Pies st. Bernard: charakterystyka rasy, ile to kosztuje

Zdecydowałeś się kupić psa i nie wiesz, którą rasę wybrać? Więc to jest szczeniak św. Bernarda. Majestatyczny, odważny i dumny pies. Duży, no, po prostu ogromny pies o groźnym wyglądzie, ale z miłą duszą, łagodnym i spokojnym usposobieniem. Bardzo mądry i lojalny właścicielowi. Kupując tę ​​rasę pamiętaj: pomimo swoich ogromnych rozmiarów, Bernardyn jest całkowicie zależny od człowieka i przez cały czas pozostaje małym szczeniakiem.

W rodzinie pies staje się i pozostaje uniwersalnym ulubieńcem do końca swojego życia. Dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami i uwielbia dzieci. W zamian pies potrzebuje niewielkiej ilości, aby właściciel poświęcił mu część swojego czasu i uwagi. Wtedy ten dobroduszny bumpkin jest przytulny i wygodny..

Historia rasy psów św. Bernarda

Według jednej wersji korzenie rasy sięgają starożytnego Egiptu i Asyrii od silnych psów marynowanych, mięczaków. Stamtąd psy Mollo (Alan) przybyły do ​​Grecji, potem na Półwysep Apeniński, a potem tylko do Europy..

Według innej wersji wystąpił św. Bernard ze starożytnych mastifów tybetańskich, skrzyżowane z dogami niemieckimi. Psy mieszkały w Alpach Szwajcarskich w klasztorze św. Bernarda. Psy były duże, mocne, o grubej i ciepłej sierści. Mnisi używali ich nie tylko jako strażników, ale także ratowników..

Doskonały instynkt i dobra wytrzymałość pozwoliły znaleźć zaginionych podróżników nawet podczas lawin i ton śniegu. Psy znaleziono zaginionych podróżników, wykopali się spod śniegu, położyli i ogrzali ciepłą wełną. Następnie, dzięki swojej wytrwałości i ogromnej sile, trafili do klasztoru..

Te psy wspaniały talent. Czują nadciągającą lawinę, zbliżającą się zamieć śnieżną na dwadzieścia minut przed jej rozpoczęciem. Najbardziej znanym świętym Bernardem jest Bari, który uratował czterdzieści jeden osób w ciągu dwunastu lat. Pomoc św. Bernardów stała się nieoceniona w prowadzeniu akcji ratowniczej w górach. W ciągu ostatnich dwóch stuleci św. Bernardowie uratowali ponad dwa tysiące ludzi.

Około tysiąc lat temu do Europy sprowadzono szczenięta św. Bernarda. Zaczęli krzyżować się z lokalnymi psami. Pierwsze psy były mniejsze i bardziej zwinne, ale zachowały swoją odwagę i nadprzyrodzone zdolności ratunkowe. Rasa została oficjalnie uznana pod koniec XIX wieku i wyznaczyła pierwsze standardy rasy. St Bernard został krajowa rasa psów w Szwajcarii.

Charakterystyka rasy Saint Bernard

Pies jest silny i sprężysty, a jednocześnie ma spokojny i serdeczny usposobienie. Stała się najlepszym ratownikiem górskim z przenikliwym instynktem oraz najbardziej troskliwą i doświadczoną nianią dla dzieci. Pilnuje swojego podopiecznego, chroni i ratuje przed wodą, ogniem i różnymi problemami.

Ciągle czuje odpowiedzialność za innych i chętny do pomocy w trudnych czasach. Są flegmatyczni i nie cierpią na częste wahania nastroju. Może stać się niezastąpionym ulubieńcem zarówno dużej rodziny, jak i towarzyszem dla jednej osoby. Dobrze czuje stan ducha właściciela i współczuje.

Dobroduszny, bez agresji. Dlatego nie wszyscy przedstawiciele rasy stają się dobrymi strażnikami i stróżami. Potrafią dogadać się zarówno z kotami, jak i innymi psami. Są serdeczni, mają wielką samoocenę. Pies jest świadomy swojej siły i mocy i nie próbuje znęcać się nad innymi zwierzętami.

Psy nie mogą długo pozostawać same potrzebują stałego towarzystwa. Są bardzo wrażliwe i uważne na swojego właściciela. Nie toleruj okrutnego treningu. Przy braku uwagi właściciela popada w depresję.

Średnia długość życia - dziesięć lat. Liczba szczeniąt w miocie wynosi zwykle od dwóch do piętnastu sztuk.

Opis psa rasy St. Bernard

Decydując się na posiadanie szczeniaka rasy Bernardyn, należy cały czas być mokrym, ponieważ ze względu na strukturę żuchwy skóra na jego twarzy zwisa. Psy mogą ważyć od 50 do 100 kilogramów. Wysokość w kłębie samców - od 70 do 90 centymetrów, suk - od 68 do 80 centymetrów.

Niski wzrost tej rasy jest uważany za wadę. Pies ma dużą, dużą głowę osadzoną na masywnej szyi. Psy są długowłosy i krótkowłosy.

• Długowłosy są wynikiem skrzyżowania z Nową Fundlandią. Bardzo piękny pies, ale nie nadaje się do ratownictwa w górach, bo śnieg i kawałki lodu cały czas przyklejają się do sierści.
• Krótkowłose mają gęstą, dobrze dopasowaną szatę..

Wypukłe czoło, wysokie kości policzkowe, wydatne łuki brwiowe, skrócona kufa z tępym grzbietem nosa. Szczęki szerokie, zgryz prosty, zęby regularne. Brązowe oczy, od ciemnych do jasnych, niebieski kolor oczu jest uważany za wadę. Muszą przejść operację usunięcia trzeciej powieki, aby uniknąć chorób oczu.

Uszy są małe, opadające, szeroko rozstawione. Tył jest szeroki. Żebra mocno zakrzywione. Przednie nogi są duże, zaokrąglone, szeroko rozstawione. Tylne nogi dobrze umięśnione, z szerokimi biodrami. Ogon jest masywny i długi, o mocnej podstawie, ostatni kręgosłup dotyka stawu skokowego. Na czole są fałdy, a na szyi podgardle. Na szyi tworzy piękny puszysty kołnierz.

Włosy krótkowłosy są miękkie, u długowłosych prostą osłonę, lekko kręconą na końcach. Wyrażony dobry, gęsty podszerstek. Kolor jest dostępny w różnych kolorach. Rozróżniać kilka rodzajów kolorów:

• biały z plamami różnej wielkości, czerwono-brązowy;
• biały z czerwono-brązowymi plamami z tyłu i po bokach (kolor płaszcza);
• biały z żółto-brązowymi plamami.

Obowiązkowe są charakterystyczne białe znaczenia na czubku ogona, na czole, klatce piersiowej, wokół nosa, na nogach.

Pielęgnacja psów rasy St. Bernard

Potrzebuje umiarkowanej pielęgnacji. Pies mocno zrzuca dwa razy w roku. Ma tłustą, wodoodporną skórę. Unikaj mycia zbyt często, aby uniknąć zmywania naturalnego sebum ze skóry. Sierść św. Bernarda jest bardzo długa i gruba, ale nie plącze się i nie splątuje.

Zwykle pies jest szczotkowany raz lub dwa razy w tygodniu. Łuszczenie może wymagać częstszego szczotkowania. Oczy przeciera się wacikiem zamoczonym w przegotowanej wodzie lub płynie. Jeśli jest mocno zabrudzony pies myje się szamponem. Po spacerze należy umyć łapy psa i nasmarować opuszki specjalnym kremem..

Ponieważ mieszkanie nie jest najlepszym domem dla zwierzęcia, powinieneś chodzić dwa lub trzy razy dziennie co najmniej godzinę. Twój pies potrzebuje stałej aktywności fizycznej, aby zachować dobre samopoczucie..

Chodzenie powinno odbywać się w spokojnym tempie. Jest to również konieczne wyprowadź psa na łono natury poza miasto, żeby mogła tam dużo biegać i pływać. Pies powinien zawsze mieć świeżą wodę. Miskę do karmienia najlepiej przymocować do wysokiego stojaka.

Bohater powinien zostać nakarmiony naturalne jedzenie. Owsianka z mięsem, kaszą gryczaną, ryżem, płatkami owsianymi. Daj kawałki mięsa, wątróbkę. Dorosłe psy jedzą dwa razy dziennie. Zwierzę bardzo lubi jeść, więc rasa ma tendencję do nadwagi. Bardzo ważne jest, aby znaleźć odpowiednią i odpowiednią dietę dla swojego psa. Aby uniknąć otyłości, nie karm psa ze swojego stołu..

Osoba dorosła powinna otrzymywać w swojej diecie 400-500 gramów czystego białka, to znaczy surowe mięso. Latem, w upale, nie należy karmić owsianką. Nie dotyczy to oczywiście kobiet w ciąży i szczeniąt. Szczenięta na dobry wzrost otrzymują grykę, ryż z chudą wołowiną sześć razy dziennie.

Dodaj twarożek i mleko. W wieku jednego miesiąca szczeniak potrzebuje 150-200 gramów karmy pięć lub sześć razy dziennie, w wieku jednego roku karmi się trzy razy dziennie, zwiększa ilość karmy i zmniejsza liczbę karmień. Konieczne jest podawanie witamin w postaci warzyw i owoców.

Jeśli nie masz czasu na gotowanie, karmić suchą mieszanką, powinieneś kupić suchą karmę od znanych producentów. Pies karmiony komercyjną karmą otrzymuje zbilansowaną odżywczą dietę, suplementy, witaminy i pierwiastki śladowe..

Dla psa powinno być dedykowane miejsce. Przygotuj mu pościel w zacisznym miejscu w mieszkaniu lub domu. Pies musi znać miejsce i nie leżeć na krześle lub sofie. Należy zwrócić uwagę na temperaturę w domu. Wyhodowane dla zimnych klimatów, są bardzo wrażliwe na ciepło i przegrzanie, lubią chłód..

Trening

Rasa jest łatwa do wyszkolenia. Bernardyn jest bystry i bystry. W wieku jednego roku rozpoznaje nie tylko polecenia właściciela, ale także oddaje jego nastrój.

Proces szkolenia go szybko się nudzi, ale bardzo się stara, aby zadowolić właściciela i uzyskać zasłużoną aprobatę i pochwały. Bardzo zdenerwowany, jeśli zobaczy, że jest nieszczęśliwy.

W tym procesie musisz być cierpliwy, uprzejmy i konsekwentny w stosunku do psa. Musisz zniewolić psa grą, aby polubił ten proces. Wtedy będzie wykonywał polecenia z przyjemnością i pragnieniem..

Psy przyzwyczaić się do miejsca, smyczy, kagańca, dawać głos na polecenie, zamiast szczekać dookoła. Konieczne jest przestudiowanie najbardziej potrzebnych poleceń - aport, siad, kłam, fu, następny.

Im szybciej zaczniesz trenować, tym szybciej pies nauczy się dobrych manier i nie będzie skakał na gości. Ponieważ kolosalna moc ze swoimi 100 kilogramami jest niebezpieczna. Pies powinien przynosić radość z komunikacji, a nie problemy i niepotrzebne obowiązki.

Szczenięta św. Bernarda

Zanim zaczniesz szukać szczeniaka, musisz zdecydować, czy będzie to długowłosy, czy krótkowłosy. Zwierzęcia najlepiej szukać w klubach hodowców, aby mieć pewność co do rodowodu i dobrego zdrowia psa..

Konieczne jest zapoznanie się z ofertami hodowli, obejrzenie zdjęć szczeniąt i ich rodziców. Wybór jest bardzo trudny, ponieważ Twoja decyzja będzie zależała od tego, który pies i jaki charakter będzie mieszkać w Twojej rodzinie.

Decydując się, gdzie kupić zwierzaka, potrzebujesz spójrz na wygląd psa. Szczeniak z dużą kością, dużą, dobrze rozwiniętą głową, z grubą jedwabną sierścią z połyskiem uważany jest za zdrowy. Uszy, oczy i usta muszą być czyste. Kolor jest równy. Chód wyraźny, łapy równe, zgryz poprawny. Kupując psa na dwa, trzy miesiące powinien mieć już wszystkie szczepienia.

Ile kosztuje św. Bernard

Ile wart jest św. Bernard? Cena szczeniąt z rodowodem waha się od 15 000 do 45 000 rubli. Koszt zależy od wielu czynników: rodowodu rodziców, płci szczeniaka i jego wielkości, umaszczenia. Bernarda można kupić niedrogo „od ręki” od 8 000 do 15 000 rubli.

W hodowli hodowcy mają szczenięta nawet z jednego miotu może kosztować inaczej. Znacznie droższe są zwierzęta należące do klasy pokazowej lub rasowej. Są to szczenięta do udziału w różnych wystawach i do hodowli.

Jeśli wygląd zewnętrzny nie jest dla ciebie ważny, ale potrzebujesz psa-przyjaciela, możesz kup psa i taniej. Najważniejsze, że szczeniak jest zdrowy, ponieważ rasa ta jest podatna na różne choroby: problemy z sercem, nowotwory złośliwe, zapalenie stawów, dysplazję stawów biodrowych i łokciowych, epilepsję, zaćmę.

Kupując psa św. Bernarda należy pamiętać, że pies jest ogromny i wymaga dużo miejsca oraz pieniędzy na utrzymanie. Ze względu na problemy zdrowotne będziesz musiał zapłacić weterynarzowi wysokie opłaty.

Plusy i minusy św.Bernarda:

1. plusy - równowaga, spokój, przeciętna aktywność, bardzo rozsądna, nie powodują niepotrzebnego hałasu i biegania po domu, nieagresywny, nieprzyzwoity w jedzeniu, dobrzy stróżowie;
2. minusy - żyją mało, ciężko zrzucają, są podatne na różne choroby.

Kupując szczeniaka Bernarda Ty zdobyć lojalnego przyjaciela oraz towarzysza, nieustraszonego ratownika, który pomoże w każdej sytuacji.