Sznaucery: natura psów i istniejące gatunki

Sznaucery są często opisywane jako niezwykłe małe psy z uważnym spojrzeniem spod krzaczastych brwi. Mimo niewielkich rozmiarów pies taki jest wytrzymały, bystry, ma sympatyczny charakter i łatwo zapuszcza korzenie zarówno w prywatnym domu, jak iw mieszkaniu. Jednak przy wyborze zwierzaka ważne jest, aby zrozumieć, że nazwa ta nie odnosi się do jednego psa, ale do trzech przedstawicieli rasy, którzy mają pewne różnice..

1 Krótko o historii rasy

Po raz pierwszy sznaucery pojawiły się w Niemczech w 1879 roku w Hanowerze, a podstawą selekcji posłużyły szpilki szorstkowłose. Pierwszy klub rasy powstał dopiero w 1895 roku, w tym samym czasie narodziła się idea standardu wiosennego wyglądu. Hodowla tych psów na terenie Federacji Rosyjskiej rozpoczęła się dopiero pod koniec lat 80-tych XX wieku..

Od jakiegoś czasu psy te znane były jako Munichers, ponieważ najlepsi przedstawiciele hodowano w regionie monachijsko-augsburskim. Następnie opis rasy skupiał się na głównej cechy zwierzęcia, co stało się podstawą ostatecznej nazwy. Ponieważ najbardziej uderzającą cechą tego psa jest kaganiec, wybrano słowo „sznaucer”, co jest tłumaczone.

Ten typ psów szybko stał się utalentowanymi łowcami gryzoni, pasterzami zwierząt i strażnikami dla swoich właścicieli.. Czasami byli nawet przyzwyczajeni do noszenia małego bagażu..

W Stuttgarcie sznaucery postawili pomnik „Nocny stróż”, uwieczniający rasę.

2 Podgatunki rasy i ich różnice między sobą

Gatunki sznaucerów są klasyfikowane przede wszystkim ze względu na wielkość psa:

• Sznaucer miniaturowy - najmniejszy przedstawiciel rasy.
• Mittelschnauzer - średniej wysokości.
• Sznaucer olbrzym - największy podgatunek.

Każdy przedstawiciel ma pewne cechy szczególne, które można zauważyć wizualnie.

2.1 Sznaucery miniaturowe

Miniaturowy przedstawiciel rasy ma 2 warianty nazwy: sznaucer miniaturowy i mikro-cocker sznaucer. Jest to mały pies o prostokątnej kufie, jego wysokość mieści się w granicach 30-35 cm, a jego masa ciała nie przekracza 8 kg.

Na wydłużonej głowie następuje płynne przejście od uszu psa do nosa, a przejście od czoła do klinowatej kufy jest mocno podkreślone przez brwi. Nos jest prosty i równoległy do ​​czoła. Pies ma potężne szczęki, a ugryzienie nazywa się „nożycami”. Oczy są średniej wielkości, owalne. Uszy osadzone wysoko, pochylone do przodu, rzadko kopiowane (przycięte).

Ciało sznaucera miniaturowego jest kwadratowe, z dobrze rozwiniętymi mięśniami grzbietu. Kształt piersi - szeroki owal. Brzuch umiarkowanie podciągnięty. Tył ciała jest zaokrąglony, z płynnym przejściem do ogona. Sam ogon jest wysoko osadzony, czasami jest kopiowany. Łapy psa są proste, krótkie, z zamkniętymi palcami i czarnymi pazurami.

To właśnie ten mały przedstawiciel sznaucerów najlepiej czuje się w mieszkaniu i pasuje do osób preferujących miniaturowe zwierzaki..

2.2 Mittelschnauzers

Standardowy wzrost tego podgatunku sznaucerów nie przekracza 50 cm Sznaucery z rękawicą mają dużą głowę, nieco wydłużoną, z wyraźnym przejściem od czoła do kufy. Na samej pysku włos rośnie typowo dla tej rasy, przypominając brodę, wąsy i krzaczaste brwi.

Ciało psa jest kwadratowe, klatka piersiowa szeroka, dobrze umięśniona, a grzbiet lekko opadający. Stopy są krótkie i mocne. Ogon jest wysoko osadzony, na życzenie właściciela można go przyciąć.

2.3 Sznaucery olbrzymie

Wielkość sznaucera olbrzymiego jest największym ze wszystkich podgatunków tej rasy, wysokość psa sięga 75 cm.

Zwierzę ma podłużną, klinowatą kufę z długą i gęstą brodą oraz brwiami, które mogą częściowo zakrywać oczy. Oczy psa są owalne i osadzone blisko nosa. Uszy są symetryczne, zgodnie ze standardem są przycięte, aby nadać im trójkątny kształt.

Grzbiet sznaucera olbrzyma jest krótki, o silnie rozwiniętej budowie umięśnionej, brzuch podciągnięty, klatka piersiowa owalna i lekko wypukła. Psy te mają długie i proste przednie nogi, a tylne są nieco krótsze, co powoduje lekkie nachylenie ciała..

3 Charakter psów

Charakterystyka podgatunków sznaucera praktycznie się nie różni. Wszyscy przedstawiciele rasy mają wysoką inteligencję i silną intuicję, są niezwykle mobilni i zabawni.

Zarówno szczenięta, jak i dorośli obawiają się obcych i chętnie bronią swojego pana. Dobrze dogadują się z dziećmi i szybko dostosowują się do wszystkich członków rodziny..

Jednak pies potrzebuje szkolenia.. Jeśli nie zwrócisz należytej uwagi na edukację, sznaucer dorośnie niegrzecznie i będzie mógł celowo zachowywać się źle, gdy coś mu nie odpowiada..

Taki pies potrzebuje właściciela z mocnym charakterem, aby szybko pokazał swoją dominującą pozycję. Z natury sznaucer jest liderem, więc będzie próbował stłumić właściciela, jeśli nie będzie zachowywał się jak przywódca.

Ze względu na specyfikę rozwoju umysłowego psy tej rasy wymagają wczesnego rozpoczęcia treningu.. Najczęściej zaczynają działać, gdy szczeniak osiągnie 2-2,5 miesiąca.

Główny nacisk kładzie się na rozwijanie woni i instynktu drapieżnika. W rezultacie właściciel zyskuje dobrego łowcę i strażnika..

Sznaucery mają ogromną ilość energii i dlatego wymagają codziennej aktywności fizycznej. W przypadku jego braku psy stają się drażliwe i agresywne. W przypadku braku spacerów na świeżym powietrzu, u sznaucerów często dochodzi do otyłości z powodu zaburzeń metabolicznych.

4 Zalety i wady sznaucerów

Sznaucer ma zarówno pozytywne, jak i negatywne cechy:

Mimo dobrego zdrowia rasa ta ma szczególne predyspozycje do wielu chorób:

• Dysplazja stawów, często biodra.
• Dysfunkcja tarczycy ze spadkiem jej aktywności.
• Zapalenie trzustki.
• Patologie endokrynologiczne, takie jak cukrzyca.
• Choroby skóry - zapalenie skóry.
• Uszkodzenie układu nerwowego - epilepsja.
• Choroby oczu.
• Różne patologie układu pokarmowego.

Przy odpowiedniej pielęgnacji, uważnym monitorowaniu odżywiania i kondycji sznaucera, ryzyko zachorowań jest znacznie zmniejszone.