Grzybica u psów to groźna choroba grzybicza (objawy, rozpoznanie, leczenie)

Każdy praktykujący weterynarz wie, że jedną z najpoważniejszych chorób zwierząt domowych jest patologia grzybowy

natura: goją się długo, aby je wyeliminować, trzeba używać silnych i raczej toksycznych leków, które często powodują poważne skutki uboczne. Więc ścinanie porost u psów - choroba jest niebezpieczna. Między innymi czynnik sprawczy, który go powoduje, jest niebezpieczny dla ludzi. Dlatego w interesie samego właściciela jest jak najszybsze zidentyfikowanie klinicznych objawów nieprzyjemnej i niebezpiecznej choroby u jego zwierzaka..

Grzybica u psów: informacje ogólne

Bardziej poprawna nazwa choroba jest terminem „Grzybica skóry". Dokładniej, nie jest to nawet jedna patologia, ale cała grupa różnych patologii patologii grzybiczych, połączonych pod jednym imieniem. Grzyby wywołujące chorobę nazywane są dermatofitami. Ich odmiany dotykają prawie wszystkich ssaków, w tym ludzi..

Termin „ścinanie” można łatwo wytłumaczyć faktem, że w miejscu wprowadzenia czynnika zakaźnego pojawiają się całkowicie wyłysiałe miejsca, których włosy odrywają się u nasady. Ogólnie przyjmuje się, że zmiany mają zawsze kształt pierścienia, ale w praktyce nie zawsze tak jest. Czasami wyglądają jak bezkształtne plamy, w szczególnie ciężkich przypadkach zlewają się i zajmują prawie całą powierzchnię ciała zwierzęcia.

Istnieje wiele różnych rodzajów dermatofitów. Niektóre z nich są uważane za specyficzne dla gatunku, to znaczy mogą zakażać tylko niektóre gatunki ssaków, inne są odmianami „uniwersalnymi”, które powodują choroby wszystkich zwierząt i ludzi.

Jeśli chodzi o psy, to u nich choroba jest wywoływana przez grzyby z rodzaju Microsporum, a dokładniej Microsporum gypseum, a także Trichophyton mentagrophytes. Wszystkie trzy odmiany są uważane za zooanthroponiczne, co oznacza, że ​​powodują choroby zarówno u zwierząt, jak i ludzi. Ponieważ przyczyny patologii nie są natychmiast identyfikowane, w zatłoczonych obszarach zwierząt pokrycie żywego inwentarza jest bliskie 100%.

Grzyby żywią się keratyną włosów, naskórkiem itp., Dzięki czemu w rzeczywistości rozwijają się chore zwierzęta łysina. Przebieg choroby pogarsza fakt, że mikroorganizmy pasożytnicze osadzają się w mieszkach włosowych, w związku z tym w niektórych przypadkach fundusze zastosowane zewnętrznie nie mają specjalnego skutku. Ponadto z tego samego powodu choroba ma nieprzyjemną cechę: jeśli przebieg leczenia nie zostanie zakończony, zarodniki patogenu mogą pozostać w głębokich warstwach skóry, po czym nastąpi nawrót. Może to nie nastąpić od razu, ale choroba na pewno się powtórzy.

Pierwsze objawy choroby

Klasycznym objawem jest pojawienie się zaokrąglonych i łysych obszarów skóra zwierzę. Każdy z nich czasami wygląda tak, jakby skóra zwierzaka została spalona papierosem. Często w środku plamek jest dobrze widoczny zaczerwienienie. Przy powolnym charakterze choroby może się zdarzyć, że w centralnej części „plamy grzybiczej” zacznie rosnąć wełna, a brzegi pozostaną łyse.

Włosy zaatakowane przez grzyba stają się bardzo suche i łatwo się łamią. Jest to korzystne dla pasożyta: jego zarodniki pozostają na włosach, dzięki czemu grzyb szybko rozprzestrzenia się w środowisku w ten sposób. Często mylone są pierwsze oznaki porostów zapalenie skóry lub wyprysk, ale obszary skóry zaatakowane przez grzyby zwykle nie swędzą. W bardzo rzadkich przypadkach rozwija się grzybica paznokci. Wpływa to na pazury zwierzęcia: gęstnieją, stają się bardzo szorstkie i kruche. Czasami ogniska choroby znajdują się na nosie zwierzęcia.

Niebezpieczną cechą grzybów pasożytniczych jest ich zdolność do długiego „współistnienia” z ciałem psa. Jednak nie ma objawów klinicznych choroby nie pojawia się u zwierzęcia, na pierwszy rzut oka zwierzę pozostaje całkowicie zdrowe. Możliwe, że w przyszłości nie zachoruje, ale przez cały ten czas pies będzie chodził, zasypując całą otaczającą przestrzeń włoskami pokrytymi zarodnikami chorobotwórczych grzybów.

Zwróć uwagę, że szczególnie wiele takich zwierząt jest w schroniskach i wątpliwych żłobkach: jeśli już zabrałeś stamtąd psa, koniecznie należy go zabrać do weterynarza. Na pewno będzie wiele ciekawych.

Drogi przenoszenia i prawdopodobieństwo infekcji

Wszystkie rodzaje grzybica skóry wysoce zaraźliwy. Zakażenie następuje poprzez bezpośredni kontakt zwierzęcia z kawałkami skóry i włosami chorych. Jednak biorąc pod uwagę doskonałą żywotność zarodników grzybów, nie jest wymagany bezpośredni kontakt z zakażonym zwierzęciem. Twój zwierzak może po prostu siedzieć w miejscu, w którym chory pies odpoczywał miesiąc temu, a to wystarczy na chorobę.

Zarodniki grzybów mogą pozostać na grzebieniach, szczotkach, miskach na żywność, meblach, podłogach, dywanach lub innych powierzchniach. Nie ma dokładnych informacji o prawdziwych warunkach ich życia. Ktoś uważa, że ​​spory stanowią zagrożenie przez 18 miesięcy, podczas gdy przeciwnicy twierdzą, że mogą pozostać zjadliwe przez kilka lat.

Wbrew powszechnemu przekonaniu, aby je zneutralizować, nie trzeba używać żadnych specjalnych środków: np niezawodna dezynfekcja wystarczy wziąć pół litra dowolnego wybielacza chlorowego i rozcieńczyć w czterech litrach wody. Czas ekspozycji roztworu na traktowane powierzchnie wynosi co najmniej pół godziny. Uważaj, aby nie zepsuć drogich elementów wyposażenia wnętrz.

Jednak kontakt z zarodnikami nie zawsze kończy się infekcją. Ważną rolę odgrywa ich liczba i stan fizjologiczny zwierzęcia w kontakcie z zarodnikami. Jeżeli skóra dorosłego, zdrowego psa jest wolna od zadrapań i otarć, to nie jest ona zbyt podatna na choroby. To samo dotyczy ludzi..

Niebezpieczeństwo dla ludzi

Osoby starsze, małe dzieci, osoby z osłabionym układem odpornościowym i chorobami skóry to przede wszystkim osoby, które mają predyspozycje do rozwoju choroby.. Dzieci najczęściej zarażają się, ponieważ nieustannie bawią się zwierzętami, nie zwracając szczególnej uwagi na ich wygląd i zdrowie. Jeśli Ty lub członkowie Twojej rodziny zauważysz jakieś dziwne zmiany na skórze, natychmiast skontaktuj się z dermatologiem.

Po jakim czasie pojawiają się pierwsze objawy kliniczne? Uważa się, że w klasycznych przypadkach okres ten waha się od tygodnia do dwóch, ale czasami pierwsze objawy pojawiają się 21 dni po kontakcie z zarodnikami patogenu. Ale grzyb jest podstępnym patogenem, dlatego obraz kliniczny często rozwija się bardzo powoli. Zdarzają się przypadki, gdy pierwsza „klinika” pojawiła się miesiąc po kontakcie ze sporami.

Techniki diagnostyczne

Nie zawsze jest łatwo postawić diagnozę, gdyż nie każdy specjalista potrafi rozpoznać liszaj obrączkowy u psa „na oko”. W normalnych sytuacjach użyj jednej z następujących metod lub ich kombinacji:

• Wizualna identyfikacja grzybicy skóry na podstawie objawów klinicznych. Technika jest mało dokładna i często prowadzi do błędnych diagnoz (szczególnie w domu). Dlatego nie jest popularny wśród doświadczonych lekarzy weterynarii.
• Sprawdzenie fluorescencji zarażonych włosów, do których używa się tzw. Lampy Wood. Około 50% grzybów wywołujących grzybicę u psów będzie emitować żółto-zieloną poświatę w świetle UV. Niestety inne typy pasożytów nie mają skłonności do fluorescencji. Ponadto niektóre leki stosowane na skórę mogą również fluoryzować, co może prowadzić do fałszywie dodatnich wyników. Wniosek jest prosty: lampę Wooda można używać do wstępnych badań chorych zwierząt, ale nadal nie można jej używać jako dokładnego narzędzia diagnostycznego..
• Zatem jedyną naprawdę niezawodną metodą diagnozowania grzybicy u psów jest hodowla patogenu na pożywkach. Ta metoda jest najdokładniejsza. Niestety ma swoją wadę. Czas. Czasami zarodniki patogenu mogą kiełkować w ciągu kilku tygodni, ale częściej ten okres jest znacznie opóźniony. Często dokładny wynik badań można uzyskać zaledwie miesiąc po siewie..

Należy również pamiętać, że istnieje wiele chorób, które nie są w żaden sposób związane z infekcjami grzybiczymi, a mimo to prowadzą do wypadania włosów u psów. Z tego powodu diagnostyka różnicowa staje się bardzo ważna. Może się okazać, że łysienie psa wiąże się z jakimś rodzajem patologii hormonalnych, a patogenne grzyby nie mają z tym nic wspólnego..

Leczenie grzybicy u psów

Więc jak możesz uzdrawiać liszaj obrączkowy? Ostrzegamy od razu: niezależnie od wybranej przez lekarza weterynarii metody leczenia, jednym z najważniejszych zadań jest zapobieganie zakażeniom innych zwierząt domowych i ludzi. Wybór konkretnej strategii terapeutycznej zależy od stanu fizjologicznego zwierzęcia, zaniedbania infekcji oraz liczby zakażonych zwierząt. Jeśli jest ich wiele, konieczne jest zapewnienie dokładnej codziennej dezynfekcji..

Najczęstszym sposobem leczenia grzybicy skóry u psów jest połączenie miejscowego (za pomocą kremów, maści, szamponów leczniczych) i ogólnoustrojowego (przepisywanie doustnych leków przeciwgrzybiczych). Jeszcze raz ostrzegamy - aby nie było przypadków ponownej infekcji, środowisko życia zwierzęcia musi być regularnie dokładnie dezynfekowane..

Terapia lokalna

W dość rzadkich przypadkach podczas leczenia grzybicy skóry można to zrobić tylko stosowanie maści i kremów przeciwgrzybiczych, szampony itp., ale wszystkie z nich są z reguły skuteczne tylko pod względem eliminacji zewnętrznych objawów infekcji. Fizycznie nie są w stanie wyeliminować zarodników patogenu, które mogą (i prawdopodobnie są) w mieszkach włosowych i sierści na całej powierzchni ciała psa. Ale jeśli po dokładnym badaniu lekarskim lekarz weterynarii stwierdzi, że strefy wprowadzanie pasożytniczych grzybów ogranicza się do dwóch lub trzech małych obszarów, można ograniczyć się do miejscowego golenia sierści, a następnie stosowania środków przeciwgrzybiczych. Szczególnie w takich przypadkach maść YM jest skuteczna. Jego zalety to bardzo demokratyczny koszt..

Ponadto, jeśli Twój zwierzak należy do przedstawicieli ras długowłosych, i tak będzie musiał zostać przycięty. Na koniec pies należy kąpać co najmniej dwa razy w tygodniu, używając w tym celu specjalnych szamponów antybakteryjnych. Niezwykle ważne jest ścisłe przestrzeganie zaleceń lekarza weterynarii, gdyż w przeciwnym razie leczenie może być opóźnione lub całkowicie nieskuteczne. Należy pamiętać, że leczenie skóry psa związkami przeciwgrzybiczymi zajmie kilka tygodni, a nawet miesięcy. Nawiasem mówiąc, aby zniszczyć patogen, możesz użyć środków ludowej: dobre wyniki uzyskuje się, lecząc zmiany zwykłą smołą.

Nie zapominaj, że po kąpieli chorego psa należy dokładnie umyć ręce i przetrzeć je środkami antyseptycznymi. W przypadku korzystania z kąpieli do „zabiegów kąpielowych” w całości poddaje się ją działaniu roztworów wybielacza chlorowego w stężeniach już wskazanych przez nas powyżej.

Terapia doustna

Tak czy inaczej, w większości przypadków pełna terapia jest niemożliwa bez wyznaczenia doustnych leków przeciwgrzybiczych. Pomimo „starożytności” medycyny jest często używany do tego celu. preparaty z grupy gryzeofulwiny. Są to specjalne antybiotyki skuteczne przeciwko pasożytniczym grzybom.

Ale jeszcze częściej weterynarze wolą używać bardziej nowoczesnych leków, takich jak itrakonazol lub terbinafina (Lamasil). Należy podkreślić, że ich stosowanie jest preferowane, ponieważ są one znacznie „bardziej miękkie” dla organizmu zwierzęcia, dając zauważalnie mniej skutków ubocznych. Mimo to kurs terapeutyczny powinien być wystarczająco długi, ponieważ w przeciwnym razie prawdopodobnie wystąpi nawrót. W standardowych przypadkach psa należy leczyć przez co najmniej sześć tygodni, w trudniejszych sytuacjach okres ten wyraźnie się wydłuża. Jeśli schwytany zostanie początkowy etap choroby, można całkowicie wyleczyć psa w ciągu zaledwie kilku tygodni. Ale zdarza się to niezwykle rzadko..

Po około trzech tygodniach od zabiegu ze skóry chorego zwierzęcia pobierane są ponownie zeskrobiny w celu ustalenia powodzenia zabiegu. Po kolejnych dwóch tygodniach procedurę powtarza się. W przypadku, gdy uzyskano dwa negatywne wyniki jeden po drugim (dla posiewów na pożywkach), możemy mówić o wyzdrowieniu zwierzęcia. Jeśli masz więcej niż jedno zwierzę domowe, a inne nie wykazują objawów choroby, spróbuj odizolować ich chorego krewnego. Niemniej jednak weterynarzom w takich sytuacjach zaleca się leczenie wszystkich zwierząt. Biorąc pod uwagę przeżywalność i łatwe rozprzestrzenianie się patogenu w środowisku, prawdopodobnie udało mu się trafić wszystkie twoje zwierzęta.

Wreszcie w latach 60. stworzono unikalną szczepionkę przeciwko grzybicy, która jest aktywnie wykorzystywana do dziś. Jest wyjątkowy, ponieważ może być stosowany nie tylko do zapobiegania, ale także do leczenia choroby, która już pojawiła się u zwierzęcia.. Dzięki leczeniu profilaktycznemu w ciągu zaledwie miesiąca u zwierzęcia powstaje stabilna i napięta odporność.. Podczas leczenia środek wstrzykuje się do trzech razy (jeśli pies jest w złym stanie), a lek wstrzykuje się w to samo miejsce (w miejscu wstrzyknięcia tworzy się dobrze widoczna strupa, więc trudno ją przeoczyć).

Czyszczenie i dezynfekcja siedliska

Wielokrotnie wspominaliśmy, że „odłamane” włosy są dosłownie pokryte zarodnikami patologicznego grzyba: jest to naturalny mechanizm, który przyczynia się do szerokiego rozprzestrzeniania się patogenu w środowisku zewnętrznym. O potrzebie już pisaliśmy izolacja chorego zwierzaka, ale jednocześnie wspomniano, że ochrona zdrowych zwierząt przed infekcją jest niezwykle trudna (ale przynajmniej w ten sposób nie można się zarazić). Będziesz więc musiał (najprawdopodobniej) leczyć wszystkie psy w domu w tym samym czasie, a także skupić się na eliminacja sporów w lokalu, gdzie chory pies ma dostęp. Po pierwsze, z tego powodu chorego zwierzaka należy wyciąć.

Im krócej, tym lepiej. Idealnie byłoby ogolić chorego psa do stanu kuli bilardowej, ale z reguły decydują się na to tylko właściciele kieszonkowych psów. Nawiasem mówiąc, jest to dobre zapobieganie rozprzestrzenianiu się patogenu w środowisku zewnętrznym. Potrzebujesz również codziennie odkurzać pomieszczenia, do których ma dostęp chory pies. Najlepiej jest używać odkurzacza czyszczącego wypełnionego roztworem środków dezynfekujących. Jednak zwykły to zrobi, ale worki na kurz trzeba wymieniać co najmniej raz w tygodniu, a zaraz po tym są spalane.

Czyszczenie powinno odbywać się codziennie, na mokro. Musisz umyć wszystko, w tym najbardziej odległe zakamarki i szczeliny: pamiętaj, że włosy z zarodnikami mogą leżeć pod szafą przez kilka lat, a następnie zarodniki z nich ponownie zainfekują twojego psa lub członków twojej rodziny. Jeśli to możliwe (nie ma „delikatnych” elementów wnętrza), do dezynfekcji należy używać roztworów wybielacza chlorowego w stosunku 1:10.

Jeśli mówimy o wybuchu grzybicy skóry w schronisku dla zwierząt, to w miarę możliwości wszystkie mało wartościowe przedmioty pielęgnacyjne należy zniszczyć, powierzchnie betonowe i stalowe umyć roztworami środków dezynfekujących o maksymalnym stężeniu. Drewniane konstrukcje są niszczone przez spalanie lub poddawane działaniu płomienia palnika. Czy jest wiele trudności? Tak, dużo, ale tylko takie środki mogą zagwarantować całkowite usunięcie patogenu..

Na temat zakaźności odzyskanych zwierząt i prognoz wyzdrowienia

Uważa się, że chore zwierzęta pozostają zakaźne przez około trzy tygodnie po rozpoczęciu leczenia. Ale dzieje się tak tylko w przypadkach, gdy wybrana strategia terapeutyczna jest naprawdę skuteczna, a właściciel ściśle przestrzega wszystkich zaleceń weterynarza. W przeciwnym razie czas zarażenia zwierzęcia może ulec znacznemu wydłużeniu. Dlatego w sytuacjach, gdy w Twoim domu są małe dzieci lub osoby starsze, zdecydowanie zalecamy pozostawienie zwierzęcia w klinice weterynaryjnej na cały okres leczenia. Dzięki temu możesz chronić swoje gospodarstwo domowe przed kłopotami. Kontakt psa z innymi zwierzętami i ludźmi powinien być dozwolony dopiero po otrzymaniu dwóch negatywnych wyników dla kultur.

W odniesieniu do prawdopodobieństwa całkowitego wyzdrowienia i długoterminowego rokowania. Jeśli pies był leczony normalnie, wszystko będzie w porządku, za około półtora miesiąca patologia prawdopodobnie zostanie rozwiązana. Jednak nawrót jest dość prawdopodobny w przypadkach, gdy terapia została przerwana zbyt wcześnie (co jest zdecydowanie odradzane), wybrano niewłaściwą technikę (na przykład zastosowano tylko miejscowe stosowanie leków) lub jeśli zwierzę ma jakąś przewlekłą chorobę, która „zabija” układ odpornościowy psa. Wreszcie, w medycynie weterynaryjnej nie jest tak rzadkie, że zwierzęta są przez całe życie nosicielami grzybicy skóry..

Jak duże jest ryzyko infekcji u ludzi?

Jeszcze raz powtarzamy, że choroba ta jest przenoszona na ludzi, a małe dzieci i osoby starsze są szczególnie łatwo zarażone. Jeśli Ty lub członkowie Twojej rodziny macie jakieś niezrozumiałe zmiany skórne, takie jak drobne plamki, zaczerwienienia z „łuszczącymi się” brzegami, nie czekaj na dalsze konsekwencje, nie stosuj samoleczenia, tylko natychmiast udaj się do dermatologa. U ludzi grzybica skóry „psia” jest leczona szybko i dobrze, patogen ten „korzystnie” różni się od kocich wariantów grzybów chorobotwórczych. Te ostatnie powodują poważne patologie grzybicze u osób trudnych do leczenia.