Płaczące porosty u psów

Słabe porosty u psów to jeden z rodzajów chorób skóry, których przyczyny są bardzo zróżnicowane. Osobliwością płaczącego porostu jest złożoność jego diagnostyki i leczenia. Każdy właściciel powinien wiedzieć, jak wygląda płaczący porost u psów, ponieważ wstępna diagnoza opiera się na głównych objawach..

Sposoby zarażania psów płaczącymi porostami

Płaczący porost, wyprysk lub płaczące zapalenie skóry to jedna i ta sama choroba, która często występuje u psów wraz z nadejściem ciepłej pogody. Osobliwością tej choroby jest to, że rozwija się ona niezwykle szybko i gwałtownie. Utajone stadium choroby może przebiegać bezobjawowo. Mówiąc najprościej, możesz zmierzyć się z sytuacją, gdy absolutnie zdrowy pies kładzie się spać, a po przebudzeniu zwierzę ma kilka dużych mokrych ran..

Płaczący porost Jest stanem skóry charakteryzującym się występowaniem miejscowych, wilgotnych obszarów podrażnionej skóry. Wielu weterynarzy zauważa, że ​​zmiana kliniczna występuje wtórnie..

Podstawową przyczyną rozwoju płaczących porostów jest uraz, który pies doznaje podczas spaceru lub sam sobie zadaje. Obserwacje wykazały, że ryzyko rozwoju płaczących porostów jest bardzo indywidualne. U niektórych psów duże rany goją się szybko i bez konsekwencji, u innych nawet drobne zadrapania prowadzą do powstania egzemy.

Ważny! Płaczący porost jest wizualnie i objawowo bardzo podobny do ropnego zapalenia mieszków włosowych, dlatego lepiej jest powierzyć rozpoznanie weterynarzowi.

Płaczące porosty nie zawsze są wywoływane przez grzyby. Badania nie ujawniły roli bakterii w rozwoju płaczących ran. Wiadomo jednak, że jeśli infekcja bakteryjna jest obecna i powierzchowna, często odgrywa ona drugorzędną rolę i przyczynia się do zaostrzenia sytuacji. Piotraumatyczne zapalenie mieszków włosowych jest bardzo podobną dolegliwością, ale jej podstawową przyczyną jest uszkodzenie bakteryjne..

Czy płaczące porosty psów są przenoszone na ludzi??

Czy płaczące porosty są przenoszone na ludzi? We współczesnej medycynie weterynaryjnej istnieje kilkanaście różnych przyczyn, które mogą prowadzić do pojawienia się płaczących porostów. Jednym z powodów, które mogą zagrozić nie tylko zwierzakowi, ale także właścicielowi, jest liszaj obrączkowy.

Suche plamy na dotkniętej chorobą skórze ulegają zakażeniu, co prowadzi do płaczu lub egzemy. W takim przypadku pies może zarazić właściciela, ale nie płacze, ale grzybicę.

Płacząca egzema nie stanowi zagrożenia dla ludzi, nawet przy bezpośrednim kontakcie.

Jednakże, chociaż nie zidentyfikowano pierwotnej przyczyny choroby, podczas leczenia dotkniętych obszarów skóry należy używać rękawiczek i przestrzegać wszystkich zasad dotyczących septy..

Zapobieganie płaczącym porostom u psów

Płaczący liszaj czy egzema to bardzo nieprzyjemna choroba, ze względu na to, że ryzyko nawrotu sięga prawie stu procent. Miejsce, w którym przynajmniej raz pojawiło się miejsce płaczu, stanie się zaognione i swędzące przy każdym linieniu, infekcji pcheł lub innym, nawet niewielkim uszkodzeniu skóry.

Zapobieganie płaczącym porostom to wysokiej jakości kompleksowa pielęgnacja psa:

  • Zbilansowane karmienie.
  • Aktualny szczepionka.
  • Terminowe czesanie - nieusuwany podszerstek, to jedna z najczęstszych przyczyn płaczących porostów.
  • Kąpielowy nie więcej niż 3-4 razy w roku dla dużych psów i nie więcej niż 4-6 razy w roku dla małych psów.
  • Brak kontaktu z bezpańskimi zwierzętami.

Pierwszą przyczyną rozwoju płaczących porostów jest uszkodzenie skóry. Praktyka pokazuje, że w 9 na 10 przypadków pies kontuzjuje się. Mówiąc najprościej, zwierzak traumatyzuje skórę pazurami, gdy swędzi..

Najczęstszymi przyczynami świądu u psów są pasożyty i alergie pokarmowe. Aby uniknąć zarażenia pasożytami, psa należy regularnie leczyć w odstępach od 1 do 3 miesięcy. Alergie pokarmowe zwalczane są dietą i lekami przeciwhistaminowymi.

Objawy i diagnoza - jak wygląda płaczący porost u psów

Wieloletnia praktyka lekarzy weterynarii i dziesiątki eksperymentów naukowych nie ujawniły dokładnych przyczyn pojawienia się tzw. Mokrego porostu. Wiadomo, że choroba rozwija się w pewnym cyklu, który zawsze zaczyna się swędzeniem i prowadzi do drapania. Zwykle od początku rozwoju choroby do pojawienia się pierwszych ran na skórze mijają nie więcej niż 2 godziny..

W badaniach zidentyfikowano grupy ryzyka predysponowane do rozwoju porostów płaczących:

  • Psy poniżej 3 lat.
  • Zwierzęta długowłose i rasy psów z gęstym podszerstkiem. Oddzielna grupa ryzyka obejmuje golden retrieverów, labradory, niemieccy pastrze i rottweilery (wyprysk płaczący występuje dość często pomimo krótkich włosów).
  • Psy żyjące w regionach o wysokiej wilgotności i temperaturze w okresie letnim.
  • Zwierzęta cierpiące na alergie pokarmowe, pchle zapalenie skóry, atopowe zapalenie skóry, inwazje pasożytnicze, w tym świerzb i nużycę, zapalenie ucha środkowego, niedrożność gruczołów odbytu.
  • Zwierzęta, które przeszły długotrwałe leczenie, reakcja alergiczna na leki, cierpiące na choroby autoimmunologiczne.

Jeśli Twój pupil należy do jednej z powyższych grup ryzyka, długoterminowa profilaktyka odgrywa najważniejszą rolę w utrzymaniu zdrowia. Jedną z podstawowych zasad profilaktyki jest agresywne zwalczanie pcheł i innych pasożytów skóry, zwłaszcza u psa z pchlym zapaleniem skóry..

Pierwsze objawy infekcji ograniczają się do swędzenia. Właścicielowi udaje się zrozumieć, że pies ma płaczące porosty tylko za pomocą znaków wizualnych. Jak wygląda mokra egzema??

Rany mogą pojawić się na różnych częściach ciała, ale zawsze są wilgotne, opuchnięte i zaczerwienione. Średnica dotkniętych obszarów skóry może osiągnąć 10 cm, w przypadku braku terapii rany zaczynają krwawić.

Rozpoznanie płaczącego porostu jest trudne, ponieważ zbyt wiele czynników może wpływać na jego rozwój. Diagnoza jest zwykle podzielona na kilka etapów, w tym badanie zewnętrzne, obserwację i testy laboratoryjne..

Pies cierpiący na płaczące porosty ma następujące objawy:

  • Depresja, apatia, zaburzenia snu w przypadku silnego świądu w pierwszej fazie rozwoju.
  • Niewielka utrata wagi.
  • Czasami występuje podwyższona temperatura ciała.
  • Przy zmniejszonej obronie immunologicznej organizmu obserwuje się bladość błon śluzowych.

Pierwsze mokre plamy pojawiają się zwykle na pysku, brodzie, za uszami lub u nasady ogona. Plamy szybko zwiększają swoją średnicę i zaczynają krwawić. Bez leczenia dotknięta skóra zostaje zakażona, co prowadzi do ropnego przebiegu choroby..

W celu potwierdzenia diagnozy lekarz weterynarii wykonuje następujące zabiegi:

  • Zeskrobanie skóry do dalszych badań laboratoryjnych: identyfikacja grzybów, drożdży lub innych bakterii.
  • Badanie głębokich zadrapań i otarć naskórka, jeśli istnieje podejrzenie pobudzenia roztoczy demodektycznych.
  • Powierzchowne skrobanie skóry i sierści w celu wykluczenia inwazji świerzbu.

Kolejnym etapem diagnozy jest zidentyfikowanie dolegliwości, która obniżyła odporność organizmu:

Po przeprowadzeniu wszystkich badań i wykluczeniu chorób o podobnym obrazie objawowym, diagnoza zostaje potwierdzona. Dzięki szybkiemu leczeniu rokowanie jest pozytywne. Jeśli jednak pierwotna przyczyna choroby nie zostanie zidentyfikowana lub zostanie ustalona nieprawidłowo, rozwój płaczących porostów prawdopodobnie powtórzy się..

Płacz u psów - leczenie domowe

Leczenie płaczącego zapalenia skóry dzieli się na cztery kluczowe etapy:

  • Dezynfekcja i osuszanie dotkniętych obszarów skóry.
  • Ogólnoustrojowa terapia przeciwzapalna łagodząca dyskomfort i swędzenie.
  • Ogólnoustrojowe antybiotyki w przypadku podejrzenia ropnego zapalenia mieszków włosowych.
  • Identyfikacja i kontrola pierwotnych przyczyn sączenia porostów.

Po potwierdzeniu diagnozy lekarz przeprowadzi niezbędne manipulacje. Zwykle dotknięte obszary są czyszczone, w razie potrzeby zabieg przeprowadza się w znieczuleniu. Oczyszczone rany dezynfekuje się łagodnym środkiem antyseptycznym, takim jak chlorheksydyna. Po naturalnym wysuszeniu ran stosuje się suche proszki antyseptyczne w celu przyspieszenia gojenia.

Dla pewności, jeśli lekarz weterynarii martwi się stanem psa, stosuje małe dawki krótko działających kortykosteroidów. Jeśli zacznie się płacz, wstrzyknięcia kortykosteroidów podaje się w ciągu 2-5 dni. Gdy obraz kliniczny poprawia się w ciągu pierwszych kilku dni, zastrzyki zastępuje się tabletkami.

Po powrocie do domu właściciel musi przestrzegać wszystkich zaleceń lekarza weterynarii, kontynuując leczenie w domu. Zwykle lekarz przepisuje regularne leczenie dotkniętych obszarów lekami dezynfekującymi i osuszającymi rany. Leki na płaczące porosty są dostępne w postaci sprayów lub proszków. Jeśli występuje wyraźny zespół bólowy, do znieczulenia miejscowego stosuje się lidokainę..

Uwaga! Kortykosteroidy lub leki przeciwhistaminowe są stosowane, aby zapobiec pogorszeniu choroby i zmniejszyć swędzenie. Jeśli plamy uderzą w szyję i kufę, dla otuchy używa się elżbietańskiego kołnierza..

Leczenie środkami ludowymi

Jeśli potwierdzi się płaczące porosty, leczenie środkami ludowymi jest praktycznie nieskuteczne. Kiedy pies ma płaczące porosty, nie należy go kąpać, a moczenie ran jest niepożądane. Jako dodatkowy zabieg można zastosować maść siarkową i proszek penicylinowy (jeśli rany są zaognione).

Stosowanie stałego oleju, kremów, zużytego oleju silnikowego do płaczących porostów nie ma znaczenia, ponieważ fundusze te są stosunkowo skuteczne w przypadku chorób o charakterze grzybowym. Nie należy kauteryzować płaczących porostów, co oznacza, że ​​jod jest również przeciwwskazany. Levomekol można stosować w celu zapobiegania stanom zapalnym, ale nie często.

Udostępnij w sieciach społecznościowych:
Tak to wygląda
» » Płaczące porosty u psów