Kontrastowa spondylografia (mielografia) u psów

Mielografia weterynaryjna u psów (spondylografia kontrastowa) jest techniką diagnostyczną kontrastowego badania radiologicznego, która zapewnia wizualizację, zobrazowanie konturów rdzenia kręgowego, który znajduje się w kanale kręgowym kręgosłupa. Metoda polega na wprowadzeniu rozpuszczalnych w wodzie substancji nieprzepuszczalnych dla promieni rentgenowskich do przestrzeni podpajęczynówkowej między błonami rdzenia kręgowego.

Jak wykonywana jest mielografia

Środek kontrastowy, w zależności od wskazań, wstrzykuje się do cysterny potylicznej (nakłucie podpotyliczne) w odcinku szyjnym kręgosłupa, w miejscu w odcinku lędźwiowym, za pomocą nakłucia lędźwiowego. Sposób podania ustala lekarz weterynarii po zbadaniu psa..

Natomiast joheksol (Omnipak), jopamidol, jotrolan są wprowadzane w dawce 0,25-0,45 ml / kg w stężeniu 180-300 mgl. Dawkę oblicza się indywidualnie w zależności od wagi psa..

Ważny! Środek kontrastowy jest nietoksyczny, szybko wchłania się z przestrzeni podpajęczynówkowej.

Dzięki tej metodzie substancja zostanie wyświetlona w postaci dwóch kolumn brzusznych i grzbietowych (dwa paski), które biegną od grzebienia potylicznego do kręgów krzyżowych. Stan rdzenia kręgowego ocenia się na podstawie natury, szybkości propagacji kontrastu w kanale kręgowym.

Mielografię wykonuje się w znieczuleniu ogólnym, w pozycji leżącej bocznej. Do mieszania wstępnego najczęściej stosuje się diazepam. Oprócz ogólnego znieczulenia wziewnego stosuje się również w celu ułatwienia kontroli znieczulenia..

Weterynarz przed pobraniem płynu mózgowo-rdzeniowego przygotowuje miejsce, w które zostanie wprowadzona igła rdzeniowa z trzpieniem w taki sam sposób, jak przed operacją. Dla dużych psów używaj igieł 20G i 75mm, dla małych ras - 22G i 40mm.

Po wprowadzeniu kontrastu wykonuje się prześwietlenie określonego obszaru kręgosłupa w dwóch lub trzech projekcjach, aby lepiej pokazać zmiany.

Wskazania do mielografii

Najdokładniejsze wyniki w przypadku zmian kompresyjnych rdzenia kręgowego daje mielografia. Podczas konwencjonalnego RTG tkanki miękkie nie są uwidaczniane w rdzeniu kręgowym, zmiana nie jest identyfikowana. Widoczne są tylko kontury kręgów.

Mielografia jest stosowana w weterynarii, jeśli psy mają wyraźne objawy neurologiczne po badaniach klinicznych, badaniu, jeśli nie można określić dokładnego stopnia wypadania dysku innymi metodami diagnostycznymi.

Główne wskazania do mielografii to:

• określenie stopnia kompresji, uszkodzenie rdzenia kręgowego;
• przed operacją w celu wyboru techniki;
• w obecności postępujących, wyraźnych objawów neurologicznych;
• jeśli zmiana nie została zidentyfikowana za pomocą konwencjonalnego prześwietlenia rentgenowskiego;
• obecność więcej niż jednej zmiany w połączeniu z wynikami badania neurologicznego;
• zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe;
• jeśli nie ma połączenia danych rentgenowskich, objawy radiologiczne z obrazem klinicznym.

Ważny! Mielografia jak najdokładniej pokazuje lokalizację zmiany, pozwala dostosować i dobrać optymalną technikę operacyjną.

Przeciwwskazania

Przeciwwskazania do spondylografii kontrastowej obejmują:

• niezdolność do wykonania znieczulenia ogólnego;
• zaburzenia spowodowane zapaleniem błon oponowych, ponieważ wprowadzenie kontrastu pogorszy przebieg poprzedniej patologii;
• podejrzewany wodogłowie;

W przypadku podejrzenia zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych wykonuje się analizę mózgowo-rdzeniową CSF. Mielografia jest przeciwwskazana w pleocytozie, podwyższonym stężeniu białka w płynie mózgowo-rdzeniowym.

Powikłania po mielografii

Mielografia jest prostą, przystępną, pouczającą i całkowicie bezpieczną dla zwierząt metodą diagnostyczną.

Powikłania po mielografii są minimalnes. Uzupełnij nie więcej niż 5-10%. Najczęściej po mielografii z powodu obrzęku rdzenia kręgowego podczas jego kompresji nasilają się objawy neurologiczne. Możliwe tworzenie się krwiaków.

Najpoważniejszym powikłaniem po mielografii jest uszkodzenie naczynia żylnego (zatoki), które może wywołać obrzęk rdzenia kręgowego, rdzeń przedłużony, zatrzymanie oddechu i śmierć. Dlatego diagnozę powinien przeprowadzić wykwalifikowany lekarz weterynarii..