Mastif neapolitański: o rasie od a do z (+ zdjęcie)

Majestatyczny, groźny i jednocześnie tytanicznie spokojny Mastif neapolitański jest potomkiem gladiatorów i godnym pozazdroszczenia zwierzakiem naszych czasów. Zmieniając wiele masek i ról, współczesny Mastif Neapolitański stał się „człowiekiem rodzinnym” i strażnikiem, w kręgu bliskich mu osób potrafi być niezręczny i flegmatyczny w obliczu niebezpiecznego wroga. Niewielu czworonożnych kochanków decyduje się na zakup tak dużego psa. Jeśli nadal marzysz o olbrzymie, warto wcześniej uświadomić sobie i zaakceptować wszystkie niuanse dotyczące rasy..

Odniesienie do historii

Podobnie jak większość gigantycznych psów, Neapolitano Mastino jest uważany za potomka Molosów, rdzennej grupy psów, która żyła na planecie na długo przed naszą erą. Towarzysząc ludziom jako strażnicy, myśliwi i środki przetrwania, psy pewnie rozprzestrzeniły się po prehistorycznym świecie. Pierwsze wzmianki o Mastifach sięgają lat istnienia Cesarstwa Rzymskiego. W tamtych czasach ceną były nie tylko pieniądze, ale także okulary.

Gigantyczne czworonogi służyły w legionach Juliusza Cezara. Podczas kampanii psy zakładały metalową zbroję, by walczyć na „polu bitwy” do zwycięstwa lub śmierci. W spokojne dni Mastify zachwycały władcę, dostojników i gapiów, walczyły na arenach z dzikimi zwierzętami. Rywalami czworonożnych były szczególnie niebezpieczne dzikie zwierzęta - niedźwiedzie, byki, dziki, a nawet słonie.

To interesujące! Rasa pochodzi z Włoch, stąd potoczna nazwa po włosku - Mastino Neapolitano.

Oprócz życia świeckiego Mastify służyły również zwykłym obywatelom - rzeźnikom, rolnikom, chłopom, którzy opiekowali się terytoriami. Oprócz funkcji ochronnej psy były używane jako siła pociągowa - dostarczały towary na specjalnych wozach. Po upadku Cesarstwa Rzymskiego rasa nadal istniała wszędzie, ale jej popularność gwałtownie spadła. Główne stado gigantów skupiało się w Neapolu. W tym samym miejscu psy przez dziesięciolecia chaotycznie kojarzyły się w ramach grupy rasowej iz podobnymi Mastifami iberyjskimi.

Wzloty i upadki, konflikty, a zwłaszcza II wojna światowa, spowodowały znaczne zniszczenia rasy. W latach powojennych zachowanych Mastifów nie można było uznać za rasowe. Podczas przeglądów sędziowie mieli problem z identyfikacją cech rasy, co jest bezpośrednią konsekwencją „erozji” puli genów. Przywrócenie rasy w jej dawnej formie Panu Pietro Scanzianiego wymagało wiele wysiłku. Hodowla hodowcy składała się z ośmiu psów podobnych do Mastino Neapolitano. Dzięki starannej selekcji Pietro uzyskał wzorowe psy, które odpowiadają zwyczajowemu opisowi rasy. To od psa należącego do pana Skanzianiego w 1949 roku spisano wzorzec rasy, który pozostaje aktualny do dziś. Oczywiście norma przeszła rewizje, ale można je uznać za uzupełnienia, a nie zmiany.

Niesamowite! Mastif neapolitański o imieniu Hercules przeszedł do historii jako posiadacz książki Guinnessa (2001). Waga psa zarejestrowana przez komisję wynosiła 128 kg! Obwód szyi giganta wynosił prawie 97 cm! Naprawdę gigant, codziennie zjadał 1,5 kg suchej karmy i 1 kg mięsa. Według właściciela rekordzisty, D. Flynna, pies nie otrzymał żadnych specjalnych dodatków: „Właśnie dorósł” - powiedział dziennikarzom właściciel psa..

Wygląd

Pies rasy Mastif neapolitański charakteryzuje się bardzo dużym rozmachem, preferuje odpoczynek, jest nieaktywny, flegmatyczny, wykazuje reakcję obronną i w razie potrzeby jest zdolny do ataku z zaskoczenia. Należy również zauważyć, że Mastino Neapolitano nie powinien być pierwszym, który okazywał agresję wobec osoby, nawet obcej. Z fizjologicznego punktu widzenia rasa ma mocne mięśnie, mocne kości i dużo luźnej skóry..

To interesujące! Zdjęcie psów robi bardzo niejednoznaczne wrażenie. Wielu miłośników czworonogów jest zdezorientowanych liczbą fałd skórnych u Mastifów. W rzeczywistości jest oczywiste, że przy krótkich włosach gruba, pomarszczona skóra jest narzędziem chroniącym przed poważnymi obrażeniami w walce..

Samce wyraźnie różnią się od suk wielkością, obwodem głowy i szyi, liczbą fałd. Przekraczanie norm wielkości nie jest mile widziane, przerośnięty Mastiff może być powodem do dumy, ale nie jest producentem hodowlanym. Ramy wzrostu i wagi są ustalane przez opis rasy i zależą od płci:

• Męski: 65-75 cm - 60-70 kg.
• Suka: 60-68 cm - 50-60 kg.

Standard rasy

• Głowa - duża, całkowita długość czaszki i kufy równa w przybliżeniu 1/3 wysokości psa w kłębie. Ogólne wrażenie wyglądu zewnętrznego jest opisane przez standard jako szlachetny potwór. „Potworne rysy” to liczne głębokie fałdy, opadające wargi, widoczne wewnętrzne linie warg w kolorze czerwonym, opadające powieki odsłaniające spojówkę (także czerwoną). Czaszka jest obszerna, czoło prawie płaskie, przechodzące w kufę pod zauważalnym kątem (90 °). Dzielący rowek podkreślają fałdy, które spływają po policzkach i przechodzą w szyję. Guz potyliczny nie jest wyraźny. Oczodoły duże, wyraźne, policzki gęste, kości policzkowe mocno umięśnione. Kufa w kształcie litery U, krótsza od czaszki (1/3 długości). Grzbiet nosa prosty, równoległy do ​​wyimaginowanej linii, rozciągający się do czoła. Widziane z przodu opadające wargi układają się w prostokątny kształt twarzy. Wargi mięsiste, nie podkasane. Kącik dolnej i górnej wargi tworzy kieszonkę z odsłoniętą błoną śluzową jamy ustnej. Największa fałda kufy przechodzi w szyję, tworząc efektowne podgardle.
• Zęby - szczęki bardzo mocne, głębokie, uchwyt mocny, łzawiący. Zęby są mocno osadzone, zgodne z formułą zębową, kompletne, zamykane nożyczkami lub szczypcami. Siekacze muszą być proste.
• Nos - szeroki, regularny kształt, z szeroko rozstawionymi i otwartymi nozdrzami.
• Oczy - osadzone szeroko, nisko i głęboko. Ta cecha jest rozwijana przez potrzebę trzymania ofiary pomimo obfitego krwawienia i utrzymania wzroku. Powieki „surowe”, powieka dolna obwisła. Pigmentacja tęczówek różni się w zależności od koloru, dozwolone są rozjaśnione kolory. Mądry, spokojny, flegmatyczny wygląd. W okazywaniu agresji wygląd wyraźnie odzwierciedla kondycję psa.
• Uszy - standard pozwala na naturalny i zadokowany wygląd. W swojej naturalnej postaci ucho jest obniżone w kierunku kufy, w postaci regularnego trójkąta z zaokrąglonym wierzchołkiem. Uszy przycięte, podniesione lub półstojące, wydłużone, z ostrym wierzchołkiem, w kształcie trójkąta równobocznego.
• Ciało - bardzo mocny, umiarkowanie rozciągnięty. Szyja jest średniej długości i osadzona, zagięta na przejściu do tyłu głowy. Na szyi dwie duże, głębokie, symetryczne fałdy (podgardle). Kark i kłąb wyraźne. Klatka piersiowa jest bardzo obszerna (obwód większy niż wysokość w kłębie), szeroka (50% wysokości w kłębie), głęboka (poniżej łokci). W przekroju klatka piersiowa jest zaokrąglona, ​​odległość między żebrami jest wystarczająco duża. Grzbiet prostokątny, płaski, mocny z wyraźną wypukłą lędźwiami. Zad mocny, opadający pod kątem 30 °. Linia brzucha i pachwiny jest ledwo podciągnięta.
• Odnóża - grube, równe, z bardziej „suchymi”, ale dobrze rozwiniętymi mięśniami. Przednie nogi są ustawione prostopadle do podłoża, dopuszczalne jest tylko nieznaczne skosowanie w dolnej części (nadgarstek). Łopatki długie, cofnięte o 105–115 ° do horyzontu, łopatki długie, mocne, łokcie skierowane do tyłu, dociśnięte do klatki piersiowej. Tylne nogi są dobrze umięśnione i dobrze wysklepione. Staw skokowy i śródstopie są prostopadłe do podłoża. Pędzle są duże, zaokrąglone, powinny być zebrane w ciasną grudkę.
• Ogon - przycięta (1/3) lub naturalna długość. Mocne, osadzone nisko, szerokie u nasady, równomiernie zwężające się ku końcowi.

Rodzaj i kolor szaty

Rasa pozbawiona jest podszerstka, a włos ochronny służy jako jedyne narzędzie ochronne dla skóry. Płaszcz jest tylko prosty, ma mocną, elastyczną strukturę, dobrze przylega do ciała. Dopuszczalne kolory różnią się w wielu odcieniach:

• Szary z połyskiem i bez - od intensywnego jasnego i ciemnoszarego do szaro-niebieskiego.
• Czerwony - od ciemnobrązowego do cytrynowego i różowego.
• Tygrys - ciemne pasy na jednym z powyższych kolorów głównego koloru.

Ważny! U mastifa neapolitańskiego małe białe znaczenia na klatce piersiowej i kończynach są wadami. Duże białe plamy i maska ​​- wady.

Charakter i szkolenie

Nawet szczenięta mastifa neapolitańskiego, które dopiero co się skończyły, pokazują pełny charakter majestatycznych molosów. Oczywiście dzieciak też nie będzie z gier. Jeśli chcesz wychować zdrowego zwierzaka, który nie cierpi na bóle stawów i niewydolność serca, weź to za to, że aktywność fizyczna młodego psa, a tym bardziej szczeniaka, musi być kontrolowana.

To interesujące! Mastino Neapolitano długo dojrzewa i ma proporcjonalne „dziesięciolecia życia”. Do około 3 roku życia psa uważa się za młodego, do 6 dorosłych i po starszym wieku.

Powściągliwy charakter Mastifa Neapolitańskiego nie jest powodem do odmowy szkolenia i socjalizacji. Zaangażowanie społeczności nauczy Twojego zwierzaka odpowiedniego reagowania na nieznajomych i zwierzęta. Trening, choć w mniejszym tempie, pomoże Ci kontrolować psa. Wyobraź sobie 70-kilogramowego niekontrolowanego siłacza pędzącego ulicą, czy coś go powstrzyma? Fizycznie nie, ale autorytet i zespół właściciela są całkiem.

W stosunku do dzieci Mastino Neapolitano wykazuje szeroką gamę czułych uczuć. Właściciele, którzy trzymają wyłącznie tę rasę, nazywają swoje czworonożne nianie. Pies oprócz ochrony dziecka jest w stanie go usypiać, kibicować i podążać za psotnikiem na spacer. Stosunek do innych zwierząt mieszkających w domu jest więcej niż lojalny. Jedynym zastrzeżeniem jest dominująca agresja, która może objawiać się w okresie dojrzewania, jeśli w domu trzymane są psy tej samej płci..

Konserwacja i pielęgnacja

Oczywiście tak dużego psa nie powinno się trzymać w mieszkaniu. Mastif neapolitański potrzebuje przestrzeni zarówno w domu, jak i na spacerze. Nie łudź się powolnością i niską aktywnością rasy, tak naprawdę podopieczny z dużym zainteresowaniem eksploruje kontrolowane terytorium, rekompensując naturalną potrzebę „pracy”. Oprócz przeszkadzania na własnym terytorium, zwierzę będzie potrzebowało spacerów po parkach lub w wyspecjalizowanych miejscach. Mastino Neapolitano potrzebuje zarówno komunikacji, jak i zaspokojenia ciekawości, nawet jeśli nie wyraża się tego w jego melancholijnym wyglądzie.

Ważny! Mastif neapolitański jest podatny na przegrzanie podczas upałów. Twój pies nie musi nawet przebywać na słońcu, aby dostać udar cieplny. Biorąc pod uwagę rozmiar, zwierzę po prostu nie ma czasu na ostygnięcie. Zachowaj ostrożność w gorącym sezonie, spaceruj na wczesny poranek i późny wieczór.

Pielęgnacja sierści polega na regularnym szczotkowaniu i szczotkowaniu. Linienie mastifa neapolitańskiego trwa 10-14 dni iw tym okresie czesanie odbywa się codziennie. Kąpiel jest odpowiednia w sezonie lub przed wystawami. Delikatna skóra psa nie jest chroniona przez podszerstek, dlatego hobby zabiegów wodnych może prowadzić do łupieżu, swędzenia, podrażnień.

Ważny! Mastino Neapolitano należy do ras bezwonnych, ale „śliniących się”! Regularne pocieranie twarzy powinno być rytuałem, w przeciwnym razie stale płacząca broda stanie się wylęgarnią infekcji. Dodatkowo pies nie kontroluje ślinienia się, które może „uszkodzić” meble, ubrania, a nawet gości.

Oczy i uszy wymagają ścisłej kontroli i regularnego czyszczenia (raz na 2-4 dni). Pazury, które nie noszą się naturalnie, skraca się za pomocą gilotyny dla dużych ras. Zęby są badane pod kątem płytki nazębnej, jeśli to konieczne, czyszczone w klinice weterynaryjnej. Utrzymując mastifa neapolitańskiego na diecie przemysłowej, ryzyko tworzenia się płytki nazębnej jest minimalne..

Ważny! Przy zgryzie bezpośrednim i niepełnym zamknięciu zębów żujących należy wzmocnić kontrolę nad stanem jamy ustnej. Faktem jest, że zęby, które nie biorą udziału w żuciu, psują się znacznie szybciej..

Najbardziej przerażającym pytaniem jest karmienie, ile je ten olbrzym? Wiele i bez względu na wybraną dietę naturalną lub przemysłową. Z komercyjnej paszy, do której skłaniają się większość doświadczonych hodowców, Mastif neapolitański musi znaleźć produkt dla gigantycznych ras krótkowłosych. Pamiętaj, że sucha lub półwilgotna żywność musi być przynajmniej Premium lub Super Premium. Naturalna dieta powinna zawierać dużą ilość mięsa (min. 40%), uzupełnieniem są podroby (chrząstka, moslak, wątroba, flaki). Wybierając naturalny sposób odżywiania pamiętaj o kontrolowaniu wagi zwierzęcia, cyklicznym wprowadzaniu witamin oraz dostosowywaniu diety w zależności od pory roku.

Uwaga! Karmienie suchą karmą eliminuje jednocześnie szereg problemów: brak witamin, przejadanie się, alergie. Ponadto Mastino Neapolitano nie jest schludny podczas jedzenia, a suchy granulat minimalizuje zarówno zanieczyszczenie psa, jak i obszar karmienia..

Zdrowie

Podobnie jak większość swoich gigantycznych braci, Mastif Neapolitański nie może pochwalić się długą żywotnością. Przeciętnie olbrzymy żyją 8–10 lat, więc krótki okres czasu można wyjaśnić ogromnym obciążeniem serca i wszystkich narządów. Ze względu na niskie zapotrzebowanie na rasę Mastino Neapolitano uniknął masowej, „komercyjnej pracy hodowlanej”. Czynnik ten odgrywa wyjątkowo pozytywną rolę dla zdrowia psów, gdyż im intensywniej w krótkim okresie rośnie populacja rasy, tym bardziej zwierzęciu zagrażają choroby genetyczne..

Dla mastifa neapolitańskiego charakterystyczne są choroby, które mają bezpośredni związek z fizjologicznymi cechami rasy:

• Dysplazja stawy łokciowe i biodrowe - jest zarówno genetyczny, jak i wrodzony i nabyty. Choroba jest dziedziczna od czasów starożytnych, więc nie ma sposobu, aby wykorzenić ją z rasy. Przed zakupem szczeniaka warto zapytać, czy rodzice maluchów przeszli badania lekarskie na dysplazję. Nowoczesne metody pozwalają na wykrycie obecności choroby genetycznej na podstawie badania w wieku szczenięcym. Pies cierpiący na dysplazję odczuwa ból stawów spowodowany przedwczesną odnową tkanek stawowych. Wraz z postępem choroby stawy ulegają modyfikacji (zniszczeniu), pozbawiając psa możliwości chodzenia. Niestety, nie ma skutecznego leczenia już rozpoczynającej się choroby. Jednak poważną szansę na przedłużenie wygodnej egzystencji daje operacja rekonstrukcji stawów. W przypadku mastifa neapolitańskiego należy dokładnie ocenić ryzyko i hipotetyczne korzyści, ponieważ głębokie znieczulenie negatywnie wpływa na zdrowie serca..
• Alergia pokarmowa lub inny charakter - niezdolność organizmu do przyjmowania lub usuwania wielu substancji ze środowiska zewnętrznego - alergenów. Patologia jest spowodowana nadmiernym pobudzeniem odporności, które atakuje nie tylko alergen, ale także własny organizm. Lista możliwych konsekwencji jest tak nieprzewidywalna, że ​​nie da się jej skompilować dla żadnej z ras. Za najczęstsze objawy alergii uważa się zapalenie skóry, wysypkę, swędzenie, łzawienie, stany zapalne lub nadpobudliwość błon śluzowych..
• Otyłość z powodu braku równowagi w diecie. Destrukcyjna dolegliwość, która zwiększa obciążenie serca, stawów i wszystkich ważnych układów.

Zdjęcia