Zapalenie zatok przynosowych u psa. Rozmowa na drażliwy temat

Choroby narządów wydalniczych często prowadzą do bardzo poważnych konsekwencji, co nie jest zaskakujące, ponieważ system ten jest przeznaczony do usuwania przetworzonych produktów z organizmu. Co więcej, lista ta obejmuje nie tylko zapalenie jelit, zapalenie okrężnicy i podobne choroby, ale także zapalenie zatok paraanalnych. U psów choroba ta jest powszechna i wielu hodowców zna jej objawy..

Co to jest?

Powinieneś wiedzieć, że wokół odbytu znajduje się kilka gruczołów, których tajemnica nie różni się szczególnie przyjemnym wyglądem i zapachem, ale odgrywa ważną rolę w zachowaniach społecznych psów. Mowa o zatokach paraanalnych, których zawartość, płyn o oleistej konsystencji i brązowo-żółtej barwie, nadaje szczególnego „wyrafinowania” zapachowi psich odchodów i pozwala zwierzętom na „różnicowanie kolorów”. Oczywiście nie na spodnie ... Mówiąc najprościej, ten sekret pomaga psom oznaczyć ich terytorium i zaszczepić strach u konkurentów.

Więc to jest to. Jeśli z jakiegoś powodu zawartość zatok nie przedostała się do kału, gromadzi się w samych gruczołach. Jeśli po jakimś czasie tajemnica nadal odchodzi zgodnie z przeznaczeniem, nic strasznego się nie dzieje, ale poza tym powoduje to ciężkie zapalenie i bolesną reakcję.

Dlaczego powstaje?

Czynników etiologicznych może być wiele, ale postaramy się wymienić te najważniejsze. Po pierwsze, każda patologia zakaźna i inwazyjna może odgrywać negatywną rolę. Na przykład, jeśli twoje zwierzę jest nękane przez robaki, samice lub segmenty, które regularnie odwiedzają obszar wokół odbytu, nieuchronnie rozwinie się podrażnienie w tym obszarze, które z dużym prawdopodobieństwem może przekształcić się w proces zapalny. Ten sam problem może czekać na psy, których właściciele nie zawracają sobie głowy karmieniem swojego zwierzaka, nieustannie wypychając go suchą karmą. Taka dieta nie tylko niekorzystnie wpływa na stan wątroby, nerek, pęcherza i błony śluzowej jelit, ale także prowadzi do zaparcie.

Jeśli pies jest ciągle zmuszany do popychania, aby opróżnić jelita, z pewnością nie doprowadzi to do niczego dobrego. Sekret nagromadzony w zatokach traci swój naturalny wylot do środowiska zewnętrznego i drażni ściany gruczołów. W zasadzie podobnie kończą się przypadki niekontrolowanej biegunki, kiedy pies jest zmuszony do ciągłego siedzenia „na doniczce” przez kilka dni. Okolica gruczołów odbytu jest silnie podrażniona, co szybko prowadzi do rozwoju procesu zapalnego.

Wszystkie rodzaje urazów w tym obszarze mogą bardzo źle wpłynąć na zdrowie intymne psa. Ukąszenia, skaleczenia, łzy i zadrapania wynikające z ciągłego przyjmowania przez psa surowych kości to czynniki, które mogą powodować zapalenie gruczołów okołodbytniczych. Wreszcie banalna otyłość może prowadzić do dokładnie tego samego rezultatu: dobrze odżywione psy często cierpią na zaburzenia perystaltyki. Mówiąc najprościej, charakteryzują się zaparciami, ao ich działaniu pisaliśmy już powyżej.

Objawy kliniczne

Z jakiegoś powodu wszyscy uważają, że pies, który toczy się po podłodze na dnie, jest z pewnością zarażony robakami. W niektórych przypadkach jest to prawda, ale znacznie częściej ten objaw najwyraźniej wskazuje na obecność zapalenia gruczołów odbytu. Ale taki symptom można zobaczyć w przypadkach, gdy proces zaszedł wystarczająco daleko. Początkowo takie „wyścigi” są jeszcze daleko. Na początku pies staje się niespokojny i często liże krocze, które swędzi nieznośnie. Ten „sakrament” trwa kilka minut co godzinę. Następnie objawy stają się poważniejsze..

Kiedy stan zapalny rozwija się do pewnego stopnia, lizanie opuchniętych zatok jest dla psa bardzo bolesne. Ciągle piszczy i jęczy, uniemożliwiając właścicielowi dotknięcie dotkniętego obszaru. Stopniowo gruczoły silnie puchną, tak że stają się widoczne gołym okiem. Jeśli zwierzę nie otrzymało żadnej pomocy medycznej, rozwija się ropień, które po pewnym czasie mogą osiągnąć wielkość kurzego jaja lub nawet więcej. Ropa zmieszana z krwią wskazuje na pęknięcie. Ponieważ w tym obszarze jest wiele naczyń krwionośnych, stosunkowo nieszkodliwy stan, doprowadzony do tego stopnia, obarczony jest rozwojem ogólnej sepsy i śmiercią.

Terapia

Miłośników samoleczenia swoich pupili należy ostrzec przed pochopną interwencją: oczyść zatoki samodzielnie jest mało prawdopodobne, abyś był w stanie to zrobić, ale z pewnością przyczynisz się do rozwoju jeszcze cięższego stanu zapalnego. Krótko mówiąc, lepiej natychmiast zwrócić się o pomoc do weterynarzy. Jakie leczenie jest stosowane w tym przypadku? Z reguły wszystko ogranicza się do ręcznej stymulacji wydalania wydzielin z gruczołów odbytu, a także wyznaczenia masażu profilaktycznego. Ale nie zawsze da się poradzić sobie z małą ilością krwi..

Tak więc w przypadku zaawansowanego zapalenia trzeba się uciekać do silnych antybiotyków i innych środków przeciwdrobnoustrojowych, w tym sekstafagów. Jest to specjalny wirus przeznaczony do niszczenia niektórych typów mikroflory ropotwórczej. Jeśli wszystko jest naprawdę złe, to zapalone i ropiejące gruczoły muszą zostać całkowicie wycięte, aby zapobiec rozwojowi posocznica i martwicę tkanek. Przez cały czas leczenia zalecana jest lekka dieta składająca się z gotowanych warzyw i różnych bulionów przepuszczanych przez blender.