Opieka i pielęgnacja labradora w domu

Labrador Retriever podbił serca miłośników zwierząt swoją żywotnością, pięknem, łatwością pielęgnacji i utrzymania. Bardzo miłe, kochające i czułe zwierzaki - idealne dla rodzin z małymi dziećmi.

O zaletach labradorów można rozmawiać bez końca, ale z tego artykułu dowiesz się, jak właściwie się nimi opiekować, jak karmić tych uroczych, dobrodusznych ludzi..

Jak zacząć aranżować nowego najemcę?

Labrador Retriever nie jest kapryśny w pielęgnacji i utrzymaniu, ale zdecydowanie musisz przygotować się na przybycie małego szczeniaka:

1. Kup całą niezbędną amunicję - obroża, smycz, miski, legowisko, pieluchy higieniczne.
2. Umów miejsce na odpoczynek i toaletę (podczas kwarantanny) dla psa w domu.
3. Zdecyduj się na opcje karmienia (karma naturalna lub sucha).
4. Kup specjalne zabawki dla swojego szczeniaka - stare kapcie lub niepotrzebne bibeloty dziecięce nie sprawdzą się.
5. Bezpiecznie wszystko ukryj, co może zainteresować szczeniaka - przewody, piloty, węże. Mały retriever jest bardzo aktywny i ciekawy, jest bardzo prawdopodobne, że spróbuje wszystkiego na zębach.
6. Poznaj literaturę edukacyjną lub film o pielęgnacji, utrzymaniu i szkoleniu labradorów.

Bardzo przydatne będzie wcześniejsze podjęcie decyzji w sprawie kliniki weterynaryjnej, opiekuna psa, opiekuna i fryzjera, który będzie pracował z psem. Przeczytaj cennik, omów warunki współpracy, jeśli oczywiście takie usługi są potrzebne.

Uwaga! Szkolenie podstawowe, zakup niezbędnych artykułów higieniczno-pielęgnacyjnych przygotuje przyszłego właściciela na finansową stronę utrzymania psa.

Bardziej szczegółowo warto podejść do kwestii przyszłego „miejsca” szczenięcia. Bardzo ważne jest, aby łóżko nie było w przejściu ani w przeciągu. Na miocie szczeniak powinien być ciepły, wygodny i bezpieczny, nie powinien przeszkadzać żadnemu domownikowi.

Lepiej jest kupić matę „na wzrost” w tempie +15 cm do pełnej wysokości (łącznie z głową) i długości ciała dorosłego psa (od czubka nosa do nasady ogona).

Przyzwyczajenie do domu

Utrzymanie labradora w domu nie wymaga skomplikowanych umiejętności ani specjalnego szkolenia, ale pierwsze dni szczeniaka w domu nie dla każdego są łatwe. Przeprowadzka dla dziecka to ogromny stres - nowe zapachy, nieobecność matki i bliskich, nieznajomi.

W takiej sytuacji zwierzę jest zdenerwowane, skomle i może początkowo odmówić jedzenia. Nie ma potrzeby podawania środków uspokajających do małego laboratorium, stan stresu minie za 3 - 4 dni.

W pierwszych dniach pobytu labradora w domu lepiej, aby właściciel był z nim: rozmawiaj ze szczeniakiem, baw się, karm z jego rąk i nie zostawiaj go samego na długo. Jeśli nie można stale przebywać w pobliżu zwierzaka, należy zostawić mu zabawki lub przekąski do żucia. Dzięki temu dziecko szybciej się przystosowuje, przyzwyczaja do nowych ludzi i miejsc..

Największym problemem właścicieli jest pierwsza noc szczeniaka w nowym domu. Mały labrador na pewno będzie jęczeć całą noc - każdy, kto ma psa, przeszedł przez to. Aby złagodzić sytuację, musisz rano odebrać zwierzaka od hodowcy. W ciągu dnia trochę przyzwyczai się do nowego otoczenia, ludzie i noc będą spokojniejsze.

Nie zostawiaj Labradora pierwszej nocy samego, w pustym ciemnym korytarzu, to go przestraszy. Pozwól legowisku dla psa po raz pierwszy leżeć obok łóżka mistrza, aby w nocy po prostu odłożyć rękę i pocieszyć dziecko.

W przeciwnym razie, w odpowiedzi na wycie wystraszonego psa, właściciel nadal będzie musiał wstać i zanieść do niego przestraszone zwierzę. Szczeniak na pewno zapamięta ten akt i będzie „wzywał” go dłużej niż jedną noc. Lepiej jest uczyć jednego zwierzaka do spania stopniowo.

Plusy i minusy trzymania w mieszkaniu

Labrador w mieszkaniu jest normalny, całkiem nadaje się do trzymania w typowym budynku. Wielkość psa nie wymaga zbyt wiele miejsca, a dobroduszny, zabawny charakter sprawia, że ​​rasa jest idealnym towarzyszem dla młodych rodzin z dziećmi..

Prosta pielęgnacja labradora i bezpretensjonalność wobec warunków jego utrzymania urzekają miłośników zwierząt, ale rasa ma znacznie więcej zalet:

• Inteligencja i pomysłowość. Labras, niesamowicie inteligentne i posłuszne stworzenia, nawet dziecko poradzi sobie z treningiem.
• Życzliwość. Rasa jest całkowicie bezpieczna dla ludzi, nawet dla bardzo małych dzieci - retriever kocha wszystkich dookoła.
• Bezpretensjonalność w jedzeniu. Labradory są znanymi żarłokami, nie będą wybredne w kwestii swojej diety.
• Towarzyskość. Łatwo dogaduj się z innymi zwierzętami.
• Przywiązanie do osoby. Jesteśmy gotowi towarzyszyć właścicielowi przez całą dobę i wszędzie.
• Krótki płaszcz. Nie są wymagane żadne specjalne umiejętności ani profesjonalna pielęgnacja.
• Nie wymaga dużo miejsca. Wymiary pozwalają na utrzymanie przedstawicieli rasy nawet w małym mieszkaniu.

Pomimo wielu zalet rasy labradory mają również wady, które są szczególnie uciążliwe dla mieszkańców typowych budynków:

• Wełna. Sierść retrievera jest krótka, ale z grubym, gęstym podszerstkiem - zwierzaka trzeba czesać 3-4 razy w tygodniu, aw okresie sezonowego linienia - codziennie.
• Nadpobudliwość. Może być zarówno plusem dla aktywnej rodziny, jak i minusem dla osoby melancholijnej. Labrador potrzebuje ruchu, chodzenia co najmniej 3 godziny dziennie.
• Nieuzasadnione szczekanie. Przy braku komunikacji z osobą labry są podatne na wycie i szczekanie, gdy są same przez długi czas.

Inną cechą rasy jest to, że labradory są wiecznymi szczeniętami, do późnej starości zachowują energię i żartobliwość. A to, co będzie cnotą dla jednej osoby, dla innej będzie niekorzystne.

Dlatego przed zabraniem psa należy dokładnie przestudiować temperament rasy i zdecydować, czy jest odpowiedni dla konkretnej rodziny, a nie przekupić modą lub estetycznym pięknem.

Treść na ulicy

Trzymanie labradora w prywatnym domu jest bardzo dobrą opcją dla energicznej rasy, ale tylko wtedy, gdy nie jest to łańcuch lub woliera. Trzymanie takiego kochającego i zależnego od człowieka psa na ulicy to bluźnierstwo.

Retriever tęskni za samotnością, jego charakter gwałtownie zmienia się na gorsze. W warunkach deprywacji społecznej zwierzę stanie się nieaktywne i nietowarzyskie, a może nawet agresywne.

Oprócz odchyleń psychologicznych, sierść labradora mimo swojej gęstości nie jest w stanie ochronić go przed silnymi mrozami. Zimą pies będzie stale marznąć, w wyniku czego zachoruje. 

jedzenie

Dieta labradorów musi być dokładnie monitorowana, ponieważ są to rzadcy miłośnicy jedzenia, a jednocześnie podatni na nadwagę. Karmienie to podstawa zdrowia psa, szczególnie ważne jest odpowiednie karmienie zwierzaka w okresie aktywnego wzrostu - układ odpornościowy kształtuje się na całe życie.

Nie możesz oszczędzać na żywności dla rosnącego organizmu, w przeciwnym razie będziesz musiał płacić weterynarzom z godną pozazdroszczenia regularnością.

Dieta labradora musi obejmować:

1. Mięso i podroby - lwia część diety drapieżnika powinna zawierać mięso.
2. Ryby - bez kości i tylko chude owoce morza.
3. Chrząstka i ścięgna - źródło białka dla wzrostu mięśni.
4. Twarożek, kefir - dla szczeniąt poniżej pierwszego roku życia podawaj codziennie.
5. Complex Carbs - Rice jest najlepszy, ale nie więcej niż 10% całkowitej porcji.
6. Warzywa i owoce - pozycja obowiązkowa dla labradorów, źródło błonnika przyspieszającego metabolizm.
7. Jajka są ważnym źródłem białka (najlepiej przepiórki).

Uwaga! Zabrania się podawania Labradorom tłustych potraw, słodyczy, wędlin i pikli - wybredny pies zje wszystko, ale problemy z trzustką nie pozwolą Ci czekać.

Mięso z kurczaka należy podawać zwierzęciu z ostrożnością, rasa ma skłonności do alergii na drób.

Nie ma przeciwwskazań dla rasy gotowej komercyjnej paszy, ale musi być dobrej jakości, przynajmniej super premium lub holistyczna. Dla osób ze skłonnością do alergicznego zapalenia ucha środkowego i zapalenia skóry - hipoalergiczne linie pokarmowe, najlepiej bez zbóż.

Typowe choroby

Świadomi hodowcy starają się, aby rasa była zdrowsza, nie pozwalając na rozmnażanie się chorym osobnikom. Ale trend w kierunku wielu chorób u labradorów jest nadal widoczny:

1. Zapalenie ucha środkowego jest chorobą powszechną u wszystkich ras z uszami.
2. Zapalenie skóry - podobnie jak alergie pokarmowe.
3. Dysplazja stawu biodrowego.
4. Otyłość - przy niezrównoważonej diecie.
5. Onkologia.

Na tle nadwagi rozwijają się współistniejące choroby:

1. Niewydolność sercowo-naczyniowa.
2. Cukrzyca.
3. Zapalenie trzustki (możliwe są inne zaburzenia żołądkowo-jelitowe).
4. Zaburzenia czynności nerek, wątroby.
5. Artroza, zapalenie stawów.

Ogólnie rzecz biorąc, retrieverów można bezpiecznie nazwać zdrową rasą; większość problemów zdrowotnych wiąże się z nadwagą lub starością..

Uwaga! Aby uniknąć związanych z wiekiem problemów z układem moczowo-płciowym, zaleca się przeprowadzenie całkowitej kastracji zwierząt, które nie mają wartości hodowlanej.

Wniosek

Labrador Retriever jest idealnym towarzyszem, wymagającym odpowiedniej, choć prostej pielęgnacji. Przy odpowiedniej pielęgnacji i edukacji labryk stanie się wiernym towarzyszem właściciela, czułą opiekunką dziecka.