Pierwsze szczepienie psa na wściekliznę

Wścieklizna to jedna z chorób o 100% śmiertelności, która nie została jeszcze wyleczona. Dlatego szczególnie ważne jest jej zapobieganie. Bardzo ważne jest pierwsze szczepienie przeciwko wściekliźnie. Im dokładniej pies jest do tego przygotowany, tym mniejsze ryzyko skutków ubocznych i tym silniejsza wynikająca z tego odporność.

Dlaczego szczepienie przeciwko wściekliźnie jest ważne??

Na początek warto powiedzieć kilka słów o ogólnej sytuacji z wścieklizną w naszym kraju. I jest wystarczająco poważna. Z tego powodu istnieje prawo, zgodnie z którym wszystkie domowe psy i koty muszą poddawać się corocznym obowiązkowym szczepieniom.. Niestety ta zasada nie zawsze jest przestrzegana i nie przez wszystkich, w wyniku czego choroba stale krąży w środowisku zewnętrznym..

Ale dlaczego weterynarze i hodowcy przywiązują tak wielką wagę do pierwszego szczepienia? Chodzi o to, że to ta szczepionka określa, jak napięta i silna będzie odporność psa..

Co to jest wścieklizna u psów

Ale co to jest wścieklizna u psów? To poważna choroba wirusowa. Przechodzi od zwierzęcia do zwierzęcia przez ukąszenia. Wirus, który dostaje się do rany ze śliną, przenika przez włókna nerwowe i zaczyna przemieszczać się do mózgu i rdzenia kręgowego. Prędkość przesuwania sięga do trzech milimetrów na godzinę (czasami na dzień). Wydalane z organizmu wraz ze śliną, w niewielkich ilościach w moczu i kale.

Na szczęście patogen nie jest zbyt trwały: w temperaturze zaledwie 56 ° Celsjusza umiera w ciągu zaledwie 15 minut. Gotowanie całkowicie niszczy wirusa w mniej niż dwie minuty. Bezpośrednie światło słoneczne, prawie wszystkie rodzaje standardowych środków dezynfekujących i wszystkie alkohole szybko sobie z tym radzą. Jak wszystkie wirusy doskonale toleruje niskie temperatury i, co nie jest typowe dla wirusów, dobrze znosi działanie fenolami. Ale! Jest jeszcze jeden niuans, dzięki któremu wirus wścieklizny jest uważany za bardzo niezwykły patogen..

To z powodu jego niesamowitej, fenomenalnej stabilności w tkankach… gnijącego mózgu. Opisano przypadki, w których żywotność patogenu pozostawała w tak niezwykłym podłożu przez trzy lata naraz. W przypadku wirusa są to naprawdę wyjątkowe, wybitne wskaźniki.. Dzięki tej metodzie „konserwacji” czynnik wywołujący wściekliznę zawsze krąży w środowisku zewnętrznym, ponieważ nosiciele choroby z jej powodu regularnie umierają.

Przenoszenie choroby odbywa się poprzez ukąszenia (wirus jest zawarty w ślinie). Istnieje duże ryzyko infekcji, jeśli ślina dostanie się na uszkodzoną skórę. Inne metody infekcji nie są znane. Znane są jednak eksperymenty, w których można było zarazić zwierzęta doświadczalne aerozolem z wirusem, ale ze względu na słabą żywotność patogenu w „warunkach polowych” w praktyce ta metoda infekcji jest bardzo mało prawdopodobna.

Mimo licznych plotek o możliwości zachorowania psa po zjedzeniu mięsa chorych zwierząt, nigdy nie był rozmnażany w warunkach laboratoryjnych..

Objawy wścieklizny

Chociaż nie odnosi się to bezpośrednio do tematu artykułu, wszyscy właściciele psów bez wyjątku powinni być w stanie rozróżnić objawy wścieklizny. „Dziwactwa” w zachowaniu ukochanego psa mogą przerodzić się w bolesną śmierć osoby, a nawet kilku.

Gdy tylko wirus dostanie się do organizmu nowego żywiciela, zostaje wprowadzony do włókien nerwowych, niewątpliwie wybierając „drogę” do narządów ośrodkowego układu nerwowego. Uważa się, że zanim tam dotrze i dopóki nie pojawią się poważne objawy, zwierzaka można jeszcze uratować (hipotetycznie).

Niestety, weterynarze częściej spotykają się z sytuacjami, gdy zwierzę jest już chore na kliniczną postać wścieklizny. Zabrania się leczenia takich zwierząt, wszystkie chore psy (i inne zwierzęta) podlegają legalnej eutanazji..

Zwykle okres inkubacji trwa od jednego miesiąca do 50 dni. Ale są udokumentowane przypadki, gdy wirus "drzemie" w nerwach nawet przez rok. Im bliżej głowy (tj. Mózgu) znajduje się rana po ugryzieniu, tym szybciej rozwinie się kliniczna postać patologii. W związku z tym wszystkie objawy kliniczne wścieklizny są w jakiś sposób związane z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego:

• Zwierzę staje się niespokojne, nerwowe, łatwo pobudliwe. W tym samym czasie pojawiają się pierwsze epizody hydrofobii: pies boi się odgłosów lejącej się wody (ale nadal może pić).
• Wkrótce choroba postępuje. Zwierzę nie może pić, boi się wody, ale jednocześnie staje się agresywne i atakuje inne psy, a także ludzi. Charakterystyczną cechą jest spieniona ślina, nieustannie wypływająca z ust chorego psa (z powodu paraliżu mięśni nie może połykać).
• Jedzenie całkowicie niejadalnych produktów to kolejna cecha charakterystyczna wścieklizny. Otwierając chore psy, często znajdowały w żołądkach puszki i gałęzie..

Interesujący fakt. Pomimo uszkodzenia układu nerwowego wirus nie powoduje nieodwracalnych patologii w tkance. Z tym faktem nieuzasadnionymi rzetelnymi epidemiologami wiąże się tworzenie skutecznych metod leczenia po pojawieniu się objawów klinicznych. Ale jak dotąd niestety jest to bardzo dalekie od tego..

Ważny! Przy najmniejszym podejrzeniu wścieklizny zwierzę należy natychmiast odizolować w oddzielnym pomieszczeniu i wezwać lekarza weterynarii. Jeszcze raz przypominamy - ta choroba jest śmiertelna, po wystąpieniu objawów klinicznych wyleczenie jest niemożliwe.

Cofnijmy się jeszcze raz od tematu artykułu. W przypadku ludzi wścieklizna została również uznana za całkowicie śmiertelną (po pojawieniu się objawów klinicznych), ale w 2005 roku odnotowano pierwszy przypadek skutecznego leczenia poprzez zanurzenie pacjenta w ultra głębokiej śpiączce medycznej (przypadek Giny Gies, czyli protokołu Milwaukee)..

Dziś znanych jest osiem udokumentowanych epizodów skutecznego wyleczenia (według innych źródeł - do 12), ale jest za wcześnie, aby mówić o całkowitym zwycięstwie nad patologią. Metoda leczenia jest niezwykle niebezpieczna, istnieje duże ryzyko wystąpienia zaburzeń psychicznych i neurologicznych (z powodu głębokiej śpiączki).

Zasady szczepienia psów przeciwko wściekliźnie

Biorąc pod uwagę niebezpieczeństwo choroby dla ludzi, wszystkie zasady szczepienia psów przeciwko wściekliźnie również zapisane na poziomie legislacyjnym. W szczególności obowiązkowe jest wpisanie informacji o szczepieniu do paszportu weterynaryjnego psa. Bez tych znaków właściciel nie będzie mógł pokazywać swojego zwierzaka na wystawach, nie zostanie przepuszczony przez odprawę celną (istnieje ryzyko konfiskaty niezaszczepionego psa z jego późniejszym obowiązkowym szczepieniem) itp..

Ciekawy! W niektórych krajach brak szczepionki przeciw wściekliźnie psa jest podstawą do wszczęcia postępowania karnego wobec właściciela. Jednym słowem wszystko jest bardzo poważne, dlatego nie można w żadnych okolicznościach zapomnieć o tym szczepieniu.

Wiek pierwszego szczepienia

Nawet wiek pierwszego szczepienia jest dość ściśle określony - należy zaszczepić wszystkie psy, które ukończyły trzy miesiące.. Jeśli obszar, w którym mieszka pies, jest wolny od wścieklizny, pierwsze szczepienie można przeprowadzić w wieku od sześciu miesięcy do roku. Ale tylko pod warunkiem terminowego szczepienia matki szczeniąt.

W przypadkach, gdy teren jest dysfunkcyjny lub skrajnie dysfunkcyjny z powodu wścieklizny konieczne jest szczepienie szczeniąt dokładnie w wieku trzech miesięcy, maksymalnie - w wieku sześciu miesięcy.

Plusy i minusy szczepień

Szczerze mówiąc, w przypadku wścieklizny rozważanie zalet i wad szczepień jest niemądre: niezależnie od preferencji hodowcy, zwierzę musi zostać zaszczepione bezbłędnie. W tym przypadku nie może być argumentów „przeciw”, gdyż zagrożenie wścieklizną jest zbyt duże, aw wielu krajach środki zmierzające do jego całkowitej eliminacji są ponownie ustalane na poziomie legislacyjnym. To pełne i uniwersalne szczepienie zwierząt jest kluczem do eliminacji tej patologii..

Niezbędne szczepionki przeciw wściekliźnie psów

W naszym kraju do szczepień stosuje się następujące szczepionki przeciwko wściekliźnie psów:

• Jednym z najczęstszych leków jest Nobivak Rabies (Nobivac Rabies). Producentem jest firma holenderska. Lek należy do kategorii inaktywowanych (tj. W jego składzie nie ma żywego patogenu). Tworzy silną odporność na około trzy lata. Szczepionka jest wyjątkowa pod tym względem, że może być stosowana jako rozpuszczalnik do innych szczepionek Nobivac (liofilizowanych), co umożliwia jednokrotne podanie odporności na kilka chorób jednocześnie. Odporność na wściekliznę rozwija się około 21 dni po podaniu leku.
• Rabix. Również inaktywowana szczepionka przeciw wściekliźnie produkcji krajowej. Można stosować od 8 tygodnia życia. Szczególną cechą szczepionki jest powtórne szczepienie początkowo szczepionych zwierząt. Odbywa się to w 21 dni. W przyszłości zwierzęta będą szczepione raz. Odporność powstaje 21 dnia od momentu ostatniego wstrzyknięcia leku, okres do trzech lat (ale częściej wysokie stężenie przeciwciał utrzymuje się przez rok).
• Dohivac. Również holenderska szczepionka inaktywowana. Prawie identyczne cechy jak Nobivaku.
• Febrivac 3 plus. Niemiecka szczepionka inaktywowana.
• Canvac i Hexadog. Ostatnie trzy leki są również podobne do tego samego Nobivaka, nie mają też specjalnych niuansów użycia..

Przeciwwskazania

Niezależnie od rodzaju szczepionki istnieją przeciwwskazania wspólne dla wszystkich:

• Nie szczepić szczeniąt młodszych niż 3 miesiące. Ale to zalecenie dotyczy tylko bezpiecznych obszarów. Jeśli w danym regionie sytuacja z wścieklizną jest krytyczna, im wcześniej zwierzę zostanie zaszczepione, tym lepiej zarówno dla niego, jak i dla jego właścicieli..
• Nie można szczepić chorych i osłabionych zwierząt. Nadal musisz je zaszczepić, ale dopiero po przywróceniu przez zwierzę normalnego kształtu fizycznego. Sama szczepionka nie jest w żaden sposób niebezpieczna dla psów. Problem w tym, że organizm osłabionego psa nie może wytworzyć normalnej odporności.

Czas trwania i częstotliwość ponownego szczepienia

Zwróć uwagę, że czas trwania i częstotliwość ponownego szczepienia zależy od konkretnego rodzaju szczepionki i musisz się o tym dowiedzieć albo od lekarza weterynarii, albo czytając instrukcje dotyczące leku. Ale ogólne zalecenia immunologów weterynaryjnych są następujące:

• Większość nowoczesnych szczepionek przeciwko wściekliźnie trwa od dwóch do trzech lat. Producent gwarantuje, że w tym czasie zapewnione są przeciwciała przeciwko wirusowi wścieklizny we krwi zwierzęcia..
• Ale! Jednocześnie w większości krajów wymóg obowiązkowego corocznego ponownego szczepienia jest zapisany na poziomie legislacyjnym. Okres ważności szczepionki nie ma żadnego znaczenia..

Ponadto w regionach, w których sytuacja z wścieklizną jest wyjątkowo niekorzystna, decyzję o ponownym szczepieniu zwierzęcia podejmuje się na podstawie oznaczenia miana przeciwciał. Jeśli wskaźniki są niskie, pies może zostać ponownie zaszczepiony kilka miesięcy po pierwszym szczepieniu..

Przygotowanie psa do szczepienia przeciwko wściekliźnie

Zastanów się, jak odbywa się przygotowanie do szczepienia. W zasadzie nie trzeba będzie wykonywać żadnych specjalnych czynności, z wyjątkiem obowiązkowego leczenia przeciw robakom. Odbywa się to w następujący sposób:

• Najpierw musisz pobrać próbkę kału zwierzęcia. Jeśli w kale znajdują się nawet pojedyncze jaja robak, odrobaczanie.
• Szczepienie można przeprowadzić dopiero po 10 dniach od leczenia przeciwpasożytniczego i tylko w przypadkach, gdy powtórna analiza kału nie wykazała śladów obecności pasożytów. W innych sytuacjach konieczne jest ponowne odrobaczenie, a 10 dni po nim szczepienie.

Leczenie przeciwpasożytnicze jest ważne, ponieważ obfitość toksyn we krwi zakażonych zwierząt zapobiega tworzeniu się normalnej odporności. Mówiąc najprościej, nie ma sensu szczepić szczeniaka krytycznymi formami zarażenia pasożytami, i tak nie uzyska odporności na wściekliznę.

Co robić po szczepieniu

Wielu początkujących hodowców nie wie, co robić po szczepieniu. Ogólnie nie ma w tym nic złego, ponieważ zdecydowanie nie ma potrzeby robić czegoś specjalnego. Konieczne jest jedynie obserwowanie szczenięcia i jeśli pojawią się jakieś dziwactwa w jego zachowaniu lub jeśli widoczne są oznaki pogorszenia jego ogólnego stanu, zgłoś to lekarzowi weterynarii. Ponadto zaszczepione zwierzę powinno mieć zapewniony pełny odpoczynek i dobre odżywianie. Przyczynia się to do powstania wysokiej jakości, silnej odporności.

Możliwe powikłania i skutki uboczne

Podobnie jak w przypadku innych szczepień, po zastrzyku przeciwko wściekliźnie sytuacja może się nie udać.

Możliwe powikłania i skutki uboczne obejmują:

• Prawdopodobnie umiarkowany wzrost ogólnej temperatury ciała, krótkotrwała odmowa karmienia.
• Niektóre zwierzęta po szczepieniu piją dużo więcej wody, co prowadzi do częstszego oddawania moczu..
• Letarg, apatia, szczeniak próbuje dłużej spać.
• W bardzo rzadkich przypadkach jest to możliwe wymioty albo i biegunka.
• Jeśli zwierzę ma wrodzone predyspozycje do rozwoju reakcje alergiczne, istnieje ryzyko miejscowych lub ogólnych reakcji alergicznych.

Reakcja alergiczna na szczepienie

Osobno należy wziąć pod uwagę sytuację, w której szczeniak może wykazywać indywidualną nietolerancję niektórych składników szczepionki. W takim przypadku reakcja na szczepienie może wyglądać następująco:

• Na skórze pojawiają się czerwone wysypki (wysypka).
• Na skórze mogą również pojawić się strupy, strupy i inne rodzaje zmian..
• W najcięższych przypadkach jest to możliwe Obrzęk Quinckego, pokrzywka.
• Wielu lekarzy weterynarii uważa, że ​​to indywidualna nietolerancja składników leku wyjaśnia obfite biegunki u niektórych zwierząt po szczepieniu..

Jednak praktyka lekarzy weterynarii na całym świecie udowadnia, że ​​prawdopodobieństwo wystąpienia wszystkich powyższych zjawisk jest niezwykle niskie.. Uważa się, że nie więcej niż 1,3% wszystkich zaszczepionych psów cierpi na „skutki uboczne” szczepionek przeciwko wściekliźnie. Ponadto w prawie 100% przypadków wszystkie skutki uboczne ustępują samoistnie, w ciągu maksymalnie 10 godzin, pomoc weterynarza nie jest wymagana..

Kontakt ze specjalistą wymagany jest tylko w następujących sytuacjach:

• Jeśli u szczeniaka pojawi się uporczywa lub przerywana gorączka.
• Stan apatyczny nie ustępuje przez dwa dni lub dłużej.
• Zwierzak oddycha ciężko i sapie.