Dysplazja stawów biodrowych u psów

Doskonale zdają sobie z tego sprawę doświadczeni hodowcy Choroba genetyczna

, jak dysplazja stawu biodrowego u psów, na którą narażone są niektóre duże rasy. Chorobę można zdiagnozować we wczesnym wieku, ale nieleczona może doprowadzić do całkowitego unieruchomienia psa..

Przyczyny i cechy dysplazji stawów u psów

Po raz pierwszy dysplazja stawów biodrowych u psów została wyhodowana i opisana w Ameryce 70 lat temu, podczas gdy u ludzi choroba ta była identyfikowana i leczona przez długi czas. Następnie szwedzcy weterynarze udowodnili, że choroba jest z regułyoch, znalezione u dużych ras i jest spowodowane czynnikami dziedzicznymi. Jednocześnie wielkość psa nie jest czynnikiem decydującym o wystąpieniu choroby, ponieważ nawet małe rasy, na przykład Chow Chow, mogą również cierpieć na dysplazję stawu biodrowego..

Obserwacje lekarzy dowiodły, że szczenięta mogą rodzić się z normalnie rozwiniętymi stawami, które są wówczas podatne na choroby z powodu dziedzicznej skłonności. Ponadto u dużych psów choroba postępuje z dużą prędkością, ponieważ szybko przybierają na wadze, co jest obciążeniem dla słabych stawów. Ponadto choroba ta jest niebezpieczna dla ras krótonogich..

Zwykle dysplazja stawu biodrowego występuje u nowofundlandów, owczarków niemieckich, rottweilerów, bernardynów, buldogów angielskich, bokserów i dogów niemieckich. Charty są wolne od tej choroby. W 90% przypadków dysplazję obserwuje się jednocześnie na dwóch stawach biodrowych, 4% znajduje się po lewej jednostronnej zmianie, 6% po prawej.

Sama dysplazja stawu biodrowego u psów stanowi wadę rozwojową staw w okolicy jamy panewkowej. Początkowo chorobę nazywano podwichnięciem głowy stawowej, ponieważ zwiększa to szczelinę między jamą stawową a głową kości. Kość nie przylega ściśle do stawu, co powoduje tarcie i zużycie głowy. Połączenie jest spłaszczone i zdeformowane.

Do tej pory, zgodnie z definicją dysplazji u psów, jakiekolwiek odchylenia od naturalna formacja staw biodrowy.

Ciężkie objawy choroby pojawiają się po 1,2-1,5 roku po zakończeniu intensywnego wzrostu zwierzęcia. Jednak skłonność genetyczna nie może w pełni być impulsem do rozwoju choroby w przyszłości. Lekarze weterynarii udowodnili, że na pojawienie się choroby wpływa kombinacja dziedzicznego charakteru i wpływu czynników środowiskowych.

Uwaga: nadal najlepiej jest zapobiegać obecności dysplazji na etapie zakupu szczeniaka. Przed zakupem należy uważnie przeczytać dokumenty rodziców. Nie można jednak zapominać, że nawet kilka szczeniąt z tego samego miotu, które mają predyspozycje do choroby, znajdujących się w różnych warunkach życia, może mieć inny przebieg choroby..

Istnieje powodów, które prowokują choroby i przyczyniają się do jej rozwoju:

• Nadmierne ilości wapnia i fosforu w organizmie. Ich nadmiar w pożywieniu negatywnie wpływa na rozwój tkanki kostnej..
• Brak równowagi w żywieniu. Nadmierne ilości mięsa przy braku jedzenia owoców, zbóż i warzyw bardzo szybko prowadzą do bólu stawów.
• Ciężka aktywność fizyczna.
• Otyłość. Nadmierna waga prowadzi do dużego obciążenia stawów i zwiększa ich deformację.
• Uraz kończyn.
• Siedzący.

Najbardziej oczywistym objawem choroby może być kulawizna zwierzęcia..

Uprzejmy właściciel od razu będzie w stanie stwierdzić, że coś jest nie tak z jego psem. Zmiana w naruszeniu wyglądu i chodu zwierzęcia wskazuje na rozwój choroby.

Następujące objawy mogą wskazywać na chorobę:

• Nieprawidłowe ustawienie łap podczas biegu (odpychanie od powierzchni następuje jednocześnie z obiema nogami).
• Poruszaj się podczas chodzenia, wiotcz.
• Nieprawidłowa postawa w pozycji leżącej - tylne nogi odwrócone w różnych kierunkach.
• Sztywność ruchu.
• Ból podczas dotykania łap.
• Obrzęk stawów.
• Asymetria ciała. Zwierzę przenosi większość masy ciała na przednią część, a miednica zwęża się, ponieważ zanikają mięśnie tylnych kończyn.

Każdy z powyższych objawów musi być powodem wizyty u weterynarza. Szybka pomoc zwierzęciu może pomóc spowolnić lub całkowicie zatrzymać rozwój choroby. Dysplazja u psów, która odkryte w młodym wieku, kiedy kości dopiero zaczynają się rozwijać, goją się znacznie szybciej.

Wyraźne objawy dysplazji u psów pojawiają się w różnym wieku i zależą od indywidualnych cech zwierzęcia. W łagodniejszych stadiach choroba przejawia się tylko w pewnym osłabieniu tylnych nóg, co nie wpłynie na stan pracy psa. Kulawizna postępuje wraz ze zwiększonym wysiłkiem fizycznym. Zwierzę szybko się męczy i odmawia wykonywania niektórych poleceń.

Diagnozowanie choroby

Dysplazję ustala tylko lekarz weterynarii po badaniu rentgenowskim, a także po dokładnym zbadaniu psa. Lekarz czuje stawy zwierzęcia, określa ich ruchliwość, nasłuchuje tarcia lub pisków podczas prostowania i zginania nóg. Najczęściej profesjonalny lekarz weterynarii może ustalić pierwotną diagnozę już biorąc pod uwagę te objawy.

Zwierzęciu przypisuje się badanie rentgenowskie. Zdjęcie wykonuje się dopiero po wprowadzeniu znieczulenia, ponieważ bez tego nie można zapewnić bezruchu psa. Zdjęcie rentgenowskie pozwoli weterynarzowi zbadać lokalizację szyjki kości udowej i jamy glenoidowej oraz zidentyfikować obecność deformacji.

Aby uzyskać obrazy wysokiej jakości, musisz przestrzegać następujących zasad:

• Zdjęcie jest wykonywane w pozycji leżącej z wyprostowanymi równolegle nogami.
• Każdy pies zostaje postrzelony dwukrotnie.
• Małe rasy badane są dopiero po roku, duże psy - po 2 latach.

Artroskopia to badanie mające na celu rozpoznanie dysplazji i realistyczną ocenę stanu stawu. Procedura bezpośrednia jest endoskopowy. Wprowadzając go do stawu przez małe nakłucie w małej komorze, weterynarz może zbadać strukturę chrząstki. Badanie to jest dość drogie i nie jest wykonywane we wszystkich klinikach..

Leczenie psów DTS

W leczeniu dysplazji stawu biodrowego u psów, biorąc pod uwagę stan indywidualnych cech ciała zwierzęcia i tkanki stawowej, stosuje się leczenie chirurgiczne i zachowawcze.

Konserwatywne sposoby

Choroby stawu biodrowego podlegają farmakoterapii tylko we wczesnych stadiach rozwoju. Ta metoda ma na celu złagodzenie bólu i obrzęku, a także przywrócenie tkanki chrzęstnej.

Leczenie zachowawcze polega na zastosowaniu:

• To przeciwskurczowe usunąć cydr przeciwbólowy - Analgin, Baralgin, No-shpa.
• Hondoprotectors - fundusze, które mają na celu przywrócenie tkanek stawowych i chrzęstnych (Glukozamina, Adekvan, Teraflex, Artra, Hondrolon, Chionat, Pentosan, Mucosat). Wszystkie fundusze są wykorzystywane w postaci zastrzyków do stawu, zastrzyków domięśniowych, kroplówek dożylnych. Leki są stosowane samodzielnie lub w połączeniu.
• Kompleksy mineralne na bazie glukozaminy i chondroityn - kompleksy Omega 3 lub 6.
• Leki przeciwzapalne - Rimadil lub Nimesulide.

Wraz z lekami zwierzę jest przepisywane procedury fizjoterapeutyczne.

Najbardziej skuteczne to:

• Ozokeryt.
• Terapia parafinowa.
• Masaż.
• Leczenie laserowe.
• Leczenie magnetyczne.

Metoda chirurgiczna

Terapia zachowawcza nie zawsze może dać skuteczny efekt w leczeniu TPA. Jeśli choroba osiągnęła ostatnie etapy, wymagana jest operacja chirurgiczna. Złożoność i czas trwania operacji zależy od stanu stawu. W niektórych przypadkach wystarczy usunąć tylko niewielki wzrost chrząstki wewnątrz stawu..

Wtedy, gdy połączenie jest mocno zdeformowane stosowane są następujące rodzaje operacji:

• Osteotomia - korygowanie położenia dołu panewki stawowej i preparowanie kości. Połączenie jest we właściwej pozycji. Operację można wykonać w nieskomplikowanym stadium choroby.
• Wycięcie głowy i szyi kości udowej. Operacja jest dość traumatyczna, a czas rekonwalescencji po niej może być bardzo długi. Po wycięciu staw jest całkowicie odbudowany, a pies będzie mógł się swobodnie poruszać bez użycia jakichkolwiek protez.
• Endoprotetyka. Stosowany w ostatnim stadium dysplazji. Połączenie zastąpiono sztucznym wykonanym ze stopu tytanu. Protetyka jest używana, gdy inne metody zawiodły. Po zakończeniu kursu rehabilitacyjnego zwierzę nadal prowadzi normalne życie i poruszaj się bez bólu.
• Artroplastyka resekcyjna to resekcja stawu mająca na celu złagodzenie bólu. Ta operacja zmniejsza kontakt jamy panewkowej z głową stawu. Po operacji podczas ruchu ustaje tarcie głowy o jamę, zwierzę przestaje odczuwać ból. Ten rodzaj zabiegu stosowany jest w przypadku małych gatunków psów o wadze do 25 kg.
• Myoektomia to usunięcie mięśnia muszelki podczas rozwoju szczenięcia. Praktyka udowadnia, że ​​metoda ta nie daje pełnego leczenia, jednak może znacząco przywrócić funkcję motoryczną stawu i zmniejszyć kulawiznę..

Zapobieganie chorobom

Główną gwarancją braku dysplazji stawu biodrowego u psów jest profilaktyka selekcji genetycznej. Aby uzyskać zdrowe psy, musisz produkować krycie zdrowych rodziców. Hodowcy i opiekunowie psów muszą być najbardziej zainteresowani rozwiązaniem problemu, aby zachować zdrowie wyhodowanych psów..

Ale rodzice mogą być nosicielami choroby na poziomie genetycznym, dlatego nie zawsze można założyć prawdopodobieństwo jej wystąpienia u potomstwa.

Właściciele psów ras predysponowanych do dysplazji stawu biodrowego powinni jak najściślej monitorować normalizację codziennej diety zwierzęcia, aby uniknąć otyłości. Nadmierna waga to zwiększone obciążenie stawów, co oczywiście jest czynnikiem prowokującym w rozwoju dysplazji.

Ważne: Zmniejszenie spożycia kalorii poprzez zmniejszenie ilości spożywanego mięsa i zastąpienie go węglowodanami to niewłaściwy sposób. Ta metoda doprowadzi do pojawienia się nowych problemów zdrowotnych u zwierzęcia. Dieta Twojego zwierzaka musi być tak dobrana, aby zawierała wszystkie minerały, witaminy i substancje potrzebne do rozwoju i wzrostu..

Istotny wpływ na pojawienie się dysplazji stawu biodrowego ma organizacja aktywność fizyczna. Dla układu mięśniowo-szkieletowego zarówno nadmierna, jak i niewystarczająca aktywność fizyczna jest szkodliwa. Nie obciążaj szczenięcia podczas wzrostu. W każdym wieku ciągłe wyścigi na bardzo długich dystansach są szkodliwe..

Gdy dysplazja już się rozwija, konieczne jest natychmiastowe skrócenie czasu zabaw i ćwiczeń ze zwierzęciem, a także ograniczenie obciążenia. Kulawizna Twojego zwierzaka po spacerze może być oznaką nadużywania. Eksperci zalecają wyprowadzanie psów z dysplazją po trawniku, z wyłączeniem ruchu po asfaltowej drodze. Pływanie jest korzystne dla zwierzęcia, ponieważ w wodzie zmniejsza się obciążenie stawów, a pozostałe grupy mięśni otrzymują wymagane obciążenie.

Wilgoć i zimno są przeciwwskazane u chorych psów, co prowadzi do zaostrzenia chorób stawów. Psy z dysplazją muszą być trzymane w suchym i ciepłym pomieszczeniu, w przeciwnym razie będą cierpieć na nocne bóle i bóle stawów..

Dysplazja stawu biodrowego u psów, nieodłączna na poziomie genetycznym, prędzej czy później dotyka zwierzę, niezależnie od podjętych środków zapobiegawczych. Głównym zadaniem właściciela jest zmniejszenie bólu i pomoc choremu zwierzęciu w utrzymaniu aktywności ruchowej psa.