Rodzaje porostów u psów i ich leczenie

Prawdopodobieństwo zakażeń przenoszonych kontaktowo u bezpańskich zwierząt jest jednym z powodów, dla których należy unikać kontaktu z nimi.

Głaskając chorego psa, człowiek może stać się nosicielem patogenów dla swojego zwierzaka, aw niektórych przypadkach sam się zarazić. Dotyczy to na przykład chorób grzybiczych i wirusowych..

Rodzaje porostów i główne znaki

Choroba, w której na ciele psa pojawiają się obszary zapalne z wypadającą sierścią, nazywana jest porostem. Nie jest to jedyna przyczyna łysienia plackowatego (łysienia), ale jest dość powszechna, ponieważ patogeny są łatwo przenoszone.

Zwykle początkowy etap rozwoju porostów pozostaje niezauważony. Wysypki skórne są ukryte pod płaszczem, swędzenie może być nieobecne lub nieistotne.

Stopniowo powiększa się rozmiar plam, kolor ich zabarwienia staje się bogatszy.

Uwaga! Jeśli dotknięte obszary skóry znajdują się na brzuchu lub pysku psa, gdzie sierść jest krótka, mniej gęsta, właściciel będzie mógł je na tym etapie zobaczyć, podejrzewać chorobę i zabrać zwierzaka do weterynarza. W przeciwnym razie infekcja nadal się rozprzestrzenia.

W kolejnym stadium choroby psy już wykazują oczywiste objawy porostów:

• masywna utrata włosów w obszarach objętych stanem zapalnym;
• zmiany w strukturze powierzchniowej warstwy skóry - złuszczanie, pojawienie się ropni, wysuszona skorupa;
• pojawienie się świądu od umiarkowanego do silnego, wywołującego niepokój zwierzęcia - często liże, drapie, gryzie zakażone miejsca na ciele.

Często do ran dostają się różne szkodliwe bakterie, a ze względu na osłabioną odporność do choroby podstawowej dodaje się dodatkową. Wyleczenie zaniedbanej zmiany skórnej jest znacznie trudniejsze i trwa dłużej niż na początku choroby. W niektórych przypadkach, na przykład w przypadku zatrucia krwi, możliwy jest skutek śmiertelny.

Manifestacje porostów u psów mogą wyglądać inaczej: wyróżnia się co najmniej 4 typy tej choroby, w których różnią się patogeny i objawy:

Strzyżenie

Dobrze znana infekcja grzybicza atakująca skórę, sierść zwierząt i ludzi. Jest to spowodowane rozmnażaniem się pasożytów z rodzaju Trichophyton lub Microsporum, od którego pochodzi nazwa podgatunku porostów. Okres inkubacji trwa około 2 tygodni. Pierwsze ogniska choroby występują najczęściej na łapach, ogonie i głowie psa..

Objawy grzybicy na ciele zwierzęcia wyglądają jak małe (do 20 mm średnicy) zaokrąglone plamki. W ich wnętrzu skóra czerwienieje i złuszcza się, wełna łatwo pęka w pobliżu korzenia, a następnie wypada. Z biegiem czasu zwiększa się rozmiar łysiejących obszarów ciała objętych stanem zapalnym. Zainfekowane pazury łap stają się wyboiste, pękają.

Trichofitoza jest bardziej zaraźliwa i cięższa niż mikrosporia.

Płacz

Pozbawienie nazywa się wypryskiem psów - podrażnienie skóry nie jest niebezpieczne dla innych. Występuje u zwierzęcia z tendencją do alergii, obecnością chorób przewlekłych.

Oznaki płaczu u psa: niektóre obszary skóry stają się czerwone i opuchnięte, pokryte małymi pęcherzami, z których uwalnia się płyn. Zwierzę domowe dręczy silne pieczenie, swędzenie w miejscach, w których pojawiają się plamy. Wypada na nie wełna.

Stopniowo wpływa na głębsze warstwy skóry. Mogą na nim powstawać pęknięcia lub strupy, pod którymi gromadzi się ropa..

Najczęściej stan zapalny objawia się na twarzy, szyi, brzuchu i pod ogonem..

Różowy

Czynnikiem sprawczym porostów Giberta jest wirus opryszczki. Choroba charakteryzuje się pojawieniem się na skórze grzbietu lub brzucha psa, początkowo jednej zaokrąglonej różowej plamki z czerwonawym obrysem, o średnicy do 30 mm. Z tej tablicy w różnych kierunkach wkrótce powstają inne, mniejsze..

W miejscach wysypki skóra łuszczy się, pokryta żółtawą skórką i mocno swędzi. Choroba utrzymuje się do 2 miesięcy, po czym często ustępuje samoistnie, nie pozostawiając śladów.

Szkoda

Przyczyną choroby są grzyby drożdżakowe z rodzaju Malassezia lub Pityrosporum. Jest zaraźliwa dla innych zwierząt i ludzi..

Początkowy etap przypomina liszaj różowy - na ciele psa (szyi, grzbietu, kończynach) pojawia się plamka. Miejsc zapalnych jest coraz więcej, skóra na nich staje się nieco gęstsza, wypadają włosy. Stopniowo plamy stają się żółte do jasnobrązowych i zaczynają się łuszczyć. Z tego powodu łupież pstry nazywany jest również wielokolorowym.

Drogi infekcji i związane z nimi czynniki

Zarodniki szkodliwych grzybów można uzyskać od chorego zwierzęcia lub nosiciela pasożyta, z przedmiotów, których dotknęło (np. Legowisko, miska), zakażonych powierzchni i gleby. Nie oznacza to, że zwierzę wkrótce będzie wykazywać oznaki psiego porostu - być może jego układ odpornościowy poradzi sobie z grzybem. Ale jednocześnie stanie się on na razie nosicielem „uśpionej” infekcji.

Występowanie grzybicy, łupieżu, różowego porostu jest najbardziej podatne na psy z obniżoną odpornością:

1. Osoby starsze lub młode, zwłaszcza szczenięta.
2. Suki ciężarne i karmiące.
3. Niedawno chory.
4. Mając guzy.
5. Doświadczanie długotrwałego stresu.
6. Wychudzony żyjący w trudnych, niehigienicznych warunkach.

Uwaga! Przewlekłe choroby, zaburzenia metaboliczne osłabiają ochronę organizmu psa. Stwarzają prawdopodobieństwo pojawienia się wysypek charakterystycznych dla płaczących porostów, zwiększają ryzyko zakażenia grzybiczego lub wirusowego powodującego inne rodzaje chorób..

Szybkie namnażanie się grzybów, ich kiełkowanie w skórze i włosach często rozpoczyna się latem przy dużej wilgotności. Otwarte rany, stany zapalne skóry łatwo ulegają zakażeniu.

Jak i co leczyć?

Objawy porostów mogą być podobne do alergicznego zapalenia skóry, zmian skórnych przez mikroskopijne roztocza, dlatego przed rozpoczęciem leczenia konieczne jest dokładne określenie przyczyny choroby. Znajdując zaognione łyse obszary skóry u psa, należy natychmiast zgłosić się do weterynarza.

W klinice weterynaryjnej wełnę bada się pod lampą ultrafioletową (w ten sposób wykrywa się patogeny mikrosporii), badają próbki pobrane pod mikroskopem i pobierają materiał z dotkniętych obszarów do siewu na obecność grzybów.

Postawienie prawidłowej diagnozy jest ważne przy przepisywaniu leków, które pomogą uwolnić psa od zmian skórnych. Podczas leczenia porostów u szczenięcia dawka leku powinna być mniejsza niż u dorosłego zwierzęcia, aby zapobiec zatruciu..

Uwaga! Przy każdym typie zapalenia skóry ważne jest w trakcie kuracji wzmocnienie odporności zwierzęcia - zapewnienie dobrych warunków przetrzymywania (ciepłe, suche pomieszczenie z częstym czyszczeniem, dobre odżywianie, higiena, spacery).

Łupież różowy zwykle nie jest leczony. Płytki należy przecierać octem jabłkowym kilka razy dziennie, aby je wysuszyć, nie pozwalać psu czesać swędzących miejsc i chodzić w zacienionych miejscach.

Egzema wymaga dogłębnego zbadania, aby znaleźć przyczynę. Pies jest w miarę możliwości chroniony przed alergenami, podaje się leki przeciwhistaminowe, swędzenie skóry zmniejsza się za pomocą maści (ichtiol, cynk).

W leczeniu grzybicy i łupieżu u psa stosuje się leki przeciwgrzybicze (fungicydy) w połączeniu ze środkami zwiększającymi odporność, poprawiającymi funkcjonowanie układu pokarmowego.

Przygotowania do niszczenia grzybów:

• maści „Mycozolone”, „Itrakonazol”, „YAM BK”;
• spray "Zoomikol", "Fungin";
• tabletki „Gryzeofulwina”;
• Kapsułki flukonazolu.

Wokół wysypki skórnej włosy są starannie przycięte i spalone. Przed zabiegiem dotknięte obszary myje się ciepłą wodą i smaruje środkiem antyseptycznym (2-3 razy dziennie). Nałóż maść lub spray na porosty, wychodząc poza granice ognisk zapalenia o 2-3 cm, jeśli pies próbuje polizać leki, konieczne jest założenie specjalnej obroży.

Kuracja trwa minimum 2 tygodnie, przy dużej powierzchni zmiany może trwać 6-10 tygodni. W tym okresie podczas kąpieli zwierzęcia zaleca się stosowanie szamponów przeciwgrzybiczych („Imaverol”, „Kenazol”), zwłaszcza jeśli na skórze jest wiele łysych plam..

Szczepionki „Polivak-TM”, „Vakderm”, opracowane przeciwko deprywacji dla psów, mogą być stosowane jako uzupełnienie głównego cyklu leczenia tej choroby. Według wielu właścicieli zwierząt szczepienie nie chroni wystarczająco przed zmianami skórnymi. Zawiera kultury tylko niektórych rodzajów pasożytów, a grzyby stale mutują.

Leczenie w domu

Nie zaleca się samodzielnego przyjmowania leków bez konsultacji z lekarzem i postawienia diagnozy. Po wypisie lekarza weterynarii zazwyczaj nie zostawia psa w szpitalu. Przebieg leczenia przeprowadza się w domu z zachowaniem środków ostrożności, zapobiegających infekcjom innych zwierząt i ludzi.

Właściciele starają się jak najszybciej wyleczyć porosty u psa, a odniesie sukces, jeśli wykluczy możliwość rozprzestrzeniania się zarodników grzyba..

Uwaga! Bardzo ważne jest, aby zwierzę znajdowało się w osobnym pomieszczeniu natychmiast po wykryciu łysiny na jego skórze, aż do całkowitego wygojenia. Pies powinien mieć kontakt wyłącznie z osobą wykonującą zabiegi medyczne. Chwilowo spaceruj ze swoim zwierzakiem w opuszczonych miejscach.

Konieczne jest traktowanie środkami dezynfekującymi wszystkich przedmiotów opieki nad zakażonym psem, w pomieszczeniach, w których przebywał. Miejsce jego izolacji powinno być leczone codziennie. W kontakcie ze zwierzakiem załóż gumowe rękawiczki i maskę, po nim - za każdym razem myj ręce.

Powrót do zdrowia jest potwierdzony przez lekarza weterynarii, jeśli patogen nie zostanie wykryty przez analizę próbek pobranych ze skóry i sierści psa.

Wniosek

Trudno jest całkowicie zabezpieczyć zwierzaka przed kontaktem ze skórą zarodników grzybów - są one przenoszone nawet drogą powietrzną. Dlatego w celu zapobiegania porostom należy wykluczyć kontakt psa z bezpańskimi zwierzętami, monitorować jego stan zdrowia i higienę, okresowo badać sierść, aby nie przegapić wystąpienia choroby.