Piodermia u psów: objawy i leczenie

Piodermia to choroba skóry wywoływana przez mikroorganizmy ropotwórcze. Należy do kategorii zoontropicznej, mogą na nią zachorować zarówno zwierzęta, jak i ludzie. Piodermię u psów mogą wywołać pneumokoki, paciorkowce, Pseudomonas aeruginosa, w większości przypadków jej rozwój wywołują gronkowce. Przede wszystkim dotknięte są miejsca z krótkimi włosami lub cienką skórą: brzuch, kufa, pachwina i pachy. Szczególną postacią choroby jest ropne zapalenie skóry podskórnej - ropna skóra międzypalcowa.

Przyczynami rozwoju piodermii u psów mogą być:

• Obecność zadrapań, ran, otarć na skórze.
• Niekorzystne warunki życia, słaba opieka.
• Niezbilansowana dieta.
• Choroby, którym towarzyszą wysypki skórne (pokarm, kontakt, alergie na owady).
• Choroby pasożytnicze.
• Dermatozy autoimmunologiczne.

Psy w każdym wieku mogą zachorować na piodermię, ale niektóre rasy są na nią bardziej podatne. Grupa ryzyka obejmuje mopsy, sharpei, mastino neapolitano, bokserki, buldogi angielskie. Są to psy z dużą liczbą fałdów skórnych, dlatego częściej na ich ciele występuje drapanie i pieluszkowa wysypka.

Objawy

Pioderma dzieli się na powierzchowną i głęboką. W przypadku głębokiej formy, oprócz skóry właściwej, wpływa na tkankę podskórną i mięśnie. Obraz kliniczny tej choroby skóry jest zwykle dość wyraźny. Na zdjęciach piodermii u psów zamieszczonych w sieci wyraźnie widać stan zapalny, zaczerwienienie skóry, a nie wysypki w postaci guzków, ran, strupów czy pęcherzy z ropnym wysiękiem. Często można zobaczyć ślady zadrapań.

Inne objawy choroby mogą obejmować:

• Pojawienie się dużej ilości łupieżu;
• Silne swędzenie (pies nieustannie swędzi, liże lub gryzie skórę);
• Wypadanie włosów w niektórych obszarach;
• Obrzęk lub zgrubienie skóry w dotkniętym obszarze;
• Zgniły lub zgniły zapach wydobywający się ze skóry;
• Utrata aktywności;
• Słaby apetyt.

Ważny! Ponieważ wiele z opisanych objawów jest typowych dla innych chorób skóry, nie należy samodzielnie leczyć psa. Odpowiednie metody leczenia, w tym te, które można przeprowadzić w domu, lekarz może przepisać dopiero po przeprowadzeniu diagnostyki różnicowej.

Diagnostyka

W celu postawienia diagnozy lekarz weterynarii najpierw przeprowadzi oględziny psa pod kątem zmian skórnych, a także zbada wywiad dostarczony przez właściciela:

• warunki zatrzymania;
• racja żywieniowa;
• skłonność do reakcji alergicznych;
• obecność współistniejących chorób (w tym niedawnych);
• termin szczepień.

Następnie zwierzę zostanie przydzielone do niezbędnych badań. Za standardowe uważa się:

• Badania krwi i moczu.
• Badanie bakteriologiczne i / lub cytologiczne zeskrobin skóry z obszarów dotkniętych chorobą (jest to wymagane do identyfikacji patologicznej mikroflory lub pasożytów skóry). W niektórych przypadkach, oprócz powierzchownych zeskrobań, do biopsji wymagana jest próbka tkanki.
• Analiza testu na obecność grzybów przy użyciu lampy Wood (lumdiagnostics).

W celu prawidłowego doboru leku można wykonać antybiotykogram - analizę, która pozwala ocenić wrażliwość szczepu gronkowca lub innego patogenu wykrytego w wyniku badań na penicyliny i cyklosporyny.

Leczenie

Schemat leczenia obejmuje przede wszystkim leczenie dotkniętych obszarów skóry środkami antyseptycznymi, przeciwzapalnymi, przeciwświądowymi i gojącymi rany. Wełna wokół ognisk piodermii jest przycinana przed obróbką skóry.

Leki zewnętrzne są stosowane jako środki objawowe:

• Iodez (lek weterynaryjny na bazie jodu);
• Zooderm (środek przeciwbakteryjny i przeciwzapalny, zawiera difenhydraminę i dioksydynę);
• Vedinol (zawiera olejek sosnowy i substancję grzybobójczo-bakteriobójczą silbiol, ma działanie przeciwzapalne, gojące rany i przeciwgrzybicze);
• genialny zielony roztwór (środek antyseptyczny i dezynfekujący);
• Maść streptomycyna (substancja czynna jest antybiotykiem z grupy aminoglikozydów, działa bakteriobójczo i bakteriostatycznie).

Pies ma również przepisane kąpiele z naparami ziół leczniczych, a do mycia - specjalne szampony z antyseptykami nadtlenek benzoilu lub chlorheksydyna. Wymagane jest również co najmniej jednorazowe leczenie skóry przed pasożytami zewnętrznymi, nawet jeśli nie stwierdzono ich podczas badania.

Specjalne instrukcje. Piodermia jest zaraźliwa i można na nią zachorować. Dlatego pielęgnację skóry psa maściami i roztworami leczniczymi należy przeprowadzać w rękawicach ochronnych, a po przymusowym kontakcie z chorym zwierzęciem dokładnie umyć ręce mydłem.

W leczeniu piodermii u psów prawie zawsze stosuje się leki do użytku wewnętrznego. Stosuje się leki o działaniu przeciwwirusowym, bakteriobójczym lub bakteriostatycznym, wybiera je lekarz, koncentrując się na naturze choroby. Mogą to być środki z grupy sulfonamidów (sulfametoksazol), makrolidów (tylozyna) lub antybiotyki działające na bakterie:

• Amoksycylina (półsyntetyczny antybiotyk z grupy penicylin);
• Baytril (antybiotyk weterynaryjny o szerokim spektrum działania);
• Gentamycyna (antybiotyk aminoglikozydowy);
• Cefaleksyna (antybiotyk z grupy cefalosporyn);
• Linkomycyna (antybiotyk z grupy linkozamidów);
• Amoxiclav (złożony środek będący połączeniem antybiotyku z grupy penicylin oraz inhibitora beta-laktamazy o dodatkowym działaniu bakteriostatycznym).

Przebieg antybiotykoterapii jest zwykle przepisywany na 2-3 tygodnie lub dłużej..

Aby wzmocnić układ odpornościowy i zwiększyć odporność organizmu na zwierzę, można przepisać leki immunostymulujące. W weterynarii najczęściej stosowanymi lekami są Anfluron, Maxidin, Gamavit forte, Nutri-Vet, Canina Dog Immun Protect.

Jeśli przyczyną rozwoju choroby skóry jest alergia pokarmowa, zwierzęciu przepisuje się specjalną dietę. Produkt prowokacyjny zostaje wykluczony z diety psa, aw ciągu 1-2 tygodni zostaje przeniesiony na dietę oszczędzającą. Pasza powinna zawierać nie tylko wymaganą ilość składników odżywczych (białka, węglowodany i tłuszcze), ale także witaminy przyspieszające procesy regeneracji skóry.

Według statystyk rokowanie na piodermię jest korzystne w zdecydowanej większości przypadków. Ale po wyzdrowieniu, zwłaszcza jeśli choroba była ciężka, z ropnymi zmianami na dużych obszarach, na ciele zwierzęcia mogą pozostać defekty kosmetyczne: obszary łysienia z przebarwioną skórą lub bliznami. Widać to na zdjęciach, które właściciele psów, u których wystąpiła głęboka postać piodermii, piszą na portalach społecznościowych i na forach zwierzęcych z podpisami „przed i po chorobie”..

Zapobieganie

Ogólne wytyczne dotyczące zapobiegania piodermii u psów:

• Stworzenie sprzyjających warunków życia: ciepłe pomieszczenie, sucha pościel.
• Właściwa pielęgnacja skóry i sierści Twojego psa. Zaleca się przynajmniej okresowe kąpanie go szamponem o działaniu antybakteryjnym. Szampony dla ludzi nie nadają się do mycia zwierząt. Po każdym spacerze musisz umyć łapy psa. To ochroni twoje podłogi przed brudnymi śladami, a twój zwierzak ochroni przed ropą międzypalcową..
• Jeśli znajdziesz rany lub zadrapania na skórze psa, natychmiast potraktuj je błyszczącą zielenią lub nadtlenkiem wodoru.
• Jeśli zwierzę ma dużo fałdów skórnych na ciele, zaleca się przetarcie ich roztworem chlorheksydyny. Wełna należy okresowo czesać, psy długowłose latem nadają się do strzyżenia.
• Wysokiej jakości pasza ma ogromne znaczenie w zapobieganiu chorobom skóry. Jeśli jest to karma domowa to w większości mięso, 2-3 razy w roku, w diecie psa powinny znaleźć się suplementy witaminowo-mineralne.

Zapobieganie piodermii obejmuje terminowe szczepienie psa i ochronę przed pasożytami skóry za pomocą sprayów, żeli, kropli i specjalnych obroży. Ważne jest również, aby trzymać psa z dala od zwierząt wykazujących oznaki stanu skóry..

Piodermia u psów: wideo