w innych. Rozwija się zapalenie tkanki chrzęstnej i okostnej. Każdy wysiłek fizyczny niszczy tkankę chrzęstną.

Wrodzona i nabyta dysplazja

Spory o to, jak bardzo postępuje genetycznie zależna dysplazja stawów. Wielokrotnie udowodniono, że choroba nie jest wrodzona.

Jednak kłócą się o to, kiedy się zacznie wrodzona i nabyta dysplazja badacze przedstawiają mocne argumenty za patologią zapoczątkowaną w okresie prenatalnym.

Trwają badania w weterynarii oraz pediatrii i ortopedii. Być może w najbliższej przyszłości prawda zostanie wyjaśniona.

Przyczyny dysplazji u psów

Przyczyny rozwoju dysplazji nie są jasne. Badacze doszli do wniosku, że wiele zależy od aparatu więzadłowego. Na przykład więzadło okrągłe musi utrzymywać głowę kości udowej w stawie, podczas gdy gorset mięśniowy dopiero się formuje u rosnącego psa. Jednak czasami tak się nie dzieje..

Urazy związane z osłabieniem aparatu więzadłowego są uważane za przyczynę wczesnej dysplazji..

Procesy mogą być powolne i ukryte. Czasami właściciel nie potrafi nawet opisać sytuacji, która poprzedziła wystąpienie objawów klinicznych. Objawy pojawiają się już wtedy, gdy głowa kości udowej jest całkowicie wyjęta z jamy (zwichnięcie), a sama dysplazja rozwinęła się na długo przed kliniką.

Przyczyny dysplazji u psów mogą być różnorodne i nadal są badane. Specjaliści zwykle zwracają uwagę na dwa szczególne aspekty:

  • Niska aktywność fizyczna (od wieku szczenięcia). Prowadzi to do powolnego gromadzenia się masy mięśniowej, co prowadzi do osłabienia gorsetu, niedorozwoju tkanki kostnej i stawowej;
  • Brak równowagi dieta. Nadmiar węglowodanów prowadzi do szybkiego przyrostu masy ciała. Pies rośnie - właściciel jest zadowolony. jednak nadwaga to nie to samo, co silny, dobrze ukształtowany układ mięśniowy. Ponadto nadwaga jest niepotrzebnym ciężarem do leżenia na stawach, co również prowadzi do patologii.

Czy psy z dysplazją można robić na drutach?

Coraz częściej badacze dochodzą do konsensusu, że dysplazja ma predyspozycje genetyczne. Potwierdzają to również lekarze, którzy odkryli „złośliwy” gen odpowiedzialny za patologię.

Należy rozumieć, że potomstwo może również odziedziczyć kod genetyczny. Wówczas pojawia się pytanie: "Jaki jest sens prokreacji oczywiście chorych zwierząt?".

Doświadczeni hodowcy psów bardzo gorliwie wybierają zwierzęta do krycia iw żadnym wypadku nie pozwalają na hodowanie tych, które mają choćby małą wadę..

Średnia długość życia psów z dysplazją

Dysplazja rozwija się na różne sposoby. Na szybkość rozwoju wpływa wiele czynników. Należy pamiętać, że rozwój układu mięśniowo-szkieletowego u psa powstaje w pierwszym roku życia i po 18 miesiącach jest prawie zakończony. W tym okresie nie wolno zezwalać na:

  • Ciężkie ładunki;
  • pokonywanie wysokich przeszkód;
  • przeciążenia statyczne.

Długość życia psów z dysplazją jest trudna do określenia. Zdarzają się przypadki, gdy choroba przeszła w stan remisji, a pies żył do 14 lat. Zupełnie inną kwestią jest jakość życia. Kiedy pies nieustannie kuleje, próbuje się położyć, nie chce iść na spacer, powoduje to dyskomfort w życiu zwierzęcia i właściciela.
Jeśli jak najstaranniej wyznaczysz zwierzęciu cel, zapewnisz karmienie wysokiej jakości, przemyślane chodzenie, to zwierzę przeżyje wyznaczony mu czas, pomimo dysplazji stawów.

Główne odmiany

Patologię dzieli się według etapów rozwoju choroby:

  • I stopień. Choroba się nie objawia;
  • Do tego stopnia. Ta kategoria obejmuje chorobę w przypadku, gdy głowa kości zajmuje anatomicznie poprawną pozycję (głęboką), ale miska trzymająca głowę jest nieco płaska;
  • Stopień C.. W tym przypadku powierzchnie stawowe mają silną artykulację, jednak na głowie są już zauważalne nierówności, a płaszczyzna miski jest już wyraźnie wyrażona. W przypadku wykrycia tej patologii zwierzę nie może się rozmnażać;
  • Stopień D-E. W takich przypadkach linia przejścia od jednego stopnia do drugiego jest bardzo cienka. Staw ma fazę zwichnięcia. Stawy są płaskie i próchniejące.

Staw biodrowy (kończyny tylne)

Procesy zachodzące w stawach kończyn tylnych i przednich są bardzo podobne. Niszczenie kości i tkanki chrzęstnej następuje mechanicznie. Kiedy powierzchnie stawowe wychodzą poza granice ich anatomicznych przestrzeni, następuje obciążenie określonej części. To w nim rozwija się proces zapalny i destrukcyjny..

Najczęściej mówi się o dysplazji jako procesie zachodzącym w stawie biodrowym..

Łokieć i barki (kończyny przednie)

Ta patologia rozwija się rzadziej. Jeśli jednak zauważysz u swojego psa:

  • kulawizny kończyn przednich, zwłaszcza po wysiłku;
  • bolesna reakcja przy zginaniu lub prostowaniu łapy;
  • powiększenie okolicy stawu łokciowego, obrzęk, ból
    należy skonsultować się z lekarzem w celu dokładnej diagnozy.

Objawy i wczesne oznaki dysplazji u psów

Przy ścisłej obserwacji zwierzaka już w pierwszych miesiącach życia można zauważyć pierwsze objawy patologii.

Objawy i wczesne oznaki dysplazji u psów to:

  • ostrożność podczas chodzenia;
  • pojawiające się i zanikające kulawizny;
  • odmowa wykonywania poleceń;
  • powściągliwe wzloty po leżeniu, po śnie;
  • chęć siedzenia lub leżenia;
  • odmowa wejścia po schodach;
  • reakcja na dotknięcie obszaru stawów;
  • dziwny, zauważalny ruch, który nie jest typowy dla psa.

W spokojnym stanie objawy mogą nie zostać wykryte, ale wzmożona aktywność fizyczna, nawet długie spacery mogą pomóc w manifestacji.
Chód zwierzęcia może być:

  • nietrwały;
  • niepewny;
  • oszałamiający;
  • skakanie (zając).

Jeśli procesy są już zaostrzone, właściciel może usłyszeć kliknięcie lub niezwykłe dźwięki tarcia. W takim przypadku zespół bólowy będzie już pojawiał się stale..

Rasa predyspozycje

Dysplazja stawów występuje u prawie wszystkich ras. Jednak najczęściej tę patologię obserwuje się u tych zwierząt, które charakteryzują się szybkim, szybkim wzrostem.. Bardziej podatne na choroby są psy dużych ras, które znacznie rosną w ciągu pierwszych 5-6 miesięcy. Dysplazja występuje najczęściej u tych ras..

Psy ras średnich i dużych

Psy małych ras

Predyspozycje rasowe są mniej wyraźne małe rasy. A statystyki nie mogą dawać pierwszeństwa żadnej konkretnej rasie.

Analizy i metody diagnozowania dysplazji

Niestety nie wszystkie kliniki mogą prowadzić badania i postawić prawidłową diagnozę..

Bardzo często eksperci diagnozują dysplazję jako wstępną diagnozę i przepisują leczenie.

Test na dysplazję u psów

Analizy i metody diagnostyczne dysplazji nie są wieloaspektowe. Tylko RTG może dokładnie zdiagnozować.

Niektórzy hodowcy przeprowadzają test mobilności, zanim pozwolą psu na rozmnażanie.. Należy zaznaczyć, że nie może to być wskaźnik i należy wykonać profesjonalne badanie rentgenowskie. Jednak wielu ekspertów uważa, że ​​pies powinien mieć co najmniej 2 lata..

Zdjęcie rentgenowskie stawów

Do prowadzenia badań potrzebujesz:

  • używaj środków uspokajających;
  • położyć psa na plecach, kończyny powinny być wyprostowane i ustawione ściśle równolegle;
  • zdjęcie musi być dostatecznie duże i zawierać zarówno kości miednicy, jak i stawy kolanowe.

Uwzględnienie patologii na obrazie jest możliwe tylko wtedy, gdy obraz wyraźnie przedstawia prawy i lewy blok z równomiernie rozmieszczonymi powierzchniami stawowymi. Szczególną uwagę należy zwrócić na górne krawędzie panewki..

Jeśli nie ma doświadczenia w wykonywaniu zdjęć rentgenowskich, diagnoza może być błędna.. Dlatego kontaktując się z kliniką należy zapytać o certyfikację na badanie rentgenowskie..

Bez względu na to, jak dobrze opisano różne i wszelkiego rodzaju techniki, nie mają one jeszcze charakteru diagnostycznego..

Leczenie dysplazji stawów u psów

Fakt, że choroba jest trudna do wyleczenia, pozostaje faktem. Nad problemem nieustannie pracują eksperci.

Dysplazję stawów u psów można leczyć za pomocą leków i operacji.

Interwencja chirurgiczna

Istnieje możliwość niezwłocznego udzielenia pomocy zwierzętom, które zakończyły wzrost i rozwój, a także w przypadku braku możliwości innych metod zapewnienia ruchomości stawów.
Można wybrać następujące metody:

  • Miektomia (wycięcie) mięśnia grzebienia. Zmniejszy to nacisk na staw i złagodzi ból. Operacja jest wykonywana tylko na młodych zwierzętach;
  • Osteotomia szyjki i głowy kości udowej. Pozytywne wyniki w 35%, reszta interwencji łagodzi stan, ale nie eliminuje patologii. Możesz to zrobić w każdym wieku;
  • Potrójna osteotomia. Złożona interwencja. W takim przypadku wykonuje się preparowanie kości panewki. W celu zamocowania złącza jest zamykane płytką. Przeprowadzane tylko dla młodych zwierząt. Jeśli regeneracja tkanek jest niewystarczająca (starsze psy), operacja zakończy się niepowodzeniem;
  • Osteotomia międzykręgowa. Przeprowadzane tylko dla młodych zwierząt. W celu zmiany kąta nachylenia wycina się część tkanki kostnej (usunięcie klina), a następnie zamyka płytką.

Jeśli zwierzę zakończyło swój wzrost (ponad 2 lata), dopuszczalna jest całkowita wymiana stawu na protezę.

Leczenie w domu

Każda interwencja terapeutyczna powinna służyć:

  • zmniejszyć ból;
  • poprawić ruchomość stawów;
  • zmniejszyć stopień procesów zwyrodnieniowych.

W domu właściciel może dobrze postępować zgodnie z zaleceniami lekarza i przepisać leki przepisane w celach terapeutycznych zgodnie z określoną receptą i częstotliwością podawania.

Lista leków

Aby złagodzić ból, zwierzęciu można przypisać:

  • quadrisol -5. Dawkę oblicza się na 1 ml na 10 kg masy zwierzęcia. Lek podaje się raz dziennie z jedzeniem lub samodzielnie. Dostępny w strzykawkach dozujących;
  • fenylobutazon-20. Iniekcja. Dawka 1 ml na 10 kg masy ciała zwierzęcia 2-4 razy dziennie, ale nie więcej niż 4 ml. Lek podaje się przez 2 dni z rzędu;
  • rimadil p. Dawka 4 mg / kg. w ciągu 7 dni. Ponadto dawkę zmniejsza się do 2 mg / kg masy ciała. Częstotliwość i czas trwania leczenia określa się w zależności od stanu zwierzęcia;

Z chondroprotektory odpowiedni:

  • krok. Skład zawiera glukozaminę, chondroitynę, kompleks MSM (biodostępna siarka i mangan, które sprzyjają syntezie kolagenu);
  • stride plus. Dodano kwas hialuronowy.

Preparaty dodaje się do paszy w ilości od 5 do 15 g, w zależności od wielkości zwierzęcia.
Jako kompleks witaminowo-mineralny, lek Gelakan Darling Plus sprawdził się dobrze.

Konsekwencje przeniesionej choroby

Niestety, nie można powiedzieć, że choroba ta jest uleczalna. Zwierzęta są zagrożone na zawsze.

Niektóre zwierzęta nie wykazują objawów bólu. Jednak właściciel musi zrozumieć, że proces ten jest odwracalny, dlatego zawsze powinny być dostępne terapie wspomagające..

Konsekwencje przenoszonej choroby narzucają pewne zasady zachowania, pieszy i ćwiczenia, metody i metody żywienia. Stała dbałość o chód i kontrolę wagi pomoże zapobiegać nawrotom.

Środki zapobiegawcze

Aby zapobiec wystąpieniu choroby, należy podjąć środki zapobiegawcze.

Dieta i racja żywieniowa

Pasza powinna być zbilansowana, uboga w węglowodany oraz bogata w białko i minerały. Szczególną uwagę należy zwrócić na pokarmy uzupełniające do 8 tygodni. Szczenięta potrzebują mięsa, ryb, mleka, sfermentowanego sera mlecznego i kości do żucia. Nie przekarmiaj węglowodanami. Z diety należy wykluczyć zboża i rośliny strączkowe, ziemniaki, produkty mączne.

Kontrola wagi u starszych psów

Wieku nie można cofnąć. W przypadku dojrzałego zwierzęcia kontrola masy ciała ma fundamentalne znaczenie dla zdrowia. Nie powinno być dozwolone przejadanie się. Węglowodany należy wykluczyć z diety.

Ćwiczenia i wspólny stres

Statystyki wskazują, że najlepszą profilaktyką jest wychowywanie szczeniaka od wczesnego dzieciństwa poprzez chodzenie bez smyczy po nierównym terenie (park, las, pole). Nie krępuj ruchów smyczą, nie chodź po śliskich, oblodzonych terenach, nie zmuszaj szczeniaka do wchodzenia po schodach.

Ważny! Ciągłe ćwiczenia, zabawy, spacery stymulują rozwój nie stawów, ale mięśni. Odgrywają główną rolę.

Podczas spaceru właściciel musi stale monitorować chód zwierzęcia, zarówno szybki, jak i wolny. Gdy tylko pierwsze oznaki kulawizny staną się zauważalne, wizyty u lekarza nie można odłożyć..

Formuły równowagi mineralnej

Jako środek zapobiegawczy, w celu zbilansowania składników mineralnych w diecie, można stosować następujące leki:

  • kompleks arthrovet;
  • artroglikan;

  • artrofit;
  • artro biolizyny;
  • gelakan.

Preparaty zawierają chondroitynę, kwas hialuronowy, kompleksy mineralne i witaminy. Szczególnie ważne jest stosowanie takich leków w wieku tworzenia układu mięśniowo-szkieletowego..

Udostępnij w sieciach społecznościowych:
Tak to wygląda
» » Dysplazja stawów u psów: szczegółowo o patologii